မုိးကတဖဲြဖဲြ။ အခ်ိန္က မနက္ ၉ နာရီ။ ဖိုဒ္ဆန္ထရပ္ ကားတစ္စင္း ဒါလဟုိစီႏွင့္ ၄၁ လမ္းေထာင့္မွာ လာရပ္သည္။ ကားေပၚက စစ္ယူနီေဖာင္း၀တ္ထားသူ ၃ဦး ဆင္းလာသည္။ ေနာက္ေတာ့ သူတုိ႔ လမ္းျဖတ္ကူးသြား၏။ အတြင္း၀န္႐ုံး၏ အထြက္ဟု ဆုိင္းဘုတ္တပ္ထားေသာ စပတ္လမ္းဘက္မွ အတြင္း၀န္႐ုံးတြင္းသုိ႔ လမ္းေလွ်ာက္ ၀င္သြားၾကေလသည္။ ကားအနားမွာ ေမာင္နီ တစ္ေယာက္သာ က်န္ခဲ့၏။ ယူနီေဖာင္း ၀တ္ထားေသာ ခင္ေမာင္ရင္ႏွင့္ မႈံႀကီးက ခပ္သုတ္သုတ္ ေရွ႕ကုိ ေလွ်ာက္ သြားေသာ္လည္း ဘၫြန္႔က တံု႔ဆုိင္းဆုိင္း။ တုိင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ အေဆာက္အဦဖက္ဆီသုိ႔ ဘၫြန္႔ ထြက္သြားခဲ့ေလေတာ့သည္။
မနက္ ၁၀ နာရီ ကာကြယ္ေရး ၀န္ႀကီး၏ ႐ုံးခန္းမႀကီးထဲမွာ ဦးေရႊေဘာ္ (၀န္ႀကီးမ်ား ေကာင္စီ၏ အတြင္း၀န္)၊ ဦးတင္အုန္း (လက္ေထာက္ အတြင္း၀န္)ႏွင့္ ႐ုံးအုပ္ႀကီး ဦးခတုိ႔က စာရြက္စာတမ္းေတြ၊ ဖိုင္တဲြေတြ ေနရာခ်ထားရင္း အလုပ္႐ႈပ္ေနၾကသည္။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ႐ုံးခန္းေအာက္ထပ္ တည့္တည့္မွာ ရဲမင္းႀကီး (DIG) ဦးထြန္းလွေအာင္၏ ႐ုံးခန္းရွိသည္။ ထုိအခန္းထဲသုိ႔ ဗုိလ္မွဴးခ်ဳပ္နက္ရွ္ (Burma command လက္ေအာက္ခံ ေတာင္ပုိင္းတုိင္း တုိင္းမွဴး) ၊ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ႏုိက္(တ္) (ေထာက္လွမ္းေရးမွဴးခ်ဳပ္)ႏွင့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေသာမတ္စ္တုိ႔ ၀င္လာၾကသည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေသာမတ္စ္၏ ကုိယ္ေရး အတြင္း၀န္ ဗုိလ္သန္း၀င္း ကေတာ့ အထဲလိုက္မ၀င္ အေပၚထပ္သုိ႔ ဆက္တက္သြားသည္။
ထုိအခ်ိန္မွာပင္ အတြင္း၀န္႐ုံး ဗဟုိေလွကားႀကီး ေျခရင္းသုိ႔ ၀ူစလီကား အနက္ေရာင္ (ကားနံပါတ္ RC/၂၈၇၄ )တစ္စင္း ထုိးဆုိက္လာသည္။ ဗုိလ္ထြန္းလွက ေရွ႕က ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ေနာက္မွ ဆင္းလာၿပီး ေလွကားအတုိင္း ခပ္သြက္သြက္ တက္သြားေတာ့၏။
ခ်င္းေရးရာ အတုိင္ပင္ခံ ၀န္ႀကီး ဦး၀မ္ကုိေဟာက ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းကုိ စာတစ္အိတ္ ေပးဖို႔ေရာက္လာရာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က အစည္းအေ၀းခန္းသုိ႔ ၀င္သြားၿပီျဖစ္လို႔ ဗုိလ္ထြန္းလွ လက္ထဲသုိ႔ ထုိစာအိတ္ကုိ ေပးလိုက္သည္။ ထုိစဥ္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္လွမ္းေခၚသျဖင့္ ဗုိလ္ထြန္းလွက အစည္းအေ၀းခန္းသုိ႔ ၀င္သြားေတာ့၏။ အလုပ္သမားသမဂၢမွ သခင္၀တင္ႀကီးက ဗုိလ္ထြန္းလွ အခန္းသုိ႔ ၀င္လာခဲ့ေတာ့ အခန္းထဲမွာ တစ္ေယာက္မွမရွိ။ သခင္၀တင္ႀကီးက ထုိင္ေစာင့္ရေကာင္း ႏုိးႏုိး၊ ျပန္သြားရ ေကာင္းႏုိးႏုိးျဖင့္ ခ်ီတံုခ်တံု။ ထုိစဥ္ ဗုိလ္သန္း၀င္းက အခန္းထဲ ၀င္လာ၏။ တစ္ေယာက္ ႏွင့္ တစ္ေယာက္က မသိၾကေတာ့ ႏႈတ္မဆက္မိ။ သခင္၀တင္က အခန္းထဲမွ ထြက္သြားေတာ့သည္။
ဗုိလ္ထြန္းလွ ႐ုံးခန္းထဲ ျပန္ေရာက္လာေတာ့ ဗုိလ္သန္း၀င္း ထုိင္ေနတာ ေတြ႕ရ၏။ ဗုိလ္သန္း၀င္းက ဗုိက္ဆာသည္ဟုဆုိ၏။ ဗုိလ္ထြန္းလွကလည္း အစာအိမ္ ေအာင့္ေနသလိုလို ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ တ႐ုတ္ဆုိင္မွ ဆန္ျပဳတ္ တစ္ခြက္ႏွင့္ ထမင္းတစ္လံုးမွာ လိုက္သည္။ ႐ုံးခန္းေစာင့္ ရဲေဘာ္ လွေမာင္က တ႐ုတ္ဆုိင္သြားဖို႔ ေလွကားမွ ဆင္းလာခဲ့ေတာ့၏။
ေလွကားရင္းမွာ မေယာင္မလည္ လုပ္ေနေသာ ခင္ေမာင္ရင္က သခင္၀တင္ ဆင္းလာတာေရာ၊ ရဲေဘာ္လွေမာင္ ဆင္းလာတာကုိေရာ ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ရဲေဘာ္လွေမာင္ အနားသုိ႔ကပ္ၿပီး ခင္ေမာင္ရင္က ေမးလုိက္၏။ “အစည္းအေ၀း စၿပီလား”
၄၁ လမ္းထိပ္က ကာကာဆုိင္မွာ ေမာင္နီႏွင့္ ဘၫြန္႔တုိ႔ထုိင္ၿပီး လက္ဖက္ရည္ ေသက္ေနၾက၏။ ထုိစဥ္ ခင္ေမာင္ရင္ ေရာက္လာၿပီး ဆုိင္မွ လက္လွည့္ဖုန္းျဖင့္ တစ္ေနရာသုိ႔ ေခၚလိုက္သည္။ ခင္ေမာင္ရင္၏ အသံက တုိးတုိးဖြဖြ “ဆရာႀကီး ပစ္စတင္ ကြင္းေတြ က်လာၿပီ”
အစည္းအေ၀းခန္း အ၀ဆီသုိ႔ ရန္ႀကီးေအာင္၊ ေမာင္စုိး၊ သက္ႏွင္းႏွင့္ မႈံႀကီးတုိ႔ ခပ္သြက္သြက္ ေရာက္လာၾကေတာ့ ႐ုံးအကူေလးက ထတားသည္။ ေမာင္စုိးက ႐ုံးအကူေလးကုိ တြန္းဖယ္လုိက္ၿပီး တံခါးကုိ ေဆာင့္ကန္ တြန္းဖြင့္လုိက္၏။ ရန္ႀကီးေအာင္က ဒူးေထာက္ ထုိင္ခ်လိုက္ၿပီး စတင္ ပစ္ခတ္လုိက္ေတာ့သည္။ အတြင္း၀န္႐ုံး တစ္ခုလံုး ေသနတ္သံေတြ ဆူညံပြက္ေလာထ။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေသာမတ္စ္၊ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ နက္ရွ္၊ ဗုိလ္မွဴးခ်ဳပ္ ႏုိက္(တ္)တုိ႔က လက္ဖက္ရည္ေသာက္ရင္း စကားေကာင္းေနသည္။ ဒီေလာက္ ဆူညံေနေသာ ေသနတ္သံေတြကုိ သူတုိ႔မၾကားေခ်။ ဗိုလ္သန္း၀င္းက အထိတ္တလန္႔ျဖင့္ အခန္းထဲသုိ႔ ေျပး၀င္လာၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတုိ႔ကုိ ေသနတ္သမားေတြ ၀င္ပစ္သြားၿပီဟု လာေျပာေတာ့ အဂၤလိပ္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြ၏ မ်က္ႏွာေတြက ဘာမွမေျပာင္းလဲ။ ဦးထြန္းလွေအာင္ကုိ လက္ဆဲြႏႈတ္ဆက္ၿပီး အခန္းထဲက ထြက္သြားေတာ့သည္။ အေပၚထပ္သုိ႔ တက္လို႔ေတာင္ ၾကည့္မသြားခဲ့ေခ်။
ဗုိလ္ထြန္းလွက မုိင္းပြန္ ေစာ္ဘြားႀကီးကုိ ျပဳစုေနရ၏။ သူ႔ဆရာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကေတာ့ စားပဲြထိပ္မွာ ေသနတ္ဒဏ္ရာ ၁၃ခ်က္ျဖင့္ ပက္လက္လဲေနၿပီ။ ေသြးအုိင္ထဲမွာ ၀န္ႀကီးေတြ အတံုးအ႐ုံး။ ဦးဗဂ်မ္း၊ ေပ်ာ္ဘြယ္ဦးျမ၊ ဦးေအာင္ဇံေ၀တုိ႔ကေတာ့ အတြင္း၀န္ ဦးေရႊေဘာ္၏ ႐ုံးခန္းဖက္ဆီသုိ႔ ထြက္ေျပး လြတ္ေျမာက္သြားခဲ့ေလၿပီ။
ရန္ကုန္တစ္ၿမိဳ႕လံုး သတင္းဆုိးႀကီး ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားေတာ့ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားေတြ စကားမွ မေျပာႏုိင္၊ ဆြံ႕ကုန္ အကုန္ၿပီ။ ဆရာ ဒဂုန္တာရာကေတာ့ ဘာမွမသိ၊ သတင္းဆုိးကုိလည္း မၾကားခဲ့။ အတြင္း၀န္႐ုံးထဲသုိ႔ အူလည္လည္ ေရာက္လာခဲ့သည္။ ဆရာေဇာ္ဂ်ီ၏ အခန္းထဲသုိ႔ ေရာက္ေတာ့မွ ဗုိလ္ခ်ဳပ္တုိ႔ လုပ္ႀကံ ခံလိုက္ရတာ သိသြားေတာ့၏။
တစ္ခ်ိန္ထဲမွာပဲ ဗုိလ္ခ်ဳပ္တုိ႔ ပစ္ခတ္လုပ္ၾကတာကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ သိသြားေသာ လူတစ္စုရွိေနသည္။ သူတုိ႔ကား အဂၤလိပ္ စစ္ဗုိလ္သံုးေယာက္၊ ပင္လယ္၀မွာ ရပ္ထားေသာ အဂၤလိပ္ စစ္သေဘၤာဆီသုိ႔ သူတုိ႔၏ အျမန္ယာဥ္ ေမာ္ေတာ္ဘုတ္ကေလးက ဦးတည္ သြားေလသည္။
ဆရာေဇာ္ဂ်ီကေတာ့ ကဗ်ာ တစ္ပုဒ္ ခ်ေရးေနေလၿပီ။
မုိးကစုိစုိ က်ီးအုပ္ၿပိဳ၍၊
ထုိမွ ဤမွ တုိ႔လမ္းမ၀ယ္
ပ်ံၾက၀ဲၾက ငရဲထသုိ႔၊
အံုႂကြ ျမည္အာ မသာယာကုိ
ငါၾကားခဲ့သည္ မွတ္မိ၏။
ထုိေန႔၌ပင္ ထုိခ်ိန္ထင္၏
သခင္ေအာင္ဆန္း ျပည္သူ႔ပန္းသည္
ပြင့္လန္းကာစ
ေႂကြလိုက္ရ၏။
ဗုိလ္ထြန္းလွ၏ အခန္းထဲမွာေတာ့ တစ္စက္မွ မေသာက္ရေသးေသာ ဆန္ျပဳတ္ တစ္ခြက္ႏွင့္ ပုိင္ရွင္မဲ့ မုိးကာအက်ႌ တစ္ထည္တုိ႔ က်န္ခဲ့ေလသည္။ ျပန္လာယူမည့္ သူကား ယေန႔ထက္ထိ ေပၚမလာ ခဲ့ေတာ့ေခ်။ ပိုင္ရွင္မဲ့ မိုးကာကေတာ့ ယေန႔အခ်ိန္အထိ ပေဟဌိ ျဖစ္ေနဆဲပါပဲ။
ဇာဂနာ