အေျခအေနအရ ေရြ ့လ်ားေျပာင္းလဲ သံုးစြဲလိုက္ၾကသည့္ စကားလံုးမ်ား၊
စာသားမ်ားသာျဖစ္ပါသည္။ အမွန္တကယ္အားျဖင့္ တံတားနီေန ့မတိုင္ခင္
ထုတ္ေ၀ေသာ သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္မ်ားတြင္ အလံလႊဲေျပာင္းေပးအပ္မည္ဟု
သံုးစြဲၾကသည္ကို သက္ေသအထင္အရွား ေတြ ့ခဲ့ရျပီး ျဖစ္သည္။ ထိုသို ့
လႊဲေျပာင္းေပးအပ္မည္ဆိုသည့္ေနရာတြင္ ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုအတြင္း
ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားသမဂၢ (မကသ)ဟု ခံယူကာ ဖြဲ ့စည္းထားခဲ့ေသာ
ေက်ာင္းသားေဟာင္းမ်ား၏ ဒီကေန ့အင္အားစုမ်ားက ေက်ာင္းသားသမဂၢ
ျဖစ္ေျမာက္ေရးေကာ္မတီ (ကသဖ)သို ့ ေပးအပ္မည္ဟု စာနယ္ဇင္းမ်ားတြင္
အတိအလင္း ေဖာ္ျပခဲ့ၾကသည္။
အဆိုပါ လႊဲေျပာင္းေပးအပ္မည့္ အၾကံအစည္သည္ ေက်ာင္းသားထုညီညြတ္ေရး
ကြဲအက္ခဲ့ျခင္း၏ ေနာက္ဆက္တြဲဂယက္တခုျဖစ္သလို ဗကသမ်ား အဖြဲ ့ခ်ဳပ္ကို
ဆန္ ့က်င္တိုက္ခိုက္လိုသည့္ စိတ္အခံေပၚတြင္ အမ်ားဆံုးႏွင့္ အဓိက
မွီတည္ေနသည္ဟု သံုးသပ္ရပါသည္။ အတိတ္ကျဖစ္ခဲ့ေသာ စင္ျပိဳင္သမဂၢ
ဖြဲ ့စည္းျပီး ဗကသ ၏ သမိုင္းဆိုင္ရာ အခန္းက႑ကို ဖ်က္သိမ္းေရးစီမံခ်က္၏
ေနာက္ဆံုးေပၚ အားထုတ္ခ်က္တခုျဖစ္ေနသလို မကသ ေဟာင္းမ်ား၏
မိမိတို ့မ်ိဳးဆက္ ထပ္မံေမြးျမဴေရး ၾကိဳးပမ္းမႈအေျခအေနတရပ္ဟုလည္း
ေကာက္ခ်က္ခ်ရပါလိမ့္မည္။
ယခုအျဖစ္အပ်က္မ်ားမတိုင္မီ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးကာလအထိ
ျပန္ေကာက္ၾကည့္ရလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တို ့ ဗကသမ်ား အဖြဲ ့ခ်ဳပ္ (ေျမေအာက္)
ျပန္လည္ဖြဲ ့စည္းေၾကာင္း ေၾကညာလိုက္သည့္ ၾသဂုတ္လ (၂၈)ရက္ေန ့
၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ညမွာပင္ မျပီးဆံုးေသးေသာ ျပႆနာတရပ္ ျပန္အစပ်ိဳးခဲ့သည္။
ထိုအခ်ိန္က စစ္အာဏာရွင္တို ့၏ အဖမ္းအဆီးမခံရေသးဘဲ ပုန္းေအာင္းေနရသည့္
မကသ ေခါင္းေဆာင္တေယာက္က ဗကသမ်ား အဖြဲ ့ခ်ဳပ္ ျပန္လည္ေပၚထြက္
လာျခင္းကို သတင္းဆိုးတခုအျဖစ္ မွတ္ယူသံုးသပ္ခဲ့သည္ဟု ကၽြန္ေတာ္တို ့
ျပန္လည္ၾကားသိခဲ့ရသည္။ ဘံုရန္သူ စစ္အာဏာရွင္၏ ရက္စက္ဆိုး၀ါးမႈမ်ားကို
ေမ့သြားေလာက္ေအာင္ပင္ ဗကသ အေပၚ ထားရွိေသာ အာဃာတ တရားမ်ားကား
နက္နက္ရိႈင္းရိႈင္း ဖံုးလႊမ္းေနသည္ဟု ေျပာရေပလိမ့္မည္။
၁၉၃၆ ခုႏွစ္ ကိုေအာင္ဆန္း၊ ကိုဗဟိန္း၊ မအမာ စေသာ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္
မ်ား၏ ႏိုင္ငံေရးအျမင္ စူးရွမႈေၾကာင့္ တႏိုင္ငံလံုးရွိ ေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ား
အားလံုးကို စည္းရံုးစုစည္းႏိုင္မည့္ အဖြဲ ့ခ်ဳပ္တခု ေပၚေပါက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္
ႏိုင္ခဲ့သည္။ ယင္းေက်ာင္းသားသမဂၢ အဖြဲ ့ခ်ဳပ္သည္ ဗကသ ပင္ျဖစ္ျပီး
အဖြဲ ့ခ်ဳပ္၏ အလံေတာ္သည္ တိုက္ပြဲ၀င္ ခြပ္ေဒါင္းအလံပင္ ျဖစ္သည္။
ယခင္ တကသ သံုးစြဲေနသည့္ ကေဒါင္း အလံကို ဖ်က္သိမ္းျပီး
“လြတ္လပ္ေရးကို ကျပီး မယူ၊ ခြပ္ျပီး ယူမယ္” ဆိုေသာ အေတြးအေခၚမ်ိဳးေစ့ကို
ဗကသ ပထမမ်ိဳးဆက္ေက်ာင္းသားမ်ားက ခ်မွတ္ခဲ့သည္။
ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ေက်ာင္းသားမ်ိုးဆက္အဆင့္ဆင့္ စြဲကိုင္အသံုးျပဳလာသည့္
တရား၀င္ သမဂၢအလံေတာ္မွာ နီေစြးေတာက္ေျပာင္သည့္ ခြပ္ေဒါင္းအလံ
ျဖစ္လာပါသည္။ ခြပ္ေဒါင္းအလံကို ေက်ာင္းသားထုညီလာခံမ်ားမွ လႊဲေျပာင္းေပးအပ္ရသည့္ ေခတ္အေျခအေနမ်ိဳးေတြ ရွိခဲ့သလို
အေရးေပၚအေျခအေနျဖစ္လာသည့္အခါ မည္သူ ့ထံမွ် ခြင့္ျပဳခ်က္ကိုမွ်
ေစာင့္ေနစရာမလိုဘဲ တိုက္ပြဲၾကားမွ အလံလႊင့္လိုက္ရသည္လည္း ရွိပါသည္။
တိုက္ပြဲၾကားတြင္ အလံလႊင့္လိုက္သည့္ေခတ္တြင္ သမဂၢတာ၀န္
ထမ္းေဆာင္ေနရေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားက ထိုအလံ၏ ဆက္ခံပိုင္ခြင့္ရွိသူမ်ား
ျဖစ္လာရေပသည္။ ထို ့ေၾကာင့္ ခြပ္ေဒါင္းအလံတြင္ မူလပိုင္ရွင္၊ အျမဲတမ္းပိုင္ရွင္၊
ထာ၀ရပိုင္ရွင္ဆိုသည္ မရွိဘဲ ေခတ္အဆက္ဆက္ ေက်ာင္းသားတိုင္းတြင္
ခြပ္ေဒါင္းအလံကို သမိုင္းႏွင့္အညီ ဆက္ခံပိုင္ခြင့္ရွိေနသည္ကို ေတြ ့ရသည္။
ကၽြန္ေတာ္တို ့ႏွင့္အတူ ေထာင္က်ခဲ့ရေသာ ရဲေဘာ္ ဒီျငိမ္းလင္း၊ ရဲေဘာ္
စည္သူေမာင္ တို ့ပင္လွ်င္ ဗကသမ်ား အဖြဲ ့ခ်ဳပ္ ျပန္လည္ဖြဲ ့စည္းသည့္အတြက္
သင္းဖြဲ ့ ပုဒ္မ (၆)ျဖင့္ စြဲခ်က္တင္ အေရးယူခံခဲ့ရသည္မွာ အထင္အရွားပင္ ျဖစ္သည္။
ထိုရဲေဘာ္မ်ားသည္ အက်ဥ္းေထာင္ထဲတြင္ အာဏာပိုင္မ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရာတြင္
ဗကသ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားအျဖစ္ ရပ္တည္ရင္ဆိုင္ခဲ့သည္မွာ
ကၽြန္ေတာ္တို ့ မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ ့ပင္ ျဖစ္သည္။
အက်ဥ္းေထာင္အသီးသီးမွ ျပန္လြတ္လာျပီး ၂၀၁၂ တြင္ ဗကသမ်ား အဖြဲ ့ခ်ဳပ္
(ဗဟိုစည္းရံုးေရးေကာ္မတီ)ဖြဲ ့စည္းစဥ္ကလည္း ထိုရဲေဘာ္မ်ား ပါ၀င္ခဲ့ျပီး
ဒုဥကၠဌ စေသာ တာ၀န္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ခဲ့ဖူးပါသည္။ ဗဟိုစည္းရံုးေရး
ေကာ္မတီ ဖြဲ ့စည္းျပီး မၾကာမီပင္ ထိုရဲေဘာ္မ်ား ကၽြန္ေတာ္တို ့ႏွင့္ လက္တြဲျဖဳတ္
ခဲ့ၾကသည္မွာ ဗကသမ်ား အဖြဲ ့ခ်ဳပ္၏ မူ၀ါဒႏွင့္ အမည္နာမအေပၚ
လက္ခံက်င့္သံုးရန္ အခက္အခဲမ်ားရွိလာ၍ျဖစ္သည္။ ထိုသို ့ေသာ အခက္အခဲမ်ား
၄င္းတို ့တြင္ ရုတ္တရက္ စြဲျငိကပ္တြယ္လာသည္မွာ ရွစ္ေလးလံုး လႈပ္ရွားမႈအတြင္းမွ
မကသ ေဟာင္းမ်ား၏ ေနာက္လက္ တနည္းတဖံု ပါ၀င္ေနရျခင္းေၾကာင့္
ျဖစ္သည္ဟု ေစာေစာကတည္းက ကၽြန္ေတာ္တို ့ အေသအခ်ာ သိရွိ
သတိထားမိခဲ့ပါသည္။ အေျခအေနအရပ္ရပ္ကို သံုးသပ္ရပါလွ်င္ စည္းရံုးျပီးသား
ေက်ာင္းသားသမဂၢအတြင္း ဂိုဏ္းဂဏ အေျခခံႏွင့္ ျဖိဳခြဲလိုက္ျခင္းသာ ျဖစ္သည္ဟု
ယေန ့ အတိအလင္း ဖြင့္ခ်ရမည့္ အခ်ိန္ကာလသို ့ ေရာက္ရွိေနသည္ဟု သံုးသပ္၍
ေ၀ဖန္ေရးသားလိုက္ရေပသည္။
ဗကသ ႏွင့္ မကသ သည္ အစစ အရာရာ မတူညီခဲ့ၾကေပ။ ကၽြန္ေတာ္တို ့
ဗကသမ်ား အဖြဲ ့ခ်ဳပ္၏ ႏိုင္ငံေရးအျမင္သည္ ေက်ာင္းသားအေရးသက္သက္
လုပ္ေဆာင္ျခင္းထက္ ျပည္သူ ့အေရး၊ ေက်ာင္းသားအေရး တာ၀န္ႏွစ္ရပ္စလံုး
ထမ္းေဆာင္ျပီး စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို အၾကြင္းမဲ့ဖ်က္သိမ္းရန္ပင္ ျဖစ္သည္။
စစ္အာဏာရွင္ တျဖစ္လဲ ၾကံ့ဖြံ ့အစိုးရကိုပင္ ေစ့စပ္ညိွႏိႈင္းေရးလုပ္ရန္။
Lobby လုပ္ရန္ စိတ္ကူး တစိုးတစိမွ မရွိ။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ရပ္တည္ခ်က္သည္
ေက်ာင္းသားထုအၾကားတြင္ ရပ္တည္မည္။ ျပည္သူလူထုအၾကားတြင္
ရပ္တည္မည္ဟု အခိုင္အမာ စိုက္ထူထားေသာ သံမဏိရပ္တည္ခ်က္ပင္ ျဖစ္သည္။
ပြျလမ္းသဘင္၊ ခန္းမစင္ျမင့္ေပၚတြင္သာ ရပ္တည္မ်က္ႏွာျပျပီး ျပည္သူ ့အတြက္
တိုက္ပြဲမ၀င္လိုေသာ အေခ်ာင္ အယူအဆ ကပ္ျငိမခံႏိုင္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့၏
စည္းရံုးေရးနည္းနာသည္ ဗကသ မူ၀ါဒ (၅)ခ်က္ကို ဦးထိပ္ပန္ဆင္ေသာ
ေက်ာင္းသားသမဂၢအားလံုး စုစည္းညီညြတ္ေရးျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းသားထု
ညီလာခံမွတဆင့္ သမဂၢတာ၀န္ႏွင့္ အေမြကို ခမ္းခမ္းနားနား လက္ဆင့္ကမ္းေရး
ျဖစ္သည္။
ယခုအခ်ိန္အထိ ကၽြန္ေတာ္တို ့ေတာင္းဆိုေနေသာ ဒီမိုကေရစီအေရး၊
အမ်ိဳးသား တန္းတူလြတ္လပ္ေရး၊ ႏိုင္ငံသားအခြင့္အေရးႏွင့္ လြတ္လပ္ခြင့္မ်ား
မရရွိေသးသျဖင့္ ဒီမိုကရက္တစ္ အင္အားစုအခ်င္းခ်င္း စိတ္၀မ္းမကြဲသင့္ပါ။
ဖိနွိပ္သူ လူတန္းစားက စိတ္၀မ္းကြဲျပားသြားေအာင္ သပ္လွ်ိဳလွ်င္ေတာင္မွ
ပါးပါးနပ္နပ္ ေရွာင္ရွားရမည္ျဖစ္ရာ မိမိတို ့ အျပဳအမူ လုပ္ရပ္မ်ားေၾကာင့္
အခ်င္းခ်င္း ေစ့စပ္မရ ျဖစ္သြားခဲ့လွ်င္ ထိုသို ့ျပဳမူသူမ်ား၏ တာ၀န္သာျဖစ္သည္ဟု
တထစ္ခ် မွတ္ယူရပါလိမ့္မည္။ ထပ္မံ အတည္ျပဳေျပာရလွ်င္ ေက်ာင္းသားမ်ား၏
ျဖဴစင္မႈ၊ ရိုးသားမႈကို မည္သည့္အေရာင္မွ် ဆိုး၍ ပံုမဖ်က္ၾကပါႏွင့္ဟု
အေလးအနက္ သတိေပး တိုက္တြန္းလိုက္ခ်င္ပါသည္။
ေက်ာ္ကိုကို (ဗကသမ်ား အဖြဲ ့ခ်ဳပ္)
(အလင္းေခတ္ဂ်ာနယ္ အတြဲ ၁၊ အမွတ္ ၁၂ တြင္ ပါရွိေသာ
“တိုက္ပြဲ၀င္ ခြပ္ေဒါင္းအလံသည္ လက္ေဆာင္ပစၥည္း မဟုတ္ပါ” မွ
ထုတ္ႏုတ္ပါသည္)
Aungmyo Tun