က်ေနာ္ၿပည္ပကုိထြက္မလာခင္….ဇာတိၿမိဳ႕ေရနံေခ်ာင္းကေန….ရန္ကုန္ကုိဆင္းလာၿဖစ္တယ္….ကိစၥတခုနဲ႔ပါ…အဲဒီတုန္းကအေၿခေနက…ၿပည္တြင္းမွာရပ္တည္လုိ႔မရေလာက္ေအာင္…ဦးတည္ေနၿပီ……ေထာင္ထဲကုိေနာက္တေခါက္ထပ္၀င္ဘုိ႔ရာကလည္း….မ်က္စက ခပ္ပစ္ပစ္……
ရန္ကုန္ေရာက္လုိ႔…သိပ္မႀကာဘူး….ၿပသနာကစတက္ေတာ႔တယ္…ဘယ္ေနရာမွတည္းလုိ႔မရဘူး..က်ေနာ္တည္းခုိရာအိမ္တုိင္းကုိလုိက္ၿပီး….ေထာက္လွမ္းေရးမ်ားက…ဒုကၡလုိက္ေပးတယ္…ဘယ္လုိလုပ္သလည္းဆုိေတာ႔….ညဘက္သန္းေခါင္ေက်ာ္ေလာက္…ရဲေတြ…ရ၀တေတြနဲ႔ဧည္႔စာရင္းအၿမဲလာစစ္တယ္….ဖမ္းတာ လည္းမဟုတ္ၿပန္ဘူး…အဲဒီ႔အိမ္ကမခြာမၿခင္းညတုိင္းဧည္႔စာရင္းလာစစ္တာ….ႀကာေတာ႔…အိမ္ရွင္ေတြက ေႀကာက္လာတယ္…..အလုိက္သိသိပဲ…ခြာေပးပါတယ္…တည္းခုိအိမ္တလုံးၿပီးတလုံးေၿပာင္းလာလုိက္တာ… ေနာက္ဆုံးတည္းစရာေနစရာမရွိေတာ႔လုိ႔…တည္းခုိခမ္းမွာသြားတည္းတယ္…..ႏွစ္ရက္ပဲတည္းရေသးတယ္… တည္းခုိခမ္းကမန္ေနဂ်ာက…ဆက္တည္းခုိခြင္႔မေပးေတာ႔လုိ႔…ေတာ္ေတာ္ကုိရြာလည္တာ….ဒါနဲ႔အဲဒီ႔အေႀကာင္း…က်ေနာ္က..ယခုေထာင္ထဲေရာက္ေနတဲ႔…၈၈ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္..ကုိကုိႀကီးဆီလွမ္းအေႀကာင္းႀကားေတာ႔…ကုိကုိႀကီးက….သတင္းတပ္ဖြဲ႔ကအရာရွိတခ်ိဳ႕နဲ႔အေခ်အတင္ၿဖစ္ပါေလေရာ…ေနာက္ေတာ႔…ဘယ္လုိၿဖစ္သြားတယ္မသိပါဘူး…က်ေနာ္က…ဟန္းဘက္အိတ္ဆြဲတည္းခုိခမ္းကဆင္းမယ္အလုပ္ေရာက္မွ…တည္းခုိခန္း..မန္ေနဂ်ာက…ဆက္တည္းလုိ႔ရပါၿပီ..အကုိ..က်ေနာ္တုိ႔ကုိစိတ္မဆုိးပါနဲ႔…နားလည္ေပးပါဗ်ာဆုိအခါခါေတာင္းပန္ရွာတယ္…..။က်ေနာ္ကေတာ႔သေဘာေပါက္ၿပီးသားမုိ႔…ဘယ္သူကုိမွအၿပစ္မတင္ရက္ပါဘူး……ဒီလုိနဲ႔ၿဖစ္ခ်င္ေတာ႔…ေနာက္ေန႔လည္းေရာက္ေရာ….ၿဗဳန္းဆုိ…အရင္ေထာင္ထဲနဲ႔စစ္ေႀကာေရးစခန္းမွာတုန္းကရထားတဲ႔…ဒဏ္ရာ(အာရုံေႀကာညွပ္တဲ႔ေရာဂါ)ကၿပန္ထလာၿပီး…လုံး၀လမ္းေလွ်ာက္လုိ႔မရ…ထလုိ႔လည္းမရၿဖစ္တယ္ေလ…ႏုိင္ငံေရးလုပ္ေဖာ္ကုိင္ဘက္ရဲေဘာ္ေတြေရာက္လာၿပီး…ဘားလမ္းကကုသုိလ္ျဖစ္မြတ္စလင္..ေဆးရုံကုိပုိ႔လုိက္တယ္……အဲဒီ႔ေဆးရုံမွာက…ေဒါက္တာတင္မ်ိဳး၀င္း(ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္မိသားစုဆရာ၀န္ႀကီး)ရွိတယ္…..သူကႏုိင္ငံေရးေလာကသားမ်ားဆုိ…လာသမွ်အကုန္ေဆးဒုိင္ခံကုေပးေနတာ…
ဒီလုိနဲ႔တေန႔…ကုိေပၚ(မင္းကုိႏုိင္)၊ရယ္ကုိကုိႀကီးရယ္၊ကုိသန္းတင္ရယ္ေရာက္လာတယ္…..(အရင္ရက္က ကုိေဌးႀကြယ္နဲ႔ကုိမင္းေဇယ်ာေရာက္လာၿပီး…ေငြေတြလာေပးသြားတယ္)…..က်ေနာ္ တုိ႔ရဲေဘာ္ေတြေ၀းသြားတာေတာ္ေတာ္ႀကာသြားၿပီေလ…..ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းၿဖစ္ေတြေၿပာၿဖစ္ႀကတယ္……ေထာင္ထဲကအေႀကာင္းေတြ….စုံလုိ႔ေပါ႔….ကုိေပၚနဲ႔က်ေနာ္နဲ႔ကအခုမွဆုံၿဖစ္တာ….သူကက်ေနာ္႔ကုိေဆးရုံကဆင္းရင္…က်န္းမာေရးအထူးဂရုစုိက္ဖုိ႔ေၿပာတယ္…..က်ေနာ္တုိ႔လုပ္စရာေတြရွိေသးတယ္တဲ႔…..ကုိကုိႀကီးကေတာ႔ရီစရာေတြေၿပာ ရင္း ေၿဖသိမ္႔လုိ႔…..က်ေနာ္က ကုတင္ေပၚက မထႏုိင္ဘူး…ကုိေပၚက ကုတင္ေဘးနားမွာ………..
က်ေနာ္တုိ႔အားလုံးအရာရာဖိအားေတြနဲ႔ရင္ဆုိင္ေနရတာကုိ..သူက…အားမာန္ေတြနဲ႔ရင္ဆုိင္ဘုိ႔ေၿပာ တယ္…..အမွန္ေၿပာရရင္အဲဒီအခ်ိန္မွာ…စိတ္အားငယ္ေနမိတာအမွန္ပဲ….ပထမတႀကိမ္…အဲဒီေရာဂါၿဖစ္တာ…ေအာက္ပုိင္းေသမလုိၿဖစ္သြားတယ္…..အားလုံးကမစုိးရိမ္ဘုိ႔အေႀကာင္း၀ုိင္းအားေပးႀကတယ္……အဲဒီအခ်ိန္မွာ…..ကုိေပၚကတခုခုကုိေတြေတြႀကီးစဥ္းစားရင္းက…“က်ေနာ္တုိ႔ေပးရတဲ႔အရင္းႏွီးေတြကမ်ားတယ္ဗ်ာ……ဆုိင္းမဆင္႔ဗုံမဆင္႔ေၿပာခ်လုိက္တဲ႔စကားေႀကာင္႔ အားလုံးက သူ႔ဆီကုိ အာရုံေရာက္သြားႀကတယ္.။
“….ဘယ္တတ္ႏုိင္မလည္းေလ…ကုိယ္ယုံႀကည္တဲ႔လမ္းကုိ ကုိယ္ေရြးခ်ယ္ခဲ႔တာပဲ……က်ေနာ္တုိ႔ အားလုံးမွာလူငယ္ဘ၀မႀကဳံဘူးႀကဘူးေနာ္..သူေၿပာလုိက္တဲ႔စကားကက်ေနာ္ရင္ကုိတုန္ခါသြားတယ္……က်ေနာ္တုိ႔အားလုံးမွာလူငယ္ဘ၀မရွိဘူးတဲ႔……သိပ္မွန္တာေပါ႔ဗ်ာ…..က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕လူငယ္ဘ၀ေတြဟာ…အုတ္ရုိးအတြင္းမွာကုန္ဆုံးသြားႀကတာကုိး……လူငယ္ဘ၀အရသာကုိက်ေနာ္တုိ႔မခံစားဘူးဘူး………လူငယ္ေတြရဲ႕ေပ်ာ္ရြင္ခံစားႀကတဲ႔စိတ္ခံစားမႈ႔ေတြကုိ…..က်ေနာ္တုိ႔သိပ္မသိဘူး……..က်ေနာ္႔ရင္ေတြမြမ္းႀကပ္သြားတယ္……..ဘ၀ဆုိတာဘာလည္း….ေမးခြန္း ေတြက ေခါင္းထဲမွာ အစီအရီ……..ၿပီးေတာ႔…သူက ဆက္ေၿပာတယ္….
“က်ေနာ္ယုံႀကည္တာကေတာ႔…..ႏုိင္ငံေရးလုပ္တယ္ဆုိတာ…ေပးဆပ္ဘုိ႔သက္သက္ပဲဗ်….ရယူဘုိ႔မဟုတ္ဘူး”
………………..သူေၿပာခဲ႔တဲ႔စကားေတြက…ခုထိက်ေနာ္႔ရင္ထဲမွာကပ္တြယ္ၿငိေနဆဲ……..ေနာက္ဆုံးက်ေနာ္႔ ေရာဂါသက္သာလာေတာ႔….က်ေနာ္ ဆုံးၿဖတ္လုိက္ၿပီ…တုိင္းၿပည္ကခြာေတာ႔မယ္…..( လိပ္ၿပာက မသန္႔ဘူး ) ကုိေပၚေၿပာခဲ႔တဲ႔စကားက…က်ေနာ္႔အေတြးကုိလာရုိက္ခပ္ၿပန္တယ္…..ႏုိင္ငံေရးလုပ္တယ္ဆုိတာ…ေပးဆပ္ဘုိ႔သက္သက္ပဲ…ရယူဘုိ႔မဟုတ္ဘူးတဲ႔…ေသခ်ာတာတခုကေတာ႔….က်ေနာ္ခင္ဗ်ားတုိ႔ေလာက္မေပးဆပ္ရဲေတာ႔တာ..အမွန္ပါပဲဗ်ာ……
ေနာက္ဆုံးေရာဂါေတာ္ေတာ္ရွင္းရွင္းၿဖစ္သြားၿပီးလမ္းလည္းေကာင္းေကာင္းေလွ်ာက္လုိ႔ရသြားေတာ႔… ေဆးရုံကဆင္းခြင္႔ရၿပီ….အဲဒီေန႔မွာ….သူတုိ႔ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေရာက္လာႀကတယ္……ကုိေပၚ..ကုိကုိႀကီး…ကုိမင္းေဇယ်ာ ၊ ကုိေဌးႀကြယ္ အဲဒီေန႔ကေတာ္ေတာ္စုံတယ္….က်ေနာ္တုိ႔အားလုံး…ဘားလမ္း မြတ္စလင္ေဆးရုံေအာက္ေၿခက…လမ္းေဘးလဘက္ရည္ဆုိင္က…ခုံပုစားပြဲေလးမွာ..၀ုိင္းထုိင္ရင္း…စကားေတြေဖာင္ဖြဲ႔ခဲ႔ႀကတယ္…….ပတ္ပတ္လည္မွာလည္း…ေထာက္လွမ္းေရးေတြကအၿပည္႔……..က်ေနာ္စိတ္ထဲမွာမေကာင္းဘူး…မႈိင္ေန တယ္….ကုိမင္းေဇယ်ာက က်ေနာ္႔ကုိႀကည္႔ၿပီးေမးတယ္…….
“ မင္း…ၿပန္ေနမေကာင္းၿဖစ္ေနလား…………”
“ ေကာင္းပါတယ္….က်ေနာ္ တခုခုအတြက္ စဥ္းစားေနတာပါ….”
အမွန္တကယ္က….က်ေနာ္ညေန၅နာရီမွာ….အမိေၿမကစြန္႔ခြာေတာ႔မယ္….သူတုိ႔ကုိအသိမေပးခဲ႔ဘူး…ဘာလုိ႔လည္းဆုိေတာ႔…တခုခုၿဖစ္လာရင္…သြားၿငိေနမွာဆုိးလုိ႔…..လက္မွတ္ပါၿဖတ္ၿပီးသြားၿပီ……အားလုံးေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးနဲ႔ လမ္းခြဲခဲ႔ႀကတယ္…..က်ေနာ္သူတုိ႔ရဲ႕ေက်ာၿပင္ကုိႀကည္႔ရင္း ၀မ္းနည္းသလုိခံစားလုိက္ရတယ္…..
“ က်ေနာ္တုိ႔တေတြ…ဒီလုိဘယ္ေတာ႔မ်ားမွ….ၿပန္ဆုံႏုိင္မွာပါလိမ္႔….”…..က်ေနာ္တုိ႔ တေတြဟာေပ်ာ္စရာေကာင္းလွတဲ႔…လူငယ္ဘ၀ေတြကုိအစေတးခံရင္း…ေပ်ာ္စရာမေကာင္းတဲ႔..ႏုိင္ငံေရးေလာကႀကီးကုိ ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး ၿဖတ္ေက်ာ္ခဲ႔ႀကတယ္။ လုံၿခဳံေအးခ်မ္းေပ်ာ္ရြင္စရာဘ၀ေတြဘယ္ေတာ႔ ရႏုိင္မလည္းဟင္။
ဒါေပမဲ႔…အခုေန အခုခ်ိန္အခါမေတာ႔…..လိပ္ၿပာ သိပ္မလုံလွဘူးဗ်……….က်ေနာ္က ကမၻာ႔ဟုိက္ပါပါ၀ါ…အေမရိကန္ေၿမေပၚမွာ…အႏၱယာယ္ကင္းကင္းနဲ႔….ေမြ႔ရာေပၚမွာအိပ္ေနတဲ႔အခ်ိန္….ခင္ဗ်ားတုိ႔တေတြက…ေအးစက္လွတဲ႔….သံမံတလင္း..အခင္းေပၚမွာ..အကာကြယ္မဲ႔..သံတုိင္ႀကားက…ေလထုကုိကာကြယ္ရင္း…..အနာဂါတ္ၿမန္မာၿပည္ကုိ ပုံေဖာ္ေနမယ္ဆုိတာ…ေၿပာႏုိင္ပါတယ္ေလ….။
ကုိေပၚ…ေရ…ခင္ဗ်ားအပါ၀င္….ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ…ေဒၚစုၿခံ၀န္းထဲက…ကုလားထုိင္ေတြေပၚမွာထုိင္ရင္း…..ရုပ္ရွင္ဂီတ က..အႏုပညာရွင္ေတြနဲ႔…ၿပဳံေပ်ာ္..ႀကည္ႏူးေနႀကတဲ႔ ၿမင္ကြင္းေတြလုိ….facebook အပါ၀င္ မီဒီယာေလာကႀကီးတခုလုံးကုိ သမုိင္းတြင္ေစမဲ႔….ဓါတ္ပုံေတြ…ဗြီဒီယုိေတြႀကည္႔ခ်င္လုိက္တာဗ်ာ…..
“ နုိင္ငံေရးလုပ္တယ္ဆုိတာ…ေပးဆပ္ဖုိ႔…ရယူဘုိ႔မဟုတ္ဘူးတဲ႔..”
အားလုံးကုိေလးစားစြာၿဖင္႔
( ေမာင္ေမာင္၀မ္း )
