Image may be NSFW.
Clik here to view.
(VOA News မွ July 2013 ရက္စြဲပါ Burma $ 8.5 billion port project facing hurdles သတင္းကို ဘာသာျပန္ဆို သည္)
ျမန္မာနုိင္ငံမွ ထားဝယ္ေရနက္ဆိပ္ကမ္းႏွင့္ အထူးစီးပြားေရးဇုန္ ၿပီးစီးသြားခ်ိန္တြင္ အျမန္လမ္း၊ ရထားလမ္း၊ ပုိက္ လိုင္းမ်ားက အေရွ႕ေတာင္အာရွ၏ အႀကီးဆံုး စီးပြားေရးဇုန္ႏွင့္ ထုိင္းနုိင္ငံ၏ မူလကူးသန္းေရာင္းဝယ္မႈဗဟိုကို ခ်ိတ္ဆက္ ေပးၾကေပလိမ့္မည္။
ေဒသတြင္း အႀကီးဆံုး စီးပြားေရးဇုန္ျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ အဓိကတည္ေဆာက္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို္ ယခုတုိင္ မစတင္ ရ ေသးေသာ္လည္း ျမန္မာေတာင္ဘက္ကမ္း႐ိုးတန္းမွ ၈.၅ ဘီလီယံေဒၚလာတန္ စီမံကိန္းအေၾကာင္းကို ဦးေဆာင္ အေကာင္ အထည္ေဖာ္မည့္ ဘန္ေကာက္အေျခစိုက္ အီတာလွ်ံ-ထိုင္း ကုမၸဏီက ရွင္းလင္းထုတ္ျပန္ၿပီး ျဖစ္သည္။
ကုမၸဏီအင္ဂ်င္နီယာ ဆူပတ္ဆက္သာသန္၏ အဆိုအရ ထားဝယ္စီမံကိန္းသည္ သံမဏိစက္႐ံု၊ ေရနံခ်က္စက္႐ံု မွသည္ ေမာ္ေတာ္ကား တပ္ဆင္ျခင္းႏွင့္ ေရနံဓာတုလုပ္ငန္းမ်ားအထိ အရာရာကို ျဖည့္ဆည္းကမ္းလွမ္းသြားမည္ဟု ဆိုပါ သည္။
“အေပါစား လုပ္ငန္းေတြအေနနဲ႔ ကြန္ပ်ဴတာအစိတ္အပိုင္း၊ အထည္ခ်ဳပ္၊ အလွကုန္၊စားေသာက္ကုန္ စက္႐ံုေတြ ပါဝင္မွာပါ”ဟု ၄င္းကဆိုသည္။
စီမံကိန္းေအာင္ျမင္စြာ ၿပီးစီးသြားပါက ထိုင္း-ျမန္မာ ကုန္သြယ္ေရးကို ပီပီျပင္ျပင္ ျမွင့္တင္ႏိုင္မည္ျဖစ္ေသာ္လညး္ စီမံကိန္း မစခင္ကတည္းကပင္ ေငြေၾကးအခက္အခဲႏွင့္ ျပင္းထန္ေသာ ေဒသခံကန္႔ကြက္မႈတုိ႕ကို ရင္ဆိုင္ေနရပါသည္။
ဂ်ပန္ႏိုင္ငံကဲ့သို႔ နုိင္ငံျခားရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံသူမ်ားကို ဆြဲေဆာင္ရန္ အားထုတ္သည့္အေနျဖင့္ ရန္ပံုေငြရွာေဖြေရးကိစၥကို ထုိင္းႏွင့္ျမန္မာ အစိုးရမ်ားက မၾကာေသးမီကပင္ တာဝန္လႊဲေျပာင္း ယူခဲ့ၾကသည္။
ထိုအေတာအတြင္း ဖ်က္သိမ္းျခင္းခံရမည့္ ေက်းရြာမ်ားမွ ေဒသခံရြာသားမ်ားက ၄ငး္တို႔ဘယ္ေနရာကို ေျပာင္းရမ လဲ၊ ေလ်ာ္ေၾကးဘယ္ေလာက္ရမလဲ ဆိုသည္တုိ႔ကို တိတိက်က် မသိိရေသးဟု ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကားထားသည္။
သူမ၏သားသမီးမ်ားက စီမံကိန္းသတ္မွတ္ ဧရိယာထဲတြင္ အိမ္သစ္မ်ား ေဆာက္လုပ္ထားသည္ဟုဆုိေသာ ေဒၚ သိန္းေအး က “ကၽြန္မတို႔ရြာေတြ စီမံကိန္း ဧရိယာထဲမွာ ပါေနတယ္။ မၾကာခင္ ေရႊ႕ေပးရမယ္ဆိုတဲ့ ေကာလဟာလေတြ က ေတာ့ ေန႔တုိင္း ၾကားေနရတာပါပဲ။ ကၽြန္မကေလးေတြရဲ့ အိမ္ေတြက ေလ်ာ္ေၾကးေပးဖို႔ စည္းကမ္းကိုက္ညီတဲ့ စာရင္းထဲမွာ မပါဘူးဆိုေပမယ့္ ထိုက္တန္ေသာ ေလ်ာ္ေၾကးမွမရရင္ သူတို႔ကေရႊ႕ေျပာင္းဖို႔ ျငင္းၾကပါလိမ့္မည္” ဟု ေျပာၾကားပါသည္။ အခုထိေတာ့ ဘာမွ မသဲကြဲေသးပါဘူးဟုလည္း သူမက ျဖည့္စြက္သည္။
ဘယ္ေနရာကို ေရႊ႕ရမလဲဟုမသိေသးသူ ေမာ္ေတာ္ဆိုက္ကယ္မကၠင္းနစ္ ဦးစိုးျမအတြက္မွာမူ သူ၏ အသက္ေမြး ဝမ္း ေက်ုာင္းအလုပ္မွာ အႏၱရာယ္ရွိေနၿပီ ျဖစ္သည္။
“ကၽြန္ေတာ့္ လက္ရိွေနရာက လမ္းမႀကီးရဲ႕ ေဘးမွာပါ။ လုပ္ငန္းလုပ္ဖို႔ ေကာင္းတဲ့ေနရာေပါ့။ ေရႊ႕ေပးရမယ့္ ေနရာ သစ္ ဒီလိုေကာင္းတဲ့ ေနရာျပန္မရဘူးဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ့္စီးပြားေရးက ဘယ္ေကာင္းေတာ့မလဲ။ ဒါေတြက အစိုးရရဲ့ အစီအစဥ္ ေတြဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ်ားမ်ားစားစား မသိရပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အေနနဲ႕ကေတာ့ လိုက္နာပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္ ၾကရမွာေပါ့”ဟု ဦးစိုးျမက ဆိုပါသည္။
စီမံကိန္းကန္ထ႐ိုက္တာမ်ားက စိတ္ရင္းေစတနာေကာင္းကုိ ျပသရန္ ႀကိဳးစားမႈမ်ား ျပဳလုပ္ထားေသာ္ျငားလည္း အလားအလာရွိေသာ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံသူမ်ားႏွင့္ ေဒသခံရြာသားမ်ား၏ စိုးရိမ္ပူပန္စရာမ်ားအေပၚ ေက်နပ္ဖြယ္ျဖစ္လာေအာင္ မ်ားစြာအားထုတ္ရန္ လိုေသးသည္ကို စီမံကိန္း မန္ေနဂ်ာမ်ားက နားလည္သိရွိ ထားၾကပါသည္။
Yangon chronicle
Clik here to view.
(VOA News မွ July 2013 ရက္စြဲပါ Burma $ 8.5 billion port project facing hurdles သတင္းကို ဘာသာျပန္ဆို သည္)ျမန္မာနုိင္ငံမွ ထားဝယ္ေရနက္ဆိပ္ကမ္းႏွင့္ အထူးစီးပြားေရးဇုန္ ၿပီးစီးသြားခ်ိန္တြင္ အျမန္လမ္း၊ ရထားလမ္း၊ ပုိက္ လိုင္းမ်ားက အေရွ႕ေတာင္အာရွ၏ အႀကီးဆံုး စီးပြားေရးဇုန္ႏွင့္ ထုိင္းနုိင္ငံ၏ မူလကူးသန္းေရာင္းဝယ္မႈဗဟိုကို ခ်ိတ္ဆက္ ေပးၾကေပလိမ့္မည္။
ေဒသတြင္း အႀကီးဆံုး စီးပြားေရးဇုန္ျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ အဓိကတည္ေဆာက္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို္ ယခုတုိင္ မစတင္ ရ ေသးေသာ္လည္း ျမန္မာေတာင္ဘက္ကမ္း႐ိုးတန္းမွ ၈.၅ ဘီလီယံေဒၚလာတန္ စီမံကိန္းအေၾကာင္းကို ဦးေဆာင္ အေကာင္ အထည္ေဖာ္မည့္ ဘန္ေကာက္အေျခစိုက္ အီတာလွ်ံ-ထိုင္း ကုမၸဏီက ရွင္းလင္းထုတ္ျပန္ၿပီး ျဖစ္သည္။
ကုမၸဏီအင္ဂ်င္နီယာ ဆူပတ္ဆက္သာသန္၏ အဆိုအရ ထားဝယ္စီမံကိန္းသည္ သံမဏိစက္႐ံု၊ ေရနံခ်က္စက္႐ံု မွသည္ ေမာ္ေတာ္ကား တပ္ဆင္ျခင္းႏွင့္ ေရနံဓာတုလုပ္ငန္းမ်ားအထိ အရာရာကို ျဖည့္ဆည္းကမ္းလွမ္းသြားမည္ဟု ဆိုပါ သည္။
“အေပါစား လုပ္ငန္းေတြအေနနဲ႔ ကြန္ပ်ဴတာအစိတ္အပိုင္း၊ အထည္ခ်ဳပ္၊ အလွကုန္၊စားေသာက္ကုန္ စက္႐ံုေတြ ပါဝင္မွာပါ”ဟု ၄င္းကဆိုသည္။
စီမံကိန္းေအာင္ျမင္စြာ ၿပီးစီးသြားပါက ထိုင္း-ျမန္မာ ကုန္သြယ္ေရးကို ပီပီျပင္ျပင္ ျမွင့္တင္ႏိုင္မည္ျဖစ္ေသာ္လညး္ စီမံကိန္း မစခင္ကတည္းကပင္ ေငြေၾကးအခက္အခဲႏွင့္ ျပင္းထန္ေသာ ေဒသခံကန္႔ကြက္မႈတုိ႕ကို ရင္ဆိုင္ေနရပါသည္။
ဂ်ပန္ႏိုင္ငံကဲ့သို႔ နုိင္ငံျခားရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံသူမ်ားကို ဆြဲေဆာင္ရန္ အားထုတ္သည့္အေနျဖင့္ ရန္ပံုေငြရွာေဖြေရးကိစၥကို ထုိင္းႏွင့္ျမန္မာ အစိုးရမ်ားက မၾကာေသးမီကပင္ တာဝန္လႊဲေျပာင္း ယူခဲ့ၾကသည္။
ထိုအေတာအတြင္း ဖ်က္သိမ္းျခင္းခံရမည့္ ေက်းရြာမ်ားမွ ေဒသခံရြာသားမ်ားက ၄ငး္တို႔ဘယ္ေနရာကို ေျပာင္းရမ လဲ၊ ေလ်ာ္ေၾကးဘယ္ေလာက္ရမလဲ ဆိုသည္တုိ႔ကို တိတိက်က် မသိိရေသးဟု ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကားထားသည္။
သူမ၏သားသမီးမ်ားက စီမံကိန္းသတ္မွတ္ ဧရိယာထဲတြင္ အိမ္သစ္မ်ား ေဆာက္လုပ္ထားသည္ဟုဆုိေသာ ေဒၚ သိန္းေအး က “ကၽြန္မတို႔ရြာေတြ စီမံကိန္း ဧရိယာထဲမွာ ပါေနတယ္။ မၾကာခင္ ေရႊ႕ေပးရမယ္ဆိုတဲ့ ေကာလဟာလေတြ က ေတာ့ ေန႔တုိင္း ၾကားေနရတာပါပဲ။ ကၽြန္မကေလးေတြရဲ့ အိမ္ေတြက ေလ်ာ္ေၾကးေပးဖို႔ စည္းကမ္းကိုက္ညီတဲ့ စာရင္းထဲမွာ မပါဘူးဆိုေပမယ့္ ထိုက္တန္ေသာ ေလ်ာ္ေၾကးမွမရရင္ သူတို႔ကေရႊ႕ေျပာင္းဖို႔ ျငင္းၾကပါလိမ့္မည္” ဟု ေျပာၾကားပါသည္။ အခုထိေတာ့ ဘာမွ မသဲကြဲေသးပါဘူးဟုလည္း သူမက ျဖည့္စြက္သည္။
ဘယ္ေနရာကို ေရႊ႕ရမလဲဟုမသိေသးသူ ေမာ္ေတာ္ဆိုက္ကယ္မကၠင္းနစ္ ဦးစိုးျမအတြက္မွာမူ သူ၏ အသက္ေမြး ဝမ္း ေက်ုာင္းအလုပ္မွာ အႏၱရာယ္ရွိေနၿပီ ျဖစ္သည္။
“ကၽြန္ေတာ့္ လက္ရိွေနရာက လမ္းမႀကီးရဲ႕ ေဘးမွာပါ။ လုပ္ငန္းလုပ္ဖို႔ ေကာင္းတဲ့ေနရာေပါ့။ ေရႊ႕ေပးရမယ့္ ေနရာ သစ္ ဒီလိုေကာင္းတဲ့ ေနရာျပန္မရဘူးဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ့္စီးပြားေရးက ဘယ္ေကာင္းေတာ့မလဲ။ ဒါေတြက အစိုးရရဲ့ အစီအစဥ္ ေတြဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ်ားမ်ားစားစား မသိရပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အေနနဲ႕ကေတာ့ လိုက္နာပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္ ၾကရမွာေပါ့”ဟု ဦးစိုးျမက ဆိုပါသည္။
စီမံကိန္းကန္ထ႐ိုက္တာမ်ားက စိတ္ရင္းေစတနာေကာင္းကုိ ျပသရန္ ႀကိဳးစားမႈမ်ား ျပဳလုပ္ထားေသာ္ျငားလည္း အလားအလာရွိေသာ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံသူမ်ားႏွင့္ ေဒသခံရြာသားမ်ား၏ စိုးရိမ္ပူပန္စရာမ်ားအေပၚ ေက်နပ္ဖြယ္ျဖစ္လာေအာင္ မ်ားစြာအားထုတ္ရန္ လိုေသးသည္ကို စီမံကိန္း မန္ေနဂ်ာမ်ားက နားလည္သိရွိ ထားၾကပါသည္။
Yangon chronicle