ကၽြန္ေတာ္သည္ ပရဟိတလူမႈေရး ေဟာေျပာပြဲအား မႏၲေလးတိုင္း ျမစ္သားၿမိဳ႕နယ္ဘက္သို႔ သြား ေရာက္ရမည္ျဖစ္၍ မႏၲေလးၿမိဳ႕ရွိ သမိုင္းဝင္ မႏၲေလးေတာင္ေတာ္ႏွင့္ အမရပူရၿမိဳ႕နယ္ရွိ သမိုင္းဝင္ ဦးပိန္ တံတားတို႔တြင္ စည္းကမ္းမဲ့စြာ စြန္႔ပစ္ထားေသာ အမိႈက္မ်ားအား စံျပအျဖစ္ေကာက္ယူျခင္း၊ စနစ္တက် အမိႈက္စြန္႔ျခင္းတို႔ကို အမိႈက္ကင္းစင္ နယ္ေျမအျဖစ္ ျပဳလုပ္ႏိုင္ရန္ လံႈ႔ေဆာ္မႈတစ္ခု ျပဳလုပ္ႏိုင္ရန္အတြက္ စဥ္းစားမိကာ မႏၲေလးၿမိဳ႕႐ွိ ပရဟိတအသင္းအဖြဲ႔မ်ားျဖင့္ ဆက္သြယ္၍ အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့ေတာ့ သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၆.၆.၂ဝ၁၄ ရက္ေန႔ႏွင့္ ၇.၆.၂ဝ၁၄ ရက္ေန႔တို႔တြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ နာေရးကူညီမႈ အ သင္း(ရန္ကုန္)႐ွိ အသင္းသား/သူ (၂၅) ေယာက္အပါအဝင္ ျပည္ၿမိဳ႕ မိုးေမတၱာ နာေရးကူညီမႈအသင္းဝင္ မ်ား၊ မႏၱေလးၿမိဳ႕႐ွိ ပရဟိတအသင္းအဖြဲ႔မ်ား၊ အမရပူရ႐ွိ အသင္းအဖြဲ႔မ်ား၊ စိမ္းေရာင္စိုအဖြဲ႔၊ ဧရာဝတီ (၅) ၿမိဳ႕နယ္ကထိန္ေတာ္အသင္း၊ ပလိပ္၊ စဥ့္ကိုင္၊ တံတားဦးၿမိဳ႕နယ္မ်ားရွိ အသင္းအဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ အနီးပတ္ဝန္း က်င္႐ွိ ႐ြာ (၁၅) ႐ြာမွ ျပည္သူလူထုမ်ား စုစုေပါင္းဦးေရ (၃ဝဝ) ခန္႔တို႔ႏွင့္ ပူးေပါင္းကာ စည္းကမ္းမဲ့စြာ စြန္႔ပစ္ထားေသာ၊ အျမင္မသင့္ေတာ္ေသာ အမိႈက္မ်ားအား လုိက္လံေကာက္ယူ၍ ဒိုင္နာ Truck ကားႀကီး ျဖင့္ (၅) ေခါက္တိုက္၍ အမိႈက္စြန္႔ပစ္ရမည့္ သတ္မွတ္ထားေသာေနရာတြင္ သြားေရာက္စနစ္တက် စြန္႔ပစ္ မႈကို ျပဳလုပ္ေပးႏုိင္ခဲ့သည္။ ထူးျခားမႈတစ္ရပ္မွာ ယင္းဦးပိန္တံတားကြင္းျပင္တြင္ ပရဟိတေမာင္မယ္မ်ား ႏွင့္အတူ မႏၲေလးတိုင္း စည္ပင္သာယာမွ စည္ပင္ဝန္ထမ္းအခ်ိဳ႕ လာေရာက္ပူးေပါင္းကာ ပါဝင္ခဲ့ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ထိုကဲ့သို႔ ျပည္သူႏွင့္ အစိုးရဝန္ထမ္းမ်ား၊ ပရဟိတသမားမ်ား အတူတကြ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ မည္ဆိုပါက ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံေတာ္သစ္ ထူေထာင္သည့္ေနရာတြင္ လွ်င္ျမန္စြာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ ႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ ဦးပိန္တံတား ပတ္ဝန္းက်င္သန္႔႐ွင္းေရး လုပ္ေဆာင္ေနစဥ္ ျမန္မာျပည္အႏွံ႔သို႔ တစ္ ကိုယ္ေတာ္ စက္ဘီးစီး၍ HIV ေဟာေျပာပြဲမ်ား လိုက္လံလုပ္ေဆာင္ေပးေနေသာ HIV ေဝဒနာ႐ွင္ “Srako” (စရကို) ႏွင့္လည္း မထင္မွတ္ဘဲ ဆံုေတြ႔ခဲ့ၿပီးေနာက္ သူ၏ေျခာက္လေက်ာ္ တိုင္းႏွင့္ ျပည္နယ္အႏွံ႔သို႔ လွည့္လည္ေမာင္းႏွင္လာေသာ စက္ဘီး၏ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္မ်ားကို သိ႐ွိခဲ့ကာ ေတာင္တက္စက္ဘီး(အသစ္) တစ္စီးအားလည္း နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)မွ ထပ္မံဝယ္ယူ ပံ့ပိုးကူညီေပးခဲ့သည္။ “Srako” (စရကို) မွလည္း သာမန္က်န္းမာသန္စြမ္းေသာ သူတစ္ဦးပီပီ ပတ္ဝန္းက်င္သန္႔႐ွင္းေရးအတြက္ ႀကံဳႀကိဳက္၍ မိမိ တို႔ႏွင့္အတူ အမိႈက္ေကာက္ကုသိုလ္ယူခဲ့ေသးသည္။
၇.၆.၂ဝ၁၄ ရက္ေန႔ နံနက္ (၈း၃ဝ) နာရီအခ်ိန္တြင္ မႏၲေလးေတာင္ေတာ္သို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သြား ေရာက္၍ မႏၲေလးၿမိဳ႕ေပၚ႐ွိ ပရဟိတအသင္းအဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္း၍ ျခေသၤ့ႀကီးႏွစ္ေကာင္မုခ္ဦးမွ တစ္ဖဲြဲ႔၊ ေတာင္တက္စႀကၤန္လမ္းမွ တစ္ဖြဲ႔၊ (၂) ဖြဲ႔ခြဲ၍ အမိႈက္မ်ားအား တက္ၾကြစြာ ေကာက္ယူခဲ့ပါေသးသည္။ ထိုကဲ့သို႔ အမိႈက္ေကာက္သည့္ ပရဟိတေမာင္မယ္မ်ားအား မႏၲေလးၿမိဳ႕ေပၚ႐ွိ ဦးထြန္းဦး (နဂါးစာေပ)၊ စိမ္း ေရာင္စိုအဖြဲ႔ အလွဴရွင္မ်ားႏွင့္ ႏွင္းေသာက္ေရသန္႔ (ဦးျပည့္စံု မိသားစု) တို႔မွ မႏၲေလး-နန္းႀကီးသုပ္ျဖင့္ ဧည့္ခံေကၽြးေမြးျခင္း၊ ေရသန္႔ဘူးမ်ား လွဴဒါန္းျခင္းတို႔ကိုလည္း ျပဳလုပ္ခဲ့ပါေသးသည္။
ကၽြန္ေတာ္သည္ ၆.၆.၂ဝ၁၄ ရက္ေန႔ႏွင့္ ၇.၆.၂ဝ၁၄ ရက္ေန႔ နံနက္ပိုင္းမ်ားတြင္ အမိႈက္ေကာက္ ျခင္းကိစၥရပ္မ်ားအား လံႈ႕ေဆာ္ေပးခဲ့ၿပီး ညေနပိုင္းတြင္ ျမစ္သားၿမိဳ႕နယ္႐ွိ ဒါန္းတိုင္ေက်း႐ြာႏွင့္ ႐ြာခိုင္ႀကီး ရြာမ်ားတြင္ သြားေရာက္၍ ႐ြာခံ၊ ၿမိဳ႕ခံ၊ ျပည္သူလူထုတို႔၏ ေတာင္းဆိုခ်က္အရ ပရဟိတေဟာေျပာပြဲမ်ား ကို ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္အတူ ျပည္ၿမိဳ႕ မိုးေမတၱာနာေရးကူညီမႈအသင္းမွ အတြင္းေရးမွဴး ဦးညီညီေအာင္တို႔ ေဟာ ေျပာေပးခဲ့ၿပီး ည (၁းဝဝ) နာရီအခ်ိန္ခန္႔မွ တည္းခိုရာ မႏၲေလးၿမိဳ႕႐ွိ ေ႐ႊအုပ္ေ႐ႊဆိုင္းေနအိမ္သို႔ ျပန္လည္ ေရာက္႐ွိခဲ့သည္။ ထို႔အျပင္ ၇.၆.၂ဝ၁၄ ရက္ေန႔ ေန႔လည္ (၃းဝဝ) နာရီခန္႔တြင္ ႐ြာေဝ႐ြာ႐ွိ “႐ြာေဝ႐ြာ” အခမဲ့ပညာဒါန စာသင္ေက်ာင္းမွ ပရဟိတေက်ာင္းဆရာမ ေဒၚဇာဇာထြန္း သင္ၾကားပို႔ခ်မႈကို သင္ၾကားေန ၾကေသာ ကေလးငယ္ (၄ဝဝ) ခန္႔အား သုခအလင္း ပညာဒါနမွ ႐ိုက္ႏွိပ္ထားေသာ ဗလာစာအုပ္ (၁၁၇) ဒါဇင္ႏွင့္ အာဟာရခြန္အားျမင့္ေစမည့္ ႏို႔မႈန္႔ဘူးႏွင့္ အိုဗာတင္းဘူးမ်ားအား ဝင္ေရာက္လွဴဒါန္းခဲ့ၿပီး ကေလး ငယ္မ်ားအား နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)မွ အသင္းသား ဦးသိန္းထိန္ႏွင့္ ျပည္ၿမိဳ႕ မိုးေမတၱာနာေရး ကူညီမႈအသင္း အတြင္းေရးမွဴး ဦးညီညီေအာင္တို႔မွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသီခ်င္းအား ဂစ္တာျဖင့္ ေဖ်ာ္ေျဖ ခဲ့ရာ ကေလးငယ္မ်ားအျပင္ ႐ြာခံျပည္သူအေပါင္းမွလည္း တက္ၾကြစြာျဖင့္ လိုက္လံသီဆို ၾကသည္ကိုျမင္ ေတြ႔ရသည့္အတြက္ မ်ားစြာေက်နပ္ပီတိ ျဖစ္ခဲ့ပါေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္အတူတကြ ပါလာေသာ အနစ္ နာခံ၊ အပင္ပန္းခံ ေပးဆပ္ခဲ့ၾကေသာ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)မွ မ်ိဳးဆက္သစ္ ပရဟိတေခါင္း ေဆာင္ ေမာင္မယ္မ်ားအတြက္လည္း မွတ္တမ္းတင္ ဂုဏ္ယူမိပါေတာ့သည္။
အမိႈက္ႏွင့္ပတ္သက္၍ စြန္႔ပစ္ပစၥည္းမ်ားအား အမိႈက္ဟု ေခၚဆိုေနၾကေသာ္လည္း ထိုကဲ့သို႔ စြန္႔ပစ္ ပစၥည္းမ်ားထဲမွ လူသားတို႔အတြက္ အက်ိဳးရွိေအာင္ ျပန္လည္အသံုးျပဳႏိုင္ေသာ ပစၥည္းမ်ားလည္း ပါဝင္ေန သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မလိုလားအပ္ေသာ၊ အသံုးမဝင္ေသာ၊ ပစၥည္းမ်ားျဖစ္ေသာ စားၾကြင္းစားက်န္မ်ား၊ မီးဖို ေခ်ာင္ထြက္ပစၥည္းမ်ား၊ စကၠဴ၊ ခ်ည္ထည္၊ သစ္သား၊ သစ္ျဖင့္ျပဳလုပ္ထားေသာပစၥည္း၊ သံဗူး၊ ၾကြတ္ၾကြတ္ အိတ္၊ ဖန္ပုလင္း၊ မီးသီး၊ မီးေခ်ာင္း၊ ေဖာ့ဘူး စသည္တို႔ကို စြန္႔ပစ္ရာတြင္ စနစ္တက် "အမိႈက္စို"၊ "အမိႈက္ ေျခာက္"၊ "ျပန္သံုးႏိုင္ေသာအမိႈက္" ဟူ၍ ခြဲျခားစြန္႔ပစ္ဖို႔ အေရးႀကီးလွသည္။ ထိုကဲ့သို႔ "အမိႈက္စို"၊ "အမိႈက္ ေျခာက္"၊ "ျပန္သံုးႏိုင္ေသာအမိႈက္" ဟူ၍ အမိႈက္ပံုးမ်ားကိုလည္း သီးျခားထား႐ွိဖို႔လိုသည္။ အမိႈက္မ်ားအား စနစ္တက် မစြန္႔ပစ္ပါက လူသားတို႔အတြက္ အႏၲရာယ္႐ွိေသာ ေရာဂါပိုးမ်ား ေပၚေပါက္လာကာ ကပ္ဆိုး၊ ကပ္ေဘးမ်ား မလြဲမေသြ ႀကံဳေတြ႔မည္ျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ ပတ္ဝန္းက်င္ညစ္ညမ္းမႈမ်ား ေပၚေပါက္လာ မည္ျဖစ္သည္။ စနစ္တက် စြန္႔ပစ္မည္ဆိုပါကလည္း စားၾကြင္းစားက်န္မ်ားအေနျဖင့္ တစ္ပတ္မွ ႏွစ္ပတ္ခန္႔ ၾကာျမင့္မွ ပ်က္စီးကာ ေျမၾသစာအျဖစ္ အသံုးျပဳ၍ရမည္။ စကၠဴအမိႈက္မ်ားအေနျဖင့္ (၂) လမွ (၅) လၾကာ မွ ေျမၾသဇာျဖစ္မည္။ ခ်ည္ထည္မ်ားအေနျဖင့္ (၁ဝ) ႏွစ္မွ (၁၅) ႏွစ္အထိ ၾကာျမင့္မည္ျဖစ္သည္။ သစ္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားေသာ ပစၥည္းမ်ားအေနျဖင့္ ႏွစ္ (၁ဝဝ)မွ ႏွစ္ (၅ဝဝ) အထိ ၾကာျမင့္မည္ျဖစ္ၿပီး သံ၊ အလူမီနီ ယမ္ႏွင့္ အျခားသတၱဳပစၥည္း (သံဗူး၊ ၾကြတ္ၾကြတ္အိတ္၊ ဖန္ပုလင္း၊ မီးသီး၊ မီးေခ်ာင္း၊ ေဖာ့ဘူး) မ်ားအေန ျဖင့္ ႏွစ္ေပါင္း (၁ဝဝဝ) (သို႔) မခန္႔မွန္းႏိုင္ေသာ အခ်ိန္ကာလအထိ ၾကာျမင့္မည္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ ေတာ္တို႔လူသားမ်ားအားလံုး အမိႈက္ထဲကေ႐ႊျဖစ္ေအာင္ စည္းကမ္း႐ွိ႐ွိ၊ စနစ္တက်၊ စည္းလံုးညီညြတ္စြာ ျဖင့္ မိမိတို႔၏ အသိစိတ္ဓာတ္မ်ားတို႔အား ျမႇင့္တင္ကာ လုပ္ေဆာင္ၾကဖို႔ အေရးႀကီးလွသည္။
"ကိုယ့္ကိုကိုယ္ခ်စ္ရင္ အမိႈက္ကို စနစ္တက်ပစ္ပါ။"
"တိုင္းျပည္ကိုခ်စ္ရင္ အမိႈက္ကို စနစ္တက်ပစ္ပါ။"
"ဆင္းရဲတြင္းကလြတ္ကင္းခ်င္ရင္ အမိႈက္ကို စနစ္တက်ပစ္ပါ"
ေက်ာ္သူ