နာရီပိုင္းေလာက္အလိုမွ ကပ္ၿပီး အာဇာနည္ေန႔အခမ္းအနားနဲ႔ တူေအာင္ က်င္းပဖို႔ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရဆီက အမိန္႔ရလို႔ ကုန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ ၅၀ေလာက္အတြင္း ဘယ္ႏွစ္ကနဲ႔မွ မတူေအာင္ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြကို အ႐ုိအေသေပးခဲ့တဲ့ ၁၉ ဇူလိုင္ပြဲလို႔ ေျပာရမလားပဲ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ရာထူးမရေသးခင္ ကာလကို မွတ္တမ္းတင္တာေတာင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးလို႔ ႀကိဳေခၚ၊ ႀကိဳေရးတဲ့ ဥပေဒဆရာႀကီးတစ္ေယာက္ အလြန္တရာ ခ်ီးေျမွာက္ပင့္တင္ ဦးထိပ္ပန္ဆင္ခဲ့တဲ့ ဦးေနဝင္းလက္ထက္မွာေတာင္ သူကိုယ္တိုင္ ဂါရဝျပဳတာ တစ္ႀကိမ္လား၊ ႏွစ္ႀကိမ္လားပဲရွိခဲ့တယ္။ ဦးေနဝင္းေနာက္ပိုင္း ကာလေတြကေတာ့ သိတဲ့အတိုင္းပဲ။ ေျပာျပ၊ ေရးျပေနရင္ စိတ္တုိ၊ စိတ္မေကာင္း၊ ဝမ္းနည္းတာပဲ အဖတ္တင္မွာမို႔ မေျပာေတာ့ဘူး။
ဘာပဲေျပာေျပာ ဒီႏွစ္ အာဇာနည္ေန႔ကိုေတာ့ အေတာ္အားရေက်နပ္မိတယ္။ ဒီလို က်င္းပေပးတဲ့သူေတြကိုလည္း အသိအမွတ္ျပဳ ေက်းဇူးတင္တယ္။ မွတ္တမ္းလည္း တင္တယ္။ ပဋိပကၡေတြ၊ ျပႆနာေတြေၾကာင့္ ပူေလာင္စျပဳေနတဲ့ ျပည္သူေတြနဲ႔ အစိုးရအၾကားက နားလည္မႈအလြဲ၊ ယုံၾကည္မႈအလြဲ တင္းမာမႈအရွိန္ေတြကို ဒီႏွစ္ အာဇာနည္ေန႔ အခမ္းအနားက အေတာ္ႀကီး ေလွ်ာ့ခ်ေပးေကာင္း ေပးႏုိင္လိမ့္မယ္။ ပီအာ ဆုိတာ ဘယ္လိုအခ်ိန္မွာ ဘယ္လို လုပ္ရသလဲ ဆိုတာကို ေကာင္းေကာင္း သိသြားၾကတဲ့ပြဲလို႔လည္း ဆိုရမယ္။
ဒါေပမယ့္ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြရဲ႕ က်န္ရစ္သူေတြအေပၚ အေလးထား၊ အသိအမွတ္ျပဳမူေတာ့ သိပ္ကို အားနည္းလြန္းတယ္။ ေခြ်းႏွဲစာနဲ႔ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုး၊ ပညာကို အေျချပဳၿပီး ႀကိဳးစားႀကီးပြားလာသလား၊ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ ခ်မ္းသာလာသလဲ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ သိေနတဲ့ ခ႐ုိနီေတြ၊ စစ္ဝတ္စုံေလး သုံးထည္ပဲ ကိုယ္ပိုင္ရွိတဲ့ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ဗုိလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ အခ်ိန္မေရြး ႏႈိင္းယွဥ္လို႔ ရ မရ ကာကယံရွင္ေတြေရာ ျပည္သူေတြေရာ သိတဲ့ ဒီေန႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြနဲ႔ သူတို႔ ဇနီးမယား၊ သမီးသားေတြ နန္းေတာ္လို အိမ္ႀကီးေတြမွာေန၊ ေနာက္ဆုံးေပၚကားေတြ၊ ပစၥည္းေတြ ထည္လဲ သုံး၊ ဆံပင္ကို ဘန္ေကာက္မွာ သြားေလွ်ာ္၊ ညွပ္၊ ေခါင္းမူး၊ ဗိုက္နာလို႔ စင္ကာပူသြားကုၿပီး ပိုက္ဆံသုံးစရာ ေနရာလိုက္ရွာေနတဲ့အခ်ိန္မွာ တုိင္းျပည္အတြက္ အသက္စြန္႔ခဲ့တဲ့ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြရဲ႕ က်န္ရစ္သူမိသားစုေတြခမ်ာ ဝမ္းေရးကို မနည္း႐ုန္းကန္ေနၾကရတယ္။ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးတစ္ေယာက္စီကို ပင္စင္အေနနဲ႔ ျမန္မာေငြ တစ္ေထာင္က်ပ္တိတိ ခ်ီးျမွင့္ၿပီး ဂုဏ္ျပဳခဲ့တာကလြဲၿပီး ဒီကေန႔အထိ ဘာမွ အသိအမွတ္မျပဳေတာ့ဘူး။
က်ေနာ္တို႔က အာဇာနည္ေန႔ေရာက္ရင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြကိုပဲ ေအာက္ေမ့သတိရေနၾကတာ။ တုိင္းျပည္အတြက္ အသက္ေပးခဲ့ၾကသူေတြ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ မုဆုိးမေတြနဲ႔ သားသမီးေတြ ဘယ္လို ႐ုန္းကန္ရစ္ၾကပါလိမ့္လို႔ ေတြးမိသူ မရွိသေလာက္ပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ ဒီတစ္ပတ္ စေနထုတ္ The Voice Weekly မွာ က်န္ရစ္တဲ့သူတခ်ဳိ႕(လက္လွမ္းမီသေလာက္)ရဲ႕ အေျခအေနနဲ႔ ခံစားခ်က္ကို ထင္ဟပ္ေဖာ္ျပခဲ့တာ။ အဲဒီအတြက္ ေက်နပ္မိတယ္။
ဒီႏွစ္ေတာ့ အာဇာနည္ေန႔အတြက္ ရည္စူးၿပီး ေခါင္းႀကီးႏွစ္ပုဒ္နဲ႔ အယ္ဒီတာ့ စကား တစ္ပုဒ္ ေရျဖစ္တယ္။ ဘယ္ႏွစ္မွ ဒီေလာက္ မေရးျဖစ္ဖူးဘူး။ ဒီႏွစ္ရဲ႕ ထူးျခားမႈကိုေတာ့ တကယ္ အသိအမွတ္ျပဳမိတယ္။ ေက်းဇူးတင္တယ္လို႔ ထပ္ေျပာပါရေစ။
အာဇာနည္ေန႔အတြက္ တနဂၤေႏြထုတ္ သတင္းစာအတြက္ ေရးျဖစ္တဲ့ အယ္ဒီတာ့စကားနဲ႔ တနလၤာေန႔ထုတ္ သတင္းစာအတြက္ ေရးထားတဲ့ ေခါင္းႀကီးကို တြဲၿပီး မွ်ေဝလိုက္တယ္။ ေဝဖန္ဖို႔၊ လြတ္လပ္စြာ သေဘာထားကြဲလြဲဖို႔နဲ႔ ဆင္ျခင္သတိျပဳမိၾကဖို႔ပါ။
-------------------------------------------------------
ျပည္သူ႔ရင္ထဲက အစဥ္အၿမဲ အလင္းေရာင္
အာဇာနည္ေန႔ေရာက္တိုင္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ ငယ္ငယ္က ဇာတိၿမဳိ႕မွာ က်င္းပခဲ့တဲ့ အာဇာနည္ေန႔ အခမ္းအနားေတြကို သတိရမိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ဒီေန႔ မ.ဆ.လ လို႔ အတိုေကာက္ ေခၚၾကတဲ့ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီ ေခတ္မွာ ႀကီးျပင္းခဲ့ရတဲ့သူ ဆိုေတာ့ အဲဒီေခတ္က အာဇာနည္ေန႔ေတြ အေၾကာင္းကိုပဲ ေျပာခ်င္တာ။ အဲဒီတုံးက ျမန္မာတစ္ျပည္လုံးမွာ အာဇာနည္ေန႔ အခမ္းအနားကို ဇူလိုင္လ ၁၉ တစ္ရက္တည္း က်င္းပတာ မဟုတ္ဘူး။
ဇူလိုင္လဆန္းကတည္းက သတင္းစာ မ်က္ႏွာဖုံးရဲ႕ ထိပ္ဆုံးမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မိန္႔ခြန္းေတြထဲက မွတ္သားေလာက္စရာ စကားေတြကို ေန႔တိုင္း ထည့္ေပးတယ္။ ေက်ာင္းမွာ အာဇာနည္ေန႔ အထိမ္းအမွတ္ ေဟာေျပာပြဲ လုပ္တယ္။ စာစီစာကုံးၿပဳိင္ပြဲ လုပ္ေပးတယ္။ ငယ္ငယ္ကတည္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ အာဇာနည္ေတြအေၾကာင္း ကဗ်ာနဲ႔တစ္မ်ဳိး၊ စကားေျပနဲ႔တစ္ဖုံ အတန္းစဥ္ သင္လာခဲ့ရေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို အင္မတန္ ေလးစားၾကည္ညဳိ ခ်စ္ခင္စိတ္ ရွိတယ္။
အဲေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြ အလုပ္ႀကံခံရတဲ့ အေၾကာင္းကို ဘယ္အခ်ိန္ ၾကားရ၊ ၾကားရ မ်က္ရည္က်တယ္။ ဂဠဳန္ဦးေစာကို သိပ္မုန္းတယ္။ ရန္ႀကီးေအာင္၊ သက္ႏွင္း၊ ေမာင္စိုး၊ ေမာင္စိန္၊ ခင္ေမာင္ရင္၊ ေမာင္နီ၊ မႈံႀကီး၊ သုခ တို႔ရွစ္ေယာက္ကိုလည္း သိပ္မုန္းတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ အာဇာနည္ ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ခ်စ္ခင္ေလးစားမႈ၊ ႏွေျမာတသမႈ၊ အဲဒါနဲ႔ ညီမွ်တဲ့ ဆန္႔က်င္ဘက္ အမုန္းတရား ခံစားခ်က္ႏွစ္ခုကို အာဇာနည္ေန႔ ေရာက္တိုင္း ခံစားရတယ္။
ဒါေပမဲ့ အာဇာနည္ေန႔ေရာက္တိုင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔တစ္ေတြကို လြမ္းသူ႔ပန္းေခြခ် အေလးျပဳရင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ ေမွ်ာ္မွန္းခဲ့တဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း၊ တိုင္း၊ ႏိုင္ငံမ်ဳိး ျဖစ္ေအာင္ ေရွ႕ဆက္ခ်ီတက္ၾကဖို႔ သႏၷိ႒ာန္ ခ်ျဖစ္ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကံမေကာင္း အေၾကာင္းမလွစြာဘဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ခ်ီတက္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ သြားေစခ်င္တဲ့လမ္း မဟုတ္တဲ့ ေမွာ္႐ုံေတာမွာ တဝဲလည္လည္ လမ္းမွားေနခဲ့တယ္။
မွားမွန္းသိတဲ့အတြက္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္မွာ လူထုအုံႂကြမႈႀကီးနဲ႔ ျပင္ဖို႔ ႀကဳိးစားခဲ့ၾကတယ္။ ကံမေကာင္း အေၾကာင္းမလွတဲ့အတြက္ ပိုဆိုးတဲ့ ေမွာင္ေမွာင္မည္းမည္း လမ္းေၾကာင္းေပၚ ေရာက္သြားျပန္တယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ အာဇာနည္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြလည္း သူတို႔ခ်စ္တဲ့ ျပည္သူေတြနဲ႔အတူ အေမွာင္ထဲမွာပဲ ေနရေတာ့တာေပါ့။
ေဟာ.. အခု အ႐ုဏ္က်င္းလို႔ ေရာင္နီထြက္စ ကာလကို ေရာက္လာၿပီ။ ဖုန္အလိမ္းလိမ္း၊ ေၾကးညႇိ အထပ္ထပ္ တက္ေနတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေၾကး႐ုပ္ေတြလည္း သူ႔ကို ေလးစားခ်စ္ခင္တဲ့ ျပည္သူေတြကပဲ တိုက္ခြၽတ္ ေဆးေၾကာလိုက္လို႔ အေရာင္ျပန္ထြက္လာၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ေလာေလာဆယ္မွာ တိမ္ထူၿပီး မိုးအုံ႔တဲ့ ရက္ေတြ မ်ားေနေသးေတာ့ ရွိသမွ် အေရာင္အဆင္း ထြန္းလင္းေတာက္ပခြင့္ မသာေသးဘူး။
အုံ႔ဆိုင္း၊ မႈန္မႈိင္းေနတဲ့ ေန႔စြဲေတြက သိပ္မၾကာေတာ့ဘူးလို႔ ထင္ရေပမယ့္ ကမာၻႀကီးပူေႏြးမႈနဲ႔ ျမန္မာျပည္က တို႔မီး၊ ႐ိႈ႕မီး အပူေတြေပါင္းၿပီး ရာသီဥတုေတြ ေဖာက္လြဲေဖာက္ျပန္ ျဖစ္ေနလို႔ ေနသာမယ့္ ေန႔ရက္ေတြ ေစာင့္ေနတုန္း။
ဒါေပမဲ့ ျမန္မာျပည္သူေတြရဲ႕ စိတ္သႏၲာန္မွာေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ အေရာင္အဆင္းနဲ႔ လမ္းညႊန္ခ်က္ေတြက အစဥ္ဝင္းလက္ ေတာက္ပၿမဲ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေပၚ ေလးစား၊ ခ်င္ခင္၊ ၾကည္ညဳိတဲ့ စိတ္ေတြက ထာဝရ ကိန္းေအာင္းၿမဲ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေရာက္ေစခ်င္တဲ့ လူ႔ေဘာင္နဲ႔ ႏိုင္ငံတည္ေဆာက္ဖို႔ မျပတ္ အားထုတ္ေနၿမဲလို႔ ဆိုခ်င္တယ္။
အယ္ဒီတာ (၁၉-၇-၂၀၁၄)
-----------------------------
ျပႆနာတိုင္းအတြက္ လြယ္ကူေသာ အေျဖ
ယခုႏွစ္ အာဇာနည္ေန႔ အခမ္းအနားသည္ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ အတြင္း အထူးျခားဆုံး အားရေက်နပ္ဖြယ္ အေကာင္းဆုံး၊ ျပည္သူလူထုကို ႏွစ္သိမ့္မႈအေပးႏုိင္ဆုံး အခမ္းအနားဟု ဆုိရမည္ျဖစ္သည္။ အေၾကာင္းမွာ အာဏာသုံးရပ္စလုံးမွ တာဝန္ရွိ အႀကီးအကဲအားလုံး အာဇာနည္ေန႔ကို တရားဝင္ အသိအမွတ္ျပဳ ဂါရဝထားလာေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
ေနျပည္ေတာ္တြင္ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ႏွင့္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး မင္းေအာင္လႈိင္တို႔က ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ က်ဆုံးခဲ့ေသာ အာဇာနည္မ်ားအတြက္ သံဃာေတာ္မ်ားအား ဆြမ္းကပ္ အမွ်ေပးေဝျခင္း၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ရွိ အာဇာနည္ဗိမာန္သို႔ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ သူရဦးေရႊမန္း၊ အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္ ဥကၠဌ ဦးခင္ေအာင္ျမင့္ႏွင့္ ဒုတိယသမၼတ ေဒါက္တာ စိုင္းေမာက္ခမ္းတို႔ ကိုယ္တိုင္ လာေရာက္ ဂါရဝျပဳျခင္း၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ က်ဆုံးခဲ့ေသာ အတြင္းဝန္မ်ား႐ုံးေဟာင္းကို ဇူလုိင္လ ၁၉ ရက္ေန႔တြင္ ႀကိဳတင္ေၾကညာမထားပဲ ႐ုတ္တရက္ ဖြင့္ေပးကာ ျပည္သူကို ၾကည့္႐ႈခြင့္ျပဳျခင္း၊ ျမန္မာ့အသံႏွင့္ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားတို႔မွ ၁၀နာရီ ၃၇မိနစ္တြင္ ဥၾသသံ ျပန္လည္ထုတ္လႊင့္ေပးျခင္းတို႔မွာ မည္သည့္ႏွစ္ႏွင့္မွ် မတူေအာင္ ထူးျခားသည့္ ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ား ျဖစ္သည္။
စစ္စစ္အားျဖင့္ ၂၀၁၀မွ ၂၀၁၁ခုႏွစ္အတြင္း ေစတနာပါေသာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလုပ္ငန္းမ်ားျဖင့္ ဂုဏ္သတင္းေမႊးခဲ့ေသာ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ ၂၀၁၃ႏွင့္ ၂၀၁၄ခုႏွစ္ကာလတို႔သည္ တမင္သက္သက္ လႊတ္ေပးထားသည္ဟု အစြပ္စြဲခံထားရသည့္ ဘာသာေရး၊ လူမ်ဳိးေရး အေရၿခဳံ အၾကမ္းဖက္က်ဴးလြန္မႈမ်ား၏ လက္သည္တရားခံႏွင့္ ေနာက္ကြယ္ႀကိဳးကိုင္သူကို မဖမ္းဆီး မေဖာ္ထုတ္ႏုိင္ျခင္း ၊ မည္သည့္ဘက္က မွားသည္၊ မွန္သည္ အပထား မီဒီယာမ်ားအေပၚ ဖမ္းဆီး၊ တရားစြဲ၊ ျပစ္ဒဏ္ခ် အေရးယူမႈမ်ား တိုးျမင့္လာျခင္း၊ ယေန႔အခ်ိန္အထိ ေစ်းကြက္လက္ဝါးႀကီးအုပ္မႈ၊ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈမ်ား မထိန္းကြပ္ႏုိင္ေသးျခင္း၊ ႏုိင္ငံ၏ ဓနဥစၥာအမ်ားစုကို လူနည္းစုလက္ထဲတြင္သာ ရွိေနျခင္း၊ ေအာက္ေျခအဆင့္တြင္ မူလစနစ္ေဟာင္းအတိုင္း စီမံခန္႔ခြဲ အုပ္ခ်ဳပ္ေနဆဲျဖစ္ျခင္း၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲမ်ားက်င္းပေနစဥ္ တိုက္ပြဲမ်ားျဖစ္ပြားေနျခင္း၊ ဖြဲ႔စည္းပုံအျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ေရး ေသာင္မတင္ေရမက်မႈ၊ အခ်ဳိးက် ကိုယ္စားျပဳေရြးေကာက္ပြဲစနစ္ အျငင္းအခုံ၊ လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ အစိုးရအၾကား အားၿပိဳင္မႈ စသည့္ အားနည္းခ်က္မ်ားစြာေၾကာင့္ ျပည္သူလူထု၏ ယုံၾကည္ကိုးစားမႈ၊ ႏုိင္ငံတကာ၏ အသိအမွတ္ျပဳ ေထာက္ခံမႈ ေလ်ာ့က်ေနခ်ိန္ျဖစ္သည္။
ထိုအေျခအေနတြင္ အာဇာနည္ဗိမာန္အျပင္ ဝန္ႀကီးမ်ား႐ုံးကဲ့သုိ႔ အထိမ္းအမွတ္ေနရာမ်ားကိုပါ ျပည္သူမ်ား အကန္႔အသတ္ျဖင့္ ဝင္ေရာက္ ဂါရဝျပဳ ၾကည့္႐ႈခြင့္၊ ဥၾသဆြဲျခင္းကဲ့သို႔ အစီအစဥ္မ်ား ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ရန္ ဇူလိုင္လ ၁၉ရက္ေန႔ အခမ္းအနား မက်င္းပမီ နာရီပိုင္းအလိုတြင္ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရက ခြင့္ျပဳမိန္႔ေပးလိုက္ျခင္းမွာ မ်ားစြာ အျပဳသေဘာေဆာင္သည္ဟု The Voice က ႐ႈျမင္သည္။
ယေန႔ အသြင္ကူးေျပာင္းစ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ႀကဳံေတြ႔ရင္ဆိုင္ေနရေသာ အျခား ျပႆနာအခက္အခဲမ်ားကိုလည္း အာဇာနည္ေန႔ အခမ္းအနား စီမံခန္႔ခြဲမႈကဲ့သို႔ ခ်ဥ္းကပ္၊ သုံးသပ္၊ အေကာင္အထည္ေဖာ္ ေဆာင္ရြက္ ေျဖရွင္းပါက တုိင္းရင္းသားျပည္သူတစ္ရပ္လုံးက အသိအမွတ္ျပဳ လက္ခံလာမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သိေစလိုရင္းျဖစ္သည္။
အယ္ဒီတာ(၂၀-၇-၂၀၁၄)