အခုရက္ပိုင္း လႊတ္ေတာ္ထဲက ထြက္လာတဲ့ သတင္းတစ္ပုဒ္ဟာ ကားေစ်းကြက္ကို နည္းနည္း လွဳပ္ခတ္သြားေစခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ အရင္ စစ္အာဏာရွင္ ေခတ္ကေန ဒီေန႔အခ်ိန္ထိ စက္မွဳဇံုေတြက ထုတ္ျပီး အစိုးရက တရား၀င္ မွတ္ပံုတင္ခြင့္ေပးထားတဲ့ စက္မွဳဇံုဂ်စ္ေတြ၊ လိုက္ထရပ္စ္ေတြကို ယာဥ္အိုယာဥ္ေဟာင္းအျဖစ္ သတ္မွတ္ျပီး သံေရၾကိဳစက္ ပို႕ႏိုင္ေတာ့မယ္ ဆိုတာပါပဲ။ ဒီအတြက္ သက္ဆုိင္ရာေတြနဲ႔ ညိွႏွိဳင္းေနတယ္လို႔ ရထား ဒု၀န္ၾကီး ဦးခ်န္ေမာင္က လႊတ္ေတာ္တြင္း ေျပာဆိုေပမယ့္ အေသးစိတ္ အခ်က္အလက္ေတြကိုေတာ့ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုျခင္း မရွိပါဘူး။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္ကားကို သံရည္ၾကိဳစက္ရံုက လက္ခံေတာ့မယ္လို႔ ေၾကျငာခ်က္ၾကားလိုက္တဲ့အခါ အဲဒီ ယာဥ္အိုယာဥ္ေဟာင္း၊ ယာဥ္အစုတ္ ယာဥ္အျပတ္ ရွိသူေတြ အလြန္၀မ္းေျမာက္ ၀မ္းသာ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဒီ ကိစၥ ဘာဆက္ျဖစ္လာႏုိင္သလဲ၊ လက္ရွိ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ကားတင္သြင္းခြင့္ ေပၚလစီ ဘာေတြမွားေနသလဲ ဆိုတာနဲ႔ ျမန္မာျပည္မွာပဲ ျဖစ္တတ္တဲ့ ခုလို ထူးဆန္းေထြလာ ကိစၥ ဒီကေန႔ ေဆြးေႏြးတင္ျပသြားပါ့မယ္။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒု၀န္ၾကီး ဦးခ်န္ေမာင္ရဲ႕ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုခ်က္ေၾကာင့္ လက္ရွိ ေစ်းကြက္ထဲက “စလစ္” ေစ်းႏွဳန္းေတြ က်ပ္ ၁၅ သိန္း- သိန္း၂၀ က်ဆင္းသြားပါတယ္။ ေမာင္းမရ၊ ျပဳမရ၊ တစ္စစီ ျဖဳတ္ေရာင္းရင္ေတာင္ ၀ယ္မယ့္သူမရွိတဲ့ စက္မွဳဇံုထုတ္ ဂ်စ္ကားေစ်းေတြကေတာ့ နဂို က်ပ္ သိန္း ၂၀ ၀န္းက်င္ေလာက္ကေန က်ပ္ သိန္း ၃၀-၄၀ ေလာက္အထိ ခုန္တက္သြားပါတယ္။ စက္မွဳဇံုထုတ္ ကားေတြဆိုျပီး နည္းနည္းပါးပါးေလာက္ပဲ ရွိမယ္ မထင္ပါနဲ႔။ ဒု၀န္ၾကီး ဖတ္ျပသြားတဲ့ စာရင္းေတြအရ အစီးေရ တစ္သိန္းနီးပါး ရွိပါတယ္။ အဲဒီအထဲမွာ လူေတြ ထင္သာျမင္သာရွိတဲ့ ကေလးကစားစရာ ပံုစံ လက္ျဖစ္ ဂ်စ္ကားေတြ၊ တစ္ခါတစ္ရံ ႏွစ္ပိုင္းက်ိဳးတဲ့အထိ ျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ လိုက္ထရပ္စ္ လိုကားမ်ိဳးေတြ၊ ထိုင္းနယ္စပ္ကေန ခုိးသြင္းလာတဲ့ ကားေတြကို အျမီးျဖတ္ ေခါင္းထု၊ ေဘာ္ဒီေဆးမွဳတ္ လုပ္ထားတဲ့ ကားေတြ၊ ကြန္တိန္နာနဲ႔ ခပ္တည္တည္ခိုးသြင္းလာျပီး ဘာတစ္ခုမွ မလုပ္ပဲ စက္မွဳဇံု နာမည္တပ္ လိုင္စင္ရယူထားတဲ့ စူပါကာစတန္လို ကားမ်ိဳးေတြ အထိ အားလံုးပါ၀င္ပါတယ္။ ဒု၀န္ၾကီးက အဲဒီ စာရင္းကို ထုတ္ေျပာေတာ့မွပဲ လက္ရွိ မွတ္ပံုတင္ထားတဲ့ အိမ္စီးကားအစီး ၄ သိန္းေက်ာ္မွာ ေလးပံုတစ္ပံုေလာက္ဟာ စက္မွဳဇံု ထုတ္ျဖစ္ေနဆဲ ဆိုတာ သိၾကရတာပါ။
စက္မွဳဇံုထုတ္ ကား ဆိုတာဟာ အရင္ စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ ရူးသြတ္တဲ့ အေတြးအေခၚကေန ေပၚေပါက္လာတဲ့ ကားေတြ ျဖစ္ျပီး ေနာက္ပိုင္း အာဏာပိုင္ေတြနဲ႔ စီးပြားေရးသမား လုပ္ငန္းရွင္ေတြ အျပန္အလွန္ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူလုပ္၊ အျပန္အလွန္ တိုင္းျပည္ကို လိမ္ညာ၊ ကိုယ္က်ိဳးရွာခဲ့ၾကတဲ့ ျဖစ္စဥ္ၾကီးက ေပါက္ဖြားလာတာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကိစၥ အမ်ားသိျပီးမို႔ ဒီေန႔ အက်ယ္တ၀င့္ မေျပာလိုေတာ့ပါဘူး။ အဓိက ေဆြးေႏြးလိုရင္းကိစၥဟာ ကားတင္သြင္းခြင့္ စလစ္ နဲ႔ ကားတင္သြင္းခြင့္ေပၚလစီျပသနာပါ။
၂၀၁၁ ႏုိင္ငံမွာ အစိုးရအဖဲြ႕သစ္ တက္လာတဲ့အခ်ိန္ ကမၻာ့စံခ်ိန္ခ်ိဳးထားတဲ့ ေစ်းႏွဳန္းနဲ႔ ကားအစုတ္အျပတ္ေတြ၊ စက္မွဳဇံုကားေတြပဲ ရွိခဲ့တာပါ။ အရင္ အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ အေမြကို ဆက္ခံတဲ့ အစိုးရအဖဲြ႕သစ္ဟာလည္း အာဏာရွင္ အသိုင္းအ၀ိုင္းကို ေကာင္းေကာင္းၾကီး အက်ိဳးစီးပြားျဖစ္ထြန္းေစတဲ့ ကားတင္သြင္းခြင့္ ပိတ္ပင္ထားမွဳကို ဖြင့္လိုက္ဖို႔ ဘယ္သူမွ စိတ္မကူးရဲၾကပါဘူး။ အဲလို လုပ္လိုက္ရင္ ႏုိင္ငံေတာ္ပုန္ကန္မွဳထက္ ဆိုးတဲ့ ျပစ္မွဳက်ဴးလြန္သလို ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ဖက္မွာ ဒီအတိုင္း ပိတ္ပင္ထားလို႔လည္း မျဖစ္ျပန္ပါဘူး။ ဒီ ျပသနာကို နည္းလမ္းတစ္ခုနဲ႔ ေဖါက္ထြက္ ေျဖရွင္းလိုက္သူကေတာ့ ရထား၀န္ၾကီး ဦးေအာင္မင္းပါ။
အလြန္႔အလြန္ အိုမင္းေဟာင္းႏြမ္း စုတ္ျပတ္ေနတဲ့ ကားေတြကို သံရည္ၾကိဳစက္ရံု ပို႕မယ္၊ ဖ်က္သိမ္းပစ္မယ္၊ ဒီအတြက္ ဖ်က္သိမ္းခံရတဲ့ ကား ပိုင္ရွင္ေတြကို ျပည္ပကေန တစ္ပါတ္ရစ္ ကားတစ္စီး တင္သြင္းခြင့္ေပးမယ္ဆိုျပီး ေၾကျငာ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ပါတယ္။ ဒီအခါ ယာဥ္အိုယာဥ္္ေဟာင္း ပိုင္ရွင္ေတြကလည္း အလြန္ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ကားစုတ္တစ္စီး သြားအပ္လိုက္လို႔ ရလာတဲ့ တစ္ပါတ္ရစ္ ကားတင္သြင္းခြင့္ “စလစ္”တစ္ေစာင္ တန္ဘိုးဟာ ေနာက္ထပ္ ကားတစ္စီး ၀ယ္လို႔ရႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ျမင့္မားေနလို႔ပါပဲ။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီ အစီအစဥ္ အလုပ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ Win- Win- Win လို႔ ေျပာႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ယာဥ္အိုယာဥ္ေဟာင္း ပိုင္ရွင္ေတြလည္း အဆင္ေျပ၊ ကားတင္သြင္းလာေတာ့ တုိင္းျပည္အတြက္လည္း အခြန္အခ ေတြရ၊ ျပည္သူလူထု တစ္ရပ္လံုးအတြက္လည္း ကားေစ်းေတြ မတရား ေခါင္ခိုက္ေနတဲ့ ျပသနာလည္း ေျဖရွင္းျပီးသား ျဖစ္သြားေစခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ ေရရွည္ အတြက္ တကယ့္အေျဖ တစ္ခုေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။
ေရရွည္ တိုင္းျပည္ဖံြ႕ျဖိဳးတုိးတက္ဖို႔ဆိုရင္ တုိင္းျပည္ထဲမွာ ကားပိုင္ဆိုင္မွဳ အခ်ိဳးအစား ျမွင့္တင္ဖို႔ လိုပါတယ္။ တစ္နည္း ကားအစီးေရ မ်ားမ်ား သြင္းခြင့္ေပးဖို႔ လိုပါတယ္။ သြင္းလာတဲ့ ကားေတြဟာလည္း ျမိ႕ေရာ ေတာပါ အခ်ိဳးက် သံုးႏိုင္ၾက ဖို႔လိုပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ပါတ္သက္ျပီး စီမံကိန္းဌာနက ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၀န္းက်င္မွာ စီမံကိန္း တစ္ခု ေရးဆဲြခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက မွတ္ပံုတင္ ကားအစီးေရ ၃ သိန္းခဲြေက်ာ္ (ဘတ္စ္နဲ႔ ထရပ္ကား အပါအ၀င္) ရွိျပီး လူ ၁၀၀၀ မွာ ကား ၆ စီးေလာက္ပဲ ပိုင္တာပါ။ ဒါကို အဲဒီအခ်ိန္ ဗီယက္နမ္ စံခ်ိန္ ၂၀၁၅ ေရာက္ရင္ လူ ၁၀၀၀ ကား ၁၂ စီးေလာက္ ပိုင္ေအာင္ လုပ္မယ္ဆိုျပီး စီမံကိန္း ခ်ခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ၀န္ၾကီးဌာန တာ၀န္ရွိသူေတြဟာ အဲဒီ စီမံကိန္း ေအာင္ျမင္ေရးအတြက္ လိုအပ္တဲ့ မွန္ကန္တဲ့ ကားတင္သြင္းခြင့္ ေပၚလစီ ခ်မွတ္ခဲ့တာ မရွိခဲ့ေလေတာ့ ျပည္သူေတြရဲ႕ ကားပိုင္ဆုိင္မွဳ အခ်ိဳးအစား မွန္းသေလာက္ ျမင့္တက္မလာပါဘူး။ ၀င္လာတဲ့ ကားအမ်ိဳးအစားမွာလည္း အခြန္နည္းတဲ့ ၁၃၀၀ စီစီေအာက္ ကားငယ္ေလးေတြက အလြန္႔အလြန္မ်ားေနျပီး၊ ရန္ကုန္မွာ ကားၾကပ္၊ နယ္မွာ သံုးစရာ ကားမရွိ အေျခအေနမ်ိဳးကို ဆိုက္ေစခဲ့ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ လက္ရွိ သမၼတရံုး၀န္ၾကီး ျဖစ္ေနတဲ့ ဦးေအာင္မင္းကိုယ္တုိင္ ဒီ “စလစ္” စနစ္ ရပ္ဆိုင္းခ်င္ေနပါျပီ။ ဒါေပမယ့္ ဒါကို ကိုင္တြယ္ေနရတဲ့ ရထား၀န္ၾကီး နဲ႔ ဗ်ဴရိုကရက္ေတြက ေစ်းကြက္ကို လိုသလို ကစားႏုိင္တဲ့ အရသာ ေတြ႕ေနေလေတာ့ ပယ္ဖ်က္ဖို႔ ခက္ခဲေနဆဲပါ။
ဒီအတြက္ ရထား၀န္ၾကီးဌာနနဲ႔ စီးပြား-ကူးသန္း ၀န္ၾကီးဌာနဟာ ယာဥ္အို ယာဥ္ေဟာင္း ဖ်က္သိမ္းေရး ကိစၥကို ေရရွည္ အစီအစဥ္ တစ္ရပ္ မွန္မွန္ကန္ကန္ ခ်မွတ္ျပီး နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ဖို႔ လိုပါတယ္။ အဲဒီ အစီအစဥ္ ျပည္သူေတြကို ရွင္းရင္းလင္းလင္း ထုတ္ျပန္ အသိေပးဖို႔ လိုပါတယ္။ တဆက္တည္း ျမန္မာျပည္ စီးပြားေရး အေျခအေနနဲ႔ ကိုက္ညီမယ့္ ကားတင္သြင္းခြင့္ ေပၚလစီ တစ္ရပ္ ခ်မွတ က်င့္သံုး္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒါမွသာ အိမ္နီးခ်င္း ႏုိင္ငံေတြ နည္းတူ ကားေစ်းေတြ ပံုမွန္ျဖစ္၊ ေက်းလက္ ေတာင္ေပၚေဒသက ျပည္သူေတြလည္း သူတို႔ ေဒသနဲ႔ ကိုက္တဲ့ ကားအမ်ိဳးအစား ၀ယ္ယူအသံုးျပဳႏုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တဆက္တည္း ကိုယ့္ကား ဘယ္အခ်ိန္ သံရည္ၾကိဳစက္ ပို႕ခြင့္ေပးမလဲ ရင္ခုန္ ေမွ်ာ္လင့္ေနရတဲ့ ဘယ္ႏုိင္ငံမွာမွ မရွိတဲ့၊ အဓိပၸါယ္လည္း မဲ့တဲ့ အေျခအေနမ်ိဳး ကေန ေက်ာ္လႊားႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း သံုးသပ္တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။
စည္သူေအာင္ျမင့္။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒု၀န္ၾကီး ဦးခ်န္ေမာင္ရဲ႕ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုခ်က္ေၾကာင့္ လက္ရွိ ေစ်းကြက္ထဲက “စလစ္” ေစ်းႏွဳန္းေတြ က်ပ္ ၁၅ သိန္း- သိန္း၂၀ က်ဆင္းသြားပါတယ္။ ေမာင္းမရ၊ ျပဳမရ၊ တစ္စစီ ျဖဳတ္ေရာင္းရင္ေတာင္ ၀ယ္မယ့္သူမရွိတဲ့ စက္မွဳဇံုထုတ္ ဂ်စ္ကားေစ်းေတြကေတာ့ နဂို က်ပ္ သိန္း ၂၀ ၀န္းက်င္ေလာက္ကေန က်ပ္ သိန္း ၃၀-၄၀ ေလာက္အထိ ခုန္တက္သြားပါတယ္။ စက္မွဳဇံုထုတ္ ကားေတြဆိုျပီး နည္းနည္းပါးပါးေလာက္ပဲ ရွိမယ္ မထင္ပါနဲ႔။ ဒု၀န္ၾကီး ဖတ္ျပသြားတဲ့ စာရင္းေတြအရ အစီးေရ တစ္သိန္းနီးပါး ရွိပါတယ္။ အဲဒီအထဲမွာ လူေတြ ထင္သာျမင္သာရွိတဲ့ ကေလးကစားစရာ ပံုစံ လက္ျဖစ္ ဂ်စ္ကားေတြ၊ တစ္ခါတစ္ရံ ႏွစ္ပိုင္းက်ိဳးတဲ့အထိ ျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ လိုက္ထရပ္စ္ လိုကားမ်ိဳးေတြ၊ ထိုင္းနယ္စပ္ကေန ခုိးသြင္းလာတဲ့ ကားေတြကို အျမီးျဖတ္ ေခါင္းထု၊ ေဘာ္ဒီေဆးမွဳတ္ လုပ္ထားတဲ့ ကားေတြ၊ ကြန္တိန္နာနဲ႔ ခပ္တည္တည္ခိုးသြင္းလာျပီး ဘာတစ္ခုမွ မလုပ္ပဲ စက္မွဳဇံု နာမည္တပ္ လိုင္စင္ရယူထားတဲ့ စူပါကာစတန္လို ကားမ်ိဳးေတြ အထိ အားလံုးပါ၀င္ပါတယ္။ ဒု၀န္ၾကီးက အဲဒီ စာရင္းကို ထုတ္ေျပာေတာ့မွပဲ လက္ရွိ မွတ္ပံုတင္ထားတဲ့ အိမ္စီးကားအစီး ၄ သိန္းေက်ာ္မွာ ေလးပံုတစ္ပံုေလာက္ဟာ စက္မွဳဇံု ထုတ္ျဖစ္ေနဆဲ ဆိုတာ သိၾကရတာပါ။
စက္မွဳဇံုထုတ္ ကား ဆိုတာဟာ အရင္ စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ ရူးသြတ္တဲ့ အေတြးအေခၚကေန ေပၚေပါက္လာတဲ့ ကားေတြ ျဖစ္ျပီး ေနာက္ပိုင္း အာဏာပိုင္ေတြနဲ႔ စီးပြားေရးသမား လုပ္ငန္းရွင္ေတြ အျပန္အလွန္ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူလုပ္၊ အျပန္အလွန္ တိုင္းျပည္ကို လိမ္ညာ၊ ကိုယ္က်ိဳးရွာခဲ့ၾကတဲ့ ျဖစ္စဥ္ၾကီးက ေပါက္ဖြားလာတာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကိစၥ အမ်ားသိျပီးမို႔ ဒီေန႔ အက်ယ္တ၀င့္ မေျပာလိုေတာ့ပါဘူး။ အဓိက ေဆြးေႏြးလိုရင္းကိစၥဟာ ကားတင္သြင္းခြင့္ စလစ္ နဲ႔ ကားတင္သြင္းခြင့္ေပၚလစီျပသနာပါ။
၂၀၁၁ ႏုိင္ငံမွာ အစိုးရအဖဲြ႕သစ္ တက္လာတဲ့အခ်ိန္ ကမၻာ့စံခ်ိန္ခ်ိဳးထားတဲ့ ေစ်းႏွဳန္းနဲ႔ ကားအစုတ္အျပတ္ေတြ၊ စက္မွဳဇံုကားေတြပဲ ရွိခဲ့တာပါ။ အရင္ အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ အေမြကို ဆက္ခံတဲ့ အစိုးရအဖဲြ႕သစ္ဟာလည္း အာဏာရွင္ အသိုင္းအ၀ိုင္းကို ေကာင္းေကာင္းၾကီး အက်ိဳးစီးပြားျဖစ္ထြန္းေစတဲ့ ကားတင္သြင္းခြင့္ ပိတ္ပင္ထားမွဳကို ဖြင့္လိုက္ဖို႔ ဘယ္သူမွ စိတ္မကူးရဲၾကပါဘူး။ အဲလို လုပ္လိုက္ရင္ ႏုိင္ငံေတာ္ပုန္ကန္မွဳထက္ ဆိုးတဲ့ ျပစ္မွဳက်ဴးလြန္သလို ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ဖက္မွာ ဒီအတိုင္း ပိတ္ပင္ထားလို႔လည္း မျဖစ္ျပန္ပါဘူး။ ဒီ ျပသနာကို နည္းလမ္းတစ္ခုနဲ႔ ေဖါက္ထြက္ ေျဖရွင္းလိုက္သူကေတာ့ ရထား၀န္ၾကီး ဦးေအာင္မင္းပါ။
အလြန္႔အလြန္ အိုမင္းေဟာင္းႏြမ္း စုတ္ျပတ္ေနတဲ့ ကားေတြကို သံရည္ၾကိဳစက္ရံု ပို႕မယ္၊ ဖ်က္သိမ္းပစ္မယ္၊ ဒီအတြက္ ဖ်က္သိမ္းခံရတဲ့ ကား ပိုင္ရွင္ေတြကို ျပည္ပကေန တစ္ပါတ္ရစ္ ကားတစ္စီး တင္သြင္းခြင့္ေပးမယ္ဆိုျပီး ေၾကျငာ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ပါတယ္။ ဒီအခါ ယာဥ္အိုယာဥ္္ေဟာင္း ပိုင္ရွင္ေတြကလည္း အလြန္ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ကားစုတ္တစ္စီး သြားအပ္လိုက္လို႔ ရလာတဲ့ တစ္ပါတ္ရစ္ ကားတင္သြင္းခြင့္ “စလစ္”တစ္ေစာင္ တန္ဘိုးဟာ ေနာက္ထပ္ ကားတစ္စီး ၀ယ္လို႔ရႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ျမင့္မားေနလို႔ပါပဲ။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီ အစီအစဥ္ အလုပ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ Win- Win- Win လို႔ ေျပာႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ယာဥ္အိုယာဥ္ေဟာင္း ပိုင္ရွင္ေတြလည္း အဆင္ေျပ၊ ကားတင္သြင္းလာေတာ့ တုိင္းျပည္အတြက္လည္း အခြန္အခ ေတြရ၊ ျပည္သူလူထု တစ္ရပ္လံုးအတြက္လည္း ကားေစ်းေတြ မတရား ေခါင္ခိုက္ေနတဲ့ ျပသနာလည္း ေျဖရွင္းျပီးသား ျဖစ္သြားေစခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ ေရရွည္ အတြက္ တကယ့္အေျဖ တစ္ခုေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။
ေရရွည္ တိုင္းျပည္ဖံြ႕ျဖိဳးတုိးတက္ဖို႔ဆိုရင္ တုိင္းျပည္ထဲမွာ ကားပိုင္ဆိုင္မွဳ အခ်ိဳးအစား ျမွင့္တင္ဖို႔ လိုပါတယ္။ တစ္နည္း ကားအစီးေရ မ်ားမ်ား သြင္းခြင့္ေပးဖို႔ လိုပါတယ္။ သြင္းလာတဲ့ ကားေတြဟာလည္း ျမိ႕ေရာ ေတာပါ အခ်ိဳးက် သံုးႏိုင္ၾက ဖို႔လိုပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ပါတ္သက္ျပီး စီမံကိန္းဌာနက ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၀န္းက်င္မွာ စီမံကိန္း တစ္ခု ေရးဆဲြခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက မွတ္ပံုတင္ ကားအစီးေရ ၃ သိန္းခဲြေက်ာ္ (ဘတ္စ္နဲ႔ ထရပ္ကား အပါအ၀င္) ရွိျပီး လူ ၁၀၀၀ မွာ ကား ၆ စီးေလာက္ပဲ ပိုင္တာပါ။ ဒါကို အဲဒီအခ်ိန္ ဗီယက္နမ္ စံခ်ိန္ ၂၀၁၅ ေရာက္ရင္ လူ ၁၀၀၀ ကား ၁၂ စီးေလာက္ ပိုင္ေအာင္ လုပ္မယ္ဆိုျပီး စီမံကိန္း ခ်ခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ၀န္ၾကီးဌာန တာ၀န္ရွိသူေတြဟာ အဲဒီ စီမံကိန္း ေအာင္ျမင္ေရးအတြက္ လိုအပ္တဲ့ မွန္ကန္တဲ့ ကားတင္သြင္းခြင့္ ေပၚလစီ ခ်မွတ္ခဲ့တာ မရွိခဲ့ေလေတာ့ ျပည္သူေတြရဲ႕ ကားပိုင္ဆုိင္မွဳ အခ်ိဳးအစား မွန္းသေလာက္ ျမင့္တက္မလာပါဘူး။ ၀င္လာတဲ့ ကားအမ်ိဳးအစားမွာလည္း အခြန္နည္းတဲ့ ၁၃၀၀ စီစီေအာက္ ကားငယ္ေလးေတြက အလြန္႔အလြန္မ်ားေနျပီး၊ ရန္ကုန္မွာ ကားၾကပ္၊ နယ္မွာ သံုးစရာ ကားမရွိ အေျခအေနမ်ိဳးကို ဆိုက္ေစခဲ့ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ လက္ရွိ သမၼတရံုး၀န္ၾကီး ျဖစ္ေနတဲ့ ဦးေအာင္မင္းကိုယ္တုိင္ ဒီ “စလစ္” စနစ္ ရပ္ဆိုင္းခ်င္ေနပါျပီ။ ဒါေပမယ့္ ဒါကို ကိုင္တြယ္ေနရတဲ့ ရထား၀န္ၾကီး နဲ႔ ဗ်ဴရိုကရက္ေတြက ေစ်းကြက္ကို လိုသလို ကစားႏုိင္တဲ့ အရသာ ေတြ႕ေနေလေတာ့ ပယ္ဖ်က္ဖို႔ ခက္ခဲေနဆဲပါ။
ဒီအတြက္ ရထား၀န္ၾကီးဌာနနဲ႔ စီးပြား-ကူးသန္း ၀န္ၾကီးဌာနဟာ ယာဥ္အို ယာဥ္ေဟာင္း ဖ်က္သိမ္းေရး ကိစၥကို ေရရွည္ အစီအစဥ္ တစ္ရပ္ မွန္မွန္ကန္ကန္ ခ်မွတ္ျပီး နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ဖို႔ လိုပါတယ္။ အဲဒီ အစီအစဥ္ ျပည္သူေတြကို ရွင္းရင္းလင္းလင္း ထုတ္ျပန္ အသိေပးဖို႔ လိုပါတယ္။ တဆက္တည္း ျမန္မာျပည္ စီးပြားေရး အေျခအေနနဲ႔ ကိုက္ညီမယ့္ ကားတင္သြင္းခြင့္ ေပၚလစီ တစ္ရပ္ ခ်မွတ က်င့္သံုး္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒါမွသာ အိမ္နီးခ်င္း ႏုိင္ငံေတြ နည္းတူ ကားေစ်းေတြ ပံုမွန္ျဖစ္၊ ေက်းလက္ ေတာင္ေပၚေဒသက ျပည္သူေတြလည္း သူတို႔ ေဒသနဲ႔ ကိုက္တဲ့ ကားအမ်ိဳးအစား ၀ယ္ယူအသံုးျပဳႏုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တဆက္တည္း ကိုယ့္ကား ဘယ္အခ်ိန္ သံရည္ၾကိဳစက္ ပို႕ခြင့္ေပးမလဲ ရင္ခုန္ ေမွ်ာ္လင့္ေနရတဲ့ ဘယ္ႏုိင္ငံမွာမွ မရွိတဲ့၊ အဓိပၸါယ္လည္း မဲ့တဲ့ အေျခအေနမ်ိဳး ကေန ေက်ာ္လႊားႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း သံုးသပ္တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။
စည္သူေအာင္ျမင့္။