ျပည္သူေတြကို အသိပညာေပးႏိုင္တဲ့ စာေပေတြထဲမွာ ေန႔စဥ္သတင္းစာေတြဟာ ထိပ္ဆံုးက ပါပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ သတင္းစာေတြဟာ ဗဟုသုတစာေပေတြအျပင္ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ျပည္တြင္းနဲ႔ ကမၻာႀကီးမွာ ဘာေတြျဖစ္ေနတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းေတြကို ေရးသားတင္ျပႏိုင္လို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုျပည္သူေတြရဲ႕နားမ်က္စိျဖစ္တဲ့သတင္းစာေတြကို အစိုးရက ထိန္းခ်ဳပ္ၿပီး ထုတ္ေဝတာဟာ တိုင္းျပည္ကို ေမွာင္ခ်ထားလိုတာေၾကာင့္လို႔ ေျပာလိုရပါတယ္။ လြတ္လပ္တဲ့ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံေတြမွာအစိုးရက မီဒီယာလြတ္လပ္ခြင့္ေပးၿပီး ပုဂၢလိကပိုင္အျဖစ္ သီးျခားလြတ္လပ္ခြင့္ေပးတဲ့အတြက္ ဒီႏိုင္ငံေတြမွာ ျပည္သူေတြက တိုင္းျပည္တြင္းမွာ ဘာျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာသိၿပီး အစိုးရမေကာင္းရင္ မေကာင္းသလို ေဝဖန္ခြင့္ ရွိေနတဲ့အခါက်ေတာ့ မေကာင္းတဲ့သူေတြ မတိုးႏိုင္ဘဲ လူေတာ္လူေကာင္းေတြကိုလူေတြက ေရြးခ်ယ္ႏိုင္ခြင့္ရခဲ့ၾကတယ္။ စစ္အာဏာရွင္ႏိုင္ငံေတြ၊ တစ္ပါတီစနစ္က်င့္သံုးတဲ့ ကြန္ျမဴနစ္ႏိုင္ငံေတြကေတာ့ သူတို႔အာဏာလက္လြတ္ရမွာစိုးတဲ့အတြက္ သတင္းစာေတြကို သူတို႔ကပဲ ဦးစီးထုတ္ေဝၿပီး အစိုးရေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ မိုးက်ေရႊကိုယ္ေတြ ဘုရားကလြဲလို႔ အရာရာကို သိနားလည္သူေတြလုိပံုစံေပါက္ေအာင္ ေၾကာ္ျငာၿပီး ျပည္သူကို လိမ္လည္ေစာ္ကားခဲ့ၾကတယ္။ ဖိႏွိပ္ထားခဲ့ၾကတယ္။ တိုးတက္တဲ့တိုင္းျပည္ေတြကိုၾကည့္ရင္ သတင္းလြတ္လပ္တဲ့တိုင္းျပည္ေတြ ျဖစ္တယ္ဆုိတာေတြ႕ရမွာပဲ။ အဲ့ဒီ တိုင္းျပည္ေတြမွာ ျပည္သူဟာ ေၾကာက္လန္႔မႈကေန ကင္းကြာေနႏိုင္ခြင့္၊ ေဝဖန္ခြင့္၊ ေရးသားခြင့္၊ ဆႏၵထုတ္ေဖၚခြင့္ ေတြရွိၾကတယ္။
မၾကာခင္က ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္က လက္ခံေဆြးေႏြးဖို႔ အတည္ျပဳခဲ့တဲ့ အမ်ားျပည္သူ၀န္ေဆာင္မႈ မီဒီယာ ဥပေဒၾကမ္းဟာ အစိုးရသတင္းမီဒီယာေတြကို အမ်ားျပည္သူ ၀န္ေဆာင္မႈေပးတဲ့ မီဒီယာေတြအျဖစ္ ေျပာင္းလဲဖို႔အတြက္ ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီးဌာနက ေရးဆြဲအေကာင္အထည္ ျဖစ္ေဖၚေနတာလို႔ ၾကားသိရတယ္။ ဒီေနရာမွာ ေျပာခ်င္တာက အစိုးရမီဒီယာေတြကို အမ်ားျပည္သူဝန္ေဆာင္မႈေပးတဲ့ မီဒီယာအျဖစ္ေျပာင္းလဲတယ္ဆိုတာ ကုလားႀကီနဲ႔ အရာႀကီးလိုမ်ိဳး အတူတူပါပဲ။ ျပည္သူေတြကို ဖဲသံုးခ်ပ္ျပၿပီး လိမ္ေနတာလို႔ ျမင္တယ္။ အစိုးရမီဒီယာနဲ႔ အမ်ားျပည္သူ ဝန္ေဆာင္မႈ မီဒီယာဒီႏွစ္ခုဟာ ဘာေတြ မတူညီၿပီး ဘာေတြ တူညီေနသလဲ ေမးခြန္းထုတ္ၾကည့္မိတယ္။ အေျဖကေတာ့ အစိုးရ ျပန္ၾကားေရးဌာန လက္ေအာက္ကေန အသစ္ဖန္တီးလိုက္တဲ့ အစိုးရလက္ေဝခံဌာနတစ္ခုက ေျပာင္းယူၿပီး အမ်ားျပည္သူ နာမည္ကို ခုတံုးလုပ္ျပီး အမ်ားျပည္သူဝန္ေဆာင္မႈေပးတဲ့ မီဒီယာအျဖစ္ ေျပာင္းလဲတယ္လုိ႔ မ်က္လွည့္ျပလိုက္တာပဲ ျဖစ္တယ္။ အရင္က လုပ္သားျပည္သူ႔ေန႔စဥ္သတင္းစာကို မွတ္မိၾကအံုးမယ္ထင္တယ္။ အဲဒီသတင္းစာက ဘယ္လုပ္သား၊ ဘယ္ျပည္သူကိုမွ ကိုယ္စား မျပဳခဲ့ဘူး။ ဒီလိုပဲ မဆလေခတ္က ျပည္သူ႔ဆိုင္ဆိုတာကလဲ ဘယ္ျပည္သူမွ မပုိင္ဘူး။ ဒီလိုဘဲ “အမ်ားျပည္သူဝန္ေဆာင္မႈေပးတဲ့မီဒီယာ” ဟာလဲ ထိုနည္းလည္းေကာင္းပဲ။ အခ်ဳပ္အားျဖင့္ အစိုးရထိန္းခ်ဳပ္မႈ ေလာင္းရိပ္ ေအာက္က မီဒီယာပါပဲ။ ဒီထက္ဘာမွထူးၿပီးမရွိပါဘူး။
စစ္အစိုးရအဆက္ဆက္မွာ အစိုးရက ဘာပဲလုပ္လုပ္ “အားလံုးေကာင္းပါတယ္” ဆိုၿပီး ႏိုင္ငံပိုင္အစိုးရသတင္းစာမ်ားက ေရးသားေဖၚလံဖါးၾကတာ မဆလေခတ္တေလွ်ာက္လံုးနဲ႔ နဝတ၊ နအဖေခတ္တစ္ခုလံုးပဲေလ။ ဒီလုိျဖစ္တာ လူတိုင္း သိပါတယ္။ သတင္းစာေခါင္းႀကီးပိုင္းမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ား တိုင္းခန္းလွည့္လည္ေနတဲ့ပံု၊ စက္ရံုအလုပ္ရံုမ်ားကို လွည့္လည္ၾကည့္ရွဳၿပီး လိုအပ္သည္မ်ားကို ညႊန္ၾကားေနပံုေတြကို ျပည္သူေတြအေနနဲ႔ စိတ္ပ်က္သြားေလာက္ေအာင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေဖၚျပေနခဲ့ၾကတယ္။ စာေပစိစစ္ေရးကလည္း ဘယ္ေနရာမွာမဆို လိုတာထက္ပိုၿပီး အေတြးလြန္စြာနဲ႔ လြတ္လပ္စြာ ေရးသားထုတ္ေဝမႈေတြကို နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ ပိတ္ပင္ခဲ့ၾကတယ္။
ဒီေနရာမွာ ျပည္သူေတြကို ေန႔တဓူဝ ျမန္မာ့သတင္း၊ ကမၻာ့သတင္းေတြကို ျဖန္႔ေဝေပးရမဲ့သတင္းစာေတြဟာ အစိုးရ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္ေရာက္ေနတဲ့အခါ ျပည္သူေတြကို အစိုးရက ဘယ္လိုမတရားလုပ္လုပ္ မေျပာဘဲ ေရငံုႏွဳတ္ပိတ္ေနျပီး ေကာင္းတာေတြပဲ လုပ္ေနတယ္ဆိုျပီး ဝါဒျဖန္႔တာေတြနဲ႔မိႈင္းတိုက္ေတာ့တာဘဲ။ အဲဒီမိႈင္းတိုက္ျခင္းဟာ အလြန္ျပင္းထန္တဲ့ အဆိပ္အေတာက္နဲ႔တူတယ္။ အမွန္ေတာ့ သတင္းစာဟာ ျပည္သူေတြရဲ႕နားနဲ႔မ်က္စိပါပဲ။ ဒီေတာ့မ်က္စိကို မ်က္မွန္စိမ္းတပ္ ျမက္ေျခာက္ေတြကိုစားခိုင္းသလို၊ နားထဲမွာလဲ အားလံုးေကာင္းပါသည္ ခင္ဗ်ားလို႔ အျမဲေအာ္ေနၾကတဲ့အတြက္ ျပည္သူေတြဟာ အစိုးရပိုင္သတင္းစာေတြကို နာေရးေၾကာ္ျငာနဲ႔ ႏိုင္ငံျခားသတင္းေလာက္သာ ဖတ္ဖို႔အသံုးခ်တဲ့အဆင့္ ေရာက္လာခဲ့ရတယ္။
အဲဒီလို စစ္အစိုးရရဲ႕ဝါဒျဖန္႔ခ်ီေရးလက္နက္သက္သက္အျဖစ္ အသံုးခ်ခံခဲ့ရတဲ့ ေၾကးမံုနဲ႔ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာတို႔ဟာ တစ္ခ်ိန္က လူတိုင္းက ေလးစားရၿပီး ေစာင္ေရအမ်ားဆံုးေရာင္းရတဲ့ ပုဂၢလိကပိုင္သတင္းစာမ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္ အခုလည္း ေစာင္ေရမ်ားပါတယ္၊ ဒါကလည္း အစိုးရက ပုဂၢလိကသတင္းစာေတြထက္ ေဈးေပါေပါနဲ႔ ေရာင္းေနလို႔ပါ။ ေၾကးမံု သတင္းစာတိုက္ႀကီးကို ဆရာႀကီး ေၾကးမံုဦးေသာင္းက ဦးစီးခဲ့ၿပီး သူ႔ရဲ႕ေအာင္ဗလဆိုတဲ့ကေလာင္ဟာ အစြမ္းထက္တဲ့ ကေလာင္တစ္လက္ျဖစ္ျပီး ေသနတ္ကိုင္ထားတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြေၾကာက္ရတဲ့ လက္နက္တစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ျပန္ၾကားေရးဝန္ၾကီးဦးေအာင္ၾကည္က ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ သတင္းစာဖတ္ႏိုင္တဲ့ လူဦးေရရဲ႕ ၉၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္ဟာ သတင္းစာ ဖတ္ခြင့္ လံုး၀မရရွိဘဲ ျဖစ္ေနတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ အဲဒီလိုျဖစ္တာ စစ္အစိုးရအဆက္ဆက္ သတင္းမီဒီယာေတြက သူတို႔ကို မေဝဖန္ႏိုင္ေအာင္ ရန္သူလိုသေဘာထားၿပီး မီဒီယာကို အေသသတ္ခဲ့တဲ့ စစ္အာဏာရူး စိတ္ဓါတ္ေၾကာင့္သာျဖစ္တယ္။ အရင္းစစ္ေတာ့ အျမစ္ေျမကဆိုသလို စစ္အာဏာရွင္စနစ္ေၾကာင့္ ျပည္သူေတြကို ပညာေပးမယ့္သတင္းစာေတြ တိမ္ေကာခဲ့ရတာ မဟုတ္လား။ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ စစ္အာဏာမသိမ္းပိုက္ခင္က ျမန္မာျပည္မွာျမန္မာ၊ အဂၤလိပ္၊ ဟိႏၵဴ၊ အူရဒူူ၊ တရုတ္၊ ရွမ္းစတဲ့ သတင္းစာ စုစုေပါင္း ၁၇ေစာင္ေလာက္ ဦးႏုလက္ထက္ ဖဆပလေခတ္မွာ ရွိခဲ့ဖူးတယ္။ အဲဒီတံုးက လူဦးေရ ၁၄ သန္းရွိတဲ့ႏိုင္ငံမွာ သတင္းစာ ၁၇ ေစာင္ဆိုတာ လူဦးေရနဲ႔ တြက္ေျပာရရင္ အင္အားမ်ားတယ္လို႔ ေျပာႏိုင္တယ္။ ဒီေန႔ လူဦးေရသန္း ၆၀ ရွိၿပီး သတင္းစာ ဘယ္ႏွစ္ေစာင္ ရွိသလဲဆုိတာ တြက္ၾကည့္ႏိုင္မွာပါ။
"ယေန႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ စုစုေပါင္း သတင္းစာ ေစာင္ေရ ၆ သိန္းေက်ာ္ခန္႔သာ ထုတ္ေဝႏိုင္ပါေသးတယ္၊ သတင္းစာတစ္ေစာင္ကို လူ ၁ဝ ေယာက္ ဖတ္တယ္လို႔ ယူဆၿပီးေတာ့ တြက္ခ်က္ရင္ အသက္ ၁ဝ ႏွစ္နဲ႔ အထက္ သတင္းစာဖတ္ႏိုင္တဲ့ လူဦးေရ ၄၉ သန္းမွာ ၄၃ သန္းခန္႔ဟာ သတင္းစာ လံုးဝဖတ္ခြင့္မရဘဲ ျဖစ္ေနတာကိုလည္း က်ေနာ္တို႔ သတိျပဳၾကဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္၊ အမ်ားစုဟာ ေက်းလက္ေဒသနဲ႔ ေဝးလံတဲ့ေဒသေတြမွာ ေနထိုင္ေနၾကသူမ်ားနဲ႔ ေန႔စဥ္သတင္းစာကို ဝယ္မဖတ္ႏိုင္ ေလာက္ေအာင္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးေနသူမ်ား ျဖစ္ၾကပါတယ္" လို႔ ဝန္ႀကီးဦးေအာင္ၾကည္က ေျပာပါတယ္။ အခုလိုျဖစ္ေနတာဟာ စစ္အစိုးရအဆက္ဆက္ ျပည္သူေတြကို မ်က္စိနားပိတ္ထားၿပီး တို္င္းျပည္ကို သတင္းေမွာင္ခ်ထားခဲ့တဲ့အက်ိဳးရဲ႕ ဆိုးက်ိဳးေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဆိုးက်ိဳးေတြကို လက္ရွိစစ္ဝတ္ခြ်တ္ျပီး လက္္ေျပာင္းအာဏာလႊဲယူခဲ့တဲ့ ဖါးတပိုင္း ငါးတပိုင္းအစိုုးရက တာဝန္ခံေျဖရွင္းရမွာျဖစ္တယ္။ ေျဖရွင္းတာက လြယ္ပါတယ္။
အစိုးရပိုင္သတင္းစာေတြကို ပုဂၢလိကပိုင္အျဖစ္ အကုန္လႊဲေပးလိုက္ပါ။ အရင္ပိုင္ရွင္ျမန္မာျပည္သားေတြကို ဦးစားေပး လႊဲေပးပါ။ သူတို႔မလုပ္ႏိုင္ရင္လုပ္ႏိုင္တဲ့သူေတြနဲ႔အေကာင္အထည္ ေဖၚပါလိမ့္မယ္။ မတရားသိမ္းထားတာေတြကို ႏွေျမာမေနပါနဲ႔ တရားသျဖင့္ ျပန္ေပးလိုက္ပါ။ အရင္းရွင္တံဆိပ္တပ္ၿပီး သိမ္းခဲ့သူေတြအခုသူတို႔ ကိုယ္တိုင္ သန္းၾကြယ္ သူေဌးႀကီးေတြ ျဖစ္ေနၿပီပဲ။ တရားသျဖင့္ လုပ္ၾကရင္ေကာင္းပါတယ္။ မူလပုိင္ရွင္ေတြက သူတို႔ပိုင္ဆိုင္မႈေတြကိုယူၿပီး သတင္းစာ မထုတ္ေတာ့ရင္လည္း မစိုးရိမ္ပါနဲ႔။ သတင္းစာထုတ္ေနတဲ့ လက္ရွိပုဂၢလိက သတင္းစာေတြကို လူေတြက ေျပာင္းဖတ္လာပါလိမ့္မယ္။ လက္ရွိပုဂၢလိက သတင္းစာေတြ ေစာင္ေရတိုးလာလို႔ ေအာင္ျမင္လာရင္ ေနာင္သတင္းစာ အသစ္ေတြ ဆက္ေပၚလာမွာပါ။ အာဒမ္စမစ္ရဲ႕ မျမင္ရတဲ့လက္ (invisible Hand) ကေန သူ႔ေဈးကြက္ကို သူဖန္တီး သြားပါလိမ့္မယ္။ အေရးအႀကီးဆံုးက အစိုးရက လက္ေရွာင္ေနဖို႔ပါဘဲ။ အခုျဖစ္ေနတဲ့ျပႆနာက အစိုးရက ေနရာတကာမွာ ဝင္ပါခ်င္ေနတဲ့အက်င့္ကို မေဖ်ာက္ႏိုင္ဘူးျဖစ္ေနတာဘဲ။
အစိုးရသတင္းစာေတြကို ပုဂၢလိကကို လႊဲေျပာင္းေပးလိုက္မယ္ဆိုရင္ သတင္းစာေဈးကြက္ဟာ သူ႔ေဈးနဲ႔သူ ပံုမွန္ေပၚလာမယ္လို႔ ယံုၾကည္တယ္။ အခုဟာက ပုဂၢလိကသတင္းစာေတြ အားေကာင္းလာဖို႔ကိစၥမွာ အစိုးရ သတင္းစာေတြကဝင္ၿပီး ကာထားသလို စာရြက္မ်ားမ်ားျဖဳန္းႏိုင္တာရယ္ ေၾကာ္ျငာေတြကိုအမ်ားဆံုး လက္ဝါးႀကီးအုပ္ထား သလိုမ်ိဳး ျဖစ္ေနေတာ့ ေငြေၾကးအင္အားနည္းတဲ့ လက္သစ္သတင္းစာေလးေတြ အစမွာတင္ ဇီဝိန္ေကြ်သြားရရွာတာေပါ့။
ျပန္ၾကားေရးဒုဝန္ၾကီး ဦးပိုက္ေထြးက ျမန္မာ့အလင္း၊ ေၾကးမံုစတဲ့ ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီးဌာနက ထုတ္ေဝေနတဲ့ ေန႔စဥ္ထုတ္ အစိုးရ သတင္းစာေတြကေန ဒီႏွစ္အတြင္း အသားတင္အျမတ္ေငြ က်ပ္သန္းေပါင္း ၅ ေထာင္ေက်ာ္ ရရွိခဲ့တယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ အရင္ၾကားတာက ျပည္သူ႔အတြက္ အရွံဳးခံထုတ္ေနတယ္ၾကားရၿပီး အခုေတာ့ျမတ္လို႔ ဌာနေျပာင္း ဆက္ထုတ္မယ္ဆိုတဲ့သေဘာလို႔ ယူဆပါတယ္။
သတိထားမိတဲ့ အေရးႀကီးတဲ့တစ္ခ်က္က သတင္းစာကို အစိုးရကဆက္ၿပီး ထိန္းထားခ်င္တာ ဘာသေဘာလဲ ဆိုတာပဲ ျဖစ္တယ္။ လက္ရွိအာဏာရအစိုးရဟာ ၾကံခိုုင္ၿဖိဳးပါတီအစိုးရဘဲ ဒါေၾကာင့္ သတင္းစာကို ဆက္ထိန္းထားျခင္းဟာ ၾကံခိုင္ျဖိဳး ပါတီကပဲ ဆက္လက္အာဏာ ယူသြားမယ္လို႔ က်ိန္းေသတြက္ထားသလားဆိုတာပဲ ျဖစ္တယ္။ တကယ္လုိ႔ ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ႏိုင္ရင္ ဒီသတင္းစာေတြဟာ ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကေန ဦစီးထုတ္ေဝ ရမွာလား ေမးစရာေတြ ျဖစ္လာတယ္။ ဒီလိုဘဲ တီဗီ၊ ေရဒီယိုဌာနေတြေကာ ဘယ္လိုစဥ္းစားၾကမလဲ။ အမ်ားပိုင္ တစ္နည္းအစိုးရပိုင္ဆိုတာ အာဏာရွင္ႏိုင္ငံေတြမွာသာ က်င့္သံုးခဲ့ၾကတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ မီဒီယာအားလံုးဟာ ပုဂၢလိကပိုင္ပဲ ျဖစ္သင့္တယ္လို႔ျမင္တယ္။
ေနာက္ဆံုးေျပာခ်င္တာက လြတ္လပ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ အေမရိကန္ႏိုင္ငံက သမၼတျဖစ္ခဲ့သူ ရစ္ခ်က္နစ္ဆင္ (ဒီမိုကရက္တစ္ ပါတီရဲ႕ ေျပာဆိုေဆြးေႏြးမႈေတြကို ခိုးနားေထာင္တာကို မီဒီယာကေန ထုတ္ေဖၚလိုက္လို႔ သမၼတကေန ဆင္းေပးခဲ့ရသူ) ရဲ႕ အိိမ္ျဖဴေတာ္မွာ သူ ဖုန္းနဲ႔စကားေျပာခဲ့တဲ့မွတ္တမ္းေတြကို ေနာင္ႏွစ္ ၂၀ ၾကာမွာ ျပည္သူေတြကို ဖြင့္ခ်ခြင့္ျပဳတဲ့အခ်ိန္မွာ နစ္ဆင္က “မီဒီယာေတြဟာ ငါ့ရန္သူကြ” လို႔ သူ႔လူေတြကို ေျပာခဲ့တာကို အံ့ၾသစြာ ဖတ္႐ႈခဲ့ရဖူးတယ္။ ဒီလို ဒီမိုကေရစီက်င့္သံုးတဲ့ ႏိုင္ငံရဲ႕ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ကေတာင္ မီဒီယာကို ရန္သူလို႔ျမင္ၿပီး ေၾကာက္ေနရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံလို ေခါက္ရိုးက်ိဳးေနတဲ့ အာဏာရွင္ႏိုင္ငံေလးဟာ ဒီ့ထက္ဆယ္ဆ ေၾကာက္မယ္ဆိုတာ သိႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ အစိုးရပိုင္ကေန “အမ်ားျပည္သူ ၀န္ေဆာင္မႈေပးတဲ့ မီဒီယာေတြအျဖစ္” ေျပာင္းမယ္လို႔ဆိုၿပီး မီဒီယာကို မလႊတ္ဘဲ ကိုင္ထားဖို႔၊ အစိုးရရဲ႕ထိန္းခ်ဳပ္မႈ်ေအာက္မွာ ရွိေနဖို႔ ႀကိဳးစားမွာပဲ၊ ဒါဟာ အေၾကာက္တရား ႀကီးစိုးေနတာကို ျပတယ္။ ျဖစ္သင့္တာက တိုင္းျပည္ႀကီး လြတ္လပ္သာယာဝေျပာမယ္ဆိုရင္ ငါတို႔အာဏာမရလည္း ဘာအေရးလဲဆိုျပီး သတၱိရွိရွိ သတင္းမီဒီယာေတြကုိ ပုဂၢလိကပိုင္အျဖစ္ တရားမွ်တစြာေျပာင္းလဲေပးဖို႔ပဲ ျဖစ္တယ္။ ဒါမွ အမွန္တရားဆိုတာကို ျပည္သူက လြတ္လပ္တဲ့မီဒီယာကေန နားေထာင္၊ ဖတ္ရွဳနိုင္ၿပီး လူေကာင္းလူမွန္ေတြ၊ အက်င့္သီလနဲ႔ျပည့္စံုသူေတြကုိ ေရြးခ်ယ္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုေရြးခ်ယ္လိုက္တဲ့အထဲမွာလည္း အက်င့္သီလေကာင္းမြန္တဲ့ တပ္မေတာ္အရာရွိေဟာင္းေတြလည္း ပါလာမွာပါဘဲ။ လူေတာ္လူေကာင္းေတြ ဘယ္ေနာက္ခံကလာလာ ျပည္သူကသိေနတဲ့အတြက္ထင္ေပၚရင္ စင္ေတာ္က ေကာက္မွာပါဘဲ။
ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ (၇၄ မ်ိဳးဆက္)