ပ်ဳိကညာရြယ္လြန္ျပီး ဆံျဖဴသြားက်ဳိး
တို႔- ျပည္ေထာင္စုရဲ့သက္တမ္းေတာင္ ၆၅ ႏွစ္ထဲေရာက္
တဝုန္းဝုန္း တဒိုင္းဒိုင္းနဲ႔ ျပည္တြင္းစစ္ၾကီးက
ကညာပ်ဳိရြယ္လို အားေကာင္းလို႔ေမာင္းသန္ေနဆဲ...ဖိုးခြါးေရ။ (လူေလးေရ)
စိတ္မခ်ရတဲ့အနာဂတ္မွာ အမိုးတို႔ဘဝ
အိပ့္မရတာလည္း ၾကာခဲ့ျပီေပါ့။
အမိုးအကာအစုတ္နဲ႔ စစ္ပုန္း စစ္ေရွာင္
အမိုးတို႔ရဲ့ဒုကၡ စဥ္းစားသာေတြးၾကည့္ေပေတာ့....ဖိုးခြါးေရ။ (လူေလးေရ)
အမိုးမလိမ္ဘူး က်ိန္ဆိုရင္ က်ိန္ျပပါ့မယ္
ငါးပိတစ္အိုးနဲ႔ စစ္မဲ့ဇုန္မွာေနရရင္
အမိုး ေသေပ်ာ္ပါျပီး....ဖိုးခြါးေရ။ (လူေလးေရ)
အမိုးရဲ့ေျမး အမိုးရဲ့ေခြး
စစ္မီးဟုန္းဟုန္း ေတာက္ေလာင္ေနဆဲမွာ
ငတ္တလွည့္ ျပတ္တလွည့္နဲ႔ ေျပးရင္းလႊားရင္း
ထမင္းငတ္ခဲ့တဲ့ ရက္ေတြလည္းေတြလည္း ၾကံဳခဲ့တယ္...ဖိုးခြါးေရ။ (လူေလးေရ)
ဖိုခြါးေရ (လူေလးေရ) သတင္းမၾကားရရင္ေနပါေစ
အစာအိမ္ေရာဂါရွိတဲ့ အမိုး
ထမင္းမစားရတာ ရက္ရွည္ၾကာေတာ့
ျပႆနာေတာ့ရွိလာတယ္...ဖိုးခြါး။ (လူေလး)
က်ိန္စာသင့္ထားသလို ျပည္တြင္းစစ္ရဲ့မီး
ႏွစ္ေပါင္းရွည္ၾကာ အလွ်ံညီးညီးေတာက္ေလာင္ေနေတာ့
အမိုးတို႔ရြာအေၾကာင္း ေတြးမိေလတိုင္း မ်က္ရည္ဝိုင္းခဲ့ရတယ္...ဖိုးခြါးေရ။ (လူေလးေရ)
အမိုးရဲ့ ေနာက္ဆံုးစကား ဖိုးခြါးတို႔ကို (လူေလးတို႔ကို) ေျပာခဲ့ပါရေစ...
ဒါ- တို႔ျပည္ ဒါ- တို႔ေျမ တို႔တေတြပိုင္တဲ့ေျမထဲ
လူမဆန္တဲ့ အာဏာရွင္အမ်ဳိးယုတ္ေတြကို
က်ဴပင္ခုတ္ က်ဴငုတ္မက်န္ အျမစ္ပါျဖိဳလဲွ
ျပည္ေထာင္စုကို အသက္ေပးလို႔
တို႔တေတြရဲ့ ညီညႊတ္အားနဲ႔ စုေပါင္းကာကြယ္ၾကပါ....စို႔။
(KOBALOI)
