၂၁.၄.၂၀၁၄.နံက္္ ၆.၃၀ ..မွာ
ေကာင္ကင္ျပာျပာၾကီးထဲက ၾကယ္နီၾကီးတလုံး
" ျဗဳန္း " ကနဲ ေၾကြက် ေျမမွာခ သတဲ့
ေနရာက ရန္ကုန္ေဆးရုံၾကီးထဲမွာ ..
သြားႏွင့္ေတာ့.........
ဘဘစိတ္ကခုိင္ေပမဲ့ ရုပ္ကမနဳိင္ေတာ့
ဘဘ အရင္ သြားႏွင့္ေတာ့ ...
ဘဘခ်စ္တဲ့ မစုရဲ့ ဓါတ္ပုံလည္ဆြဲ ရင္ဘတ္မွာလဲဆြဲလုိ႔
စစ္ဘီလူးအာဏာရူးေတြနဲ႔ ဒီမုိကေရစီဆုိတဲ့ စီးခ်င္းထုိးပြဲမွာ
ေလွခြက္ခ်ည္းက်န္ အလံမလွဲ မစုေလး တေယာက္ထဲ
တကယ္ပဲ စိတ္ခ် စြာနဲ႔ ထားရစ္ခဲ့တာလား ..?
ယုံၾကည္ရာကုိတက္လွမ္း ဒီမုိကေရစီခရီးၾကမ္းမွာ
မေဖါက္မျပန္ ဇြဲနဘဲသန္သန္
အတက္ခရီးက အဖ်က္အဆီးမ်ားန႔ဲ
ေရဆန္လမ္းမုိ႔ ပန္းခဲ့ျပီ ....
ေျမွာက္ရင္လဲမေျမွာက္၊ ေျခာက္ရင္လဲမေၾကာက္..
ဘယ္ေတာ့မွလဲ ဒူးမေထာက္၊ လက္လဲမေျမွာက္တဲ့
အညံ့မခံ အရႈံးမေပး....."အုိ" .. ေဒါင္းတုိ႔ရဲ့ ေသြးေတြ
ဘဘ ကုိယ္ထဲမွာ ေစြးေစြးနီ....
ၾကမ္းတမ္းတဲ့ ျမန္မာ့သမုိင္းအစဥ္မွာ
အရုိင္းအစုိင္းေတြ မင္းမူကာေနသမွ်
ခုိင္းႏႈိင္းစရာ ယွဥ္ကာမျပနဳိင္ဘူး
ေၾကြလြင့္ခဲ့ရေပမဲ့ ဘဘ ရဲ့ ဂုဏ္သတင္းေတြကေတာ့.." ေ၀ "
က်ေနာ္ေမာင္လူေ၀းပါ ..
၂၁.၄ .၂၀၁၄ (တနလာၤေန႔ )
(၀န္ခံခ်က္)
ေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့သတင္းဆုိးကုိၾကားလုိက္ရျပီးတဲ့တခဏမွာကဗ်ာျဖင့္ပူေဇာ္ခ်င္
စိတ္ေတြ ခ်က္ျခင္းေပၚေပါက္လာပါတယ္၊ ဒီကဗ်ာကုိ ဒီေန႔နံက္၈.၃၀ ေလာက္ကစျပီးေရးေပမဲ့ ဘဘနဲ႔ပတ္သက္တဲ့စိတ္ခံစားခ်က္ေၾကာင့္ စကားလုံးေတြ ရွားပါးလုိ႔ေနပါတယ္၊ဒါေၾကာင့္ဒီကဗ်ာဟာ ညေန ၆.၃၀မွ ျပီးပါတယ္၊
ဘယ္လုိေခါင္းစဥ္ေပးရမလဲဆုိတာစဥ္းစားခဲ့ေပမဲ့စိတ္ၾကဳိက္ေခါင္းစဥ္ရွာမရေအာင္ျဖစ္
ေနပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ဆရာျမသန္းတင့္ရဲ့၀တၳဳ ေခါင္းစဥ္ကုိယူသုံးထားပါေၾကာင္း
ေလးစားစြာျဖင့္အသိေပးပါတယ္။ ကဗ်ာေခါင္းစဥ္ကုိလဲ ဘဘ ၾကဳိက္ႏွစ္သက္မယ္လုိ႔လဲထင္မိပါတယ္။