သမီးကေလးငိုသံ--Thorn Nay Soe

ဆရာတို႔ အဘတို႔ရယ္
က်ေနာ္တို႔ဟာ လူဆိုးေတြ မဟုတ္ၾကပါဘူးခင္ဗ်ာ။

ဓါးမဦးခ် က်ေနာ္တုိ႔ ေနထိုင္၀မ္းေက်ာင္းလာခဲ့တဲ့ေျမက
ို
တပ္ပိုင္ တံဆိပ္ကပ္
ေျပာင္းေျပာင္းဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ေျပာင္းခဲ့ေျပးခဲ့ရ....





၀ရဇိန္လက္နက္ သိၾကားစက္
ဘြဲ႕ျဖဴလက္နက္ ဘီလူးစက္ ... တဲ့။

၀ရဇိန္ေတြ ဘြဲ႕ျဖဴေတြထက္ဆိုးတဲ့
ဘူဒိုဇာလက္နက္ 'မင္း'တို႔စက္ေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔မွာ ...
ေနစရာ ေျမမရွိ၊ ေသစရာ ေျမမရွိ။




ဒီလိုနဲ႔ ေရၾကည္ျမက္ႏုရာ
အသက္႐ွဴေပါက္ကေလးေခ်ာင္ရာေနာက္
က်ေနာ္တို႔ေတြ လိုက္ခဲ့မိ။
က်ေနာ္တို႔ဟာ လူဆိုးေတြ မဟုတ္ၾကပါဘူးခင္ဗ်ာ။


ကံဆိုးသူ သြားေလရာမွာ မိုးလိုက္ရြာသလိုပါကလား
က်ေနာ္တို႔သြားေလရာမွာ
ေသနတ္ႀကီးေတြ ဒိုင္းႀကီးေတြကာလို႔
က်ေနာ္တို႔မွာ ဘာအျပစ္မ်ားရွိလို႔လဲ
အ၀တ္တစ္ထည္စီ ကိုယ္တစ္ခုစီနဲ႔
က်ေနာ္တို႔က
မ်က္ရည္စက္လက္ စြန္႔ခြာရသူေတြပါ။



နည္းနည္းေလးမွ မသနားေတာ့ဘူးလား
နည္းနည္းေလးမွ ကိုယ္ခ်င္းမစာေတာ့ၿပီလား
ေျပးစရာ ေျမမရွိရင္ က်ေနာ္တို႔ေတြဘာလုပ္ၾကရမလဲ
က်ေနာ္တုိ႔ ...
ေသလိုက္ၾကရေတာ့မွာလား။




ဒီေကာင္ေတြကို အသက္႐ွဴေပါက္မေပးနဲ႔
ဒီေကာင္ေတြကို လြတ္ေျမာက္ခြင့္မေပးနဲ႔
ဒီမွာ ေသခ်င္ေသ
ဒါမွမဟုတ္လည္း ေသ
ဒီလိုပဲ ေစတနာရွိေလေရာ့သလား။




ဆရာတို႔ အဘတို႔ရယ္
က်ေနာ္တို႔ဟာ လူဆိုးေတြ မဟုတ္ၾကပါဘူးခင္ဗ်ာ။
က်ေနာ္တို႔ကို လြတ္ေျမာက္ခြင့္ေပးပါ
က်ေနာ္တို႔ကို ဆက္အသက္ရွင္ခြင့္ေပးပါ
က်ေနာ္တို႔ကို စာနာစိတ္ကေလးထားၾကပါဦးဗ်ာ။




Written by Thorn Nay Soe