အဲဒီမွာ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီဥကၠ႒ႀကီးက ေတာင္သူလယ္သမား ႏီွးေႏွာဖလွယ္ပြဲဆိုတဲ့ စည္းေ၀းပြဲႀကီးတစ္ခုမွာ လယ္သမားေတြကို ]ငဘ}ေခၚ ေနတာမသင့္ေတာ္ပါဘူးလို႔ ေျပာသြားတယ္။ အဲဒီေတာ့ လယ္သမားေတြကို ငဘေတြလို႔ေရးေနက် သတင္းစာမ်ားက ဘာေရးရမွန္းမသိ ျဖစ္သြားတာေပါ႔။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီအစည္းအေ၀းႀကီးမွာ အဲဒီေတာ္လွန္ဥကၠ႒ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္းက လယ္သမားေတြကို ]ဦးႀကီးတို႔အေနနဲ႔} }ဦးႀကီးတုိ႔က}စသျဖင့္ ရည္ညႊန္းသံုးႏႈန္းသြားေလေတာ့ အဲဒါကိုယူၿပီး ေၾကးမံုသတင္းစာႀကီးက လယ္သမားမ်ားကို ]ဦးႀကီး}တို႔ စတင္သံုးႏႈန္းခဲ့ပါ သတဲ့။ အဲဒီလိုနဲ႔ လယ္သမားေတြဟာ }ဦးႀကီး}ျဖစ္လာရတဲ့ ၂၆ႏွစ္အတြင္းမွာ နဂိုက သူႀကီး၊ၿမိဳ႕အုပ္နဲ႔ ရာဇ၀တ္အုပ္ေလာက္ကို ေၾကာက္ ခဲ့ရရာကေန မူလေၾကာက္ေနက်မ်ားအျပင္ ပါတီတို႔၊ ေကာင္စီတို႔၊ လယ္သမားအစည္းအရံုးတို႔ဆိုတာေတြကိုပါ ေၾကာက္ရတာကလဲြၿပီး ဘာမွ ထူးထူးေထြေထြ မျဖစ္ခဲ့ရံုမက ဆန္အဓိကတင္ပို႔တဲ့ႏိုင္ငံစာရင္း၀င္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဟာ ေဖါက္သည္ေတြပ်က္ရတဲ့ႏိုင္ငံေတာင္ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ အခုေတာ့ ေခတ္ေတြက ေနာက္ထပ္ႏွစ္ဆင့္သံုးဆင့္ေတာင္ ထပ္ေျပာင္းျပန္ၿပီ။ "ဦးႀကီး"တြလည္း ဦးႀကီးေခၚမယ့္သူမရိွျပန္ဘူး။ (ခင္ဗ်ားႀကီးတို႔လို႔ ေခၚမယ္သူေတြဘာေတြ မရိွရင္ပဲ ေက်ုးဇူးတင္ရမယ္)။ အခုေတာ့ အားလံုးက "တာင္သူလယ္သမားႀကီးမ်ား"လို႔ပဲ သံုးႏႈန္းၾကပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ငဘေခၚတာကိုလည္း တင္စားမႈအေနနဲ႕ ႀကိဳက္သလို ေလးစားသမႈနဲ႔ ဦးႀကီးေခၚတာကိုလည္း သေဘာက်ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဦးႀကီးေခတ္ကေတာ့ ကုန္သြားၿပီေပါ႔။ အခုဟာက ေဆြမ်ိဳးထဲမွာေတာင္ ဦးႀကီးတို႔၊ ဦးေလးတို႔ သိပ္မေခၚ ၾကေတာ့ဘူးေလ။ (အာဂ်ဳရိွတို႔ဘာတို႔ေတာင္ ေခၚခ်င္ေနၾကၿပီ)။ ဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က ေခတ္နဲ႔အညီ လယ္သမားႀကီးမ်ားကို ေလးစားသမႈနဲ႔ ထြင္ၿပီး ေခၚၾကည့္ခ်င္တာပါ။ အန္ကယ္ႀကီး၊ အန္ကယ္ေလးမ်ားလို႔ေလ။ လယ္သမားမ်ားကလည္း ဟုိအရင္ရုပ္ရွင္ထဲမွာပဲ ျမင္ရတတ္တဲ့ ပုဆိုးတုိတုိနဲ႔ တဘက္ေပါင္းတဲ့ရုပ္မ်ိဳးမဟုတ္ေတာ့လို႔ေလ။ အခုလယ္ထဲမွာလည္း "ငါႀကိဳက္တာဂ်င္းပင္အျပာ" ဆိုတာမ်ိဳးျဖစ္ေနၿပီ မဟုတ္လား။ ၿပီးေတာ့ အန္ကယ္ေလးဆိုတာကလည္း နာမည္ႀကီးမင္းသားတစ္လက္ကို ရုပ္ရွင္ေလာကသားေတြေခၚတဲ့နာမည္မို႔ လယ္သမားႀကီး၊ လယ္သမားေလးမ်ားကလည္း ေက်နပ္မယ္ထင္ပါတယ္။
ခက္တာက အဲဒီအန္ကယ္ႀကီးအန္ကယ္ေလးတို႔မွာ အခုဟာ ျပႆနာေတြအမ်ိဳးမ်ိဳး ႀကံဳေနၾကရတာကို ၾကားၾကားေနရတာပါပဲ။ တခ်ိဳ႕လယ္သမားမ်ားဟာ တစ္သက္လံုးလုပ္လာတဲ့ လယ္ေတြယာေတြေျမေတြကို အဖြဲ႕အစည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးက အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျပၿပီး သိမ္းယူလိုက္လို႔ စိုက္စရာေတာင္ေျမမရိွရာက ကာလတစ္ခုမွာေတာ့ ေအာင့္ဧည္းခံၾကရာကေန အခုေတာ့ နည္းနည္းေလးေျပာလို႔ဆိုလို႔ ရလာေတာ့မွ လူသိရွင္ၾကား ေအာ္လို႔ရ ငိုျပလို႔ရလာတာကိုး။ ဒီေတာ့မွ အရပ္ရပ္ေနျပည္ေတာ္ ၾကားလို႔မေတာ္တဲ့ကိစၥႀကီးေတြ လႊတ္ေတာ္ ထဲအထိေရာက္ၿပီး လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ကိုယ္စားလွယ္ႀကီးမ်ားက "ဓားျပတိုက္သလိုျဖစ္ေနပါၿပီ"တို႔ ဘာတို႔ေျပာတဲ့အထိ ေရာက္လာတာကိုး။ အမွန္ေတာ့ ေျမသိမ္းတဲ့ကိစၥကို ဓားျပနဲ႕ႏိႈင္းတာကေတာ့ ဓားျပာသိကၡာက်တာေပါ႔ဗ်ာ။ ဓားျပဆိုတာက သူဘယ္သူဆိုတာ လူသိမွာစိုးလို႔ ေမွာင္ရိပ္ခိုရတာတို႔၊ မ်က္ႏွာအ၀တ္စည္းရတာတို႔၊ မ်က္ႏွာဖံုးစြပ္ရတာတို႔၊ ဓားျပတိုက္ၿပီးရင္လည္း လူမိမွာစိုးလို႔ ထြက္ေျပးရတာတို႔ ရိွေသးတာကိုး။ အခုေျမသိမ္းတဲ့သူက ေမွာင္ရိပ္ခိုစရာမလို၊ မ်က္ႏွာအ၀တ္စည္းစရာလည္းမလို၊ ေၾကာက္ၿပီးရွက္ၿပီးလည္း ထြက္မေျပးဆိုေတာ့ ဓားျပက သူ႕ထက္ ရွက္တတ္ ေၾကာက္တတ္ေသးတာမို႔ တနည္းအားျဖင့္ "ဟီရိဂုဏ္" "ၾသတပၸဂုဏ္"ေတြမွာ သူ႕ထက္ဓားျပကသာတယ္ ဆိုရမွာေပါ႔။ ဒီေတာ့ သူတို႔လို လူမ်ိဳးေတြနဲ႔အႏိႈင္းခံရရင္ ဓားျပကေတာင္ စိတ္ဆိုးမယ္ထင္တာပါပဲ။
တေလာက ၾကားဖူးလိုက္တဲ့အျဖစ္တစ္ခုမွာဆို ေျမသိမ္းသူက ေျမပိုင္သူဆီက ၀ယ္ဖို႔ပြဲစားနဲ႔ စကားလာေျပာဖူးေပမယ့္ ပြဲစားဆီကေရာ ၀ယ္ခ်င္သူဆိုတဲ့ဆီကပါ ေငြတစ္ျပားမွ မရခဲ့ဖူးဘူးတဲ့။ (ၾကားပြဲစားက လိမ္ယူထားတာလားေတာ့ မဆိုႏိုင္ဘူးေပါ႔)။ ဒါေပမဲ့ သူ႕ေျမနာမည္ေပါက္ သြားၿပီဆိုၿပီး အပင္ေတြ လာစိုက္ေတာ့တာဆိုကိုး။ အဲဒီမွာ လယ္သမားေတြကလည္း ကိုယ့္လယ္ကိုယ္ယာထဲ ၀င္စိုက္ေတာ့ တစ္ေန႔မွာ အခုပိုင္ရွင္ဆိုသူႀကီးနဲ႔ ပက္ပင္းတိုးၿပီး ေသနတ္ထုတ္ခ်ိန္လို႔ ထြက္ေတာင္ေျပးရဆိုပဲ။ ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ပိုင္ရွင္ဆိုေနသူႀကီးက မီဒီယာတစ္ခုက အင္တာဗ်ဴးရာမွာ သူ႕ေျမျဖစ္ေနၿပီမို႔ လာမစိုက္ပါနဲ႔လို႔ ေျပာေနတဲ့ၾကားက လာလာစိုက္ေနေတာ့ "ကြၽန္ေတာ္လည္း ေျခာက္ခ်င္လာတာေပါ႔-လို႔" ဆိုတာမ်ိဳး ၀န္ခံေျပာထားတာေတာင္ ဖတ္ရပါတယ္။ ကဲ၊ အန္ကယ္ေလး၊ အန္ကယ္ႀကီးတို႔ အႏၱရာယ္နီးပံုမ်ား ေျပာပါတယ္။ အခုေတာ့ သမၼတႀကီးဆီကို ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ နာယကႀကီးက သ၀ဏ္လႊာေတာင္ပို႔ၿပီး ေျပာၿပီေလ။ လယ္ယာေျမျပႆနာမ်ားကို လိုအပ္တာထက္ အခ်ိန္မဆြဲပဲ ျပည္သူေတြနစ္နာတာေတြ ေျဖရွင္းေပးဖုိ႔ဆိုတာ။ အဲဒီမွာ ဓားမဦးခ်လုပ္လာတဲ့ေျမေတြျဖစ္ရက္နဲ႔ ေျမပိုင္ခြင့္မရၾက တာေတြ၊ ေျမပံုနဲ႔ေျမျပင္ကြဲလြဲမႈကို လစ္လ်ဴရႈထားတာေတြ၊ နစ္နာေၾကး ထုိက္ထုိက္တန္တန္မရတာေတြကိုလည္း ျပည့္ျပည့္စံုစံု ေဖာ္ျပထား တာေတြ႕ရလို႔ ဓားျပထက္ဆိုးတဲ့ သူေတြမ်ား မ်က္ခံုးလႈပ္ေလမလား၊ ဒါမွမဟုတ္၊ မရွက္ပါဘူး၊မေၾကာက္ပါဘူးဆိုတာကိုမ်ား လာေျခာက္ေနေသး တယ္လို႔မ်ားဆိုေလမလား ေစာင့္ၾကည့္ရမွာပါပဲ။
ၿပီးေတာ့ "ေတာင္သူလယ္သမား ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေရး အက္ဥပေဒ"ဆိုတာႀကီးကိုလည္း ထုတ္ျပန္ဖို႔ ျပင္ဆင္လာၿပီး အဖြဲ႕အစည္းမ်ားကိုလည္း ခ်ျပေဆြးေႏြးေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ အရင္ စီးပြားေရးတကၠသိုလ္ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေဒါက္တာလွျမင့္ ရဲ႕ေဆာင္းပါး (ဆရာခင္ေမာင္ညိဳ(ေဘာဂေဗဒ)က ဘာသာျပန္ၿပီး ႏိုင္ငံပိုင္သတင္းစာေတြမွာေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္) မွာက အဲဒီဥပေဒမွာ ျမန္မာ ႏိုင္ငံရဲ႕ လယ္ယာလုပ္ငန္းခြင္မွာ လူဦးေရဆယ္သန္းေလာက္အထိ ရိွတဲ့ ေျမမဲ့ယာမဲ့လယ္ယာလုပ္သားေတြ ပါပံုမရဘူးလို႔ ေဖာ္ျပထားပါ တယ္။ အဲဒီလူေတြကို အရင္ကလို စပါးရိတ္ခ်ိန္က်မွ စပါးေပးရတာမဟုတ္ပဲ လစဥ္ေငြေပးၿပီး သူတို႔က ဆန္၀ယ္စားရတဲ့ အဆင္းရဲဆံုး လူေတြျဖစ္တာကိုလည္း ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ဒါတင္မက ဒီဥပေဒမွာေဖာ္ျပထားတဲ့ ]အနိမ့္ဆံုးအာမခံ ဆန္ေစ်းႏႈန္းအစီအစဥ္}ဟာ ကမၻာ႔ ေပါက္ေစ်းထက္ ျပည္သူ႕ဘ႑ာေငြနဲ႔ ပိုေပး၀ယ္မယ့္သေဘာျဖစ္ၿပီး ယခင္ေခတ္မွာလည္း ဒီအမွားမ်ိဳး မွားခဲ့ဖူးလို႔ ဆန္ေတြ ေလွာင္စရာေနရာမရိွ ျဖစ္ခဲ့ပံု၊ လက္ရိွအဲဒီစနစ္ က်င့္သံုးတဲ့ထုိင္းႏိုင္ငံမွာ အစိုးရက ဆန္ေတြလက္ထဲအပံုလိုက္ပိုက္မိေနၿပီး ဆန္ေတြကို ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ၊ ေနာက္ထပ္၀ယ္ဖို႔ေငြလည္းမရိွျဖစ္ပံုကိုပါေဖာ္ျပထားပါတယ္။
သမၼတအႀကံေပး ဆရာဦးျမင့္ရဲ႔ထင္ျမင္သံုးသပ္ခ်က္ထဲမွာလည္း }}အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆုိရာတြင္ အကူအညီ အလြန္အမင္းလိုအပ္ေနေသာ အဆင္းရဲဆံုးလယ္ယာမဲ့ လယ္လုပ္သားမ်ားကို အထူးထည့္သြင္းေဖာ္ျပသင့္ပါသည္}} လို႔ ေဖာ္ျပထားတာမို႔ ဥပေဒၾကမ္းဘ၀မွာ အခုလို ပညာရွင္မ်ား ျပဳျပင္ေ၀ဖန္ခြင့္ရတာကိုပဲ ေက်းဇူးတင္ ၀မ္းသာရမွာေပါ႔ခင္ဗ်။ ဒီအထဲမွာ ဒီဥပေဒနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကုန္သြယ္လယ္ယာက အၿငိမ္းစားပညာရွင္တစ္ဦးနဲ႔ စကားစပ္မိရာမွာ သူေထာက္ျပတဲ့အခ်က္ က ပိုစိတ္၀င္စားစရာေကာင္းေနပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ဒီဥပေဒမွာ ေတာင္သူလယ္သမားဆိုတာဟာ ဘယ္လိုလူေတြလဲလို႔ အဓိပၸာယ္ သတ္မွတ္ရာမွာ စိုက္ပ်ိဳးေမြးျမဴေရး လုပ္ငန္းရွင္မ်ား၊ အဲဒီလုပ္ငန္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သြင္းအားစုေတြ ထုတ္ကုန္ေတြကို ၀ယ္ယူတင္သြင္းသူ၊ ထုတ္ပိုးတင္ပို႔ေရာင္းခ်သူစတဲ့ လုပ္ငန္းရွင္မ်ားဟာ ေတာင္သူလယ္သမားေတြအျဖစ္ ထိပ္ဆံုးကပါေနၿပီး တကယ္ဟိုဒင္းထဲ ရြံ႕တစ္ပိႆာ ေလာက္၀င္ေအာင္ ကိုယ္တုိင္လုပ္ရတဲ့ဆိုတဲ့ ေျမယာလုပ္သားေတြကို ေတာင္သူလယ္သမားလို႔ ေခၚမထားပါဘူး ဆိုတဲ့အခ်က္ပါပဲ။ ဒါဆိုေနာင္ကို ဓားမဦးခ် လယ္ယာလုပ္ငန္းကို လုပ္ခဲ့ေပမယ့္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ေျမမဲ့ယာမဲ့ ျဖစ္ေနသူမ်ားက အဲဒီဥပေဒအရ "ေတာင္သူလယ္သမား"လို႔ ကိုယ့္ဖါသာေတာင္ မိတ္မဆက္ရဲပဲ လယ္အေၾကာင္း၊ ယာအေၾကာင္း သိသည္ျဖစ္ေစ၊ မသိသည္ျဖစ္ေစ၊ ဘာမာစတီဆန္တို႔ဘာတို႔ပါ သိသူျဖစ္ျဖစ္၊ စိုက္ပ်ိဳးေရးနဲ႔ပတ္သက္ရင္ ထညက္ကိုမ်ိဳးခ်န္ၿပီးစိုက္ရမယ္ဆိုတဲ့လူမ်ိဳးျဖစ္ျဖစ္ စိုက္ပ်ိဳးေရးနယ္ ထဲ ေငြလံုးေငြရင္းနဲ႔၀င္စီးပြားရွာမယ့္ ကုမၸဏီတို႔၊ လုပ္ငန္းရွင္တို႔ျဖစ္ရင္ သူတုိ႔က "လယ္သမားႀကီး"တြမ်ား ျဖစ္ေနၾကမွာတဲ့လား။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေတာင္သူလယ္သမား အန္ကယ္ႀကီးအန္ကယ္ေလးမ်ား ကိုယ့္ဖါသာဘာေခၚရမွန္းမသိခ်ိန္မွာ ေပါက္ျပားမကိုင္၊ ပါမစ္ကိုင္၊ တံစဥ္မသံုး၊ ေဒၚလာသံုး၊ ေကာက္ရိုးမေပြ႕ လက္ေဆာင္ျခင္းေပြ႕ၿပီး လယ္သမားအစစ္မ်ား လက္သီးဆုပ္ေလာက္ရခ်ိန္မွာ သူတို႔က "ေတာင္ဓလာက္ အရယူၾကမယ့္ "လည္သူေတာင္သမား"မ်ားက ေတာင္သူလယ္သမားျဖစ္မလာဖို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔အားလံုး ၀ိုင္း၀န္း ဂရုျပဳ ထိမ္းေက်ာင္းၾကရမယ္လို႔ ထင္မိေၾကာင္းပါဗ်ာ။ ။ ရီေနႏိုင္