မဇၥ်ိမ သတင္းစာ၊ ၉-၈-၁၄။ စာ-၉။
၁၉၈၈ ခုႏွစ္က ေပၚေပါက္ခဲ့တဲ့ ျပည္သူေတြရဲ႕ ဒီမိုကေရစီ အေရး ေတာင္းဆိုဆႏၵျပပဲြ ၈ ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုၾကီးဟာ ေခတ္သစ္ ျမန္မာ့သမိုင္းမွာ အၾကီးက်ယ္ဆံုး အထင္ကရ အရွိဆံုး အေရးေတာ္ပံုၾကီးလို႔ ေျပာႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒီမတိုင္ခင္ ျဗိတိသ်ွ ကိုလိုနီ လက္ေအာက္မွာ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ၁၃၀၀ ျပည့္ အေရးေတာ္ပံုၾကီးနဲ႔ ႏွိဳင္းယွဥ္ရင္ေတာင္ ပိုျပီး ၾကီးက်ယ္ ျပည္သူေတြ ပိုျပီး ပါ၀င္တဲ့ သမိုင္း၀င္ အေရးေတာ္ပံုၾကီးအျဖစ္လည္း မွတ္ယူႏုိင္ပါတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ့ အဲဒီ ဒီမိုကေရစီ ေတာင္းဆို ဆႏၵျပမွဳထဲကို လွည္းေနေလွေအာင္း ျမင္းေဇာင္းမက်န္ ျပည္သူလူထု တစ္ရပ္လံုး ပါ၀င္ခဲ့ရံုမက ရဲတပ္ဖဲြ႕၀င္ေတြ၊ အခ်ိဳ႕ေသာ တပ္မေတာ္သားေတြပါ ပါ၀င္ပူးေပါင္းခဲ့လို႔လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ အေရးေတာ္ပံုၾကီး ၾကီးက်ယ္သေလာက္ ရလာတဲ့ သင္ခန္းစာကလည္း အေတာ့္ကိုၾကီးပါတယ္။ တပ္မေတာ္၊ အတိုက္အခံ ႏုိင္ငံေရး အင္အားစုေတြဟာ အဲဒီ သင္ခန္းစာကို ဒီကေန႔အထိ ေကာင္းေကာင္း သတိျပဳမိပါရဲ႕လား ဆိုတာ ေဆြးေႏြးတင္ျပသြားပါ့မယ္။
၈ ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုၾကီးကေန အတိုက္အခံနဲ႔ ျပည္သူေတြကို အဓိက ေပးခဲ့တဲ့ သင္ခန္းစာ တစ္ခုကေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ျပည္သူေတြ၊ လူထု လူတန္းစား အလႊာအသီးသီး အားလံုးက ဘာကို လိုလားသည္ျဖစ္ေစ၊ ဘယ္ေလာက္ ဆႏၵျပင္းျပသည္ ျဖစ္ေစ တပ္မေတာ္သာ မပါရင္ ဘယ္လိုမွမျဖစ္ႏုိင္၊ ဘယ္လိုမွ ေအာင္ျမင္မွဳ မရႏုိင္ဘူးဆိုတဲ့ သင္ခန္းစာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က တပ္မေတာ္ဟာ ျပည္သူလူထု တစ္ရပ္လံုးရဲ႕ လိုအင္ဆႏၵကို လ်စ္လ်ဴရွဳျပီး အာဏာရွင္ ဦးေန၀င္း အလိုက် အာဏာသိမ္းခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း တပ္မေတာ္အာဏာ ဆက္ထူေထာင္ရင္း ေနာက္ထပ္ အာဏာရွင္စနစ္နဲ႔ အာဏာရွင္တစ္ေယာက္ကို ေမြးထုတ္ေပးခဲ့ပါတယ္။
ေျပာရရင္ အင္န္အယ္လ္ဒီ အပါအ၀င္ အတိုက္အခံ အင္အားစုေတြဟာ အဲဒီ တပ္မေတာ္သာ မပါရင္ တိုင္းျပည္မွာ ဘာအေျပာင္းအလဲမွ မလုပ္ႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ အဓိကလည္းက်၊ အလြန္လည္း အေရးၾကီးတဲ့ အခ်က္ကို သင္ခန္းစာ ယူႏုိင္ခဲ့ပံု မရပါဘူး။ ဒီအတြက္ ေနာက္ပိုင္း ႏွစ္ကာလ တစ္ေလ်ာက္လံုး အတိုက္အခံေတြ က်င့္သံုးခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေရးေပၚလစီဟာ “ တပ္မေတာ္ကို စည္းရံုးေရး” ဆိုတဲ့ ေပၚလစီ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ ဒီမိုကေရစီ ရရွိေရး ေတာင္းဆိုလွဳပ္ရွားတာနဲ႔ တပ္မေတာ္ စည္းရံုးတာကို တဲြျပီး လုပ္ခဲ့တာမ်ိဳး၊ ၂၀၁၁ မတိုင္ခင္ အခ်ိန္ထိ မျမင္မေတြ႕ရပါဘူး။ ဒီေန႔အခ်ိန္ထိလည္း မျမင္မေတြ႕ရေသးပါဘူး။
ဒီ သမိုင္း၀င္ အေရးေတာ္ပံုၾကီးကေန တပ္မေတာ္ ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းေတြ၊ ေခါင္းေဆာင္သစ္ေတြကလည္း သင္ခန္းစာၾကီးၾကီး ယူၾကဖို႔ လိုပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ျပည္သူလူထု တစ္ရပ္လံုးရဲ႕ ဆႏၵကို လ်စ္လ်ဴရွဳခဲ့ျခင္းပါ။ ဒီလို လုပ္လိုက္ျခင္းအားျဖင့္ တိုင္းျပည္မွာ တပ္မေတာ္က တပ္မေတာ္သပ္သပ္၊ ျပည္သူက ျပည္သူ သပ္သပ္ ျဖစ္သြားရံုမက ျပည္သူေတြကို ရန္သူေတြလို သေဘာထားတဲ့ အျမင္ေတြ ျဖစ္ေပၚေစခဲ့ပါတယ္။ တပ္မေတာ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ အာဏာတည္ျမဲေရး လုပ္လာတဲ့အခါ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ဆိုတာ ေပၚေပါက္လာေစပါတယ္။ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ထြန္းကားလာတဲ့အခါ အတိုက္အခံေတြကိုတင္မက ေက်ာင္းသားနဲ႔ ရဟန္းရွင္လူ ျပည္သူလူထု တစ္ရပ္လံုးကို ရန္သူလို သေဘာထားတဲ့ အျမင္ေတြ တပ္မေတာ္ေခါင္းေဆာင္ေတြထဲ လႊမ္းမိုးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီရဲ႕ အက်ိဳးဆက္အျဖစ္ ျပည္သူလူထုဟာ ပညာရည္ နိမ့္က်တဲ့၊ ဆင္းရဲမြဲေတ တဲ့ ျပည္သူလူထုၾကီး ျဖစ္လာျပီး တိုင္းျပည္လဲ အဖက္ဖက္က က်ရွံဳးတဲ့ တုိင္းျပည္ျဖစ္လာေစပါတယ္။
လက္ရွိ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းေတြနဲ႔ စစ္ေခါင္းေဆာင္သစ္ေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ အရင္ ေခါင္းေဆာင္ေတြ တိုင္းျပည္အတြက္ ဘယ္လို ေစတနာ ထားခဲ့တယ္၊ ဘယ္လို သေဘာထားမွန္ခဲ့တယ္ စသျဖင့္ ဘယ္လိုပဲ ကာကြယ္ျပီး ေျပာဆိုေနေပမယ့္ ျပည္သူေတြနဲ႔ တိုင္းျပည္ ခုလို ခၽြတ္ျခံဳက်ခဲ့ရတာ၊ တစ္ဆက္တည္း တပ္မေတာ္ကိုယ္တုိင္သည္ပင္လ်င္ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံက တပ္မေတာ္ေတြနဲ႔ ႏွိဳင္းယွဥ္ရင္ အဘက္ဘက္က နိမ့္က်လာတဲ့ ကိစၥေတြမွာ တာ၀န္ရွိတာကိုေတာ့ ဘယ္လိုမွ ျငင္းလို႔ မရပါဘူး။ လက္ရွိ တပ္မေတာ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ အရပ္ဘက္ တာ၀န္ယူထားတဲ့ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းေတြ အေနနဲ႔ အဲဒီ ျပည္သူလူထု ဆႏၵကို လ်စ္လ်ဴရွဳျခင္း ဆိုတဲ့ သင္ခန္းစာ မယူဘူးဆိုရင္ တိုင္းျပည္မွာ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ ဒီမိုကေရစီ ထြန္းကားလာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ တိုင္းျပည္လည္း ဆင္းရဲတြင္းထဲက ထြက္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ျမန္မာႏုိင္ငံ အဖက္ဖက္က နိမ့္က်သြားရတဲ့ ျပသနာနဲ႔ ပါတ္သက္ရင္ မ်ားေသာအားျဖင့္ အဲဒီ အခ်ိန္ကာလ တစ္ေလ်ာက္လံုး တာ၀န္ယူခဲ့တဲ့ စစ္အာရွင္စနစ္နဲ႔ စစ္အာဏာရွင္ေတြကိုပဲ အျပစ္ပံုခ်တာ မ်ားပါတယ္။ တကယ့္တကယ္ေတာ့ ျပည္သူေတြ စာမတတ္၊ ေပမတတ္ ပညာမတတ္ ျဖစ္ရတဲ့ကိစၥ၊ ပိုပိုျပီး ဆင္းရဲလာတဲ့ ကိစၥ၊ အားအင္ခ်ိနဲ႔တဲ့ ျပည္သူေတြ ျဖစ္လာရတဲ့ ကိစၥမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ အင္န္အယ္လ္ဒီ နဲ႔ အတိုက္အခံ အင္အားစု အားလံုးမွာလည္း သြယ္၀ိုက္ျပီး တာ၀န္ရွိပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပါတ္သက္ျပီး ေ၀ဖန္ရင္ အဲဒီ စစ္အာဏာရွင္ေတြက တုိင္းျပည္ကို ဖိနွိပ္ စိုးမိုးအုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ ကာလ တစ္ေလ်ာက္လံုး ကၽြန္္ေတာ္ ကၽြန္ေတာ္မတို႔မွာ ဘာ လုပ္ပိုင္ခြင့္ အာဏာမွ မရွိခဲ့ပါဘူး၊ မရွိရံုမက ေထာင္ထဲေရာက္သူေရာက္၊ နယ္စပ္ေက်ာ္ ေျပးသူေျပးရ၊ ေနအိမ္ အက်ယ္ခ်ဳပ္ က်သူက် ျဖစ္ေနတာမို႔ ဘာမွမတတ္ႏုိင္ၾကပါဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ ျပည္သူေတြ အင္အားခ်ိနဲ႔သြားရတာဟာ သူတို႔နဲ႔ မဆိုင္ပါဘူးလို႔ အတိုက္အခံေတြက ျငင္းပယ္ေလ့ရွိၾကပါတယ္။
ဒီ ဆင္ေျခ မမွန္ပါဘူး။ မနက္ဖန္ သန္ဘက္ခါ ဒါမွမဟုတ္ တစ္ႏွစ္အတြင္း ဒီမိုကေရစီ ရမယ္ ဆိုရင္ ဒီမိုကေရစီ ရဖို႔အတြက္ အဖက္ဖက္က အနစ္နာခံ အားလံုးကို လ်စ္လ်ဴရွဳထားတာ မွန္ေကာင္းမွန္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီမိုကေရစီ ဘယ္ေနမွန္းမသိ၊ ဘယ္ေတာ့ရဖို႔ ဆိုတာလည္း မေသျခာ မေရရာေသးတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္ ႏိုင္ငံေရးေပၚလစီ ခ်မွတ္ရာမွာ ျပည္သူေတြ အင္အားေကာင္းေစမယ့္ ေပၚလစီမ်ိဳး ခ်မွတ္ထားရပါလိမ့္မယ္။ ျပည္သူေတြ အေနနဲ႔ ပညာေရးကို မျဖစ္ျဖစ္တဲ့ နည္းနဲ႔ အရယူဖို႔ အေတြးအေခၚပိုင္းအရ အခ်ိန္တိုင္း စည္းရံုးလွံဳ႕ေဆာ္ေနရမွာ ျဖစ္သလို လမ္းညႊန္မွဳေတြ ေပးေနရပါမယ္။ တတ္ႏုိင္ရင္ေတာ့ လက္ေတြ႕ပိုင္းမွာလည္း ပါ၀င္ဖို႔လိုပါတယ္။ အလားတူ တစ္ဦးခ်င္း တစ္ေယာက္ခ်င္း စီးပြားဖံြ႕ျဖိဳး တိုးတက္ေရးကိုလည္း အေတြးအေခၚပိုင္းကေရာ လက္ေတြ႕ပိုင္းေတြမွာပါ ေပၚလစီခ်မွတ္ အားေပးဖို႔ လိုပါတယ္။ အတုိက္အခံေတြ ဘက္မွာ ဒီလို ေပၚလစီေတြ မေတြ႕ရပါဘူး။
ဒီလိုျဖစ္ရတာဟာ အတုိက္အခံ အင္အားစုေတြဟာ နုိင္ငံေရးဆိုတာကို လက္ေတြ႕မပါ ႏုိင္ငံေရးခ်ည္းသက္သက္ပဲ ျမင္ၾကတာေၾကာင့္လို႔ သံုးသပ္နုိင္ပါတယ္။ ပညာေရး၊ စီးပြားေရး၊ အေထြေထြ လူမွဳေရးနဲ႔ ျပည္သူေတြရဲ႕ ေန႔တဓူ၀ ျပသနာေတြကို ႏုိင္ငံေရးလို႔ နားလည္ခဲ့ၾကပံု မရပါဘူး။ ခုလည္း နားလည္ျပီလား ဆိုတာ မေသျခာ မေရရာေသးပါဘူး။ ဒီမိုကေရစီသာရရင္ အရာရာ ျပီးျပည့္စံုလိမ့္မယ္လို႔ ထင္မွတ္ေနတတ္ၾကပါတယ္။ တကယ့္တကယ္ေတာ့ ဒီမိုကေရစီသာ ရလာရင္ အဲဒီ ဒီမိုကေရစီ ဘယ္အဆင့္အတန္း ရွိမလဲ ဆိုတာ အဲဒီအခ်ိန္ ျပည္သူေတြရဲ႕ ပညာေရးနဲ႔ စီးပြားေရး အဆင့္အတန္းကသာ အဆံုးအျဖတ္ ေပးလိမ့္မယ္ဆိုတာကို နားလည္ပံု မရတာပါ။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ခုဆို ၈ေလးလံုး ဒီမုိကေရစီ အေရးေတာ္ပံု ျဖစ္ခဲ့ျပီးတာ ၂၆ ႏွစ္တုိင္ပါျပီ။ ဒီမိုကေရစီ ရဖို႔ သူရဲေကာင္းေတြ၊ ျပည္သူေတြ အသက္ေသြးေခၽြး အမ်ားၾကီး စြန္႔လႊတ္ေပးဆပ္ခဲ့ပါျပီ။ အဲဒီျပည္သူေတြ စြန္႕လႊတ္ အနစ္နာခံခဲ့တာကို ေက်းဇူးဆပ္ခ်င္ရင္ သမိုင္းကေန သင္ခန္းစာ ယူတတ္ၾကရပါမယ္။ အတိုက္ခံေတြေရာ၊ တပ္မေတာ္ဘက္ကပါ သမိုင္းသင္ခန္းစာ ယူၾကပါမွ တည္ျငိမ္ေအးခ်မ္းတဲ့၊ စည္းလံုးညီညြတ္တဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ ဒီမိုကေရစီ ႏုိင္ငံသစ္ တည္ေဆာက္ႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း သံုးသပ္တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။
စည္သူေအာင္ျမင့္။