Letterfrom Burma: Flowers in her hair 2
![]()
၁၉၄၁ ခုႏွစ္ကုန္ပုိင္းေလာက္မွာ ကမၻာစစ္ႀကီးဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံကုိေ႐ွ႕႐ႈေရာက္႐ွိလာခဲ့ပါတယ္။ အေ႐ွ႕ ေတာင္အာ႐ွကုိ ဂ်ပန္စစ္တပ္ကျဖတ္သန္းလာတာနဲ႔အမွ် ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ဟာလဲညလယ္ေတြမွာမၾကာခဏ ဗံုးႀကဲခံလာရပါတယ္။ ကၽြန္မမိခင္ရဲ႕ အႏၱရာယ္ရင္ဆုိင္ေနရတဲ့ၾကားထဲ မပူမပန္လႈပ္႐ွားေနမႈေၾကာင့္ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဘက္ သူနာျပဳ ဆရာမေတြရဲ႕ အထင္ႀကီးမႈနဲ႔စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္မႈကုိ ခံရပါတယ္။ ဗုံးခုိက်င္းထဲမသြားခင္ သူ ဟာ မရမက ေသသပ္လွပစြာ ဝတ္စားျခယ္မႈန္းေနတတ္ပါတယ္။ လုံၿခံဳစိတ္ခ်ရမဲ့ေနရာကုိ မ်က္ရည္စက္လက္ သုတ္သီးသုတ္ျပာသြားေနၾကတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြက သူမ ရဲ႕အ႐ူးထ အမူအရာကုိ ျမည္တြန္ေတာက္တီးလုပ္ၾကပါတယ္။ သူကေတာ့ “တကယ္လုိ႔ ေသသြားရင္လဲ လွလွပပ အဆင္းနဲ႔ပဲ ေသသြားခ်င္တယ္” လုိ႔ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပဲ ျပန္တုန္႔ျပန္ခဲ့ပါတယ္။
အဆုံးစြန္ႀကိဳးပမ္း႐ုန္းကန္ေနရတဲ့အေျခအေနေတြေအာက္မွာေတာင္ စံႏႈန္းမ်ားကုိဆုပ္ကုိင္ထားလုိတဲ့ ေမေမ့ရဲ႕ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကုိ ဒီအခ်က္ကေဖာ္ၫႊန္းေနခဲ့တာပါ။ သူမရဲ႕ေနာက္ဆုံးေန႔မ်ားအထိ ေခါင္းမူး ျခင္းရဲ႕ အားကုန္ခမ္းႏြမ္းနယ္မႈမ်ားကုိ မၾကာခဏ ေမေမခံစားေနခဲ့ပါတယ္။ လက္ေတြ႕မွာခံစားႏိုင္စြမ္း မ႐ိွႏိုင္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ေမေမဟာ မနက္ပုိင္းမွာ အိပ္ရာကထၿပီး၊ မ်က္ႏွာသစ္၊ အဝတ္အစားလဲ၊ ေခါင္းကုိ သပ္ယပ္စြာ ၿဖီးသင္ ထုံးဖြဲ႕ကာ မ်က္ႏွာမွာ သနပ္ခါးလိမ္းျခယ္သလ်က္ တေနကုန္ အိပ္ေတာ့ တာပါပဲ။ ဘဝမွာႀကံဳေတြ႔လာမဲ့စိန္ေခၚမႈမ်ားကုိ သူမရဲ႕သတၱိနဲ႔ဂုဏ္သိကၡာတုိ႔က တြန္းလွန္ပစ္ႏိုင္ဘုိ႔ကုိ ပဲ ဆႏၵျပဳခဲ့ပါတယ္။
![]()
၁၉၄၁ ခုႏွစ္မွာ ၿဗိတိသွ်ေတြ ရန္ကုန္မွစတင္ဆုတ္ခြါသြားစဉ္ ရန္ကုန္ေဆး႐ံုႀကီးမွလူနာမ်ားကုိ ေရ ေၾကာင္းမွ တဆင့္ ကာလကတၱား(ခုိးလ္ကတၱား)သုိ႔ေ႐ႊ႕ေျပာင္းေပးခဲ့ပါတယ္။ ေျပာင္းေ႐ႊ႕ေပးခံရသူ မ်ားကုိ ေစတနာ့ဝန္ထမ္းအေဖာ္ျပဳလုိက္ပါမဲ့သူနာျပဳမ်ားတြင္ ေမေမလဲပါဝင္ခဲ့ပါတယ္။ ဂ်ပန္စစ္တပ္ ေရာက္မလာခင္ ျမန္မာျပည္ကလြတ္ေျမာက္သြားလုိသူ သေဘၤာေပၚပါ ေဆးဝန္ထမ္းအမ်ားစုဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား မဟုတ္ၾကပါ။ သူတုိ႔ရဲ႕စုိးရိမ္ေၾကာက္႐ြံ႕မႈမ်ားကုိ ေမေမက စာနာနားလည္ေပးခဲ့ ပါတယ္။ အိႏၵိယမွာပဲ စစ္အတြင္းေနထိုင္မယ္ဆုိတဲ့ သူတုိ႔ရဲ႕ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကုိလဲ မေဝဘန္ခဲ့ပါဘူး။ ေမ ေမကေတာ့ သူ႔ႏိုင္ငံရဲ႕ကံၾကမၼာကုိပဲမွ်ေဝခံစားမယ္လုိ႔ စိတ္ပုိင္းျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ ကာလကတၱားရဲ႕႐ႈခင္း မ်ားကုိၾကည့္ခဲ့ရတဲ့ ပူပင္ေၾကာင့္ၾကမႈကင္းတဲ့ ရက္သတၱပတ္ အနည္းငယ္ၾကာ ၿပီးေနာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ကုိ ေနာက္ဆုံးသေဘၤာျဖင့္ ေမေမျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ ေဆးရုံေတြအားလုံး ပိတ္ထားတဲ့ အတြက္ ေျမာင္းျမကုိ ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒါကေတာ့ ဝမ္းနည္းေၾကကြဲဘြယ္ အိမ္အျပန္ျဖစ္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ေမေမမ႐ိွခင္အခ်ိန္အတြင္းမွာ သူ႔မိခင္ဟာ အဆုတ္အေအးပတ္ေရာဂါ နမိုးနီးယားနဲ႔ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ တာေၾကာင့္ပါ။
ေမေမဟာ အလဟႆ ဝမ္းနည္းပူေဆြးမႈကုိ အခ်ိန္ၾကာ႐ွည္စြာ ယစ္မူးေနသူတဦးမဟုတ္ခဲ့ပါ။ ေမေမ ဟာ ငယ္႐ြယ္ၿပီး ႀက့့ႀက့ံခံႏိုင္ရည္႐ိွသူျဖစ္ပါတယ္။ စစ္ကလဲျဖစ္ပြါးေနပါတယ္။ ျပည္သူလူထုလဲ ခံစား ေနၾကရပါ တယ္။ ခံစားေနမႈမ်ားမွ ေလ်ာ့ပါးေပ်ာက္ကြယ္ေအာင္ေဆာင္႐ြက္ေပးရမွာက သူ႔ရဲ႕ အသက္ ေမြးေၾကာင္း မဟုတ္ပါလား။ ႏိုင္ငံတဝွမ္းလုံးမွာ က်န္းမာေရးဝန္ေဆာင္မႈေတြ အထူးတလည္လုိအပ္ေန လ်က္ပါ။ ရန္ကုန္ ၿမိဳ႕မွာ စစ္အတြင္း အေျခခံအုပ္ခ်ဳပ္ေရးကုိ ထူေထာင္ၿပီးၿပီးျခင္း ဆရာဝန္တစုဟာ ရန္ကုန္ေဆး႐ံုႀကီးကုိ ျပန္ဖြင့္ဘုိ႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ကၽြမ္းက်င္သူမ်ားေခၚဆုိလုိက္တဲ့အခါ ေမေမ ဟာခ်က္ျခင္းပဲ စာရင္းေပး တုန္႔ျပန္ လုိက္ခဲ့ပါတယ္။ စိတ္ဒုံးဒုံးခ်လ်က္ က်န္းမာေရးဝန္ေဆာင္မႈေပးမဲ့ ရဲဝံ့သတၱိ႐ိွလွတဲ့အဖြဲ႕မွာ သူနာျပဳခ်ဳပ္အျဖစ္ ပါဝင္တာဝန္ယူခဲ့ပါတယ္။
၁၉၄၂ ခုႏွစ္ ေဆး႐ံုကုိေရာက္႐ိွလာတဲ့ လူနာေတြအထဲမွာ ကၽြန္မေဖေဖလဲပါလာခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ ဂ်ပန္ေတြ နဲ႔ အတူ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းခ်ီတက္လာခဲ့တဲ့ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္ရဲ႕ ငယ္႐ြယ္တဲ့ စစ္ေသနာပတိခ်ဳပ္ ျဖစ္ပါတယ္။ သူဟာ ၾကမ္းတမ္းမႈ၊ အစာေရစာခ်ဳိ႕တဲ့မႈနဲ႔ ငွက္ဖ်ားေရာဂါေၾကာင့္ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ လ်က္႐ိွေနပါတယ္။ သူဟာ စိတ္လႈပ္႐ွားေနၿပီး၊ အံႀကိတ္ကာ ကတ္တီးကတ္ဖဲ့ေခါင္းမာ စြာ ခ်ဉ္းကပ္ရန္ခက္ခဲသူျဖစ္ေနပါတယ္။ ေဖေဖ့အတြက္တာဝန္ခ်ထားေပးတဲ့ သူနာျပဳငယ္ဟာ သူ႔ လူနာဟာ ေၾကာက္စရာေကာင္းၿပီး ေပကတ္ကတ္ႏိုင္ေၾကာင္းေတြ႕ျမင္လာခဲ့ပါတယ္။ အမွန္ပါပဲ။ ယခုလုိ ထင္႐ွားၿပီး ခက္ခဲတဲ့အမ်ဳိးသားတေယာက္ကို ကုိင္တြယ္ ဆက္ဆံႏိုင္စြမ္းမႈဟာ သူနာျပဳခ်ဳပ္ ဆီမွာပဲ႐ိွႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေမေမက လႊဲေျပာင္းယူခဲ့ပါတယ္။ ေဖေဖကလဲ အျပည့္အဝနဲ႔ အၿမဲ တမ္းအျဖစ္ လႊဲေျပာင္းေပးျခင္း မ်ဳိးပဲ ျဖစ္သင့္တယ္လုိ႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။
ေမေမလက္ထပ္ခ်ိန္မွာ အသက္ ၂၀ ေႏွာင္းပုိင္းအတြင္းမွာပါ။ ကုိယ္ဟန္ေၾကာ့႐ွင္းလ်က္ ယုံၾကည္ ခ်က္ခုိင္မာစြာ ေကာင္းမြန္တဲ့က်န္းမာေရးနဲ႔ ဘဝေပ်ာ္႐ႊင္ခ်မ္းေျမ့မႈမ်ားျဖင့္ လန္းဆန္းေနပါတယ္။ ေမေမဟာ အလွႀကီးလုိ႔ေတာ့ မဆုိသာပါဘူး။ ဘဲဥပုံမ်က္ႏွာေပါက္၊ က်ယ္ျပန္႔တဲ့မ်က္ခုံးနဲ႔ ႀကီးမားၿပီး အရည္လဲ့တဲ့ မ်က္ဝန္း၊ ပင္ကုိယ္ဟန္ပန္ အာ႐ံုနဲ႔ ခ်စ္ေမြး တုိ႔ေၾကာင့္ ေမေမဟာ ထူးထူးျခားျခား ဆြဲ ေဆာင္မႈ႐ိွသူတဦးျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္မဘခင္ကုိေတြ႕ ျမင္ရတဲ့အထိေတာ့ ေမေမဟာ သူ႔လုပ္ငန္းမွာပဲ အာ႐ံုဝင္ႏွစ္ျမဳပ္ေနလ်က္ပါ။ လက္ထပ္ေရးကိစၥကုိ အေလးထား ပုံမေပၚပါဘူး။ ေမေမ့ရဲ႕အိမ္ေထာင္ သည္ဘဝကုိဝင္မယ္ဆုိတဲ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကုိ သူနာျပဳငယ္မ်ားက စိတ္အား ထက္သန္စြာ မႀကိဳဆုိခဲ့ၾက ပါဘူး။ ဗိုလ္ခ်ုပ္ေအာင္ဆန္းဟာ မ်ဳိးခ်စ္ပုဂၢိဳလ္တဦး သူရဲေကာင္းတဦးျဖစ္တာေတာ့ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပ မင့္ မ်ဳိးခ်စ္ပုဂၢိဳလ္ သူရဲေကာင္းေတြဟာ လင္သားေကာင္းေတြေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ မျဖစ္တတ္ပါဘူး။ တကယ္လုိ႔ သူဟာ မယားကုိ႐ိုက္ႏွက္ႏွိပ္စက္တတ္သူျဖစ္ရင္ေကာ။ “မပူၾကပါနဲ႔ေလ…တုိ႔ကုိ သူ႐ိုက္ ရင္ သူ႔ကုိထားရစ္ခဲ့ၿပီး သူနာျပဳပဲ ျပန္လာလုပ္မွာပါ”လုိ႔ ေမေမကသူ႔ရဲ႕လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဘက္အငယ္မ်ားကုိ ေျပာခ့ဲပါတယ္။
ဆရာဝန္မ်ားဟာလဲ ေမေမလက္ထပ္မဲ့ကိစၥကုိ အားလုံးက အတူတကြမေပ်ာ္႐ႊင္ၾကပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကုိ သူတုိ႔ အမွန္တကယ္ေလးစားၾကပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေနနဲ႔ မယားေကာင္းကုိရထုိက္ေၾကာင္းလဲ သံသယ မ႐ိွၾကပါ။ ဒါေပမင့္ အရည္အခ်င္းအ႐ိွဆုံး အထက္တန္းသူနာျပဳတဦး ဆုံး႐ႈံးရမဲ့အေရးမွာ ကေတာ့ ေက်နပ္ဝမ္းသာစရာေတာ့မဟုတ္လွပါ။ အထက္တန္းခြဲစိတ္ဆရာဝန္ႀကီးကေတာ့ အဘုိး အတန္ဆုံးခြဲစိတ္ခန္းလက္ေထာက္တဦး ဆုံး႐ႈံးရၿပီလုိ႔ ညည္းတြားခဲ့ပါတယ္။ တူညီတဲ့အရည္အခ်င္းနဲ႔ ယုံၾကည္စိတ္ခ်ရမဲ့ အစားထုိးႏိုင္သူတဦးကုိေတြ႕ဘုိ႔ဆုိတာ အလြန္ခဲယဉ္းေၾကာင္းလဲ တတြတ္တြတ္ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မမိဘမ်ားရဲ႕ မဂၤလာပြဲမတုိင္ခင္ညမွာ ေလယာဉ္ဗံုးႀကဲဒဏ္ေၾကာင့္ ေဆး႐ံုႀကီးတြင္ အေရးေပၚခြဲစိတ္မႈလုပ္ရပါတယ္။ သူနာျပဳမ်ားအေဆာင္မွာေနဆဲျဖစ္တဲ့ေမေမဟာ အိပ္ရာမွထၿပီး ခြဲစိတ္ခန္း ဝင္ကူခဲ့ရပါတယ္။ ခြဲစိတ္မႈၿပီးသြားေတာ့ အထက္တန္းခြဲစိတ္ဆရာဝန္ႀကီးက “သူကေတာ့ သူနာျပဳေတြအနက္ စံတင္ေလာက္သူပါပဲ။ လက္ထပ္ရက္မတုိင္ခင္ညမွာေတာင္ ဉာဉ့္နက္နက္ အခ်ိန္ တြင္ ခြဲစိတ္ခန္းဝင္ေပးရေသးတယ္ေနာ္”လုိ႔မွတ္ခ်က္ခ်ခဲ့ပါေသးတယ္။ ဆရာဝန္ႀကီးကပဲ ေမေမရဲ႕ ဘဝသစ္ရဲ႕ပထမေန႔ကုိ ရင္မဆုိင္ရမီ သြားအိပ္ေစခဲ့ပါတယ္။
![]()
ကၽြန္မဘခင္ အသတ္မခံရမီအထိ ကၽြန္မမိဘမ်ားမွာ အိမ္ေထာင္ေရးသက္တမ္း ၅ ႏွစ္ မျပည့္ခဲ့ပါ။ ကၽြန္မမိခင္ က ႐ိုး႐ိုးေလးပဲ ကၽြန္မကုိေျပာခဲ့ပါတယ္၊ သူတုိ႔ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦး အလြန္ေပ်ာ္႐ႊင္စြာပဲ အတူတကြေပါင္းသင္းေနထုိင္ခဲ့ၾကပါတယ္…တဲ့။ သူတုိ႔ေပ်ာ္႐ႊင္စြာေနထုိင္ေကာင္း ေနထုိင္ခဲ့ေပမင့္ လြယ္ကူမႈမ႐ိွတဲ့ သုိ႔မဟုတ္ ၿငိမ္းေအးမႈမ႐ိွ တဲ့အခ်ိန္မ်ားလဲ ႐ိွခဲ့ပါတယ္…တဲ့။ ကၽြန္မေဖေဖဟာ စစ္အတြင္းတပ္မေတာ္ရဲ႕အႀကီးအကဲျဖစ္႐ုံသာမက ေနာက္ဆုံးအထိ လြတ္လပ္ေရးလႈပ္႐ွားမႈ ရဲ႕ အဦးဆုံးေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ပါတယ္။ ေဖေဖ့ရဲ႕ဘဝဟာ ၾကမ္းတမ္းကာ အႏၱရယ္မ်ားလွပါတယ္။ ေမေမ ကေတာ့ ေၾကကြဲဘြယ္အဆုံးသတ္ခဲ့ရတဲ့အထိ မွ်ေဝခံစားခဲ့ပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္
၂၀၁၂ ခု ေမ ၂၇
မိုင္အိနိခ်ိေန႔စဉ္၊ ဂ်ပန္
[၂၀၁၂ ေမ ၂၇ ရက္ေန႔ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံထုတ္ မိုင္အိနိခ်ိ သတင္းစာပါ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ Letter
from Burma: Flowers in her hair 2 ေဆာင္းပါးကုိ ဘာသာျပန္ဆုိပါတယ္။]
ေမာင္ေမာင္လွႀကိဳင္
၂၀၁၂-ေမ-၂၈
![]()
အဆုံးစြန္ႀကိဳးပမ္း႐ုန္းကန္ေနရတဲ့အေျခအေနေတြေအာက္မွာေတာင္ စံႏႈန္းမ်ားကုိဆုပ္ကုိင္ထားလုိတဲ့ ေမေမ့ရဲ႕ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကုိ ဒီအခ်က္ကေဖာ္ၫႊန္းေနခဲ့တာပါ။ သူမရဲ႕ေနာက္ဆုံးေန႔မ်ားအထိ ေခါင္းမူး ျခင္းရဲ႕ အားကုန္ခမ္းႏြမ္းနယ္မႈမ်ားကုိ မၾကာခဏ ေမေမခံစားေနခဲ့ပါတယ္။ လက္ေတြ႕မွာခံစားႏိုင္စြမ္း မ႐ိွႏိုင္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ေမေမဟာ မနက္ပုိင္းမွာ အိပ္ရာကထၿပီး၊ မ်က္ႏွာသစ္၊ အဝတ္အစားလဲ၊ ေခါင္းကုိ သပ္ယပ္စြာ ၿဖီးသင္ ထုံးဖြဲ႕ကာ မ်က္ႏွာမွာ သနပ္ခါးလိမ္းျခယ္သလ်က္ တေနကုန္ အိပ္ေတာ့ တာပါပဲ။ ဘဝမွာႀကံဳေတြ႔လာမဲ့စိန္ေခၚမႈမ်ားကုိ သူမရဲ႕သတၱိနဲ႔ဂုဏ္သိကၡာတုိ႔က တြန္းလွန္ပစ္ႏိုင္ဘုိ႔ကုိ ပဲ ဆႏၵျပဳခဲ့ပါတယ္။
ေမေမဟာ အလဟႆ ဝမ္းနည္းပူေဆြးမႈကုိ အခ်ိန္ၾကာ႐ွည္စြာ ယစ္မူးေနသူတဦးမဟုတ္ခဲ့ပါ။ ေမေမ ဟာ ငယ္႐ြယ္ၿပီး ႀက့့ႀက့ံခံႏိုင္ရည္႐ိွသူျဖစ္ပါတယ္။ စစ္ကလဲျဖစ္ပြါးေနပါတယ္။ ျပည္သူလူထုလဲ ခံစား ေနၾကရပါ တယ္။ ခံစားေနမႈမ်ားမွ ေလ်ာ့ပါးေပ်ာက္ကြယ္ေအာင္ေဆာင္႐ြက္ေပးရမွာက သူ႔ရဲ႕ အသက္ ေမြးေၾကာင္း မဟုတ္ပါလား။ ႏိုင္ငံတဝွမ္းလုံးမွာ က်န္းမာေရးဝန္ေဆာင္မႈေတြ အထူးတလည္လုိအပ္ေန လ်က္ပါ။ ရန္ကုန္ ၿမိဳ႕မွာ စစ္အတြင္း အေျခခံအုပ္ခ်ဳပ္ေရးကုိ ထူေထာင္ၿပီးၿပီးျခင္း ဆရာဝန္တစုဟာ ရန္ကုန္ေဆး႐ံုႀကီးကုိ ျပန္ဖြင့္ဘုိ႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ကၽြမ္းက်င္သူမ်ားေခၚဆုိလုိက္တဲ့အခါ ေမေမ ဟာခ်က္ျခင္းပဲ စာရင္းေပး တုန္႔ျပန္ လုိက္ခဲ့ပါတယ္။ စိတ္ဒုံးဒုံးခ်လ်က္ က်န္းမာေရးဝန္ေဆာင္မႈေပးမဲ့ ရဲဝံ့သတၱိ႐ိွလွတဲ့အဖြဲ႕မွာ သူနာျပဳခ်ဳပ္အျဖစ္ ပါဝင္တာဝန္ယူခဲ့ပါတယ္။
၁၉၄၂ ခုႏွစ္ ေဆး႐ံုကုိေရာက္႐ိွလာတဲ့ လူနာေတြအထဲမွာ ကၽြန္မေဖေဖလဲပါလာခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ ဂ်ပန္ေတြ နဲ႔ အတူ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းခ်ီတက္လာခဲ့တဲ့ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္ရဲ႕ ငယ္႐ြယ္တဲ့ စစ္ေသနာပတိခ်ဳပ္ ျဖစ္ပါတယ္။ သူဟာ ၾကမ္းတမ္းမႈ၊ အစာေရစာခ်ဳိ႕တဲ့မႈနဲ႔ ငွက္ဖ်ားေရာဂါေၾကာင့္ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ လ်က္႐ိွေနပါတယ္။ သူဟာ စိတ္လႈပ္႐ွားေနၿပီး၊ အံႀကိတ္ကာ ကတ္တီးကတ္ဖဲ့ေခါင္းမာ စြာ ခ်ဉ္းကပ္ရန္ခက္ခဲသူျဖစ္ေနပါတယ္။ ေဖေဖ့အတြက္တာဝန္ခ်ထားေပးတဲ့ သူနာျပဳငယ္ဟာ သူ႔ လူနာဟာ ေၾကာက္စရာေကာင္းၿပီး ေပကတ္ကတ္ႏိုင္ေၾကာင္းေတြ႕ျမင္လာခဲ့ပါတယ္။ အမွန္ပါပဲ။ ယခုလုိ ထင္႐ွားၿပီး ခက္ခဲတဲ့အမ်ဳိးသားတေယာက္ကို ကုိင္တြယ္ ဆက္ဆံႏိုင္စြမ္းမႈဟာ သူနာျပဳခ်ဳပ္ ဆီမွာပဲ႐ိွႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေမေမက လႊဲေျပာင္းယူခဲ့ပါတယ္။ ေဖေဖကလဲ အျပည့္အဝနဲ႔ အၿမဲ တမ္းအျဖစ္ လႊဲေျပာင္းေပးျခင္း မ်ဳိးပဲ ျဖစ္သင့္တယ္လုိ႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။
ေမေမလက္ထပ္ခ်ိန္မွာ အသက္ ၂၀ ေႏွာင္းပုိင္းအတြင္းမွာပါ။ ကုိယ္ဟန္ေၾကာ့႐ွင္းလ်က္ ယုံၾကည္ ခ်က္ခုိင္မာစြာ ေကာင္းမြန္တဲ့က်န္းမာေရးနဲ႔ ဘဝေပ်ာ္႐ႊင္ခ်မ္းေျမ့မႈမ်ားျဖင့္ လန္းဆန္းေနပါတယ္။ ေမေမဟာ အလွႀကီးလုိ႔ေတာ့ မဆုိသာပါဘူး။ ဘဲဥပုံမ်က္ႏွာေပါက္၊ က်ယ္ျပန္႔တဲ့မ်က္ခုံးနဲ႔ ႀကီးမားၿပီး အရည္လဲ့တဲ့ မ်က္ဝန္း၊ ပင္ကုိယ္ဟန္ပန္ အာ႐ံုနဲ႔ ခ်စ္ေမြး တုိ႔ေၾကာင့္ ေမေမဟာ ထူးထူးျခားျခား ဆြဲ ေဆာင္မႈ႐ိွသူတဦးျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္မဘခင္ကုိေတြ႕ ျမင္ရတဲ့အထိေတာ့ ေမေမဟာ သူ႔လုပ္ငန္းမွာပဲ အာ႐ံုဝင္ႏွစ္ျမဳပ္ေနလ်က္ပါ။ လက္ထပ္ေရးကိစၥကုိ အေလးထား ပုံမေပၚပါဘူး။ ေမေမ့ရဲ႕အိမ္ေထာင္ သည္ဘဝကုိဝင္မယ္ဆုိတဲ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကုိ သူနာျပဳငယ္မ်ားက စိတ္အား ထက္သန္စြာ မႀကိဳဆုိခဲ့ၾက ပါဘူး။ ဗိုလ္ခ်ုပ္ေအာင္ဆန္းဟာ မ်ဳိးခ်စ္ပုဂၢိဳလ္တဦး သူရဲေကာင္းတဦးျဖစ္တာေတာ့ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပ မင့္ မ်ဳိးခ်စ္ပုဂၢိဳလ္ သူရဲေကာင္းေတြဟာ လင္သားေကာင္းေတြေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ မျဖစ္တတ္ပါဘူး။ တကယ္လုိ႔ သူဟာ မယားကုိ႐ိုက္ႏွက္ႏွိပ္စက္တတ္သူျဖစ္ရင္ေကာ။ “မပူၾကပါနဲ႔ေလ…တုိ႔ကုိ သူ႐ိုက္ ရင္ သူ႔ကုိထားရစ္ခဲ့ၿပီး သူနာျပဳပဲ ျပန္လာလုပ္မွာပါ”လုိ႔ ေမေမကသူ႔ရဲ႕လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဘက္အငယ္မ်ားကုိ ေျပာခ့ဲပါတယ္။
ဆရာဝန္မ်ားဟာလဲ ေမေမလက္ထပ္မဲ့ကိစၥကုိ အားလုံးက အတူတကြမေပ်ာ္႐ႊင္ၾကပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကုိ သူတုိ႔ အမွန္တကယ္ေလးစားၾကပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေနနဲ႔ မယားေကာင္းကုိရထုိက္ေၾကာင္းလဲ သံသယ မ႐ိွၾကပါ။ ဒါေပမင့္ အရည္အခ်င္းအ႐ိွဆုံး အထက္တန္းသူနာျပဳတဦး ဆုံး႐ႈံးရမဲ့အေရးမွာ ကေတာ့ ေက်နပ္ဝမ္းသာစရာေတာ့မဟုတ္လွပါ။ အထက္တန္းခြဲစိတ္ဆရာဝန္ႀကီးကေတာ့ အဘုိး အတန္ဆုံးခြဲစိတ္ခန္းလက္ေထာက္တဦး ဆုံး႐ႈံးရၿပီလုိ႔ ညည္းတြားခဲ့ပါတယ္။ တူညီတဲ့အရည္အခ်င္းနဲ႔ ယုံၾကည္စိတ္ခ်ရမဲ့ အစားထုိးႏိုင္သူတဦးကုိေတြ႕ဘုိ႔ဆုိတာ အလြန္ခဲယဉ္းေၾကာင္းလဲ တတြတ္တြတ္ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မမိဘမ်ားရဲ႕ မဂၤလာပြဲမတုိင္ခင္ညမွာ ေလယာဉ္ဗံုးႀကဲဒဏ္ေၾကာင့္ ေဆး႐ံုႀကီးတြင္ အေရးေပၚခြဲစိတ္မႈလုပ္ရပါတယ္။ သူနာျပဳမ်ားအေဆာင္မွာေနဆဲျဖစ္တဲ့ေမေမဟာ အိပ္ရာမွထၿပီး ခြဲစိတ္ခန္း ဝင္ကူခဲ့ရပါတယ္။ ခြဲစိတ္မႈၿပီးသြားေတာ့ အထက္တန္းခြဲစိတ္ဆရာဝန္ႀကီးက “သူကေတာ့ သူနာျပဳေတြအနက္ စံတင္ေလာက္သူပါပဲ။ လက္ထပ္ရက္မတုိင္ခင္ညမွာေတာင္ ဉာဉ့္နက္နက္ အခ်ိန္ တြင္ ခြဲစိတ္ခန္းဝင္ေပးရေသးတယ္ေနာ္”လုိ႔မွတ္ခ်က္ခ်ခဲ့ပါေသးတယ္။ ဆရာဝန္ႀကီးကပဲ ေမေမရဲ႕ ဘဝသစ္ရဲ႕ပထမေန႔ကုိ ရင္မဆုိင္ရမီ သြားအိပ္ေစခဲ့ပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္
၂၀၁၂ ခု ေမ ၂၇
မိုင္အိနိခ်ိေန႔စဉ္၊ ဂ်ပန္
[၂၀၁၂ ေမ ၂၇ ရက္ေန႔ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံထုတ္ မိုင္အိနိခ်ိ သတင္းစာပါ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ Letter
from Burma: Flowers in her hair 2 ေဆာင္းပါးကုိ ဘာသာျပန္ဆုိပါတယ္။]
ေမာင္ေမာင္လွႀကိဳင္
၂၀၁၂-ေမ-၂၈
