အမ်ိဳးသမီး လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ေတြ အမ်ားႀကီး ျဖစ္လာေတာ့မွာတဲ့။ အမ်ိဳးသမီးမ်ားရဲ႕ ႏိုင္ငံေရး ဦးေဆာင္မႈ အခန္းက႑ ဆိုလား ဘာဆိုလားပဲ။
ကၽြန္ေတာ္က လူပ်ိဳဆိုေတာ့ သိပ္ၿပီး ေရွာ႔ခ္မရွိဘူး။ အရက္ ေသာက္ခ်င္ ေသာက္တယ္။ အႏွိပ္ခန္းကို ေရာက္ခ်င္ ေရာက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေရာက္ဖူးတဲ့ အႏွိပ္ခန္း တစ္ခုဆိုရင္ မိန္းကေလး အေယာက္ ၇၀ေတာင္ ရွိတယ္ဗ်။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ ရွိတဲ့ အႏွိပ္ခန္း အားလံုးလိုလိုမွာ ဧရာ၀တီတိုင္းက မိန္းကေလးေတြနဲ႔ အညာက မိန္းကေလးေတြ မ်ားပါတယ္။
အႏွိပ္ခန္းမွာ လုပ္တယ္ဆိုတိုင္း အထင္မေသး ေစခ်င္ဘူး။ ကာယ အားကိုးၿပီး သမၼာ အာဇီ၀နဲ႔ ပိုက္ဆံ ရွာေပမယ့္ ဘြဲ႔ရေတြေတာင္ ပါေသးတယ္။ အႏွိပ္ခန္းက မိန္းကေလး တိုင္းလိုလိုက စာရိတၲ ပ်က္ယြင္းေနတာ မဟုတ္ဘူး။ တစ္လလံုး အႏွိပ္ခန္းကို လာသမွ် ဘူဇြာႀကီးေတြကို အသားကုန္ ႏွိပ္နယ္ေပးၿပီး ရတဲ့ ပိုက္ဆံ ႏွစ္သိန္းခြဲ၊ သံုးသိန္းကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ စုၿပီး ရြာျပန္ ပို႔ေပးရတာ။ တစ္နာရီလံုးႏိွပ္မွ သူတို႔ခင္မ်ာ ငါးရာပဲ ရရွာတာပါ။ တစ္လလံုး နာရီ သံုးရာေလာက္
ရမွ အဆင္ေျပတယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ အႏွိပ္ခန္းမွာ အလုပ္လုပ္တယ္ဆိုၿပီး ရြာမွာ သတင္းျပန္႔သြားလို႔ ကေတာ့ ေသၿပီ။ အဲဒီရြာကို ျပန္လာဖို႔ မစဥ္းစားနဲ႔ေတာ့
ေကာလာဟလက ျပန္႔ေနၿပီ။
ဒီၾကားထဲ အေညာင္းမိေနတဲ့ ကိုယ္ေတာ္ ေတြက မုန္႔ဖိုး သံုးေလးေထာင္
ေပးၿပီး လက္ကိုင္ ေပါင္ကိုင္နဲ႔၊ တခ်ိဳ႕က ဟိုတယ္ကို လိုက္မလားေတာင္ ခ်ိန္းလိုက္ေသးတယ္။ ဒါအႏွိပ္ခန္း တစ္ခုမွာရွိတဲ့ ဇာတ္လမ္းပဲ ရွိေသးတာ။
ရန္ကုန္ တစ္ၿမိဳ႕လံုးမွာ အဲဒီလို အႏွိပ္ခန္း ၈၀ ေလာက္ရွိတယ္။
ႏိုက္ကလပ္ အေတာ္မ်ားမ်ား ကိုလည္း ေရာက္တယ္။ ႏိုက္ကလပ္ တစ္ခုမွာ မရွိဘူး ဆိုရင္ အနည္းဆံုး အေယာက္ ၅၀ေလာက္ ရွိတယ္။ ကာရာအုိုေကမွာ ဆိုရင္လည္း တစ္ဆိုင္ ပ်မ္းမွ် အေယာက္ ၄၀ထား၊ ရန္ကုန္ တစ္ၿမိဳ႕လံုး ဆိုင္၂၀၀ ေလာက
ရွိတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ေခါင္းေလွ်ာ္ဆိုင္မွာ ၁၀ ေယာက္ႏႈန္းထား၊ ဆိုင္ ၅၀၀
ေက်ာ္ရွိတယ္။ ၿပီးေတာ့.... ဘိ။ ေနာက္ပိုင္းမွာ အႏၲရာယ္မ်ားလို႔တစ္ပိုင္တစ္ႏိုင္ေတြ
လုပ္ရတဲ့ အတြက္ ပ်မ္းမွ် ၅ ေယာက္ႏႈန္းထား။ အေတာ္ မနည္းတဲ့ အရည္အတြက္ပဲ (ဆရာႀကီး ေလသံ ျဖစ္သြားလို႔ အထင္မႀကီးလိုက္ နဲ႔ဦးေနာ္ ဒါေတာ့ ၾကားဖူးနား
၀ဗ်)။
ေနာက္ေအာက္ေျခသိမ္း အလုပ္ေတြထဲမွာ ပါဆယ္ခ်ိဳင့္ဆြဲ လုပ္တဲ့ ကေလးမေတြ ရွိတယ္။ (ဒါလည္း ျမင္ဖူးတာ၊ နည္းပညာေတြက တိုးတက္လာေတာ့ အေရြးမမွားဖို႔
အေရး ဖုန္းထဲကေန ဓာတ္ပံုေလးေတြပါ ပို႔ေပးေသးတာဗ်။ ၀န္ေဆာင္မႈေတြက အဲဒီလို ေခတ္မီ ဖြံ႔ၿဖိဳး တိုးတက္ေနတာ) ႏိုင္ငံျခားမွာလို အင္တာနက္ ကေန ဆက္သြယ္လို႔ရတဲ႔ Call အမ်ိဳးသမီးေတြေတာ့ ေပၚမလာေသးဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ အခုေျပာတဲ့ နယ္ပယ္ အသီးသီးမွာ အလုပ္လုပ္တဲ့ မိန္းကေလးဦးေရက သိန္းဂဏန္းေလာက္ ရွိတယ္။ သူတို႔ေတြ အားလံုး အသက္ ၁၆ ႏွစ္ကေန ၃၀
အတြင္း မိန္းကေလးေတြဗ်။
ကဲ...အမ်ိဳးသမီးေရးရာ ကေရာ ဘာေျပာစရာရွိလဲ။ လူမႈေရး ၀န္ႀကီး
ကေရာ ဘာေျပာစရာရွိလဲ၊ အစိုးရကေရာ ဘာလုပ္ေပးခဲ့လဲ။ ဘာလုပ္ေပးမွာ လဲ။
ဒါက တိတိက်က် ၀မ္းေရး အတြက္ ရွာေဖြ စားေသာက္ေနတဲ့ ကေလးေတြေနာ္။ ဒိုင္လွ်ဳိ အႀကီးစားေတြ မပါေသးဘူး။ ကုမၸဏီေတာက္တိုမယ္ရနဲ႔ အိမ္အကူေတြ
မပါေသးဘူး။
ၿပီးေတာ့ အဆိုးဆံုးက မခိုင္းသင့္ မခိုင္းအပ္ရာ လမ္းေဘး အရက္ဘီယာ ဆိုင္ေတြမွာ စီးကရက္၊ အရက္လိုက္ ေၾကညာေပး ေနရသူေလးမ်ား မပါေသးဘူး။ အရက္မူးေနတဲ့ သေကာင့္သားေတြရဲ႕ ခြက္ထဲကို ဘီယာ ငွဲ႔ေပးေနရတဲ့
ေကာင္မေလးေတြ မပါေသးဘူး။
အဲဒါ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ တစ္ၿမိဳ႕ထဲဗ်။ ၿပီးရင္ တစ္တိုင္းျပည္လံုး တြက္ၾကည့္ၾကပါဦး။ မႏၲေလးၿမိဳ႕မွာ ရွိတဲ့ မိန္းကေလးေတြ မပါေသးဘူး။ ထိုင္းႏိုင္ငံသြားၿပီး တရားမ၀င္ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးေတြ မပါေသးဘူး။ မေလးရွားမွာ ရာဘာေစးျခစ္
ေနတဲ့ သမီးငယ္ေတြ မပါေသးဘူး။ ေဟာင္ေကာင္နဲ႔ စင္ကာပူမွာ အိမ္ေဖာ္ သြားလုပ္ေနသူေတြ မပါေသးဘူး။
ဒါ... ဖာႏိုင္ငံမွ ဟုတ္ရဲ႕ လား။
ၿပီးေတာ့ အဲဒါေတြ အားလံုးအတြက္ အက်ိဳးဆက္ကေရာ။
သူတို႔ေတြရဲ႕ ဘ၀တစ္သက္တာ လူမႈဖူလံုေရး ကေရာ။
ေနာက္...။
ေနာက္...။
ေနာက္...။
ဟူး...အသက္႐ွဴလို႔ေတာင္ ရပါဦး မလားဗ်ာ။
မိုက္တီး
( ယေန.ထုတ္ Tomorrow သတင္းဂ်ာနယ္အမွတ္(၄)မွေဆာင္းပါး )