ခ်ိန္းဆိုထားသည့္ အခ်ိန္ထက္ နာရီ ဝက္ခန္႔ ေနာက္က်ေနၿပီျဖစ္သည့္အတြက္ တံခါးတစ္ခ်ပ္ဟထားေသာ ၿခံဝင္းအတြင္း ခြင့္မေတာင္းဘဲ ကြၽန္ေတာ္အေသာ့ ဝင္ သြားခဲ့ သည္။ ၿခံဝင္းက ပထမအႀကိမ္ လာခဲ့တုန္းကထက္ ပိုသပ္ရပ္သန္႔ရွင္းေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ အမွတ္-၆၂၊ ခ်င္းတြင္းလမ္း၊ ကမာ ရြတ္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သည္ အိမ္နံပါတ္တူ၍ အဂၤလိပ္အကၡရာ သို႔မဟုတ္ ျမန္မာအကၡရာ မ်ား ထပ္ေပါင္းတပ္ထားသည့္ေနရာမ်ား ၿမိဳ႕နယ္တုိင္းတြင္ရိွသည္။ ခ်င္းတြင္းလမ္း အိမ္အမွတ္-၆၂ ခ်င္းတူပံုက ထူးျခား သည္။ အိမ္ခ်င္းက တစ္ၿခံေက်ာ္ျဖစ္သည္။ တစ္ဦးက သခင္ျမ။ ေနာက္တစ္ဦးက ဦးအုန္းေမာင္။
အာဇာနည္ပုဂၢိဳလ္ႀကီး ႏွစ္ဦး။ တစ္ၿပိဳင္တည္း လုပ္ႀကံခံခဲ့ရ၍ အသက္ဆံုး႐ႈံးခဲ့ရသူမ်ား။
၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လ ၁၉ ရက္ နံနက္ ၁ဝ နာရီ ၃၇ မိနစ္က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ အတြင္းဝန္႐ုံးတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း (ဘုရင္ခံ၏ အမႈေဆာင္ေကာင္စီ ဒုတိယ ဥကၠ႒)အပါအဝင္
ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီး ဒီးဒုတ္ဦးဘခ်ဳိ၊ ေထာက္ပံ့ေရးႏွင့္ ကူး သန္းေရာင္းဝယ္ေရးဝန္ႀကီး ဦးဘဝင္း၊ ဘ႑ာေရးဝန္ႀကီး သခင္ျမ၊ စက္မႈလက္ မႈႏွင့္ အလုပ္သမားဝန္ႀကီး မန္းဘခုိင္၊ ေတာင္တန္းေဒသဆုိင္ရာဝန္ႀကီး မိုင္းပြန္ ေစာ္ဘြားႀကီးစဝ္စံထြန္း၊ ပညာေရးႏွင့္ အမ်ိဳးသားစီမံကိန္းဝန္ႀကီး ဦးရာဇတ္၊ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး အတြင္းဝန္ အုိင္ စီအက္စ္ ဦးအုန္းေမာင္ႏွင့္ ဦးရာဇတ္၏ သက္ေတာ္ေစာင့္ရဲေဘာ္ကိုေထြးစသည့္ အာဇာနည္ ၉ ဦးလုပ္ႀကံခံခဲ့ရသည္ကို ယေန႔ထိ မေမ့ၾကေသး။
ယခု ကြၽန္ေတာ္ ကြယ္လြန္သူ အာ ဇာနည္ပုဂၢိဳလ္ႀကီး ၉ ဦးထဲမွ ဦးအုန္းေမာင္ ၏ က်န္ရစ္သူမိသားစုမ်ား ေနထိုင္ရာအိမ္ ၿခံဝင္းအတြင္း ေရာက္ေနသည္။ အာဇာနည္ပုဂၢိဳလ္ တုိ႔၏ မိသားစု ဝင္မ်ားရိွၾကေသးေၾကာင္း လူတုိင္းသိေသာ္ လည္း ၾကင္ရာဇနီးမ်ားထဲက ဦးအုန္း ေမာင္၏ ဇနီးတစ္ဦးသာ က်န္သည္ကို သိသူအေတာ္နည္းသည္။ ၿခံဝင္းတံခါးမွ အိမ္သို႔သြားရာ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ထိုသို႔ စဥ္းစားရင္း ေလွ်ာက္သြားရာ ဦးအုန္း ေမာင္၏ အငယ္ဆံုးသား ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ ကုန္ထုတ္ဓာတု ပါေမာကၡ ေဟာင္း ေဒါက္တာမင္းျမင့္ အိမ္ဝမွ ဆီး ႀကိဳႏႈတ္ဆက္သည္။
က်ယ္ဝန္းသည္ဟု မဆုိႏုိင္ေသာ ၿခံဝင္းထဲ၌ ႏွစ္ထပ္တုိက္တစ္လံုးမွာ အ ျပင္ပန္းကၾကည့္ပါမူ တစ္ခ်ိန္က အတြင္း ဝန္ (အုိင္စီအက္စ္) ဦးအုန္းေမာင္ သို႔ မဟုတ္ တုိင္းျပည္အတြက္ အသက္ေပး သြားေသာ အာဇာနည္ပုဂၢိဳလ္ႀကီးတစ္ဦး၏ အရိွန္အဝါအေငြ႕အသက္ဟူ၍ မေတြ႕ရ ဘဲ ဆင္ဝင္ေအာက္၌ေခတ္ေဟာင္း အိမ္ စီးကား ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းတစ္စီးသာ ေတြ႕ရ သည္။ သို႔ေသာ္ ကားကိုျမင္႐ုံျဖင့္ တစ္ ခ်ိန္က ေငြေၾကးဂုဏ္ပကာသန ၾကြယ္ဝခဲ့ သူမ်ားအျဖစ္ မွန္းဆႏိုင္သည္။
အိမ္အတြင္းထဲ ဝင္လိုက္ခ်ိန္တြင္ ဘယ္ဘက္ေဘး၌ ဧည့္ခန္းကုိ ေတြ႕ရၿပီး အသက္အရြယ္ အလြယ္တကူ ခန္႔မွန္း၍ ခက္ႏုိင္ေသာ အသားျဖဴျဖဴ ခႏၶာကိုယ္ ေသးေသး အဖြားအိုတစ္ဦးႏွင့္ အသက္ ၇ဝ ဝန္းက်င္ အမ်ဳိးသားႀကီးတစ္ဦး ထိုင္ ေနၾကသည္။ ယင္း အဖြားအုိသည္ လက္ ရိွ၌ ဦးအုန္းေမာင္၏ က်န္ရစ္သူဇနီး အသက္ ၉ဝ ႏွစ္ရွိ ေဒၚသိန္းၾကြယ္ပင္။ အျခားတစ္ဦးမွာ ဦးအုန္းေမာင္ႏွင့္ ေဒၚသိန္းၾကြယ္တုိ႔၏ သံုးဦးေသာ သား ရတနာမ်ားထဲက အႀကီးဆံုးသား။ ၎ သည္လည္း တစ္ခ်ိန္က ရန္ကုန္စက္မႈ တကၠသိုလ္ႀကီးမွ ဆရာတစ္ဦးျဖစ္သူ ဦးတင္ေမာင္သိန္း။
”လက္ရိွေတာ့ အေမနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ ႏွစ္ေယာက္ပဲ ဒီမွာေနတယ္” ဟု ေဒါက္ တာမင္းျမင့္က ထိုင္စရာေနရာၫႊန္ျပရင္း က သူ႕အေမ သူ႕အစ္ကုိႀကီးျဖစ္သူတုိ႔ႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးရင္း ေျပာသည္။ ေဒါက္တာမင္းျမင့္၏ အဆုိအရ ၎၏ဇနီးမွာ ေနျပည္ေတာ္၌ အလုပ္ တာဝန္ျဖင့္ေရာက္ေနၿပီး သူ႕တြင္ သားႏွစ္ ဦးရိွေၾကာင္း၊ အစ္ကိုႀကီး ဦးတင္ေမာင္ သိန္းမွာလည္း ၎၏ မိသားစုျဖင့္ပင္ သပ္သပ္ေနေၾကာင္း ဆက္ေျပာသည္။ ယင္းေနာက္ အျပန္အလွန္ ႏႈတ္ ဆက္၍ ကြယ္လြန္သူ အာဇာနည္ပုဂၢိဳလ္ ႀကီးမ်ားႏွင့္ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ဦးအုန္းေမာင္ အေၾကာင္း စေမးလိုက္ခ်ိန္တြင္ အဘြား ေဒၚသိန္းၾကြယ္၏ ၾကည္လဲ့ေနေသာမ်က္ ဝန္းအစံုမွာ အေဝးတစ္ေနရာ သို႔ ေရာက္ ေန သည္။
”အဘြားက အဲဒီတုန္းက အသက္ ၂၄ ႏွစ္ပဲ ရိွေသးတယ္။ သားအငယ္ဆံုးက တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္၊ အႀကီးဆံုးသားႀကီး က ခုနစ္ႏွစ္ေလာက္ရိွၿပီေပါ့’ ဟု ေျပာရင္း လြင့္ျပယ္ ဟန္ရိွေနေသာ စိတ္တုိ႔ကုိ ျပန္ စုစည္းလိုက္ဟန္ျပဳသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ ခင္ပြန္းသည္ဦးအုန္းေမာင္ႏွင့္ အာဇာ နည္ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ားအေၾကာင္း လြတ္လပ္ ေရးအႀကိဳ ကာလ ျမန္မာႏုိင္ငံအေၾကာင္း တစ္စြန္းတစ္စ။
”အဲဒီေန႔က(ဇူလိုင္ ၁၉ရက္) ေန႔ လယ္ဘက္ အစည္းအေဝးရိွလို႔ ျပန္လာ မယ္။ အတြင္းဝန္႐ုံးမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တုိ႔ လုပ္ မယ့္ အစည္းအေဝးမွာ လမ္းပန္းဆက္ သြယ္ေရးကိစၥတင္ျပစရာရိွလို႔ဆုိၿပီး သြား တာပဲ။ အဲဒီ႐ုံးမွာ ဝန္ထမ္းအျဖစ္ လုပ္ေန တဲ့ အသိတစ္ေယာက္က ကိုအုန္းေမာင္တုိ႔ ေသနတ္နဲ႔ပစ္ခံရတယ္ဆုိၿပီး ဖုန္းလွမ္း ဆက္တယ္။ ဒါနဲ႔ ေသသလားရွင္သလား မသိဘူး။ ေဆး႐ုံလိုက္သြားတာ” ဟု အဘြားေဒၚသိန္းၾကြယ္က ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ေန႔က အျဖစ္အပ်က္ ကို ျပန္ေျပာင္း ေျပာျပသည္။ သုိ႔ေသာ္ ထိုေန႔က ခင္ပြန္းဦးအုန္း ေမာင္အပါအဝင္ မည္သည့္ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦး တစ္ေယာက္ကိုမွ် ေဆး႐ုံတြင္ ေသသည္ ရွင္သည္ သိခြင့္မရခဲ့။ ေဆး႐ုံေရာက္လာ ေသာ ၎(ကေလး ၃ ဦး မိခင္အသက္ ၂၄ ႏွစ္အရြယ္ မသိန္းၾကြယ္)ကို ျပန္လႊတ္ လိုက္ေၾကာင္း အဖြား ေဒၚသိန္းၾကြယ္က ဆုိ သည္။ ေဆး႐ုံ၌ထားစဥ္ရက္၌ ေသဆံုး သူခင္ပြန္းအား မေတြ႕ခဲ့ရေသာ္လည္း ဂ်ဴဗလီေဟာတြင္ ထားသည့္ ၁ဝ လတာ ကာလအတြင္း ေန႔စဥ္မပ်က္ သြားေရာက္ ၾကည့္႐ႈမႈျပဳခဲ့ေၾကာင္း ေျပာသည္။
”ဂ်ဴဗလီေဟာမွာထားတဲ့ လေပါင္း မ်ားစြာကို အဖြားေန႔တုိင္း သြားၾကည့္ တယ္။ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္က ျပည္သူ ေတြလည္း လာၾက။ ငိုၾကယိုၾကေပါ့။ ဗိုလ္ ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႕ တုိင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္ ႀကီးေတြကို တစ္ႏုိင္ငံလံုးခ်စ္ၾကတာကိုး” ဟု မွတ္ခ်က္ျပဳသည္။ထို႔အျပင္ အဖြားေဒၚသိန္းၾကြယ္က ခင္ပြန္းဦးအုန္းေမာင္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဂုဏ္ယူစရာမ်ားေျပာသည္။ ပညာတတ္ တစ္ဦးျဖစ္သူ ဦးအုန္းေမာင္မွာ ထိုစဥ္က ႏုိင္ငံျခား၌ အုိင္စီအက္စ္စာေမးပဲြတြင္ ထူးခြၽန္စြာေအာင္ျမင္ခဲ့ပံုႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းဦးေဆာင္ေသာ ဗမာအစိုးရ ကို ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိစၥ တတ္စြမ္းသေရြ႕ ကူ ညီခဲ့ပံုစသည္ျဖင့္ ဂုဏ္ယူသည့္ဟန္ ေျပာ ျပသည္။
”ကိုအုန္းေမာင္က လူခ်စ္လူခင္ေပါ တယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႔လည္း ခင္တယ္။ ခင္ တယ္ဆုိတာက အဲဒီတုန္းက ကခ်င္ က ဆမားဒူးဝါးႀကီး (ကခ်င္ေခါင္းေဆာင္ ဆမားဒူးဝါး ဆင္ဝါးေနာင္) တုိ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ နဲ႔ေတြ႕ဆံုညိႇႏိႈင္းျဖစ္ေအာင္ ကိုအုန္းေမာင္ က ၾကားကလုပ္ေပးရတာ” ဟု ခင္ပြန္း သည္ျဖစ္သူ တုိင္းရင္းသားအေရးကိစၥ မ်ား ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့ ပံုကို ေျပာသည္။ ဂုဏ္ယူစရာခင္ပြန္းသည္ အေၾကာင္း ႏွင့္ အာဇာနည္ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ား အေၾကာင္း ေျပာခ်ိန္မ်ားသည္ အမ်ားအားျဖင့္ တည္ ၿငိမ္သည္ ဟုထင္ရေသာ္လည္း ဆုိ႔နင့္စရာ ျဖစ္ရပ္ႀကီးအတြက္ စိတ္အေတာ္ထိန္း ထားရေၾကာင္း မ်က္ဝန္းတုိ႔က တစ္စတစ္ စ လွစ္ဟျပသည္။
”အခုခ်ိန္ဒါေတြ ျပန္မေျပာခ်င္ေတာ့ ပါဘူး။ စိတ္မေကာင္းစရာေတြ” ဟု တုိးလ် လ်ေလသံေလးျဖင့္ ေရရြတ္လိုက္ေသးသည္။ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ မိသားစုဝင္ မဆုိထားဘိ။ တစ္တုိင္းတစ္ျပည္လံုးရိွ ျပည္သူတစ္ရပ္လံုး ငိုေၾကြးခဲ့ရသည့္ ျဖစ္ ရပ္ပင္။ ထိုေန႔အေစာပိုင္းကတည္းက ေကာင္းကင္ႀကီး
ငိုေၾကြးခဲ့သည္ပဲေလ။ ေနာက္ေက်းငွက္ေတြ၊ နတ္ေကာင္းနတ္ ျမတ္ေတြ။ အားလံုးငိုေၾကြးခဲ့ၾကမွာပါ။ ငိုေၾကြးေသာ ဘဝေတြက ခုဆုိ ႏွစ္ေပါင္း ၆ဝ ေက်ာ္ ၇ဝ ဝန္းက်င္ ရိွၿပီ ျဖစ္သည္။ ငိုေၾကြးေသာဘဝေတြထဲ အာ ဇာနည္ဆုိေသာ နာမ္စားေတြသည္လည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ ပစ္ခ်ခံခဲ့ရသည္။ ငိုေၾကြးသူ တုိ႔ကို စိတ္ေျဖေဆးမထိုးဘဲ ေမ့ေဆးေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္တိုက္ခဲ့ၾကသည္။ အျပစ္ရိွ သူက ငိုေၾကြးသူလား။ ေၾကြလြင့္နာမ္စား ေတြလား။ ဘယ္သူက အာဏာပါးကြက္ သားပါလို႔ ဝန္ခံပါမည္နည္း။
”အာဇာနည္ေန႔နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေတာ့ အာဇာနည္ကုန္းႀကီး ဗံုးခဲြမခံရခင္ အထိ အမွတ္ရစရာေလးေတြ ရိွပါတယ္။ အမွတ္ရစရာေကာင္းတာကေတာ့ သမၼတ မန္းဝင္းေမာင္လက္ထက္ကပဲ။ အာဇာ နည္မိသားစုေတြ ကုိ အရမ္းဂ႐ုစိုက္ခဲ့တာ ဦးေနဝင္းေခတ္ေရာက္ေတာ့ အာဇာနည္ ေန႔ ေရာက္ ရင္လာႏႈတ္ဆက္ၿပီး အဆင္ ေျပလား ဘာလားေမး တယ္။ မိသားစုစံုစံု ညီညီနဲ႔ အာဇာနည္ကုန္းတက္ ဂုဏ္ျပဳနဲ႔ မဆုိးပါဘူး။
ဒီဘက္ေနာက္ပိုင္းေတာ့ အဲ ဒီတုန္းကလိုေတာင္ မရိွေတာ့ပါဘူး” ဟု အာဇာနည္ေန႔ အထိမ္းအမွတ္မ်ားႏွင့္ အ မွတ္တရမ်ားအေၾကာင္း အဘြားေဒၚသိန္း ၾကြယ္က ျပန္ေျပာင္းေျပာျပသည္။ ထိုသို႔ အာဇာနည္ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ား အား အေမ့ေလ်ာ့ခံမ်ားအျဖစ္ အသက္သြင္း ေပးခဲ့သည့္ အာဏာရွင္အစိုးရ အဆက္ ဆက္ကုိ အာဇာနည္မိသားစုဝင္တုိင္း က ျပစ္တင္ေျပာၾကားမႈ အသီးသီးျပဳလုပ္ၾက သည္။ မလြန္ပါ။ ကြၽန္ေတာ္ တို႔ ေမ့ခဲ့ၾကသည္ပဲေလ။
”သခင္ျမဆုိ ပန္းၿခံလားေမးတယ္။ စိတ္မေကာင္းဘူးေပါ့”
ကြယ္လြန္သူ အာဇာနည္ပုဂၢိဳလ္ႀကီး တစ္ဦးျဖစ္သူ ဘ႑ာေရးဝန္ႀကီး သခင္ျမ ၏ အသက္ ၂၇ ႏွစ္အရြယ္ ေျမးျဖစ္သူက ေျပာၾကားခဲ့ဖူးေသာ စကားတစ္ ခြန္း။ ေနာက္ တစ္ဦးက ဆုိျပန္သည္။ ”ေတာင္း ဆုိပိုင္ခြင့္မရိွဘူး” ဟု ဆုိသည္။ ”အာဇာနည္ေန႔ကို ဂရပ္ဖ္နဲ႔ ျပရင္ အခုျပန္တက္လာတဲ့ သေဘာေပါ့။ ႏုိင္ငံ ေတာ္သမၼတ အဆင့္ကေန ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ ေလာက္ ေရာက္သြား။ အခု ဒုသမၼတၿပီးခဲ့ တဲ့ႏွစ္က ျပန္တက္တယ္ဆုိေတာ့ ျပန္ တက္လာၿပီေပါ့။ မၾကာခင္ အရင္ပံုစံျပန္ ေရာက္မယ္ထင္တာပဲ” ဟု ဦးအုန္းေမာင္ ၏ သား ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ကုန္ထုတ္ ဓာတုဌာနပါေမာကၡေဟာင္း ေဒါက္တာ မင္းျမင့္က ေျပာသည္။
မွန္ပါသည္။ မိသားစုဝင္မ်ားသာ မက ျမန္မာျပည္အရပ္ရပ္မွ အာဇာနည္ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ားအား ေလးစားတန္ဖိုးထား သူတုိင္း ႏုိင္ငံေတာ္အဆင့္ဆုိေသာ ဂုဏ္ ျပဳမႈႏွင့္ ထုိက္တန္သည္ဟု ေျပာၾကသည္။ ဂုဏ္ျပဳထိုက္သူကို ဂုဏ္ျပဳဖို႔ အဆက္ ဆက္ လမ္းၫႊန္မွာၾကား မိန္႔ဆိုခဲ့ၾကသည္ ပဲေလ။ မိသားစုဝင္မ်ားအျဖစ္သည္ ႏႈတ္ ဆက္ အနမ္းေလာက္မွ မထိုက္တန္သူ မ်ားလား။ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ အာဇာနည္ပုဂၢိဳလ္ ႀကီးဦးအုန္းေမာင္၏ ဇနီးလက္ရိွေနေသာ အိမ္ခန္းအ တြင္းမွ ျပန္ထြက္ မည္ျပဳဟန္ ျပင္ခ်ိန္ တြင္ ေမွာင္ရီပ်ဳိးေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ၿခံျပင္ေရာက္ခ်ိန္တြင္ မပီျပင္ဝိုးတ ဝါး။ အရာဝတၴဳ၊ လူပုဂၢိဳလ္၊ ကားမ်ား၊ လမ္းမ်ား။ ဘယ္အရာမွ မသဲကဲြ။ ကြၽန္ ေတာ္၏ ေျခလွမ္းတုိ႔က ဆႏၵႏွင့္ ထပ္တူ မက်။ ကမၻာေျမေပၚ ေလွ်ာက္လွမ္းဖို႔ ထိုက္တန္သူလား ျပန္ေမးမိသည္။ မေျဖ ႏုိင္။
မိုးျမင့္ျမတ္ (Popular Myanmar News Journal)