“ က်ားသနားမွာ့…ႏြားခ်မ္းသာ ဒီမိုကေရစီ နဲ ့ ကၽြန္ေစာ္မနံေစဘို ့”
အာဏာရွင္နိဳင္ငံ(သို ့) ကြန္ျမဴနစ္နိဳင္ငံေတြ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖို ့ ဘဲျဖစ္ျဖစ္၊ စီးပြါးေရး ဖြံ႔ျဖိဳးတုိးတက္ ဘုိ႔အတြက္ဆုိဆို ဘယ္နိဳင္ငံအတြက္မဆို Rule of Law-1 လို ့ေခၚတဲ့ တရားဥပေဒစိုးမိုးမွဳ့ ( ဥပေဒ ေတြဟာ တသမတ္ထဲရွိမွဳ့၊ ေက်ာသားရင္သား မခြဲျခားမွဳ့၊ အစုိးရကုိယ္တုိင္ကလည္း ျပ႒ာန္းထားတဲ့ ဥပေဒေတြအေပၚ ေလးစားလုိက္နာမွဳ့၊ တရားစီရင္ေရး မ႑ိဳင္ကုိလည္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ တရားစီ ရင္ခြင့္ျပဳထားမွဳ့၊ အေရးေပၚ အာဏာေတြ မသုံးမွဳ့၊ ဥပေဒမဲ့ မခ်ဳပ္ေႏွာင္မွဳ့) ဟာသိပ္အေရးႀကီးတယ္ မျဖစ္မေန လုိအပ္တယ္ဆိုတာလူတိုင္းသေဘာတူလက္ခံၾကမွာပါ ။
ဒီေနရာမွာ ေျပာျခင္တာက…Rule of Law-1 တရားဥပေဒစိုးမိုးမွဳ့ ဘယ္အတုိင္းအတာထိ ရွိသလဲ ဆုိတဲ့ အေပၚ မူတည္ျပီး အဆင့္သတ္မွတ္မွဳ့နဲ ့ဒီမုိကေရစီ အရည္အေသြးကုိ အကဲျဖတ္လက္ခံမွဳ့ အေၾကာင္းပါ။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ဒီမိုကေရစီစနစ္ထူေထာင္နိဳင္ေအာင္.. ေလွ်ာက္ရမဲ့လမ္းနဲ ့ ပတ္သက္ၿပီး ကြဲျပားေနတဲ့ အေျခခံအယူဆနွစ္ရပ္ရွိေနပါတယ္ ။
ပထမဆံုးအယူအဆကေတာ့ လက္ရွိစီးပြားေရးေအာင္ျမင္ေနသူတခ်ိဳ့ နဲ ့အနည္းအက်ဥ္းေသာ ပညာတတ္အေက်ာ္အေမာ္(Elite) ေတြအႀကားမွာေရပန္းစားပါတယ္။ အရင္ဆုံး ဖြံ႔ျဖိဳးတုိးတက္ လာေအာင္ တိုင္းျပည္ခ်မ္းသာလါေအာင္ လုပ္ေဆာင္ရမည္။ ဒီမုိကေရစီဟာ ဖြံ႔ျဖိဳးတုိးတက္လာမွ ေပၚထြန္းလာလိမ့္မယ္။ ေလာေလာဆယ္ စစ္အာဏာရွင္ေတြေပးတဲ့ စည္းကမ္းျပည့္၀ေသာ ဒီမိုကေရစီဘဲေခၚေခၚ၊ အာရွဒီမိုကေရစီလို ့ဆိုဆို၊ အဲ့ဒီဖါးတစ္ပုိင္း ငါးတစ္ပုိင္း ဒီမုိကေရစီကုိ ရသေလာက္အရင္လက္ခံျပီး အဲ့ဒီေဘာင္အတြင္းကမွ ဖြံ႔ျဖိဳးတုိးတက္ေအာင္၊ စီးပြားေရးေတြ တိုးတက္လါေအာင္ အေကာင္းဆုံးလုပ္ေဆာင္ရမယ္။ ျမန္မာနိဳင္ငံသားေတြရဲ့ အသိတရားေတြ ရင့္က်က္လါေအာင္.. ဒီမိုကေရစီ အျပည့္အ၀နဲ ့ထိုက္တန္လါေအာင္ အခ်ိန္ယူ ဖို ့လိုတယ္ဆိုတဲ့အယူအဆပါ ။
ေခါင္းအရင္စ၀င္ၿပီး.. ေနာက္ကေနကိုယ္လိုက္၀င္… တေျဖးေျဖးျခင္းခ်ဲ့ယူမယ္ဆိုတဲ့ အယူအဆပါ။ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးကိုအေၾကာင္းျပၿပီး စစ္အာဏာရွင္ေဟာင္းေတြကိုေခ်ာ့ေပါင္း၊ စစ္ဗိုလ္ႀကီးေတြ စိတ္မဆိုးေအာင္ေန ၿပီးဒီမိုကေရစီကိုေတာင္းစားခိုင္းတဲ့သေဘာပါဘဲ ။ ပုဒ္မ(၄၃၆) ၅၉(စ)အပါအ၀င္…(၂၀၀၈) ဖြဲ ့စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ေရးကို လည္း.. အာဂတံပါဂတံ ျပင္ေပးၿပီးေရြးေကာက္ပြဲလုပ္ရင္လည္းဘဲလက္ခံေစျခင္တဲ့သေဘာမ်ိဳးပါ ။
ေရွ့မွာေနရာဦးထားၿပီးသားလုပ္ငန္းရွင္ ခရိုနီေတြ..ဖ်ာခင္းထားၿပီးသား အာဏာရွင္ေဟာင္း ဗ်ဴရိုကရက္ေတြ ဒီအယူအဆကိုႀကိဳက္တာမဆန္းသလို၊ မစြန္ ့လႊတ္မစြန္ ့စားလိုတဲ့ ပညာတတ္ အေက်ာ္အေမာ္ေတြ၊ မေပးဆပ္ရဘဲလြယ္လြယ္ရလိုသူေတြႀကိဳက္တာလည္းမဆန္းပါဘူး။ ရွဥ့္လည္းေလွ်ာက္သာ ပ်ားလည္းစြဲသာေျပာင္းလည္းေရး၊ ေသြးထြက္သံယိုမွဳ့မရွိတဲ့ ကတၱီပါေတာ္လွန္ေရးလို ့သူတို ့ကဆိုျခင္ဆိုမွာပါ ။
အဲ့ဒီအယူအဆကို..စာေရးသူကေတာ့ကေတာ့ က်ားသနားမွာ့…ႏြားခ်မ္းသာ ဒီမိုကေရစီ လို ့အမည္ေပးျခင္ပါတယ္။ ဓါးျမတိုက္ခံရတဲ့ျပည္သူေတြက…ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းကို.. အကုန္ျပန္္မရဘဲ နဲနဲဖဲ့ၿပီးျပန္ရတာကိုဘဲ..ဓါးျမတိုက္ယူခဲ့တဲ့စစ္အာဏာရွင္ေတြကို ေက်းဇူးတင္ရအံုးမဲ့သေဘာမို ့ပါ။ စစ္အာဏာရွင္ေပးကမ္းစြန္ ့ႀကဲသမွ် ဒီမိုကေရစီေလး… လက္ျဖန္ ့ခံ ယူရတာမို ကၽြန္ေစာ္နံလြနု္းတယ္လို ့ လည္း ပြင့္ပြင့္ လင္းလင္းေျပာပရေစ။
တရုပ္နိဳင္ငံဟာ ၁၉၉၀ ကေနစၿပီး… ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္နဲ ့ျပဳျပင္ေျပာင္းလည္းေရးလုပ္ၿပီး တိုးတက္ခ်မ္းသာ လါေအာင္လုပ္နိဳင္ခဲ့ေပမဲ့…ဒီေန ့အခ်ိန္ထိ လူတန္းစားကြာဟမွဳ့ အလြန္ႀကီးမား ေနတာ အလြန္အႏၱရာယ္ မ်ားေနပါၿပီ ။ လူနည္းစုလက္ထဲမွာ ပိုင္ဆိုင္မွဳ့ေတြအကုန္လံုးနီးပါး ရွိေန တဲ့အျပင္ဒီမိုကေရစီနဲ ့ လူ ့အခြင့္အေရး ဆိုတာကလည္းတရုပ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီနဲ ့ ဗဟိုစစ္ေကာ္မရွင္ ေပးသမွ်၊ စြန္ ့ႀကဲသမွ်ေလးေတြနဲ ့ ရွင္သန္ေနရတာ မဟုတ္လါး ။
ထို ့အတူပါဘဲ အေရွ့ေတာင္အာရွရဲ့သက္ေတာ္ရွည္အာဏာရွင္ႀကီးျဖစ္တဲ့ စင္ကာပူနိဳင္ငံရဲ့ဖခင္… လီကြမ္ယူး က်င့္သံုးတဲ့ ပါတီစံုဒီမိုကေရစီစနစ္ဟာ… အာရွဒီမိုကေရစီလို ့ သူတို ့ေခၚတဲ့… အာဏာရွင္ ခြင့္ျပဳထားတဲ့ ေဘာင္ ထဲကဒီမိုကေရစီပါဘဲ ။
စင္ကာပူနိဳင္ငံသားတေယာက္ဟာ…၀န္ႀကီးခ်ဳပ္(သို ့)သမၼတျဖစ္ျခင္ တယ္ဆိုရင္… ပီေအပီလို ့ ေခၚတဲ့…လီကြမ္ယူး တည္ေထာင္ထားတဲ့ ျပည္သူ ့အက္ရွင္ပါတီထဲမ၀င္ဘဲနဲ ့၊ သူတို ့လမ္းစဥ္ မလိုက္ဘဲ မပူးေပါင္းဘဲနဲ ့မျဖစ္နိဳင္ပါဘူး ။ အတိုက္အခံဆိုတာ…ရွင္သန္ေနေသးတယ္ ရွိေသးတယ္လို ့ ေျပာနိဳင္ယံုသာသာေလးပါဘဲ ။ သူတို႔ဟာစင္ကာပူနိဳင္ငံသားေတြရဲ႕ အေျခခံလိုအပ္ခ်က္ ေတြျဖစ္တဲ့ စား၀တ္ေနေရး နဲ႔ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာလိုအပ္ခ်က္ေတြ (Physiological needs )၊ အလုပ္အကိုင္နဲ႔ ဥစၥာပစၥည္းပိုင္ဆိုင္မႈ ဘ၀လံုၿခံစိတ္ခ်ရမႈ႔ (Job Safety & Property needs)၊ မိသားစုနဲ႔မိတ္ေဆြ ခ်စ္ခင္ေပါင္းသင္းဆက္ဆံမႈလူမႈေရးရာကိစၥ(Social/Love/Belonging needs) စတာေတြအထိ လူတန္းေစ့ေအာင္အတိုင္းအတာတစ္ခုထိျဖည့္ဆီးၾကတယ္။
လြတ္လပ္ခြင့္ ေပးထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏုိင္ငံေတာ္အာဏာကိုေတာ့ ဘယ္သူ႔ကိုမွခြဲေ၀မေပးဘူး။ သူတုိ႔နဲ႔သူတို႔ရဲ႕မ်ဳိးတူအုပ္စု၀င္ ေတြကပဲ ေတာက္ေလွ်ာက္ခ်ယ္လွယ္မင္းမူခဲ့ၾကတာအာရွတိုက္သမိုင္းမွာအထင္အရွားက်န္ရစ္ခဲ့တယ္။ သူတုိ႔ရဲ႕ တုိင္းျပည္ကိုလည္းစီးပြားေရးအရ ေအာင္ျမင္ေအာင္လုပ္ေဆာင္ေပးရင္း၊ သူတို႔နဲ႔ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းေတြ ေကာင္းစားေရးကိုလည္းလက္ကုန္ႏႈိက္ၿပီးယူၾကတယ္။
တနည္းေျပာရရင္အာရွတိုက္သားလူလည္ႀကီးမ်ားရဲ႕အဆင့္ျမင့္ေခတ္သစ္ဗုိလ္က်စိုးမိုးေရး၀ါဒပဲျဖစ္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံေတာ္အဆင့္လူလည္က်မႈလုိ႔ေျပာရင္မွားမယ္မထင္ပါဘူး။ ဒုိ႔တိုင္းျပည္က စစ္အာဏာရွင္ တျဖစ္လည္း စည္းကမ္းျပည့္၀ေသာဒီမိုကေရစီလူလည္ႀကီးေတြလည္း အဲ့ဒီလမ္းကိုအားက်ေနပံု ရတယ္ ။
ဒါေပမဲ့...လီကြမ္ယူးတို ့နဲ ့ဗမာျပည္ကစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြ မတူတဲ့အခ်က္က လီကြမ္ယူးဟာ.. စင္ကာပူနိဳင္ငံကို..ဇီးရိုး ကေန ဟီးရိုးအဆင့္ေရာက္ေအာင္ဆြဲတင္ခဲ့တဲ့အျပင္ သူ ့ျပည္သူေတြ အလိုမတူဘဲ…အာဏာကိုလုယူခဲ့သူမဟုတ္ဘူး ။
တို ့တိုင္းျပည္ကဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြကေတာ့..အာဏာကိုအႀကိမ္ႀကိမ္..ျပည္သူေတြအလိုမတူဘဲ ဇြတ္လုယူခဲ့သူေတြျဖစ္ယံုမက…တိုင္းျပည္ကိုဟီးရိုးဘ၀ကေန..ဇီးရိုးဘ၀ကိုဆြဲခ်ခဲ့သူေတြျဖစ္တယ္။
အဲ့ဒါေတြအျပင္…ရာစုနွစ္၀က္ေက်ာ္..ရာဇ၀တ္မွဳ့ကုေဋကုဋာက်ဳးလြန္ၿပီးေသြးစြန္းေနသူေတြလည္းျဖစ္တယ္ ။ တိုင္းျပည္ရဲ့ဘ႑ာေတြစိတ္ႀကိဳက္ေဖါက္စား၊ ဥပေဒအထက္မွာ ေျဗာင္က်က်ေနယံုမက… ခုခ်ိန္ထိလည္း…က်ဳးလြန္ခဲ့တဲ့ျပစ္မွဳ့ေတြ၊ အမွားေတြအတြက္… ၀န္ခံျခင္းေတာင္းပန္ျခင္း အလွ်င္းမရွိ ေသးဘဲ တိုင္းျပည္ရဲ့ကယ္တင္ရွင္၊ ေက်းဇူးရွင္ပါအဆစ္ ျဖစ္ျခင္ေနသူေတြျဖစ္တယ္ ။
ဒုတိယအယူအဆကေတာ့ စစ္မွန္တဲ့ဒီမုိကေရစီ (သို ့) ကမၻာလံုးဆိုင္ရာဒီမိုကေရစီကို အရင္ရေအာင္ လုပ္ျပီးမွသာတိုင္းျပည္စီးပြား ဖြံ ့ၿဖိဳးတိုးတက္မွဳ့လုပ္ရမယ္၊ဒါမွသာ ေရရွည္ခံတဲ့ ဖြံ႔ျဖိဳးတုိးတက္မွဳ ျဖစ္ ေပၚလာမယ္။ ဒါေႀကာင့္ ဒီမုိကေရစီ အရင္ရေအာင္ လုပ္ရမယ္ဆိုတဲ့အယူအဆပါ။ စစ္မွန္တဲ့ ဒီမုိ ကေရစီနိဳင္ငံ ထူေထာင္ နိဳင္ဖို ့အတြက္ ျပည္တြင္းစစ္မီးကို အၿပီးတိုင္ၿငိမ္းသတ္ ဖို ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရဖို ့လိုပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လက္ရွိ (၂၀၀၈) ဖြဲ ့စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒ က..အဟန္ ့အတားျဖစ္ ေနတယ္။ ဒီဥပေဒနဲ ့ ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဘယ္လိုမွ မရနိဳင္ဘူး ။ အခ်ိန္မေရြးစစ္အာဏာသိမ္း ပိုင္ခြင့္ျပဳထား တဲ့အျပင္…အေျခခံလူ ့အခြင့္အေရးေတြကိုအာမခံမထားတဲ့ ဖြဲ ့စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒကို အနွစ္သာရရွိရွိမျပင္ဘဲ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို ထူေထာင္ျခင္းဟာ…ေအာက္ေျခေဆြးေနတဲ့ မခိုင္မာတဲ့ ေျမေပၚမွာ ႀကီးမားခန္ ့ထည္တဲ့ အိမ္ႀကီး ေဆာက္ သလိုျဖစ္ေနတာမို ့…အခ်ိန္မေရြးၿပိဳက်နိဳင္ တယ္ ဆိုတဲ့အယူအဆပါ။
အမွန္ကေတာ့ ဒုတိယအယူအဆအတိုင္းလုပ္နိဳင္ရင္…အမွန္ကန္ဆံုးနဲ ့အေကာင္းဆံုးပါဘဲ၊ သားေရႊအိုးထမ္းကိန္း လို ့ ဆိုရမွာပါ ။ ဒါေပမဲ့ လက္ရွိ ျမန္မာနိဳင္ငံရဲ့ မ်က္ေမွာက္ပစၥဳပၸန္တဲ့တဲ့ ကိုရွဳ့ၾကည့္တဲ့အခါ…ကၽြန္ေတာ္တို ့လက္ခံသည္ျဖစ္ေစ၊ လက္မခံသည္ျဖစ္ေစ၊ႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ မႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ နိဳင္ငံဟာ…စစ္အာဏာရွင္စိတ္ႀကိဳက္ေရးဆြဲထားတဲ့ စည္းကမ္းျပည့္၀ေသာ ဒီမိုကေရစီ (သို ့) က်ားသနားမွာ့…ႏြားခ်မ္းသာ ဒီမိုကေရစီ(သို ့)ရွဥ့္လည္းေလွ်ာက္သာ ပ်ားလည္းစြဲ သာဒီမိုကေရစီ (သို ့) (၂၀၀၈) ဖြဲ ့စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒ ဆိုတဲ့ သံပိုက္ကြန္ႀကီးေအာက္ က်ေရာက္လို ့ေနပါၿပီ။ မခိုင္မာတဲ့ေျမေပၚမွာ ႀကီးမားခန္ ့ထည္တဲ့ အိမ္ႀကီးကို မကၽြမ္းက်င္သူေတြ နားမလည္သူေတြဦးေဆာင္ၿပီးေဆာက္ဖို ့က်ိဳးစားေနၾကပါၿပီ ။
လူထုေခါင္းေဆာင္ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုယ္တိုင္ကလည္းရွင္းရွင္းလင္းလင္းေျပာခဲ့ပါတယ္၊ တိုင္းျပည္တခုလံုးေပၚဖံုးလႊမ္းအုပ္မိုးထားတဲ့ ၂၀၀၈ ဖြဲ ့စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒ သံပိုက္ကြန္ႀကီး ကိုဖယ္ရွားဖို ့၊ မခိုင္မာတဲ့ေျမေပၚမွေဆာက္ေနတဲ့အိမ္ႀကီးကို ၿဖိဳခ်ဖို ့လႊတ္ေတာ္နိဳင္ငံေရး ကို၀င္လုပ္ ေနတာလို ့ဆိုပါတယ္ ။ တၿပိဳင္ထဲမွာဘဲ…သူမနဲ ့အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ ့ခ်ဳပ္ဟာ လႊတ္ေတာ္ျပင္ပနိဳင္ငံေရးကိုပါပူးတြဲလုပ္ရင္း ျပည္သူလူထုကို ဦးေဆာင္လမ္းျပလက္တြဲေခၚ ယူေနပါတယ္ ။
ကၽြန္ေတာ္တို ့နိဳင္ငံသားတဦးခ်င္းစီထမ္းေဆာင္ရမဲ့ အမ်ိဳးသားေရးတာ၀န္တရပ္ကေတာ့ (၂၀၀၈ ) ဖြဲ ့စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒကို ထိထိေရာက္ေရာက္ျပင္နိဳင္ေအာင္၊ ေအာက္ေျခမခိုင္တဲ့ေျမေပၚမွာ ေဆာက္ေနတဲ့အိမ္ႀကီးကို ၿဖိဳခ်နိဳင္ဖို ့ကိုယ့္အထြာနဲ ့ကိုယ္၊ မိမိမွာေပးလါတဲ့အေျခအေန၊ မိမိတတ္နိဳင္ တဲ့စြန္ ့လႊတ္နိဳင္မွဳ့၊ မိမိမွာရွိတဲ့ကိုယ္စြမ္း ဥာဏ္စြမ္းေတြ အသံုးခ်လို ့ညီညီညႊတ္ညႊတ္ ၀ိုင္း၀န္းပါ၀င္ လုပ္ကိုင္ၾကဖို ့ပါဘဲ ။ စစ္အာဏာရွင္ေတြေပးသမွ်ေလးနဲ ့တင္းတိမ္ေနလို ့မရပါဘူး၊ ကိုယ္ပိုင္တဲ့အရာ ေတြကိုရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ျပန္ယူတတ္ဖို ့လိုပါတယ္ ။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့..ဒီကိစၥႀကီးဟာ..နိဳင္ငံသား အားလံုးရဲ့ လက္ေတြ ့ဘ၀ နဲ ့အနာဂါတ္ဘ၀ေတြေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာရေအာင္၊ လူတိုင္းလူတိုင္း အတြက္ အမိျမန္မာျပည္ဟာ ခြင့္တူညီမွ် … ဝါဒျဖဴစင္တဲ့ေျမ ျဖစ္ေစနိဳင္တဲ့ တခုတည္းေသာ အရင္းခံအေၾကာင္းျဖစ္လို ့ပါဘဲ ။ ။
ေလးစားစြာျဖင့္
မင္းေကာင္းခ်စ္
စက္တင္ဘာလ ၁၃ရက္ ၂၀၁၄ ခုနွစ္