ႀကံ႕ခိုင္ေရးႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးပါတီဟူသည္ ၁၉၉၄/၉၅ ခုႏွစ္ေလာက္တြင္ ယခင္စစ္အစိုးရ ထိပ္ပိုင္းေခါင္းေဆာင္မ်ားဦးေဆာင္ကာ စတင္ဖြဲ႕စည္းခဲ႔သည္။ ထိုအခ်ိန္က ႏိုင္ငံေရးပါတီဟု အမည္မခံေသးပဲ၊ ျပည္ေထာင္စု ႀကံ႕ခိုင္ေရးႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးအသင္းဟုသာ ေခၚတြင္ခဲ႔သည္။ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္တြင္ ဦးသန္းေရႊေခါင္းေဆာင္ေသာ ႏိုင္ငံေတာ္ေအးခ်မ္းသာယာေရးႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးေကာင္စီဖ်က္သိမ္းလိုက္သည့္အခါတြင္ ႏိုင္ငံေရးပါတီအျဖစ္သို႔ အသြင္ေျပာင္းကူးယူကာ ယခင္စစ္ဘက္ေခါင္းေဆာင္မ်ားကသာ အရပ္သားျဖစ္အမည္ခံလ်က္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ဆက္လက္အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ႔သည္။ တနည္းဆိုရေသာ္ ဦးသန္းေရႊ၏ ခါးပိုက္ေစာင့္ဟု ဆိုႏိုင္သည္။ အရပ္သားအစိုးရလက္ထက္တြင္ ႏိုင္ငံေတာ္အလံကိုပါ ေျပာင္းလဲခဲ႔ပါသည္။ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ေရြးေကာက္ပြဲသည္ ညီမွ်မႈအလ်ဥ္းမရွိခဲ႔ေပ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ထိုေရြးေကာက္ပြဲ၌ ႀကိဳတင္မဲဟူေသာေဝါဟာရျဖင့္တစ္မ်ိဳး ဝႈိက္ကဒ္ကိုင္ဘဂၤ ါလီလူမ်ိဳးမ်ား၏မဲျဖင့္တစ္ဖုံ မဲညစ္မဲလိမ္မ်ားျဖင့္ သန္႔ရွင္းမႈမရွိခဲ႔ေပ။
ဦးသိန္းစိန္ေခါင္းေဆာင္ေသာ အရပ္သားအစိုးရသစ္တြင္ ျမန္မာ႔ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္းမ်ားကို လႊတ္ေပးခဲ႔သည္။ ထိုအထဲတြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ NLD ပါတီဝင္မ်ား၊ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားျဖစ္ၾကေသာ ဦးမင္းကိုႏိုင္၊ ဦးကိုကိုႀကီး အစရွိေသာ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းမ်ားႏွင့္အတူ ရဟန္းရွင္လူမ်ား ပါဝင္ခဲ႔သည္။ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရသည္ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္ စာမ်က္ႏွာသစ္ကိုဖြင့္ရာတြင္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသာဟူသည္ မရွိသင့္ဟုထင္ျမင္ႏိုင္ခဲ႔သည္။ ထို႔ေနာက္ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပေပးခဲ႔သည္။ ထိုၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲျဖင့္ပင္ ျမန္မာ႔ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ လႊတ္ေတာ္သို႔ ေရာက္လာခဲ႔သည္။ ဤကား ထင္ရွားမႈမ်ားသာ။
အစိုးရသက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္
ဧရာဝတီျမစ္ဆုံအေရး၊ ရခိုင္အေရး၊ မိတၳီလာအေရး၊ လာရႈိးအေရး၊ လက္ပံေတာင္းေတာင္အေရး၊ လက္နက္ကိုင္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ေျခဥျပင္ဆင္ေရး စသည္ျဖင့္ အေရးေပါင္းမ်ားစြာရွိခဲ႔သည္။ ထိုအေရးေပါင္းမ်ားစြာတို႔သည္လည္း မၿပီးျပတ္ခဲ႔။ လစာတိုးမ်ိဳးမည္၊ ကုန္ေဈးႏႈန္းတက္ဦးမည္။ ကုန္ေဈးႏႈန္းတက္လွ်င္ ျပည္သူတို႔ အေနခက္ဦးမည္။ ခ်က္က်ကြက္က် ႏိုင္ငံေရးအလွကိုဖန္တီးယူသည္။ ယခုမူ ေနျပည္ေတာ္တဝိုက္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမ်ားကို က်ဴးေက်ာ္အျဖစ္သတ္မွတ္ကာ ဖ်က္သိမ္းၾကျပန္သည္။ ရဟန္းေတာ္မ်ား ေထာင္ခ်ခံရသည္။ ႏိုင္ငံေရးေၾကာင့္ေထာင္ခ်ခံရသည္မဟုတ္ပဲ ကိုယ္႔ေက်ာင္းကိုယ္သီတင္းသုံးရင္း ေထာင္ခ်ခံရသည္မွာ စိုးထိတ္စရာေကာင္းပါသည္။ ဤအခ်ိန္တြင္ အမ်ိဳးဘာသာသာသနာေစာင့္ေရွာက္ေရးဟူေသာ စာတမ္းမ်ားက ကြယ္ေပ်ာက္ကုန္ၾကသည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ ထိုစာတမ္းမ်ားသည္ အဘယ္သူမ်ားျဖစ္မည္နည္း။ စဥ္းစားစရာေတြ ေပၚလာသည္။ အစိုးရသစ္တက္လာၿပီးေနာက္ပိုင္းတြင္ ျမန္မာ႔ႏိုင္ငံေရးလွည့္ကြက္မ်ားသည္ ေၾကာက္စရာေကာင္းလွသည္ေတာ႔ အမွန္ပါေပ။
ဇာတ္လမ္းကုိ ဧရာဝတီႏွင့္ စတင္သည္။ ဧရာဝတီကို လူအမ်ားက ေရရွည္တည္တံ႔ေစသည္။ ေဂဟစံနစ္ပ်က္သြားႏိုင္ေၾကာင္းရိပ္စားမိၾကေသာသူတို႔သည္ အျပင္းအထန္လွဳ႕ံေဆာ္ကာ တားဆီးၾကသည္။ ထိုမွလွ်င္ ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ ကခ်င္လက္နက္ကိုင္မ်ားျဖင့္ ျမန္မာ႔တပ္မေတာ္တို႔ ဝုန္းဒိုင္းႀကဲၾကေလသည္။ ႏိုင္ငံေရးဒုကၡသည္မ်ားဘဝ လုံးလုံးလ်ားလ်ားေရာက္သြားၾကသည္က ကခ်င္ျပည္သူမ်ား။
ထို႔ေနာက္ အစိုးရသစ္သည္ ဘြားခနဲပစ္ခ်လိုက္ေသာ ဧရာဝတီကိစၥကို ရပ္တန္႔ေစ၍ အမွတ္ယူလိုက္သည္။ ဧရာဝတီကို မည္ကဲ႔သို႔ ထိုးေကၽြးေရာင္းခ်ထားသနည္းကိုမူ အစိုးရသစ္က တိတိလင္းလင္းထုတ္မျပရဲေခ်။ သို႔ေသာ္လည္း ဧရာဝတီဆက္လက္စီးေစဟူေသာသေဘာျဖင့္ပင္ ျပည္သူတို႔ကိုေက်နပ္ေနေစခဲ႔ၾကသည္။ အစိုးရသစ္သည္ ယခင္အစိုးရ၏ ရႈပ္သမွ်ကို ရွင္းရသည္က အမွန္ပါေပ။ သို႔ေသာ္လည္း သဲသဲကြဲကြဲမရွင္းႏိုင္ပဲရွိေခ်သည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ အစိုးရသစ္အေနျဖင့္ ဧရာဝတီ၏တန္ဖိုးကို မည္သို႔ေခ်ပမည္နည္း။ မည္သို႔ျပန္ယူမည္နည္း။
ရခိုင္တြင္ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးငယ္ကေလးတစ္ေယာက္ကို ကုလားမ်ား၏ မုဒိမ္းမႈျဖင့္အစေပၚလာသည္။ မည္သို႔ေသာအေၾကာင္းအရာေၾကာင့္ ဤသို႔အက်ိဳးမ်ားေပၚထြက္သနည္းကိုမူ ကိုယ္တိုင္ခ်င့္၍ သုံးသပ္ေတာ္မူႏိုင္ၾကပါသည္။ ထိုမွအစျပဳကာ ရခိုင္ႏွင့္ဘဂၤ ါလီတို႔သည္ တုတ္ဆြဲဓါးဆြဲ ရန္ပြဲႏႊဲၾကေလေတာ႔သည္။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ အမ်ိဳးသမီးပ်ိဳေလးအသတ္ခံရေသာဓါတ္ပုံမ်ားျဖင့္ အြန္လိုင္းတခြင္ သာသနာဝင္မ်ားသည္ အမ်ိဳးဘာသာသာသနာေစာင့္ေရွာက္ေရးဟု ေအာ္စျပဳကာ ေနာင္တြင္ အျပင္ေလာက၌ လက္ေတြ႕အေကာင္ထည္ေဖာ္လ်က္ ေစာင့္ေရွာက္ၾကျပန္သည္။ ႏိုင္ငံေရးသမား ဦးျမေအးေဟာေသာ စာေပေဟာေျပာပြဲပင္ ပိတ္ပင္ၾကကုန္၏။ အာဂေစာင့္ေရွာက္ေရးသမားမ်ားပါေပ။ ထိုေစာင့္ေရွာက္ေရးသမားမ်ားထဲတြင္ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားလည္း ပါလာျပန္ေပေသးသည္။ နားႏွင့္မနာ ဖဝါးႏွင့္သာနာၾကရန္ ေျပာလိုေပသည္။ ထိုေစာင့္ေရွာက္ရဟန္းသံဃာမ်ားသည္ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဘုမသိဘမသိ အေျမာ္အျမင္မရွိၾကေသာ ရဟန္းသံဃာမ်ားသာ မ်ားေလသည္။ ပညာတတ္ရဟန္းအခ်ိဳ႕ကမူ ထိုေစာင့္ေရွာက္ေရးသံဃာမ်ားအတြက္ စိတ္မေကာင္းျခင္းႀကီးစြာ ျဖစ္ရေလသည္။ သို႔ျဖင့္ ရခိုင္ျပည္သည္လည္း မီးခိုးတေငြ႕ေငြ႕ၾကားတြင္ ထေလာင္လိုက္ အေငြ႕ထြက္လိုက္ျဖင့္ ယခုတိုင္ မီးမေသႏိုင္ေတာ႔ေပ။
ထိုမွတစ္ဖန္ မိတၳီလာၿမိဳ႕အတြင္း ဗမာ၊ကုလားရန္ပြဲႀကီးစျပန္သည္။ မ်ားစြာေသာျပည္သူမ်ား အိုးမဲ႔အိမ္မဲ႔ ျဖစ္ၾကရသည္။ ကုလား၊ ဗမာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အမ်ိဳးဘာသာသမားမ်ားသည္ ပို၍အင္အားေတာင့္တင္းလာၾကေလသည္။ ထို႔ေနာက္လားရႈိးကို မီးကူးသည္။ ထို႔ေနာက္ လက္ပံေတာင္းေတာင္တြင္ သံဃာေတာ္မ်ားအား မီးေလာင္ဗုံးျဖင့္ ကထိန္သကၤန္းကပ္လွဴေလ၏။ အမ်ိဳးဘာသာသမားမ်ားသည္ မီးေလာင္သံဃာမ်ားအား မည္သို႔ေစာင့္ေရွာက္ခဲ႔ၾကသည္ကို ယခုထိ မၾကားမိေပ။ သီတဂူဆရာေတာ္ႀကီးႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးသမားအခ်ိဳ႕က ဝိုင္းဝန္းကူညီၾကသည္ကိုေတာ႔ သတိရေနမိပါသည္။
လက္နက္ကိုင္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသည္လည္း အစမထင္သံသရာျပင္ဟု ဆိုရဦးမည္။ ယေန႔အထိ အားရစရာ မရွိေသးေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ အစိုးရသစ္၏ လုပ္ပုံကိုင္ပုံမ်ားသည္ ကိုးရီးယားဇာတ္လမ္းတြဲမ်ားကဲ႔သို႔ ရွိေခ်သည္။ ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္လိုဇာတ္လမ္း ထကမည္ကို ခန္႔မွန္းျခင္းငွာ မစြမ္းသာ။ ဇာတ္လမ္းဟူသည္ကိုသာ သိေနရပါသည္။
ေမာစရာေကာင္းလွေသာ ျမန္မာ႔အေရးမ်ားတြင္ ရယ္စရာမ်ားလည္း ရွိပါသည္။ ထိုရယ္စရာမ်ားေၾကာင့္ပင္ အာဏာပိုင္အစိုးရ၏ အရည္အေသြးကို ေပၚလြင္ေစခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုအရာမ်ားသည္ကား ဝန္ႀကီးမ်ား၏ ျပည္သူအေပၚတုံ႔ျပန္ေသာ ေစတနာမ်ားေပတည္း။ ထမင္းတစ္နပ္ေလွ်ာ႔စားခိုင္းသည္မွအစ နယ္လွည့္ပါးရိုက္လာတာအဆုံး စကားစကား ေျပာပါမ်ား စကားထဲက ဇာတိျပၾကေလေတာ႔သည္။ အံ႔ဖြယ္ ဝန္မင္းမ်ားပါတကား။
မ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒသသိကၡာပုဒ္ေတာ္ကို ပညတ္ေတာ္မူခဏ္း။ မ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒေတာ္ပညတ္ေရးႏွင့္ ေျခဥျပင္ဆင္ေရးတို႔ အခ်ိန္ကိုက္ထြက္ေပၚလာသည္မွာ အံ႔ၾသစရာေကာင္းပါသည္။ မ်ိဳးေစာင့္ရွိေရး မရွိေရးထက္ ဥပမာတစ္ခုတင္ျပပါမည္။ ဆန္ကိုသန္႔စင္ေစရန္ ဆန္ထဲမွ စပါးလုံးႏွင့္ ေက်ာက္ခဲ ၾကြက္ေခ်းအစရွိသည္တို႔ကို ေရြးထုတ္သင့္ပါသည္။ ဆန္ကိုသန္႔စင္ေစရန္ ေရတြင္းထဲဆင္းကာ ေရပက္ေန၍ မရေပ။ ေရပက္ေနလွ်င္ ေရၾကည္ရုံသာ ရွိမည္။ ဆန္ကေတာ႔ သန္႔စင္သြားမည္မဟုတ္ေပ။ ဤအခ်က္ကို သတိျပဳရန္ လိုပါသည္။ ေျခဥျပင္ဆင္ေရးသည္ ထိုဥပေဒေတာ္ထက္ေတာ႔ အေရးႀကီးမည္ဟု ထင္ပါသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဟူသည္ကို အက်ယ္တဝင့္ မဖြင့္လိုေတာ႔။ သိၿပီးသားမ်ား ျဖစ္ၾကလိမ့္မည္ဟု ထင္ေသာေၾကာင့္။
တိုင္းျပည္မၿငိမ္သက္လွ်င္ အုပ္ခ်ဳပ္သူတို႔ရွက္ဖြယ္မွ်သာတည္း။ သို႔ေသာ္ သူတို႔ကား ....... မရွိ။ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း။ တိုင္းျပည္ၿငိမ္းခ်မ္းလွ်င္ ျပည္သူတို႔ ခ်မ္းသာၾက၏။ တိုင္းျပည္မၿငိမ္းခ်မ္းလွ်င္ကား အုပ္ခ်ဳပ္သူႏွင့္ အေပါင္းအပါတို႔သာ ခ်မ္းသာၾကသည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္။
ဤတြင္ ေရွးေရွးေသာ စာဖတ္သူႀကီးႏွင့္ အေပါင္းအပါမ်ား ႀကီးပြားခ်မ္းသာသြားၾကသည္ကို နမူနာယူသတိျပဳသင့္ၾကေၾကာင္း ေျပာလိုသည္။
မင္းၾကည္ညိဳ