ေသနတ္တင္ ရဟတ္ယာဥ္မ်ား က စစ္ေျမျပင္ထက္ ေဝဟင္တစ္ခြင္ ပ်ံဝဲေနၾကသည္။ ဒုကၡသည္ႏွင့္ ေနရပ္ စြန္႔ခြာ ထြက္ေျပးေနရသူ (အိုင္ဒီပီ) ၁၀ဝဝ၀ဝ ခန္႔အဖို႔ ညနက္တြင္ ထိုးေဖာက္ ျမည္ဟိန္းလာေသာ ဗံုးသံ၊ အေျမာက္သံ မ်ားကိုသာ အဆက္မျပတ္ ၾကားေနရသည္။ စစ္ ေဆး႐ံုမ်ားမွာ ဒဏ္ရာရ အစိုးရစစ္သားမ်ားျဖင့္ တင္းက်မ္း ျပည့္ေနသည္။ တံတားမ်ား၊ ဆက္သြယ္ေရး လိုင္းမ်ားႏွင့္ အျခား အေျခခံအေရးႀကီး အေဆာက္အအံု မ်ားမွာ စစ္၏ အပ်က္အစီးမ်ားထဲတြင္ လဲေလ်ာင္းေနၾက သည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံ ေျမာက္ပိုင္း ကခ်င္ ျပည္နယ္ အတြင္းမွ ဤပံုရိပ္မ်ားႏွင့္ အသံမ်ားက ျပင္ပကမၻာသို႔ ပ်ံ႕လြင့္ လာေနေသာ သမၼတဦးသိန္းစိန္အစိုးရ၏ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ရင္ၾကားေစ့ေရး ႏွင့္ ဒီမိုကေရစီသို႔ ျဖည္းျဖည္းမွန္ မွန္ခ်ီတက္ေရးအသြင္အျပင္ကို တစ္စစီ ပ်က္ျပားသြားေစခဲ့သည္။
ကခ်င္လြတ္ေျမာက္ေရး တပ္မေတာ္(ေကအိုင္ေအ) ဌာနခ်ဳပ္ တည္ရွိသည့္ လိုင္ဇာသို႔ သြားရာ ေတာျဖတ္၊ ေတာင္ ပတ္၊ ေျမႊလိမ္ ေျမြေကာက္ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ စစ္ေဘးေရွာင္ ဒုကၡသည္ အရပ္သားမ်ားမွာ သူပုန္ တို႔က ေပးေသာ မဝေရစာ အေထာက္အပံ့ ကေလးမ်ားႏွင့္ သူတို႔စိုက္ပ်ိဳး၍ ရသမွ် အသီးအႏွံကေလးမ်ား အေပၚ မွီခိုအသက္ ရွင္ ေနထိုင္ေနၾကရသည္။ သူတို႔မွာ ႏိုင္ငံတကာ ကယ္ဆယ္ေရး အကူအညီ အသိုင္းအဝိုင္း ၏ ဥေပကၡာျပဳမႈကို ခံေနရသည္။ လူသားခ်င္း စာနာကူညီမႈ ဆိုင္ရာ အက်ပ္အတည္း ေျဖရွင္းေရးကို သဏၭာန္ သေဘာ၊ ဟန္သေဘာ သာ လုပ္ေဆာင္ေနေသာ
ကုလသမဂၢ ေအဂ်င္စီမ်ားမွာလည္း ထိုအထဲတြင္ အပါအဝင္ ျဖစ္ေန သည္။
လက္နက္ကိုင္ပဋိပကၡမ်ား စတင္ျဖစ္ပြားခ်ိန္က ျမန္မာ့တပ္ မေတာ္သည္ ေကအိုင္ေအကို တိုက္ခိုက္ရန္ လက္နက္ အႀကီးအက်ယ္ တပ္ဆင္ထားေသာ္လည္း အေလ့အက်င့္ နည္းပါးလွသည့္ ေျခလ်င္ တပ္ဖြဲ႕မ်ားကို ေစလႊတ္ျဖန္႔ခ် ထားခဲ့သည္။ အက်ိဳးဆက္မွာ စစ္ေျမျပင္တြင္ အစုလိုက္ အၿပံဳလိုက္ အသတ္ခံရသလို သာ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ အစိုးရတပ္မွ စြန္႔ခြာ ထြက္ေျပး၍ ယခုလိုင္ဇာတြင္ ေရာက္ရွိေနထိုင္ၾကေသာ အစိုးရ တပ္ ေျခလ်င္ စစ္သားငယ္ေလးမ်ားမွာ ယခင္ၿမိဳ႕ေတာ္ေဟာင္း ရန္ကုန္ လမ္းမမ်ားေပၚမွ ဝိုင္းပိတ္ စုေဆာင္းရရွိခဲ့ေသာ ကေလးမ်ား ျဖစ္ၿပီး အေျခခံ စစ္သင္တန္း အခ်ိဳ႕ကို ဖုတ္ပူမီးတိုက္ ေပးကာ ကခ်င္ျပည္နယ္သို႔ တိုက္ခိုက္ရန္ ပို႔လိုက္ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း အစိုးရစစ္တပ္မွ တပ္ေျပးမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းခဲ့ေသာ လူ႕အခြင့္အေရး လုပ္သား မ်ား၏ ေျပာၾကားခ်က္ အရ သိရွိရသည္။
ျမန္မာ့တပ္မေတာ္မွာ တစ္ခ်ိန္ က လက္နက္အသံုးေဆာင္ခ်ိဳ႕တဲ့ ေသာ္လည္း ကြန္ျမဴနစ္သူပုန္မ်ား အျပင္ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစု သူပုန္မ်ားႏွင့္ ေတာက္ေလွ်ာက္ တိုက္ခိုက္မႈမ်ား အတြင္း ထုသားေပသားရခဲ့ေသာ ေျခလ်င္တပ္မ်ား ရွိခဲ့ပါသည္။ ထိုစဥ္က တိုင္းျပည္၏ အႀကီးဆံုးႏွင့္ အင္အား အေကာင္းဆံုး သူပုန္ တပ္မေတာ္ ျဖစ္သည့္ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ (CPB) ၿပိဳပ်က္ၿပီး မတူေသာ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစုတပ္ဖြဲ႕ ၄ ခုအျဖစ္ ကြဲထြက္ကာ ၁၉၈၉ တြင္ အစိုးရႏွင့္ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး ျဖစ္ေပၚခဲ့ၿပီးကတည္းက ျမန္မာႏိုင္ငံ နယ္စပ္ ေဒသအမ်ားစုတြင္ စစ္ဆင္ တိုက္ခိုက္ေရး လႈပ္ရွားမႈ အနည္းအက်ဥ္းသာ ရွိခဲ့သည္။
CPB ၿပိဳပ်က္မႈႏွင့္ အတူ လက္နက္ခဲယမ္း မီးေက်ာက္အတြက္ ကြန္ျမဴနစ္တို႔အေပၚ မွီခိုခဲ့ရေသာ အျခား သူပုန္တပ္ အမ်ားအျပားမွာ အစိုးရႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ခဲ့ၾကရသည္။ ထိုအထဲတြင္ ေကအိုင္ေအလည္း ပါပါသည္။ ၁၉၉၄ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၄ တြင္ အစိုးရႏွင့္ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးတစ္ခု လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့သည္။ ထိုသို႔ အစိုးရႏွင့္ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး သေဘာ တူညီခဲ့ၾကေသာ သူပုန္အဖြဲ႕တစ္ဒါဇင္ေက်ာ္လံုး မွာ စာရြက္စာတမ္းေပၚတြင္ မဟုတ္ဘဲ ႏႈတ္ကတိအားျဖင့္ သာ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾက သည္။
ကခ်င္တို႔က ပိုမိုတရားဝင္ေစ ရန္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖင့္ သူတို႔၏ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးကို စာျဖင့္ ေရးသားခ်ဳပ္ဆို ရန္ အေလးအနက္ ေျပာခဲ့ေသာ္လည္း ထိုစဥ္က အာဏာရ စစ္အစိုးရက သူတို႔ အစိုးရမွာ ယာယီ သာ ျဖစ္ေသာ ေၾကာင့္ ေက အိုင္ေအ၏ ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ေတာင္းဆိုခ်က္ အပါအဝင္ ႏိုင္ငံေရး ျပႆနာမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ ၍ တစ္စံုတစ္ရာ မေဆြးေႏြးခင္၊ ေရြးေကာက္ခံ အစိုးရ တစ္ရပ္က အာဏာရယူသည္ အထိ ေစာင့္ဆိုင္းရန္ ေကအိုင္ေအ ကို ေျပာၾကား ခဲ့သည္။
ကခ်င္တို႔က ၁၇ ႏွစ္ၾကာ ေစာင့္ဆိုင္းခဲ့ၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္ ၂၀၁၀ ႏိုဝင္ဘာ ေရြးေကာက္ပြဲ အၿပီးတြင္ လည္း ႏိုင္ ငံေရးျပႆနာ ေျဖရွင္းေရး ေဆြးေႏြးမႈ မ်ား ျဖစ္မလာခဲ့ဘဲ ၂၀၁၁ ဇြန္ ၉ တြင္ အစိုးရတပ္မ်ားက အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးကို ခ်ိဳးဖ်က္ကာ ဗန္းေမာ္ အေရွ႕ဘက္ တာပိန္ျမစ္ တစ္ေလွ်ာက္ရွိ ေကအိုင္ေအ စခန္းမ်ား ကို ဝင္ေရာက္ တိုက္ခိုက္ခဲ့သည္။
ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ျမန္မာအစိုးရႏွင့္ ေကအိုင္အို အၾကား ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျပဳလုပ္ခဲ့ ေသာ္လည္း ဘာဆံုးျဖတ္ ခ်က္မွ် ျမင္သာထင္သာ မရခဲ့ပါ။ “သူတို႔က ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို သူတို႔ ထိန္းခ်ဳပ္မႈ ေအာက္ ေရာက္ေစခ်င္တာပဲ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ႏိုင္ငံတြင္းက တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစု အားလံုးရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္က ကြ်န္ေတာ္တို႔ အခြင့္အေရးေတြ ရဖို႔ ညႇိႏိႈင္းေဆြးေႏြး ခ်င္တာပါ”ဟု ေကအိုင္ေအ ဥကၠ႒ ေဇာင္းဟရား (Zawng Hra) က လိုင္ဇာ၏ ဌာနခ်ဳပ္၌ အာရွတိုင္း(မ) အြန္လိုင္းႏွင့္ ေတြ႕ဆံုရာတြင္ ေျပာၾကား ခဲ့သည္။
ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၏ အဓိပၸာယ္မွာ အစိုးရႏွင့္ တိုင္းရင္းသားသူပုန္မ်ား ၾကားတြင္ မတူၾကပါ။ အစိုးရက သူပုန္မ်ားကို ဖယ္ဒရယ္ မဟုတ္ေသာ ၂၀ဝ၈ ဖြဲ႕စည္းပံုကို လက္ခံ ေစလိုၿပီး ယင္းတို႔၏တပ္မ်ားကို နယ္ျခားေစာင့္တပ္ (ဘီဂ်ီအက္ဖ္) ဟု ေခၚေသာ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ လက္ေအာက္ခံ တပ္မ်ားအျဖစ္သို႔ ေျပာင္းေစလိုၾကသည္။ တစ္ဖက္တြင္ ကခ်င္တို႔အတြက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဆိုသည္မွာ တိုင္းရင္းသား ျပည္နယ္မ်ားကို ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ အဆင့္ ႀကီးႀကီးမားမား ေပးအပ္မည့္ အနည္းဆံုး အေျခခံက်က် ျပင္ဆင္ထားသည့္ ဖြဲ႕စည္းပံုအသစ္ တစ္ခုျဖစ္ပါ သည္။
ဤမတူကြဲျပားမႈ ႏွစ္ခုကပင္ ႏိုင္ငံျခား ၾကားဝင္ေစ့စပ္သူမ်ား၏ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေျဖရွင္းခ်က္တစ္ခုရရွိ ေရး ႀကိဳးပမ္း မႈမ်ား မေအာင္ျမင္ရသည့္ အေၾကာင္းရင္း ျဖစ္ သည္။ ႏိုင္ငံေရး ျပႆနာမ်ား ေဆြးေႏြးမႈကို ေရွာင္ရွားၿပီး အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး၊ လက္နက္ ဖ်က္သိမ္းေရးႏွင့္ စီးပြားေရး ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး တို႔ကိုသာ ေဇာင္းေပးေန ၾကေသာ ေနာ္ေဝ အစိုးရမွ ကမကထ ျပဳလုပ္သည့္ “ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အေထာက္အကူအဖြဲ႕ (Peace Support Initiative)” ႏွင့္ ဆြစ္ဇာလန္ အေျခစိုက္ “လူသားခ်င္း စာနာမႈ ဆိုင္ရာ ေဆြးေႏြးပြဲဌာန (Center for Humanitarian Dialogue) တို႔အပါအဝင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးပြဲစား မ်ားမွာ အႏွစ္သာရအားျဖင့္ အစိုးရ၏ အျမင္ကို သာ ေဈးကြက္ တင္ေနျခင္းျဖစ္သည္ဟု လိုင္ဇာႏွင့္ အျခားေဒသ မ်ားတြင္ အာရွတိုင္း(မ) အြန္လိုင္းက ေတြ႕ဆံုစကား ေျပာခဲ့သူ အမ်ားအျပားက ဆိုၾကပါသည္။
အျခား တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ ထင္ရွားေသာ ႏိုင္ငံေရး ပေလယာမ်ားက ေကအိုင္အို၏ အျမင္ကို မွ်ေဝ သေဘာတူၾကသည္။ စက္တင္ဘာလ အတြင္း ရန္ကုန္ တြင္ ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းရာ၌ ရွမ္းအမ်ိဳးသားမ်ား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ဥကၠ႒ ဦးခြန္ထြန္းဦး က “၂၀ဝ၈ ဖြဲ႕စည္းပံုကို ကြ်န္ေတာ္ တို႔ လံုးဝျငင္းပယ္ပါတယ္” ဟု ေျပာပါသည္။ ဒီမိုကေရ စီ ေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ အတိုက္အခံ လႊတ္ေတာ္ အမတ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က အာရွတိုင္း(မ) အြန္လိုင္းႏွင့္ ေနျပည္ေတာ္ ၿမိဳ႕ေတာ္သစ္ ၌ ေတြ႕ဆံုရာတြင္ “ဒီမိုကေရစီ ကို စီးပြားေရး ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္မႈနဲ႔ အစားထိုးလို႔ မရပါဘူး” ဟု ေျပာခဲ့သည္။
ဤသို႔ဆိုပါလွ်င္ ကခ်င္ျပည္နယ္တြင္း စစ္ပြဲျပင္းထန္လာေနမႈမွာ အံ့ဩဖြယ္ရာေတာ့ မဟုတ္ေခ်။ သံတမန္ သတင္း ရပ္ကြက္မ်ားစြာ၏ အဆိုအရ လိုင္ဇာႏွင့္ အျခားေသာ ေကအိုင္အို/ ေကအိုင္ေအ အမာခံ စခန္းမ်ားကို သိမ္းပိုက္ ရယူရန္ အစိုးရက အဓိက ထိုးစစ္ႀကီးတစ္ခု ဆင္ႏႊဲရန္ စီစဥ္ထားေၾကာင္း သိရပါသည္။
ရင္ဆိုင္ တိုက္ပြဲမ်ားတြင္ အက်အဆံုး မ်ားမည္ စိုးသျဖင့္ ၁၀၅ မီလီ မီတာ ေဟာ္ဝစ္ဇာ အေျမာက္မ်ား၊ ၁၂၀ မီလီမီတာ ေမာ္တာမ်ားႏွင့္ ၁၉၈၀ ႏွစ္မ်ားတြင္ အာဖဂန္စစ္ပြဲ ၌ အမ်ားအျပား သံုးစြဲခဲ့ေသာ ႐ုရွား လုပ္ Mi24 ေနာက္ ဖြင့္ ေသနတ္တင္ ရဟတ္ယာဥ္၏ ႏိုင္ငံျခား တင္ပို႔သည့္ ပံုတူ Mi35 ဟယ္လီေကာ့ပတာ မ်ားကို မၾကာေသးမီ အစိုးရတပ္မ်ားက အားထား အသံုးျပဳခဲ့သည္။ ထိုေသနတ္တင္ ဟယ္လီေကာ့ပတာမ်ားကို လိုင္ဇာ အေနာက္ ဘက္ ေဒသမ်ားႏွင့္ ျပည္နယ္ၿမိဳ႕ေတာ္ ျမစ္ႀကီးနား အေရွ႕ေျမာက္ဘက္ ပန္ဝါေဒသ အနီးတစ္ဝိုက္ မွ ေကအိုင္ေအ တပ္မ်ားကို တိုက္ခိုက္ရာ၌လည္း အသံုးျပဳခဲ့ၾကသည္။
ကခ်င္ျပည္နယ္ အေနာက္ပိုင္း ဖားကန္႔ေဒသတြင္ ဆြီဒင္ႏိုင္ငံထုတ္ ၈၄ မီလီမီတာ ကား(လ)ဂုစတပ္(ဖ) ဒံုးပစ္ေလာင္ ခ်ာမ်ားကို သူပုန္စခန္း မ်ားအား တိုက္ရန္ အစိုးရက အသံုးျပဳခဲ့သည္။ ယခုလ ေစာေစာပိုင္းက ဤသတင္းေထာက္၏ ပထမ သတင္းေပးပို႔ ဖြင့္ခ်ခဲ့မႈေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ဥေရာပသမဂၢ လက္နက္တင္ပို႔မႈ ပိတ္ပင္ေရး ခ်မွတ္ထားသည့္ၾကားမွ ဤလက္နက္မ်ား မည္သို႔ ေရာက္လာသည္ကို ဆြီဒင္အစိုးရက စံုစမ္း စစ္ေဆးမႈ ျပဳလုပ္ခဲ့ရသည္။
ဒီဇင္ဘာ ၁၃ ရက္တြင္ ဆြီဒင္ ပါလီမန္၌ ထုတ္ျပန္ေသာ ကုန္သြယ္ေရးဝန္ႀကီး အီဝါဘီေဂ်ာ္လင္း၏ ေၾကညာ ခ်က္ အရ ျပႆနာ ေပၚေနေသာ ထိုလက္နက္မ်ားမွာ တတိယ ႏိုင္ငံတစ္ခုသို႔ လြႊဲေျပာင္းမႈမျပဳရန္ နယူးေဒလီ ႏွင့္ စေတာ့ဟုမ္းတို႔ အၾကား သေဘာတူထား သည့္ၾကားမွ အိႏၵိယက ျမန္မာသို႔ ေထာက္ပံ့ခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။ ဒီဇင္ဘာ ၁၇ ရက္ထုတ္ The Voice ဂ်ာနယ္၌ ေဖာ္ျပပါရွိ ေသာ သတင္းတစ္ပုဒ္တြင္ ထိုလက္ နက္မ်ားမွာ အီးယူ၏ လက္နက္ပိတ္ပင္မႈ မတိုင္မီက တင္သြင္း ထားေၾကာင္း ေျပာဆို၍ ျမန္မာအစိုးရသည္ ဤ ျပႆနာကို ေကြ႕ေရွာင္ရန္ ႀကိဳးစား ခဲ့သည္။
အကယ္စင္စစ္ ၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ၌ ဆြီဒင္မွ ဝယ္ခဲ့ေသာ လက္နက္ မ်ားမွာ မိုဒယ္ေဟာင္းမ်ားျဖစ္သည္။ ယခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာတြင္ ေကအိုင္ေအက သိမ္းဆည္းရမိေသာ လက္နက္မ်ားမွာ ေနာက္ဆံုးေပၚ မိုဒယ္ျဖစ္သည္။ လက္နက္ အမွတ္စဥ္ နံပါတ္မ်ားမွာ ၂၀ဝ၃ ခုႏွစ္တြင္ အိႏၵိယ အစိုးရသို႔ ေရာင္းခ်ခဲ့ေသာ လက္နက္မ်ား၏ အစိတ္အပိုင္း ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဆြီဒင္လက္နက္ မျပန္႔ပြားေရးႏွင့္ ပို႔ကုန္ ထိန္းခ်ဳပ္ေရးဌာန (ISP) မွ ေျပာခြင့္ရ အမ်ိဳးသမီး၏ အဆိုအရ သိရသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္း ေဒသခံ သတင္းရပ္ကြက္မ်ား၏အဆိုအရ ဤလက္နက္မ်ားမွာ အိႏၵိယႏိုင္ငံ အေရွ႕ေျမာက္ပိုင္း အာသံႏွင့္ မဏိပူရ ျပည္နယ္မ်ားမွ ျမန္မာႏိုင္ငံ အေနာက္ေျမာက္ပိုင္း နယ္စပ္ တစ္ေလွ်ာက္တြင္ အေျခခံစခန္း ဖြင့္ထားသည့္ အိႏၵိယသူပုန္မ်ားကို တိုက္ခိုက္ရန္ ျမန္မာစစ္တပ္သို႔ ေပးပို႔ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သို႔ေသာ္ ထို သူပုန္ မ်ားကို တိုက္ခိုက္ရမည့္ အစား ေကအိုင္ေအကို တိုက္ခိုက္ရန္ ျမန္မာ စစ္တပ္မွ အသံုးျပဳခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။
ထိုအျငင္းပြားမႈေၾကာင့္ ကခ်င္ စစ္ပြဲကို မႀကံဳဖူး ေလာက္ေအာင္ ႏိုင္ငံတကာက သိရွိသြားေတာ့သည္။ အထူး သျဖင့္ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္၏ အရပ္သားတစ္ပိုင္း အစိုးရႏွင့္ ထိေတြ႕ဆက္ဆံေရး ေပၚလစီႏွင့္ စီးပြားေရး ဆက္ဆံမႈ အခြင့္အလမ္းမ်ားကို အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားက မ်က္စိမွိတ္ လိုက္ရွာေနသည့္ အခ်ိန္တြင္ ျဖစ္ေပၚ လာျခင္းပင္။ ခိုင္လံုေသာ သတင္းရင္းျမစ္မ်ားအရ မၾကာမီ ဥေရာပ ပါလီမန္တြင္ လက္နက္ပိတ္ဆို႔ေရး ျပႆနာကို တင္ျပေဆြးေႏြးၾကေတာ့မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ယင္းလုပ္ေဆာင္ မႈက ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္း မၾကာမီက ျဖစ္ေပၚ တိုးတက္မႈမ်ားကို ေဝဖန္မႈ ရွိရွိ သံတမန္ေရး ခ်ဥ္းကပ္မႈ ပိုမို ျပဳလုပ္ရန္ ျဖစ္ေစႏိုင္ေၾကာင္း သိရသည္။
သို႔တေစ ျမန္မာအစိုးရ အေနျဖင့္ ေကအိုင္ေအအေပၚ ဆင္ႏႊဲေနေသာ ထိုးစစ္ကို ရပ္ဆိုင္း၍ အဓိပၸာယ္ ရွိေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြး ပြဲမ်ား မၾကာမီအခ်ိန္အတြင္း ျပဳ လုပ္ေလမည္လားဆိုသည္မွာ သံသယျဖစ္ဖြယ္ ရွိပါသည္။ အဓိက ျပႆနာ တစ္ခုမွာ အစိုးရ၏ ညႇိႏိႈင္းေဆြးေႏြးေရးမွဴးခ်ဳပ္လည္းျဖစ္၊ သမၼတ ႐ံုးဝန္ႀကီး လည္း ျဖစ္၊ ေနာ္ေဝ အစိုးရႏွင့္ အျခားႏိုင္ငံျခား ပြဲစားမ်ား၏ အခ်စ္ေတာ္လည္း ျဖစ္သူ ဦးေအာင္မင္း တြင္ ေကအိုင္အိုႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး ျပႆနာ ညႇိႏိႈင္းေျဖရွင္းခြင့္ မရွိျခင္း ျဖစ္သည္။
“ဦးေအာင္မင္း မွာက ႏိုင္ငံေရး လုပ္ပိုင္ခြင့္ မရွိပါဘူး။ အခုအထိ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ သူ အျမဲပဲ ေရွာင္ခဲ့တာ၊ သူ႔တာဝန္က အစိုးရ ေပၚလစီကို ကိုယ္စားျပဳ လိုက္နာ႐ံု သက္သက္ပဲ”ဟု ေကအိုင္အို ဥကၠ႒ ေဇာင္ဟရား ကဆိုပါသည္။
ထို႔ထက္ပို၍ဆိုရလွ်င္ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္တြင္ပင္ ကခ်င္ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးအရ ညႇိႏိႈင္းေဆြးေႏြးႏိုင္သည့္ ပါဝါ ရွိပါသလား ဆိုသည္မွာ မသဲကြဲပါ။ ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္ တိုက္ခိုက္မႈမ်ား စတင္ျဖစ္ပြားကတည္းက အနည္း ဆံုးႏွစ္ႀကိမ္ တိုက္ခိုက္မႈရပ္ရန္ စစ္တပ္ကို သူေတာင္းဆိုခဲ့ေသာ္လည္း နားမေပါက္ခဲ့ပါ။ ထိုအခ်က္က ဦးသိန္းစိန္သည္ စစ္ဘက္အား ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္မႈ ရွိ မရွိ ေမးခြန္းမ်ားကို တိုးပြားလာေစခဲ့သည္။ စစ္ဘက္မွာ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး မင္းေအာင္လိႈင္၏ စကားကိုသာ နားေထာင္မည့္ပံု ရွိပါသည္။ ကခ်င္ျပည္နယ္တြင္း ဆက္လက္ ျဖစ္ေပၚေနေသာ ဤစစ္ပြဲက အမ်ိဳးသား လံုျခံဳေရး၏ အလြန္အေရးႀကီးသည့္ ျပႆနာမ်ား ေပၚေပါက္ လာပါက ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ စစ္ဘက္အုပ္စိုးမႈ ေအာက္တြင္ အခိုင္အမာ ဆက္လက္ တည္ရွိေနမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း သတိေပးေနသလိုသာ ရွိပါေတာ့သည္။
ဤစာေရးသူ ဘာေတးလင့္တနာ(Bertil Lintner) မွာ Far Eastern Economi Review စာေစာင္၏ ယခင္ သတင္းေထာက္ျဖစ္ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံဆိုင္ရာ စာအုပ္စာတမ္း ေျမာက္ျမားစြာ ေရးသားခဲ့သူျဖစ္သည္။ ယခု ေလာေလာ ဆယ္တြင္ Asia Pacific Media Service တြင္ ေရးသား ေနပါသည္။)
စိုးျမင့္
http://www.myanmarij.com