ဦသန္းေရႊ နဲ႔ ေဒၚႀကိဳင္ႀကိဳင္လည္း အလႉေတြ လုပ္ဖူးခဲ့သလို ဦးသိန္းစိန္လည္း အလႉေတြ လုပ္ဖူးခဲ့တာပဲ။ စာေရးသူ ကိုယ္တိုင္လည္း အလႉေတြ လုပ္ဖူးခဲ့သလို စာဖတ္သူတို႔လည္း အလႉ တစ္ခု မဟုတ္ တစ္ခုေတာ့ လုပ္ဖူးၾကမွာပါ။ ဒီလို အလႉေတြထဲမွာမွ ဘယ္လို အလႉမ်ိဳးက အလႉ႐ွင္ အတြက္ ေသခ်ာေပါက္ ကုသိုလ္ရႏိုင္သလဲ ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ငယ္ငယ္က ဆရာေတာ္ တစ္ပါး ေဟာၾကားခဲ့ဖူးတဲ့ တရားေလးတစ္ပုဒ္ကို ဗဟုသုတရစရာ အေနနဲ႔ ေရးေပးလိုက္ရပါတယ္။
"သူငယ္ခ်င္းေရ...
မင္းနဲ႔ ငါ ဆိုတာ
ဒိသာပါေမကၡႀကီး ဆီမွာ ပညာ အတူသင္ခဲ့ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ပါ။ ပညာစံုလို႔ လမ္းခြဲ ခါနီး စကားေတြ ဆုိၾကရင္းနဲ့ ကတိေတြထားခဲ့ၾကဖူးတာလည္း.ဒီေန႔ အထိ မွတ္မိေနေသးတယ္ သူငယ္ခ်င္း ။ တေန႔ေန႔ မင္းဒုကၡေရာက္တဲ့ အခ်ိန္ ငါ့ကို မေမ့ပါနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းလို႔ မင္းေျပာခဲ့တဲ့ စကားကိုလည္း ဒီေန႔အထိ ၾကားေယာင္ေနဆဲပါ။ ေျသာ္.. ႏွစ္ေတြလည္းၾကာခဲ့ ပါၿပီကြာ။ မင္းကလည္း မင္းမိဘက ေပးခဲ့တဲ့ ကုေဋ ႐ွစ္ဆယ္နဲ႔ သူေ႒းႀကီးျဖစ္။ ငါကလည္း ငါ့မိဘေတြထားခဲ့တဲ့ ကုေဋ ႐ွစ္ဆယ္နဲ႔ သူေ႒းႀကီး ဘြဲ႔ခံရင္း ေပ်ာ္ခဲ့ၾကတာေလ။ ခုေတာ့ ငါနဲ႔ ငါ့မိန္းမမွာ အလႉအတန္းေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး လုပ္ရင္းနဲ႔ တျပားတခ်ပ္မွကိုပဲ မ႐ွိႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ခဲ့ရၿပီ။ ကုေဋ ႐ွစ္ဆယ္ စလံုး လႉခဲ့ၿပီ သူငယ္ခ်င္း။" ဒါကေတာ့ ကုေဋ ႐ွစ္ဆယ္ စလံုး လႉဒါန္းရင္းနဲ႔ မြဲသြားရတဲ့ သူေ႒းႀကီး တစ္ေယာက္ရဲ႕ စကားပါ။
" မင္းစကားကို ၾကားရတာ မင္းကုသိုလ္ေတြ အတြက္ သာဓု အႀကိမ္ႀကိမ္ေခၚပါတယ္ သူငယ္ခ်င္း။ မင္းကုသိုလ္ေတြကို ငါ့ကိုလည္း ခြဲေဝေပးပါသူငယ္ခ်င္းရယ္။ ငါလည္း ဒီကုသိုလ္ေတြကို ရခ်င္တယ္။ ဒီေတာ့ ဒီလို လုပ္ၾကရေအာင္။ ငါ့မွာ ထူးဆန္းတဲ့ ခ်ိန္ခြင္ႀကီး တစ္ခု႐ွိတယ္။ အဲဒီခ်ိန္ခြင္ႀကီးက ကုသိုလ္ေတြ ကို ဝယ္လို႔ရတဲ့ ခ်ိန္ခြင္ႀကီးေပါ့။ မင္းလုပ္ခဲ့တဲ့ ကုသိုလ္ေတြကို ခ်ိန္ခြင္တစ္ဖက္မွာေျပာၿပီး ထည့္လိုက္ပါ။ ငါကေတာ့ က်န္တဲ့ တဖက္ကေနၿပီး အဲဒီကုသိုလ္နဲ႔ တန္တဲ့ ေငြနဲ႔ ေပးေခ်ၿပီး ဝယ္ပါရေစ။" ဆိုၿပီးေတာ့ က်န္တဲ့ သူေ႒းႀကီးကလည္း ေျပာေတာ့တာေပါ့။
အဲဒီလိုနဲ႔ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ သေဘာတူညီမႈ့ ရၿပီး ခ်ိန္ခြင္ႀကီးကို ထုတ္ၿပီး ျပင္ဆင္ၾကတယ္။ ခ်ိန္ခြင္ႀကီးျပင္ၿပီးေတာ့ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ တစ္ဖက္ဆီက ရပ္ရင္းနဲ႔ တစ္ေယာက္ကလည္း ေငြထုပ္ႀကီးနဲ႔ တစ္ေယာက္ကလည္း သူျပဳခဲ့တဲ့ ကုသ္ိုလ္ေတြ ေျပာဖို႔ အဆင္သင့္နဲ႔ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ပထမဆံုး အလႉေတြ လုပ္ခဲ့တဲ့ သူေ႒းႀကီးက
" ရြာဦးေက်ာင္းက မုဒ္ဦးလုပ္ဖို႔ အတြက္ တစ္ကုေဋ လႉခဲ့ပါတယ္။" ဆိုၿပီး စေျပာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခ်ိန္ခြင္ႀကီးက မလႈပ္ပါဘူး။ ဘာလို႔မလႈပ္တာလဲ။ မုဒ္ဦးလုပ္ဖို႔ လႉတုန္းက မုဒ္ဦးႀကီးၿပီးသြားရင္ ငါတို႔ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ နာမည္ကတာ့ မုဥ္ဦးမွာ ထင္းထင္းႀကီးနဲ႔ ေနရ ယူေနမွာပဲဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ လႉခဲ့တာေလ။ နာမည္ရခ်င္လို႔ လူအထင္ႀကီးခံခ်င္လို႔ လႉခဲ့တဲ့ အလႉ။ ခ်ိန္ခြင္ႀကီးက ေျပာျပေနပါၿပီ။ ပထမ အလႉက ခ်ိန္ခြင္ မလႈပ္ေတာ့ ဒုတိယ အလႉကို ထပ္ေျပာပါတယ္။ စာသင္တိုက္ေက်ာင္ဝန္းႀကီးတစ္ခုလံုး တံတိုင္းကာရံျခင္း အလႉေတာ္ေငြ ႏွစ္ကုေဋ။ ဒီအလႉကလည္း ပထမ အလႉတုန္းကလို စိတ္မ်ိဳးနဲ႔ လႉခဲ့တာ ဆိုေတာ့ ခ်ိန္ခြင္ႀကီး မလႈပ္ပါဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ အလႉေတြ တစ္ခုၿပီး တစ္ခု ေျပာလာလိုက္တာ။ ကုေဋ ႐ွစ္ဆယ္သာ ကုန္သြားပါတယ္။ ခ်ိန္ခြင္ႀကီးကေတာ့ မလႈပ္ပါဘူး။
ကုေဋ ႐ွစ္ဆယ္လံုး ကုန္ေအာင္ လႉခဲ့ၿပီး တျပားဖိုးမွ ကုသိုလ္မရခဲ့တဲ့ အလႉေတြ။ ခုေတာ့ သူေ႒းႀကီးလည္း ေနာင္တ ရေနပါၿပီ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ပိုက္ဆံ ခ်မ္းသာေနေသးတဲ့ သူေ႒းႀကီးက " သူငယ္ခ်င္း
တျခား အလႉေလးေတြေရာ စဥ္းစားၿပီးေျပာပါဦးကြာ" လို႔ တိုက္တြန္းတာေပါ့။ ဒါနဲ႔ ဆင္းရဲသြားတဲ့ သူေ႒းႀကီးလည္း စဥ္းစားရင္းနဲ႔ အလႉတစ္ခုကို ေျပာပါတယ္။. သူတို႔ လင္မယား ႏွစ္ေယာက္ ဒီက္ို.လာခဲ့ၾကရင္း ဇရပ္ေဟာင္း တစ္ခုမွာ ဝင္နားျဖစ္ခဲ့တဲ့ဒီေန႔ မနက္။ ဇရပ္ေပၚမွာနားရင္း ပါလာတဲ့ ထမင္းထုပ္ တစ္ေယာက္ တစ္ထုပ္ကို ျဖည္ရင္းနဲ႔ စားဖို႔ အလုပ္မွာ ေခြးမႀကီးနဲ႔ သူ႔သားေလးတစ္အုပ္ကို ျမင္လိုက္ရတဲ့ အခ်ိန္။ ေခြးေလးေတြကို ႏို႔တိုက္ရင္း အစာ မ႐ွာအားႏိုင္တဲ့ ေခြးမႀကီးရဲ႕ အျဖစ္က အ႐ိုးေပၚအရည္တင္ၿပီး ပိန္လွီေနပါၿပီ။ သားေလးေတြကို ႏို႔တိုက္ရင္း တစ္ေကာင္ခ်င္းစီကို လွ်ာနဲ႔ ပြတ္သပ္ေပးေနတဲ့ ေခြးမႀကီး အျဖစ္ကို ၾကည့္ရင္း သနားစိတ္နဲ႔အတူ လင္မယားႏွစ္ေယာက္က တစ္ထုပ္ပဲစားၿပီး က်န္တဲ့ တစ္ထုပ္ကို ေခြးမႀကီးနဲ႔ သူ႔သားေလးေတြကို ခ်ေႂကြးခဲ့တဲ့ ကုသိုလ္။ ဒီကုသိုလ္ အေၾကာင္းလည္း ေျပာလိုက္ေရာ ကုေဋ ႐ွစ္ဆယ္ လႉတဲ့ အေၾကာင္း ေျပာတုန္းက မလႈပ္ခဲ့တဲ့ ခ်ိန္ခြင္ႀကီးဟာ တစ္ဖက္ကို ေစာင္းက်သြားပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ကုသိုလ္ေတြ ဝယ္ခ်င္ေနတဲ့ သူေ႒းႀကီးကလည္း အားရဝမ္းသာ တဖက္ကေနၿပီး ၁ ကုေဋ ထည့္လိုက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ခ်ိန္ခြင္ႀကီးက တစ္ဖက္ေစာင္းေနဆဲပါပဲ။ အဲဒါနဲ႔ ၂ ကုေဋ ထည့္ပါတယ္။ ခ်ိန္ခြက္ႀကီးရဲ႕ တဖက္က ႂကြတက္ မလာေသးပါဘူး။ ၃ကုေဋ၊ ၄ ကုေဋနဲ႔ ထည့္သြားလိုက္တာ ေနာက္ဆံုး ကုေဋ ႐ွစ္ဆယ္သာ ကုန္သြားတယ္ ။ ခ်ိန္ခြင္ တစ္ဖက္မွာ ႐ွိတဲ့ ကုသိုလ္ေတြက ပိုမ်ားေနဆဲပါပဲတ့ဲ။ဒါကေတာ့ ဆရာေတာ္ ေဟာခဲ့ဖူးတဲ့ တရားေလးပါ။
ဒီလိုပဲ ႏိုင္ငံေတာ္ ကလူႀကီးေတြ လႉၾကတယ္။ တန္းၾကတယ္။ ၿပီးရင္ေတာ့ စာလံုးမဲႀကီးေတြနဲ႔ ပါလာပါၿပီ။ သတင္းစာထဲေရာ တီဗီထဲမွာေရာ စံုလို႔ပါပဲ။ လႉတဲ့ အခါ ဘယ္ကပိုက္ဆံေတြနဲ႔ လႉခဲ့ၾကတာလဲ။ ဘယ္လို ရခဲ့တဲ့ ပိုက္ဆံေတြလည္း သူတို႔ အသ္ိဆံုးပါ။ ေစတနာ ေမတၱာ ေရာ ထားၿပီး လႉခဲ့ၾကတာ ဟုတ္ရဲ႕လား။ အားလံုး သိပါတယ္။
ျပည္သူအားလံုးက ခ်စ္တဲ့ အေမစု။ ရခဲ့တဲ့ နိုဗယ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုက ဆုေငြေတြအားလံုး ဘယ္လို အသံုးခ်ခဲ့သလဲ။ ဘယ္လို စိတ္မ်ိဳးထားၿပီး လႉခဲ့တာလဲ။ အားလံုးကို သိေစခ်င္တယ္။ ျပည္သူတရပ္လံုး ခ်ိဳ႕တဲ့ေနတဲ့ က်န္းမာေရး နဲ႔ နိမ့္က်ေနတဲ့ ပညာေရးေတြ အတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီး ေမတၱာ ေစတနာ ေတြ ထား၇င္း ေဆာင္ရြက္ခဲ့တဲ့ ေဖာင္ေဒး႐ွင္းေတြ၊ရန္ပံုေငြေတြ ။ တကယ္လိုအပ္ေနတဲ့ ေနရာမွာ သံုးခဲ့ လႉခဲ့တာပါ။ ဒါေတြအားလံုးဟာ ျပည္သူ အားလံုးအတြက္ပါ။ ဘာ ကဗ်ည္းမွ မထိုးခဲ့သလို ဘယ္သတင္းစာ ဘယ္တီဗီမွာမွ မပါခဲ့ဘူးထင္ပါတယ္။ လူႀကီးေတြ လႉခဲ့တဲ့ အလႉနဲ႔ အေမစု လႉခဲ့တဲ့ အလႉ ဘယ္သူက ကုသိုလ္ေတြ ပိုရမလဲ။ ဘယ္သူက အက်ိဳးေပး ပိုမလဲ မၾကာခင္ သိရေတာ့မွာပါ။ ခ်ိန္ခြင္ႀကီး လႈပ္သလို ျပည္သူေတြလည္း လႈပ္ေတာ့မွာပါ။
ေနာက္ဆံုး စာေရးသူ ေရးသားခ်င္တာကေတာ့ အလႉတစ္ခု လုပ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ နာမည္ရဖို႔ မရဖို႔ထက္ တစ္ကယ္လိုအပ္ေနတဲ့ ေနရာမွာ လိုအပ္ေနတဲ့ သူေတြကို လိုအပ္သလို ေစတနာ ေမတၱာ နဲ႔ လႉဒါန္းျခင္းသည္သာလွ်င္ အေကာင္းဆံုးပါ။ မိမိအလႉဟာ ဘယ္သူမွ သိစရာ မလိုပါဘူး။ သူေ႒းႀကီး ေခြးေတြကို အစာေကြၽးခဲ့တာ ဘယ္သူမွ မသိပါဘူး။ ေစတနာ ေမတၱာ နဲ႔ပဲ ေကြၽးခဲ့တာပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေစတနာ ေမတၱာ ေ႐ွ႕ထားၿပီး ု လိုအပ္တဲ့ ေနရာေလးေတြမွာ မိမိတို႔ ေငြေၾကးေလးေတြကို လႉဒါန္း ေထာက္ပ့့ံ ႏိုင္ပါေစလို႔ ေရးသားရင္း
ျမန္မာျပည္သူျပည္သား အားလံုး ကိုယ္စိတ္ ႏွစ္ပါး က်န္းမာ ခ်မ္းသာ ၾကပါေစလို႔ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။
Bobo Aung