ေဟာ့ဒီမွာ ဆန္ထုတ္
ေနာက္တစ္ထုတ္က နင့္သားေလးအတြက္။
နင့္ပခံုးေပၚက ရင္ေသြး
နင့္ပခံုးေပၚက အနာဂတ္
နင့္ပခံုးေပၚက ေမၽွာ္လင့္ခ်က္။
နင္တို႔အိမ္ထဲမလဲ ေရေတြ အားႀကီးပါလား?
နင့္ခင္ပြန္း တကာႀကီးေကာမျမင္ပါ့လား?
နင္တို႔အေနအထိုင္ အဆင္ေျပရဲ႕လား?
အလာပသလာပ
ဆိုေကာင္းဆိုျဖစ္ၾကေပလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ …
နင္ ဘယ္ဘာသာလဲ?
နင့္ခင္ပြန္း ဘယ္ဘာသာလဲ?
သူတုိ႔မေမးျဖစ္ၾကမွာ ေသခ်ာရဲ႕။
ရွိခိုးတဲ့ဘုရားမတူ႐ံုနဲ႔
လူခ်င္းကြဲျပားစရာ မဟုတ္ဘူးေလ။
ရွိခိုးတဲ့ဘုရားမတူ႐ံုနဲ႔
ဒုကၡဟာ
ဟိုဘက္လမ္းက ေကြ႔ထြက္သြားမွာမဟုတ္ဘူး။
ဘယ္သူ႔အိမ္ထဲကိုမဆို
ေရလႊမ္းမႈဟာ ဘာသာလူမ်ဳိးမခြဲပဲ ဝင္ေရာက္ခဲ့။
ဘယ္သူ႔အိမ္ထဲကိုမဆို
ရန္သူမ်ဳိးငါးပါးဟာ ဘာသာလူမ်ဳိးမခြဲပဲ ဝင္ေရာက္ခဲ့။
အသက္ရွင္ဖို႔ရာ ခက္ခဲလြန္းလွသမို႔
ညည္းတြားေနရခ်ိန္မွာ
ဘယ္ဘာသာဝင္ျဖစ္ေပေစ တို႔လိုအပ္တာ
ကူညီဖို႔လက္တစ္ဘက္ကမ္း႐ံုသာ။
သဃၤန္း႐ံုထားတဲ့လက္က
အသက္ဆက္ဖို႔ဆန္ေဝတဲ့အခါ
သဃၤန္းဟာ ကယ္တင္ျခင္းရဲ႕အမွတ္အသား
ျဖစ္သြားတယ္။
သဃၤန္း႐ံုထားတဲ့လက္က
သစ္သားတုတ္ တရမ္းရမ္းျပဳေနတဲ့အခါ
သဃၤန္းဟာ ဘယ္လိုအမွတ္အသားျဖစ္သြားမလဲ?
ေသခ်ာတာက
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို လူသတ္ျခင္းျဖင့္မရႏိုင္။
သံသရာကို အၾကမ္းဖက္ျခင္းျဖင့္မလြတ္ေျမာက္ႏိုင္။
ဗုဒၶသာသနာကို အမုန္းစကားျဖင့္ မျပဳႏိုင္။
ပဲခူးေရေဘးအတြက္ ဆန္ေဝေနတဲ့
သံဃာေတာ္တို႔ပံုရိပ္ဟာ
မ်က္စိကေန ႏွလံုးသားထိ စီးဝင္တယ္။
အဲဒီအရွင္တို႔ စီးတဲ့ေလွေအာက္ကေရ
မဟာသမုဒၵရာအႏွံ႔ ပ်ံႏွံ႔ၿပီး
ေကာင္းသတင္းကိုဆိုၾကေပလိမ့္မယ္။
ဒါ ငါတို႔ သံဃာေတြပါလား။
ဒါ ငါတို႔ ရတနာသံုးပါးပါလား။
ဒါ ငါတို႔ ရွိခိုးဦးတင္ရာပါကလား။
အားကိုး ျမတ္ႏိုး ယံုၾကည္တဲ့စိတ္ဟာ
ပီတိနဲ႔အတူ ႏွလံုးသားကို လႊမ္းၿခံဳတယ္။
ဘုရားရယ္ တရားရယ္ ၿပီးေတာ့သံဃာရယ္
တဂိုဏ္းထဲအတူရွိခဲ့။
ဘုရားႀကိဳက္ေသာ တရားစကားမ်ားကိုသာ
သံဃာေတာ္တို႔ထံမွ ၾကားရပါေစသား။
သဃၤန္း႐ံုထားေသာလက္မွ
ေမတၱာျပယုဂ္မ်ားသာထြက္ေပၚလာပါေစသား။
ဒီေန႔ကစ ဘဝတစ္ခုလံုးအတြက္
ဆုပန္ေျခြမိပါေလရဲ႕။
(ဓါတ္ပံုကို ကိုခင္ေမာင္ဝင္း- ေအပီ ထံမွ ရရွိပါသည္)
Thorn Nay Soe