ဆဲဗင္းဂ်ဴလိုင္ ႏွစ္ပတ္လည္ကို အခုလိုႏွစ္မ်ဴိးမွာ ပိုလို႔ေတာင္ အထူးသၿဖင့္ သေဘာထားၿပီး လြန္ခဲ့တဲ့ ရာစုႏွစ္၀က္က ၿဖစ္ရပ္ဆိုးအေပၚ သမိုင္းနီတိထုက္ ၿပန္ေၿပာင္းဆင္ၿခင္ ႏွလံုးသြင္းသင့္တယ္။ ဘာၿဖစ္လို႔လဲ။ အႏွစ္ငါးဆယ္ၿပည့္ ဘာရတု ညာရတုမို႔လို႔လား။ မဟုတ္ဘူး။ ဆဲဗင္းဂ်ဴလိုင္ရဲ႔ အႏွစ္သာရကိုက ေက်ာင္းသားေတြ အသတ္ခံရ တကသအေဆာက္အဦ မိုင္းခြဲအၿဖိဳခံရၿခင္း ဆိုတဲ့ ေအာက္ေမ့ဖြယ္ ေသြးစြန္းေသာ ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔တစ္ခု အၿဖစ္ထက္ မ်ားစြာပိုတယ္။စစ္အာဏာ႐ွင္စံနစ္ကို ဘယ္လိုအသြင္ေၿပာင္း ပံုေဖာ္သည္ၿဖစ္ေစ၊ စစ္တပ္ရဲ႔ ပံု႔ပံု႔ပြပြ ေဆးသႀကား ခ်ဴိရဲရဲ ႏိုင္ငံေရးအာတာပူစီ ဘယ္လိုဟစ္ေႂကြးသံေတြ ၿခံဳလႊမ္း၀ါဒ ၿဖန္႔ထားသည္ၿဖစ္ေစ၊ စစ္တပ္က အာဏာ၃ရပ္ကို ခ်ဴပ္ကိုင္အပိုင္သိမ္းၿပီး စစ္ကြၽန္လက္ေအာက္ အသြပ္သြင္းခံရၿခင္း ၿပည္သူ႔ဒီမိုကေရစီ ဆိတ္သုဥ္းရၿခင္းအေပၚ ဆဲဗင္းဂ်ဴလိုင္ ၿဖစ္ရပ္နဲ႔ ေက်ာင္းသား လႈပ္႐ွားမႈ ေနာက္ခံၿဖစ္ရပ္ေတြဟာ အလြန္ၿပတ္သားခိုင္မာစြာ အႂကြင္းမဲ့ ဆန္႔က်င္ေတာ္လွန္ေသာ ႏိုင္ငံေရးအဘိဓမၼာကို သယ္ေဆာင္ထားတဲ့ အထိမ္းအမွတ္ ၿဖစ္တယ္။ ဗမာၿပည္ ေက်ာင္းသားႏိုင္ငံေရး အစဥ္အဆက္ လႈပ္႐ွားမႈရဲ႔ မေသြဖီ မေဖာက္ၿပန္ မယိမ္းယိုင္ၿခင္း ႏိုင္ငံေရးအယူ ပီၿပင္ႀကည္လင္ ခိုင္မာမႈရဲ႔ သာဓကလည္းၿဖစ္တယ္။
၆၂ မတ္လ စစ္တပ္ရဲ႔ အာဏာသိမ္းပြဲဟာ အဟန္႔အတား ခုခံအံတုမႈ မႀကံဳရတဲ့ ေသြးမဲ႔နီးပါး စစ္အာဏာသိမ္းမႈ ၿဖစ္ခဲ့တယ္။ စစ္တပ္ဟာ ဗမာႏိုင္ငံေရးရဲ႔ ပင္မေရစီး လက္၀ဲႏိုင္ငံေရး အေရၿခံဳကာ ဆို႐ွယ္လစ္ေတာ္လွန္ေရးအသြင္ ယူထားသမို႔၊ ဖဆဆို႐ွယ္တည္ၿမဲက တပ္တြင္းဆို႐ွယ္လစ္ေတြ အားကိုးနဲ႔ သူတို႔လက္ထဲပဲ တပ္က အာဏာလႊဲေပးမယ့္သေယာင္၊ ပမညတတပ္ေပါင္းစုဆိုလည္း အစကတည္းက ေန၀င္းကို အာဏာသိမ္းဖို႔ ကပ္တြန္းခဲ့တဲ့ အေခ်ာင္သမာေတြ.. သေဘာတရားေရး ဆရာႀကီးလုပ္ၿပီး ေန၀င္းအာဏာသိမ္းၿခင္းကေန အၿမတ္ထုတ္ ဆို႐ွယ္လစ္ ဆင္စြယ္နန္းေပၚ အခန္႔သား တက္လို႔ရမယ္ မွတ္တဲ့သူေတြ...၊ ေၿမေပၚႏိုင္ငံေရးသမားတို႔ ကိုယ္စီ ႏိုင္ငံေရး ေဖာက္ၿပန္ၿပီး ေလထဲတိုက္အိမ္ ေဆာက္မိႀကတာ ခ်ည္းပဲ။ အဓိက အမွားက စစ္တပ္ကအာဏာသိမ္းတာကို စစ္တပ္ကအာဏာသိမ္းတာလို႔ တည့္တည့္မၿမင္၊ ႏိုင္ငံေရး အေခ်ာင္လိုင္းလိုက္ ေဖာက္ၿပန္ႀကတာပဲ။
စစ္အာဏာသိမ္းၿခင္းဆိုတဲ့ ဒီေလာက္ အေၿခခံကစ လြဲမွားတဲ့ ၿဖစ္ရပ္အေပၚ ေပၚထင္စြာ မဆန္႔က်င္၊ ကိုယ္စီ ေနရာ၀င္ယူမယ့္ အေခ်ာင္သမား အေတြးအေခၚ ၿဖစ္ထြန္းကာ ကိုယ့္ႏိုင္ငံေရးအေပၚ ကိုယ္သစၥာမဲ့ရၿခင္းအေပၚ အေထာက္အမတ္ၿပဳဖို႕ရာ ဘယ္ပံု ႏိုင္ငံေရးအၿမင္ အႀကံအယူေတြ တည္ေဆာက္ၿပၿပ၊ တကယ္တမ္းႀက စစ္တပ္ကို ဒူးညြတ္ဦးက်ဴိး ၿပန္မလွန္ရဲတဲ့ စိတ္အခံကို ဖုန္းကြယ္ၿခင္းကလြဲၿပီး တၿခားအရာ မဟုတ္ဘူး။ ႐ွင္းေအာင္ေၿပာရရင္ စစ္တပ္ကို ေႀကာက္လို႔ပဲ။
၆၂ အာဏာသိမ္းတာကို ေထာက္ခံပါတယ္ စာထုတ္တဲ့ ဗကသဥကၠဌ ခင္ေမာင္အုန္းကို ခ်က္ၿခင္းဖယ္႐ွား၊ ဗကသဥကၠဌကိုသက္ တကသဥကၠဌ ဗေဆြေလးတို႔ ဦးေဆာင္မႈနဲ႔ စစ္တပ္အာဏာသိမ္းၿခင္းကို ေပၚထင္စြာ ဆန္႔က်င္ၿပၿခင္းဟာ ဗမာၿပည္ႏိုင္ငံေရးသမိုင္းမွာ ေက်ာင္းသားသမဂၢရဲ႔ ပါ၀င္ပတ္သက္ ရပ္တည္မႈရဲ႔ အဆင့္အတန္းကို မွတ္ေက်ာက္တင္လိုက္တာပဲ။
ဆဲဗင္းဂ်ဴလိုင္ဟာ ဒီလို ေက်ာင္းသားသမဂၢ ႏိုင္ငံေရး ရပ္တည္မႈရဲ႔ ေနာက္ဆက္တြဲ ၿဖစ္ရပ္ တစ္ခုတင္မက၊ စစ္တပ္ရဲ႔ ဗမာၿပည္ ပညာေရးကို တိုက္႐ိုက္စြက္ဖက္ ဖ်က္ဆီးၿခင္းရဲ႔ ေနာက္ဆက္တြဲ အက်ဴိးဆက္လည္း ၿဖစ္တယ္။ တကၠသိုလ္အက္ဥပေဒမ်ား အာဏာသိမ္း စစ္ဦးဘီလူးရဲ႔ အဖ်က္ခံရ၊ တကၠသိုလ္ရဲ႔ လြတ္လပ္ေသာ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဴပ္ခြင့္ကို အဖ်က္ခံရ၊ ေက်ာင္းသား အခြင့္အေရးကို တိုက္႐ိုက္အထိပါးခံရသမို႔ ဗမာၿပည္ပညာေရး ပ်က္စီးၿခင္းအစကို ေသြးနဲ႔ရင္း ဆန္႔က်င္ၿပရခဲ့တာမ်ဴိးလည္း ၿဖစ္တယ္။ ဒီေတာ့ ဆဲဗင္းဂ်ဴလိုင္ဆိုတာ စစ္တပ္က တကသအေဆာက္အဦႀကီးထဲ ဗမာၿပည္ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ပညာေရးကို ထည့္သြင့္ၿပီး ၿဖိဳခ်ၿပစ္လိုက္တာမ်ဴိးလို ႔ေၿပာရင္ မမွားဘူး။၊ အခုထိ နလံမထူနိုင္ေတာ့ဘူး။
ၿပင္ပ ႐ုပ္၀တၴဳပစၥည္းကိုသာ ဖ်က္ဆီးလို႔ရမယ္ စိတ္ဓာတ္ကိုေတာ့ မဖ်က္ဆီးႏိုင္ဘူးလို႔ ေၿပာသံဆိုသံေတြေႀကာင့္ ဒီစာကို အဓိကေရးရတယ္။ စစ္တပ္က မဖ်က္ဆီးႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္ဆိုတာကို ႀကားေကာင္း႐ံု၊ ႀကားတုန္းခဏေတာ့ စိတ္ထဲတက္ႂကြသလိုလို ဖိန္းတိန္းတိန္း ႐ိွန္းတိန္းတိန္းၿဖစ္သလိုလို ၿဒပ္မဲ့အေၿခအေန ဒီအတိုင္း ပစ္ထားလို႔ မရဘူး။ အဓိပၸာယ္အတိအက် ဖြင့္ရလိမ့္မယ္။ ဒီေတာ့ ဆဲဗင္းဂ်ဴလိုင္ရဲ႔ အႏွစ္သာရကို တစ္ခြန္းတည္း အ႐ွင္းဆံုးေၿပာရရင္ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းတာကို စစ္တပ္ကအာဏာသိမ္းတာလို႔ တိတိက်က် မေသြမဖီ မ်က္ေမွာက္ၿပဳၿခင္းမ်ဴိးနဲ႔ ေခြးကတက္ႏိုင္ငံေရးဘ၀ မသက္ဆင္းၿခင္းပဲ။ ဒီအႏွစ္သာရကို အခုႏွစ္ ပိုႏွလံုးသြင္းရမယ္ဆိုတာ စစ္အာဏာ႐ွင္စံနစ္ဟာ ေႁမြမ်ားအေရခြံအသစ္ လဲသည့္ႏွယ္ ဒီမိုကေရစီ၀တ္႐ံုက်ပ္ခြၽတ္နဲ႔မို႔ ၿဖစ္တယ္။
၆၂ကာလတုန္းကလိုပဲ ေၿမေပၚႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား ေယာင္ေတာင္ကန္းတန္း လုပ္ေနႀကၿပန္ၿပီ၊ ဆင္စြယ္နန္းႏိုင္ငံေရးအိမ္မက္ မက္ေနႀကၿပန္ၿပီ။ မ်က္ေမွာက္ကာလဟာ ၆၂ႏိုင္ငံေရးအဆင့္အတန္း ၇၄ႏိုင္ငံေရးအဆင့္အတန္းနဲ႔ ဘာမွမထူးဘူး။ စစ္ဖြဲ႔စည္းပံု အေၿခခံဥပေဒဆိုတာ လူေတြရဲ႔ဘ၀ေတြကို ခ်နင္း စေတးၿပီး ဇြတ္တင္းအဓမၼ ေဖာ္ေဆာင္ရတာမို႔ စစ္ဖြဲ႔စည္းပံု အသက္၀င္ ခ်ိန္မွာ ေက်ာမြဲေတြ အႀကပ္အတည္း အဆင္းရဲဆံုးကာလနဲ႔ တိုက္ဆိုင္ကာ လယ္သမား အလုပ္သမား ေက်ာင္းသားတို႔ ထႂကြ ႀကတာနဲ႔ ႀကံဳရတာပဲ။
၆၀ေက်ာ္ကာလ ၇၀ေက်ာ္ကာလနဲ႔ အခု ၂၀၀၈ဖြဲ႔စည္ပံု အသက္၀င္တဲ့အခ်ိန္အခါသမယ စစ္တပ္က ႏိုင္ငံေရးကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ ထိန္းခ်ဴပ္ထားႏိုင္သေယာင္ကာလမွာ တိုင္းၿပည္ေနရာအႏံွ႔ အေၿခခံလိုအပ္ခ်က္ကိုယ္စီနဲ႔ ပြက္ပြက္ဆူႀကတာ ဘယ္ဆန္းမလဲ။ ပြက္ပြက္ဆူမႈ လမ္းပၚေရာက္လို႔ ႏိုင္ငံေရးေနာက္ေႀကာင္း ၿပန္လွည့္မွာလား၊ လူေတြရဲ႔ အေၿခခံလုိအပ္ခ်က္ေတြကို ၿဖည္းစည္းေပးဖို႔ ဦးတည္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးအာမခံခ်က္မ်ဴိး ကင္းမဲ့ေနသမို႔သာ ပြက္ပြက္ဆူမႈ လမ္းပၚေရာက္ရတာလားဆိုတာ ႀကပ္ႀကပ္ ဆင္ၿခင္ႀကည့္ႀကေစခ်င္တယ္။ ဗမာႏိုင္ငံေရးကို သံုးသပ္တိုင္း စစ္အာဏာအသိမ္းခံရမႈကို ဆဲဗင္းဂ်ဴလိုင္မ်ဴိးဆက္ေတြ ႐ွင္း႐ွင္းသေဘာေပါက္ မ်က္ေမွာက္ၿပဳသည့္သဖြယ္ ကိုယ္စီမ်က္ေမွာက္ၿပဳႀကၿပီး၊ အႏွစ္ငါးဆယ္ ကိုယ္ေတြ႔ ေက်ာနဲ႔ရင္း ခံခဲ့ရတဲ့ စစ္အရင္း႐ွင္စံနစ္ လက္သည္ကို မ်က္ေၿခမၿပတ္ဖို႔ အေရးႀကီးဆံုးပဲ။
ဒီမိုကေရစီအေရခြံလဲ စစ္အရင္း႐ွင္စံနစ္ကို အသိအမွတ္ၿပဳ တရား၀င္မႈ ေပးၿခင္း လမ္းေႀကာင္းကသာ အသင့္အေလ်ာ္ဆံုး သူမနာကိုယ္မနာအၿဖစ္ဆံုး တိုင္းၿပည္တိုးတက္ဖို႔ရာ အၿဖစ္ဆံုးဆိုတဲ့ လက္ေတြ႔အလုပ္ၿဖစ္၀ါဒ အစစ္အမွန္ တကယ္တမ္းေရာ ဟုတ္ရဲ႔လား။ ဒီဌဓမၼၿဖစ္ရပ္အမွန္ကို လ်စ္လ်ဴ႐ွဴၿခင္း စစ္တပ္ေႀကာက္ေရာဂါ ဒူးေထာက္ၿခင္း သြင္ၿပင္လကၡဏာသာၿဖစ္ၿပီး၊ စိတ္ကူးအယဥ္ဆံုး အေဖာက္ၿပန္ဆံုးပဲ။ စစ္အရင္း႐ွင္ယႏၲယားအတြက္သာ လက္ေတြ႔အလုပ္ၿဖစ္၊ အႏွစ္ငါးဆယ္ စစ္တရားခံ ဘ၀ကေန ၿပဳၿပင္ေၿပာင္လဲေရး မိုးက်ေ႐ႊကိုယ္ေတြၿဖစ္ကုန္တယ္ မဟုတ္လား။
စစ္အာဏာသိမ္းတိုင္း ရပ္႐ြာေအးခ်မ္းသာယာေရးနဲ႔ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးဆိုတာ စစ္တပ္ရဲ႔လက္သံုး အေႀကာင္းၿပခ်က္ တည္ေဆာက္ၿပရာ စကားလံုးေတြပဲ၊ အဆန္းမဟုတ္။ ဒါကို ႐ူးလ္ေအာ့ဖ္ေလာလို႔ အဂၤလိပ္လို ေၿပာင္းသံုး႐ံုနဲ႔ အႏွစ္သာရက တပါတည္း ယွဥ္တြဲၿဖစ္ထြန္းလာ႐ိုးလား။ ကိုယ္စားၿပဳႏိုင္ငံေရး မဖြံ႔ၿဖိဳး မရင့္မွည့္ခင္ ကာလမွာ၊ ကိုယ့္ႀကမၼာ ကိုယ္စီရင္ခြင့္ ႐ိွလာေအာင္ ႏိုင္ငံသားမ်ား ႏိုင္ငံေရးမွာ တိုက္႐ိုက္ပါ၀င္ စြက္ဖက္ၿခင္းမ်ဴိးနဲ႔ အႏွစ္သာရ႐ိွတဲ့ အေၿပာင္းအလဲ ေဖာ္ေဆာင္ဖို႔ ကိုယ့္အခြင့္အေရးကို ကိုယ္တိုင္ေတာင္းဆို တိုက္ပြဲ၀င္ထိုက္တယ္မဟုတ္လား။
စစ္လႊတ္ေတာ္အတြင္းက ႏိုင္ငံေရးကိုသာ အထိအခိုက္မခံ ပိုးေမြးသလို ေမြးပါမွ အေၿပာင္းအလဲဆီ ဦးတည္ႏိုင္မယ္ဆိုတဲ့ အေတြးအၿမင္ဟာ ဆဲဗင္းဂ်ဴလိုင္စိတ္ဓာတ္နဲ႔ ၿပဒါးတစ္လမ္း သံတစ္လမ္းပဲ။ အေၿခခံဥပေဒကို ၿပင္မယ္ဆိုသူေတြ အေၿခခံဥပေဒႀကိဳးနဲ႔ အခ်ည္ခံၿပီး ႏိုင္ငံေရးေသခ်ိန္မွာ စစ္တပ္သတ္လို႔မရတာ လူထုႏိုင္ငံေရးပဲဆိုတာ ၿမဲၿမဲမွတ္ႀကေစခ်င္တယ္။ ဒီမိုပ်ားရည္စမ္းကာလအလြန္ က်ားဥပုသ္ေစာင္တဲ့ရာသီ ကုန္ခ်ိန္မွာေတာ့ အာဏာကိုထိပါးၿပီဆို သည္းညည္းမခံတဲ့ စစ္ဗီဇကို၊ ႏိုင္ငံေရးသမားထက္ ကဗ်ာေရးတဲ့ေက်ာင္းသားကို ပိုအၿငိဳးႀကီးတဲ့ စစ္သ႐ုပ္သကန္ ႐ုပ္အမွန္ကို ၂၀၁၂ ဆဲဗင္းဂ်ဴလိုင္မွာ စတင္ေတြ႔ေနရၿပီပဲ။
႐ူးခ်င္ေယာင္ အေဆာင္လြန္ေနတဲ့ အတိတ္ေမ့ သမိုင္းေမ့ လႊတ္ေတာ္တက္ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားအတြက္ မဟုတ္၊ ကိုယ့္အခြင့္အေရးအတြက္ ကိုယ္ရည္မွန္းၿပီးသာ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ႏိုင္ငံေရးမ႐ိွ၊ လယ္ကြင္းထဲ စက္႐ံုထဲ ေက်ာင္း၀င္းထဲ လူႀကားထဲနဲ႔ လမ္းေပၚမွာသာ ႏိုင္ငံေရး႐ိွေႀကာင္းကို ဆဲဗင္းဂ်ဴလိုင္ အႏွစ္သာရအေပၚ ဆင္ၿခင္ရင္း ႏိုင္ငံေရး မ်က္ေစ့မလည္ ေတာမေမွာက္ၿခင္း ဂုဏ္ေရာင္ ေၿမာက္ႀကပါစို႔။
လင္းထင္ —