မေျပာမၿပီး၊ မတီးမျမည္ဆိုသလို မေျပာခ်င္ေပမယ့္ ေျပာကိုေျပာရမယ့္ အေျခအေနမ်ဳိးက ေပၚေပၚလာတယ္။ သတင္းစာဆရာဆိုတာ မေတာ္မတည့္တာေတြ႔ရင္ ေထာက္ျပ၊ အႀကံျပဳဖို႔ တာဝန္ရွိတယ္။ အဲဒီအတြက္ ဘယ္သူ႔မ်က္ႏွာကိုမွ ေထာက္ေနမွာမဟုတ္ဘူး။ အေရးႀကီးတာက က်ေနာ္တို႔သတင္းစာဆရာေတြ ဘယ္ေနရာကေန ရပ္ၿပီး ေျပာေနသလဲဆိုတာ ကြဲဖို႔ပဲလိုတယ္။ က်င့္ဝတ္နဲ႔လည္းညီ၊ ႐ုိးသားမႈလည္းရွိ၊ ပုဂၢိဳလ္ေရးတိုက္ခိုက္မႈမပါ ႏိုင္ငံေတာ္နဲ႔ ႏုိင္ငံသားအားလုံးရဲ႕အက်ဳိးစီးပြားဖက္က ရပ္တည္၊ ရည္ရြယ္တာလည္းမွန္ရင္ မေျပာရဲ၊ မေရးရဲစရာ ဘာမွ မရွိဘူး။ အေရးႀကီးတာက ဒီလို ခံယူခ်က္ရွိတဲ့ သတင္းစာဆရာေတြနဲ႔ သတင္းမီဒီယာေတြ ေရရွည္ရပ္တည္ႏုိင္ဖို႔ပဲ။ ဒီလိုမွမဟုတ္ပဲ အေဖေတာ့၊ ေမာင္ေတာ့၊ အတင္းအဖ်င္း၊ ဆဲစာ၊ ဆိုစာ၊ ကေလာ္တုတ္စာေတြနဲ႔ သိမ္ဖ်င္းနိမ့္က်တဲ့ သည္းေျခႀကိဳက္ အဝါေရာင္ သတင္းမီဒီယာေတြသာ ႀကီးစိုးလာရင္ မ်က္ျဖဴဆိုက္ေလ ဆရာႀကိဳက္ေလဆိုသလို ဘယ္သူက ဝင္အျမတ္ထုတ္သြားမလဲဆိုတာ ေျပာေနစရာလိုမယ္မထင္ဘူး။
ဒါေပမဲ့ခက္တာက ႏွစ္အမ်ားႀကီး တစ္ဖက္သတ္ အဖိအႏွိပ္၊ အကြပ္အညွပ္ခံခဲ့ရတဲ့ ျပည္သူအမ်ားစုက သူတို႔အရင္က မေျပာရဲ၊ မဆိုရဲခဲ့တာေတြ၊ သူတို႔ မသိေသးတဲ့ တစ္နည္းအားျဖင့္ သူတို႔ မုန္းတီးခဲ့တဲ့ အာဏာရွင္နဲ႔ ခ႐ိုနီေတြရဲ႕ အမွန္၊ အမွားေရာေနတဲ့ အတင္းအဖ်င္းေတြကို အာသာငမ္းငမ္းျဖစ္တာ ဆန္းေတာ့ မဆန္းဘူး။ အဲေတာ့ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ ပီပီသသ ရပ္တည္ၿပီး တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ သြားေနတဲ့ သတင္းမီဒီယာေတြ အနည္းနဲ႔ အမ်ားဆုိသလို ထိခိုက္တာေပါ့။ ေန႔စဥ္သတင္းစာထုတ္ေနတဲ့ မီဒီယာတခ်ဳိ႕ဆိုရင္ ဘယ္ခ႐ိုနီ၊ ဘယ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ သားသမီးနဲ႔ မွ မပတ္သက္ပဲ ကိုယ့္ေခြ်းနဲစာနဲ႔ ရည္တည္ေနရတာ။ သတင္းစာ စထုတ္တဲ့ေန႔႕စၿပီး ေန႔စဥ္႐ႈံးလာတာ အခုဆို ခုႏွစ္လေက်ာ္ ရွစ္လထဲေရာက္တဲ့အထိ ႐ႈံးေနတုန္း။ အစိုးရက ပါးစပ္က ဒီမိုကေရစီေျပာ၊ ပုဂၢလိက မီဒီယာေတြကို အေလးထားတယ္ေျပာေနေပမဲ့ လက္ေတြ႔မွာေတာ့ ပုဂၢလိက မီဒီယာစစ္စစ္ေတြကို သြယ္ဝိုက္ၿပီး ေသေအာင္သတ္သလိုပဲ။
ဒီေနရာမွာ ပုဂၢလိက မီဒီယာစစ္စစ္ေတြလို႔ ေျပာတာ အေၾကာင္းရွိတယ္။ ဒီမိုကေရစီအေရး တိုက္ပြဲဝင္ေနတဲ့ ကာလေတြတုန္းက အဆဲအဆိုခံ၊ အတိုင္အေတာခံ၊ အပိတ္အသိမ္းခံ၊ အၿခိမ္းအေျခာက္ခံ၊ ရန္-ငါစည္း အျခားခံ၊ တရားအစြဲခံၿပီး ယုံၾကည္ရာကို ရဲရဲဝ့ံဝံံ့ ရပ္တည္လာခဲ့တဲ့ သတင္းသမားစစ္စစ္ေတြရဲ႕ သတင္းမီဒီယာစစ္စစ္ေတြ ဒီေန႔အခ်ိန္မွာ ဖုတ္လႈိက္ဖုတ္လႈိက္နဲ႔ မနည္းအားယူရပ္တည္ေနရတဲ့အခ်ိန္ အာဏာရွင္ေတြနဲ႔ သိသိသာသာတစ္မ်ဳိး မသိမသာတစ္မ်ဳိး၊ တိုးတိုးတိတ္တိတ္တစ္မ်ဳိး တစ္ခ်ိန္လုံးေပါင္းစားလာခဲ့တဲ့ သူေတြ၊ အာဏာရွင္အဆြယ္အပြားေတြ၊ ခ႐ိုနီလို႔ေျပာရမယ့္ အခြင့္အေရးသမား လုပ္စားကိုင္စားေတြ၊ ႏိုင္ငံတကာ ေထာက္ပံ့လွဴဒါန္းေငြေတြ ဗုံးေပါလေအာရၿပီး ျပည္ပမွာ အီလစ္ေတြလိုေနလာတဲ့သူေတြ (ေထာက္လွမ္းေရးက ျပည္ေျပးေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ေရာလႊတ္လိုက္တဲ့ ငါးေထာင္စား၊ သုံးေထာင္စားသတင္းေပးေတြ) လြတ္လပ္ခြင့္ေပးတဲ့ကာလလည္းေရာက္ေရာ မီဒီယာေလာကထဲ ဒိုင္ဗင္ပစ္ဝင္လာလိုက္ၾကတာ ေနရာတကာ သူတို႔ခ်ည္း။ အဲေတာ့ သာမန္လူေတြ ဘယ္လိုမွ မရႏိုင္တဲ့ ေထာက္လွမ္းေရးရီပို႔တို႔၊ ရဲစစ္ခ်က္တို႔ ရတာ ဘာမွမဆန္းဘူး။ တကယ္ေတာ့ အခုမွ သူတို႔အခ်င္းခ်င္း အရင္က မေၾကနပ္တာေတြ အျပန္အလွန္ ခြပ္ခ်င္တာနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ အလံလႊင့္ၿပီး အသံေကာင္းဟစ္ေနၾကတာ။ တကယ္ေတာ့ အခ်င္းခ်င္း ျပန္ေဆာ္ေနၾကတာ။ ေသခ်ာဖတ္ၾကည့္ေလ။ ခ႐ုိနီဆိုၿပီး ဆဲတဲ့အထဲမွာ ဘယ္ခ႐ိုနီေတြ မပါဘူးလဲ၊ အာဏာရွင္ဆိုၿပီး ကေလာ္တုပ္တဲ့အထဲ ဘယ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြ မပါဘူးလဲ ဆိုတာ။ ဒီေန႔ ျပည္တြင္းမွာ ငါကြ လုပ္ေနတဲ့သူတခ်ဳိ႕ကိုလည္းၾကည့္ဦး။ သူတို႔ မလိုတဲ့သူမွန္သမွ် ပတ္ဆဲ၊ အပုတ္ခ်၊ လိုတဲ့သူ ဒါမွမဟုတ္၊ မိတ္ေဆြဖြဲ႔ထားတဲ့သူ၊ ရွယ္ရာဝင္ထားတဲ့သူက် ဘာမဟုတ္တာလုပ္လုပ္ ဘာမွ မေျပာဘူး။ ဒါေတြေျပာရင္ ကုိယ္ပဲ အဆိုးျမင္တယ္ ျဖစ္အုံးမယ္။ ေတာ္ၿပီ။ မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး။
ေျပာခ်င္တာက မိေက်ာင္းကန္ကိစၥ။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ၂၀၀၇ မတိုင္ခင္ ၂၀၀၃ ဒီပဲယင္းကိစၥကတည္းက စနစ္တက် ေလ့က်င့္ထားတဲ့ အၾကမ္းဖက္ ေခၚစြမ္းအားရွင္ေတြကို ဝတ္စုံတစ္ခု ဝတ္ခိုင္းၿပီး ထုတ္သုံးတယ္လို႔ ယူဆစရာရွိတယ္။ သာမန္အားျဖင့္ ဒီလိုၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ဆႏၵျပေနတဲ့ အသက္အရြယ္ရ အမ်ဳိးသမီးႀကီးေတြကို ဒီလိုနည္းနဲ႔ အၾကမ္းဖက္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ၂၀၀၇မွာ သံဃာကိုေတာင္ မေရွာင္ လက္ရဲဇက္ရဲ ႐ိုက္ရဲ၊ သတ္ရဲတဲ့သူေတြကို သုံးဖို႔မ်ားတယ္။ ခန္႔မွန္းၾကည့္တာပါ။ ျဖစ္ႏိုင္ေျခေတာ့မ်ားတယ္ထင္တာပဲ။ တကယ္ဆို ဆႏၵျပတဲ့သူေတြ မွားတာ၊ မွန္တာ၊ လြန္တာ၊ မလြန္တာ တစ္ပိုင္း။ ဒီလိုနည္းနဲ႔သုံးၿပီး ၿဖိဳခြဲတာမွန္သမွ် ျပတ္ျပတ္သားသား ဆန္႔က်င္တယ္။ သူတို႔တကယ္နစ္နာၾကလို႔သာ ဒီေလာက္အထိ ဇြဲရွိရွိ ဆႏၵျပၾကတာေပါ့။ ကိုယ္ကလည္း မတရားသိမ္းထားေသး။ အၾကမ္းနည္းလည္းသုံးေသးဆိုရင္ သိပ္ၾကည့္မေကာင္းဘူး။ ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ္ အိုးမဲျပန္သုတ္မိသလိုျဖစ္ေနတယ္။ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြ လာေျပာတာကလည္း ႐ိုက္ႏွက္ၿပီးမွ ျဖစ္ေနတယ္။ လာတဲ့ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ကိုၾကည့္အုံး။ သူကိုယ္တိုင္ ေတာင္ဥကၠလာက ပန္းဥယ်ာဥ္နဲ႔ ကစားကြင္းေျမေနရာကိစၥ ၿငိထားတဲ့သူ။ ဘာေတြျဖစ္ေနၾကတာလဲ၊ ဘာ့ေၾကာင့္ ျဖစ္ရတာလဲ၊ ေနာက္ကြယ္မွာ ဘာေတြရွိေနလဲ၊ ဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္ လုပ္ရတာလဲ၊ ဘယ္သူက အမိန္႔ေပးတာလဲ၊ ဘယ္သူ႔ကို ေရာင္းထားၿပီးသားျဖစ္ေနလို႔လဲ၊ ေရာင္းထားၿပီးသားျဖစ္ေနရင္ေတာင္ ညွိႏႈိင္းလို႔ မရေတာ့ဘူးလား၊ နစ္နာသူေတြကို ေျဖသိမ့္စရာ တျခားနည္းလမ္း မရွိေတာ့ဘူးလား၊ ေမးခြန္းေတြ တသီႀကီး။
အဲဒီအေတြးေတြနဲ႔ပဲ မနက္ဖန္ထုတ္ သတင္းစာအတြက္ ေခါင္းႀကီးေရးျဖစ္တယ္။ မေအာင့္ႏိုင္တာနဲ႔ ဒီေန႔ႀကိဳတင္လိုက္တယ္။ သတင္းစာထြက္လာရင္ေတာ့ ဝယ္ဖတ္ၿပီး အားေပးၾကအုံး။
ဟန္ျပအေျပာင္းအလဲေလာ
၁၉၉၂ခုႏွစ္ခန္႔ကပင္ တပ္မေတာ္ အင္ဂ်င္နီယာတပ္ရင္း
က သိမ္းယူထားသည့္ သဃၤန္းကြ်န္းၿမိဳ႕နယ္၊ မိေက်ာင္းကန္ရပ္ကြက္ေျမေနရာမ်ား ျပန္လည္ရလိုေသာေၾကာင့္ သပိတ္စခန္းဖြင့္ကာ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပေနၾကသူ မူလပိုင္ရွင္ အမ်ဳိးသမီးႀကီးမ်ားကို တပ္စည္ပင္တံဆိပ္မ်ားပါသည့္ အေပၚဂ်ာကင္ ဂ်ဳိင္းျပတ္အနက္ေရာင္ တူညီဝတ္စုံဝတ္ဆင္ထားသူမ်ားက အၾကမ္းဖက္ ဝင္ေရာက္႐ုိက္ႏွက္ခဲ့ၾကသည္။
ထိုသို႔ အၾကမ္းဖက္႐ိုက္ႏွက္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ေနသူ အမ်ဳိးသမီး ဆယ္ဦးေက်ာ္ ဒဏ္ရာရရွိခဲ့ၿပီး သဃၤန္းကြ်န္း စံျပေဆး႐ုံႀကီးသို႔ တင္ပို႔ ကုသခဲ့ရသည္အထိ အေျခအေနတင္းမာသြားခဲ့သည္။
၂၀၀၇ခုႏွစ္ သံဃာေတာ္မ်ားဆႏၵျပမႈေနာက္ပိုင္း ပဋိပကၡမ်ား၊ အထိက႐ုဏ္မ်ားကို ျပည္သူ႔ရဲတစ္ျဖစ္လည္း ျမန္မာႏုိင္ငံရဲတပ္ဖြဲ႔ အထိက႐ုဏ္းႏွိမ္နင္းေရး တပ္ဖြဲ႔မ်ားျဖင့္ ႏွိမ္နင္းလာခဲ့ရာ လူ႔အခြင့္အေရးကိုအေျခခံကာ ႏုိင္ငံတကာက လက္ခံထားသည့္ အထိက႐ုဏ္းႏွိမ္နင္းသည့္ပုံစံမ်ဳိးမဟုတ္သည့္အတြက္ ေဝဖန္မႈမ်ားစြာႏွင့္ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရသည္။
ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပေနသည့္ သံဃာေတာ္မ်ားကို ရက္စက္စြာ အၾကမ္းဖက္ ႐ုိက္ႏွက္ျခင္း၊ ညအခ်ိန္မေတာ္တြင္ သံဃာေတာ္မ်ား သီတင္းသုံးရာ ေက်ာင္းတိုက္အတြင္း အလစ္အငိုက္ ဝင္စီးကာ အၾကမ္းဖက္ တိုက္ခိုက္ျခင္း၊ လာေရာက္ၾကည့္႐ႈေသာ လူအုပ္အတြင္း ေသနပ္ျဖင့္ ပစ္ခတ္ခဲ့ျခင္းမွာ တပ္မေတာ္အစိုးရ တစ္နည္းအားျဖင့္ စစ္အစိုးရလက္ထက္တြင္ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ မ်ားစြာ ေစာဒကတက္စရာမရွိေပ။
သို႔ေသာ္ ျပည္သူလူထုက ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္ေသာ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္ထားသည့္ သမၼတဦးေဆာင္ေသာ အရပ္သားအစိုးရလက္ထက္ ဒီမိုကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းေရးကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနပါသည္ဟု တိုင္းသိ၊ ျပည္သိ၊ ကမာၻသိ ထုတ္ေဖာ္ေၾကညာထားေသာ ကာလမ်ဳိးတြင္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ားကို ႏွိမ္နင္းေျဖရွင္းရာတြင္ ယခင္စနစ္ဆုိးအတိုင္းရွိေနျခင္းမွာ ေမးခြန္းထုတ္စရာေကာင္းလွသည္။
လက္ပံေတာင္းေတာင္ေဒသ ဆႏၵျပသူ သံဃာေတာ္မ်ား၏ သပိတ္စခန္းကိုလည္း ညအခ်ိန္မေတာ္ သူပုန္စခန္းဝင္စီးသကဲ့သို႔ အလစ္ဖမ္း တိုက္ခိုက္သည့္အျပင္ မီးေလာင္ေစတတ္ေသာ လက္နက္မ်ား အသုံးျပဳခဲ့ဲျခင္း၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ ၊ မရမ္းကုန္းၿမိဳ႕နယ္ မင္းဓမၼလမ္းေဘးရွိ အလွစိုက္ပန္းပ်ဳိးပင္ေရာင္းခ်သူမ်ားကိုလည္း ညအခ်ိန္မေတာ္တြင္ ထြက္ေပါက္ပိတ္ အၾကမ္းဖက္တိုက္ခိုက္ျခင္း၊ ယခုလတ္တေလာ မိေက်ာင္းကန္ေျမအေရး ဆႏၵျပသူမ်ားကိုလည္း ထပ္မံ အၾကမ္းဖက္ ၿဖိဳခြင္းလာျခင္းတို႔မွာ အေျပာႏွင့္ အလုပ္ ညီပါ၏ေလာဟု ေမးစရာရွိေပသည္။
ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးဌာနျဖစ္ေစ၊ ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီးအစိုးရျဖစ္ေစ၊ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီးဌာနျဖစ္ေစ ယေန႔အခ်ိန္အထိ ျပည္သူလူထုက အစိုးရဟုသာ တစ္ေပါင္းတစ္စည္းတည္း မွတ္ယူထားခံရသူမ်ားအေနႏွင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ားကို ဒီမိုကေရစီစံႏႈန္းမ်ားႏွင့္ အညီ တာဝန္ယူေျဖရွင္းေပးရန္ တာဝန္ရွိေပသည္။ အၾကမ္းဖက္ႏွိမ္နင္းမႈမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာမည့္ ေဖ်ာက္ဖ်က္မရသည့္ ေနာက္ဆက္တြဲျပႆနာမ်ားကိုလည္း အၾကမ္းဖက္ႏွိမ္နင္းရန္ အမိန္႔ေပးေစခိုင္းသူမ်ားကို ကုိယ္စားျပဳေသာ အဖြဲ႔အစည္း သို႔မဟုတ္ အစိုးရက တာန္ယူရမည္ျဖစ္သည္။
ၿပီးခဲ့ေသာ ကာလမ်ားအတြင္း ျမန္မာႏိုင္ငံတစ္ဝန္းရွိ ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားတြင္ ဘာသာေရးအေရၿခဳံ လူတစ္စုက ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ စနစ္တက် က်ဴးလြန္ခဲ့ေသာ လူသတ္၊ မီး႐ႈိ႕၊ လုယက္၊ အၾကမ္းဖက္လုပ္ရပ္မ်ားကိုမူ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ေနသူမ်ားႏွင့္မတူ ကြဲျပားစြာ ထိန္းသိမ္းေသာ ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးဌာန၏ အျပဳအမူမွာ မ်ားစြာသံသယျဖစ္စရာေကာင္းေၾကာင္း ေဝဖန္သုံးသပ္မႈမ်ား က်ယ္ေလာင္စြာ ထြက္ေပၚလွ်က္ရွိသည္။
အင္အားသုံးကာ အၾကမ္းဖက္ႏွိမ္နင္းမႈမ်ား၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ အမ်ားျပည္သူအား ပြင့္လင္းစြာ မထုတ္ျပန္ရဲေသာ ႀကီးမားသည့္ အက်ဳိးစီးပြားမ်ား ပါဝင္ပတ္သက္ေနသေလာဟူ၍လည္း ေမးခြန္းထုတ္စရာရွိေပသည္။ လက္ရွိဆႏၵျပေနေသာ မိေက်ာင္းကန္ေျမေနရာမ်ားမွာ ႏိုင္ငံျခားကုမၸဏီတစ္ခုထံ ႏွစ္ရွည္ငွားရမ္းေရာင္းခ်ထားေၾကာင္း အတည္မျပဳရေသးသည့္ သတင္းမ်ားလည္း ထြက္ေပၚလွ်က္ရွိရာ ယခုကဲ့သို႔ အင္အားသုံးကာ ဇြတ္အတင္းအၾကမ္းဖက္ ႏွိမ္နင္းျခင္းက ထိုသတင္းမွန္ကန္ေၾကာင္း သက္ေသျပသကဲ့သို႔ ရွိေပမည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံသာမက ကမာၻတစ္ဝန္းလုံး ဒီမိုကေရစီလူ႔ေဘာင္တစ္ရပ္ဆီသို႔ ဦးတည္စျပဳေနေသာကာလမ်ဳိးတြင္ ဤသို႔ေသာ အေရးကိစၥမ်ဳိးကို ၿငိမ္းခ်မ္းေသာနည္းလမ္းျဖင့္ ေစ့စပ္ညွိႏႈိင္းေျဖရွင္းျခင္းျဖင့္ ရွည့္လည္းေလွ်ာက္သာ ပ်ားလည္းစြဲသာ အေျခအေနမ်ဳိး ဖန္တီးသင့္ေသာ္လည္း ယခင္နည္းလမ္းေဟာင္းမ်ားအတိုင္းသာ ေျဖရွင္းေနပါက လက္ရွိအေျပာင္းအလဲသည္ အစစ္အမွန္မဟုတ္ပဲ ဟန္ျပသက္သက္ျဖင့္ ျပည္သူလူထုႏွင့္ ႏုိင္ငံတကာကို လိမ္ညာေနျခင္းဟု သံသယႀကီးစြာ စြပ္စြဲေျပာဆိုေနသူမ်ား မွန္ကန္ေၾကာင္း လက္ေတြ႔လုပ္ရပ္မ်ားျဖင့္ သက္ေသျပသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနမည္ကို အထူးသတိခ်ပ္သင့္ေပသည္။
အယ္ဒီတာ(၈-၁၂-၂၀၁၃)
Kyaw Min Swe