မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ သတင္း စာဆရာႀကီး ဦးဝင္းတင္ကေတာ့ သည္အေျခအေနကို ေကာင္း ေကာင္းခံႏိုင္ရည္ရွိသူတစ္ဦးျဖစ္ သည္။ အသက္(၈၅)ႏွစ္အရြယ္ ေရာက္ရွိေနသျဖင့္ ခႏၶာကိုယ္က ႏွလံုးအားနည္းၿပီး က်န္းမာေရး ခ်ဳိ႕တဲ့ေနရွာသည့္တုိင္ေအာင္ စစ္ အစိုးရ၏ ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပန္းမႈမ်ား က သူ၏စိတ္အားထက္သန္မႈမ်ားကို ဆံုး႐ႈံးသြားေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ ခဲ့ပါ။ ၿပီးခဲ့သည့္လက ေတြ႕ဆံုခဲ့ သည့္ ႏွစ္နာရီၾကာေတြ႕ဆံုမႈတြင္ ၎၏ ေထာင္တြင္းအေတြ႕အ ႀကံဳမ်ားကို ဟာသေႏွာၿပီးေျပာျပခဲ့သလုိ လက္ရွိ ျမန္မာႏုိင္ငံ ဦးတည္သြားေနသည့္ လမ္းေၾကာင္း အေပၚမွာလည္း ၎၏အျမင္ကို ေျပာျပခဲ့သည္။
ဦးဝင္းတင္သည္ သတင္းစာ ဆရာ၊ စာေရးဆရာဘဝျဖင့္ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းခဲ့သူျဖစ္ ၏။ ျမန္မာႏိုင္ငံက ထိပ္တန္း သတင္းစာဆရာတစ္ဦးျဖစ္သလုိ စာေရးဆရာႏွင့္ ကဗ်ာဆရာလည္း ျဖစ္သည္။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ အေရး ေတာ္ပံုႀကီးကို စစ္အစိုးရက ရက္ ရက္စက္စက္ႏွိမ္နင္းခဲ့အၿပီးတြင္ ၎က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အား အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ ခ်ဳပ္ကို တည္ေထာင္ရန္ ကူညီခဲ့ သည္။ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္တြင္မူ ဖမ္းဆီးအက်ဥ္းခ်ခံခဲ့ရသည္။
စစ္အာဏာရွင္မ်ားက ၎ ၏စြမ္းရည္ကိုေၾကာက္ရြံ႕ၾက သျဖင့္ တစ္ေယာက္တည္းတုိက္ ပိတ္အက်ဥ္းခ်ခဲ့သည္။ ၎အား စာေရးသည့္ေဘာပင္၊ စာရြက္ မေပးသလို စာဖတ္ခြင့္လည္းမေပး ခဲ့ေပ။ အက်ဥ္းက်ေနသူအခ်င္း ခ်င္းပင္ စကားမေျပာႏုိင္ေအာင္ တစ္ခါတစ္ရံ သူ၏ေဘးခန္းတြင္ ေတာင္ လူမရွိေစရဘဲ အခန္းလြတ္ သာထားခဲ့သည္။
၎ကို စစ္ေဆးေနစဥ္အတြင္း ေန႔ႏွင့္ညမသိဘဲ အိပ္ေရးပ်က္ ေအာင္ စစ္ေဆးကာညႇဥ္းပန္းႏွိပ္ စက္ခဲ့သည္။ အက်ဥ္းခ်သည့္အခါ တြင္လည္း စစ္တပ္ကေခြးမ်ား အတြက္ထားသည့္ စစ္ေခြးတုိက္ တြင္ ေနရသည္။ ထို႔ေနာက္ တိုက္ ပိတ္အက်ဥ္းခန္းသို႔ ေရႊ႕ေျပာင္းခဲ့ ၿပီး သမံတလင္းေပၚတြင္ ဖ်ာတစ္ ခ်ပ္ႏွင့္ အိပ္ခဲ့ရ၏။ စာေရးေဘာ ပင္ႏွင့္ စာရြက္အစား တုိက္ခန္း တြင္းမွ အုတ္က်ဳိးအုတ္ပဲ့မ်ားကို ခြာခ်ကာ အမႈန္႔လုပ္ၿပီး တိုက္ခန္း နံရံမွာ စာေရးခဲ့ရသည္။
၂၀၀၅ ခုႏွစ္တြင္ ဒီမုိကေရစီ ေရးလႈပ္ရွားသူမ်ားက ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားမ်ားကို ေထာက္ခံ သည့္အေနျဖင့္ အက်ဥ္းသားတုိ႔၏ ဝတ္စံုျဖစ္ေသာ အျဖဴေရာင္ဝတ္စံု ဝတ္ဆင္ေရးလႈပ္ရွားမႈေပၚေပါက္ ခဲ့သည္။ ထိုအခါ အျဖဴေရာင္ဝတ္ ေသာ လူမ်ားအားလံုးကို ဖမ္းဆီး ရန္ မျဖစ္ႏိုင္ေသာအခါ စစ္အာ ဏာပိုင္ေတြက ထုိျဖစ္ရပ္ကိုနည္း လမ္းတစ္ခုျဖင့္ ေျဖရွင္းခဲ့သည္။ ယင္းနည္းလမ္းမွာ ေထာင္အက်ဥ္း သားဝတ္စံုမ်ားကို အျပာေရာင္သို႔ ေျပာင္းလဲလုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။
အက်ဥ္းေထာင္အတြင္းမွာ ႏွစ္ၾကာေလေလ တင္းက်ပ္သည့္ အေနအထားမ်ားက တျဖည္းျဖည္း ေလ်ာ့လာေလျဖစ္သည္။ ၎ကိုလည္း ေနာက္ဆံုးအိပ္စရာခုတင္ တစ္ခုေပးခဲ့သည္ဟု ဦးဝင္းတင္က ေျပာျပသည္။ ၎က ခုတင္စြန္းေပၚတက္ၿပီး ေလွကားထစ္ လိုအသံုးခ်ကာ တုိက္ခန္း၏ အျမင့္ဆံုးေနရာျဖစ္ေသာ သံတုိင္ ကာထားသည့္ ျပတင္းေပါက္ဆီ သို႔တက္၏။ ထုိေနရာမွေနၿပီး ေဘးတုိက္ခန္းမ်ားက အက်ဥ္းသား မ်ားကို တစ္ခါတေလ လွမ္းေခၚ သည္။ အျခားအခ်ိန္မ်ားတြင္ ေတာ့ နံရံကိုေခါက္ၿပီးဆက္သြယ္ ၾကရသည္။
ေနာက္ပိုင္းႏွစ္မ်ားမွာေတာ့ တုိက္ပိတ္အက်ဥ္းက်ျခင္းမွ လႊတ္ ေပးခဲ့ၿပီး အျခားအက်ဥ္းက်သူမ်ား ႏွင့္ အဆက္အသြယ္လုပ္ခြင့္ေပးခဲ့ သည္ဟု ဦးဝင္းတင္က ဆုိသည္။ ေထာင္ၾကပ္ေတြက ၎အား ႏုိင္ငံ ေရးစကားေျပာခြင့္မေပးခဲ့ေသာ္ လည္း သီတင္းပတ္ႏွစ္ပတ္လွ်င္ ၁၅ မိနစ္ခန္႔ ဧည့္သည္ႏွင့္ စကား ေျပာခြင့္ရ၏။ ထိုအေျခအေနတြင္ အျခားအက်ဥ္းက်ေနသူတုိ႔က ေထာင္ထဲကို ေရဒီယိုတစ္လံုးခိုး သြင္းလာၿပီး အက်ဥ္းေထာင္ထဲ တြင္ သတင္းစာတစ္ေစာင္ထုတ္ ေဝခဲ့သည္။
၂၀၀၅ ခုႏွစ္က မၾကာမီ လႊတ္ေပးေတာ့မည္ဟုေျပာၾကား ျခင္းခံရသည့္ အျခားအက်ဥ္း သားေတြႏွင့္အတူ ဦးဝင္းတင္ကို ပါ အာဏာပိုင္ေတြက ေခၚထား သည္။ ေထာင္တံခါး၀ေနာက္တြင္ ၎ႏွင့္အတူ မိတ္ေဆြအက်ဥ္း သာမ်ားကို ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီး ႏွင့္ေတြ႕ဆံုရန္ ေစာင့္ခုိင္းထား၏။ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲတြင္ ေစာင့္ စားျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ျပည္ ထဲေရးဝန္ႀကီးက ေရာက္မလာ ခဲ့ေပ။ ၎တုိ႔လည္း အခန္းထဲကို ပင္ ျပန္ပို႔ျခင္းခံရသည္။
ေနာက္ထပ္သံုးႏွစ္ၾကာၿပီးမွ ဦးဝင္းတင္တကယ္လြတ္ေျမာက္ လာခဲ့သည္။ လြတ္ေျမာက္ခ်ိန္တြင္ ေထာင္ဝတ္စံုမခြၽတ္သျဖင့္ ေနာက္ ဆံုးအခ်ိန္ထိ ေထာင္ဝတ္စံုခြၽတ္ ေပးရန္ ဝိုင္းဝန္းေဖ်ာင္းဖ်သည္။ ထိုအခါ ၎က အကယ္၍ ေထာင္ ဝတ္စံုခြၽတ္ရပါကလည္း အရပ္ ဝတ္လဲမည္မဟုတ္ဘဲကိုယ္တံုး လံုးပဲသြားမည္ဟုသာ ေျပာခဲ့ သည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အာဏာ ပိုင္ေတြ အေလွ်ာ့ေပးလုိက္ရ သည္။ ထိုေထာင္ဝတ္စံုကို ယခု အခါ သူ႔အမ်ဳိးမ်ားအိမ္ကေသတၱာ ထဲတြင္ သိမ္းဆည္းထားသည္။
အက်ဥ္းေထာင္ကလြတ္ ေျမာက္ၿပီး ေလးႏွစ္ၾကာသည့္တုိင္ ေအာင္ ဦးဝင္းတင္က ေထာင္ ဝတ္စံုအေရာင္ျဖစ္သည့္ အျပာ ေရာင္ရွပ္ အက်ႌကိုဝတ္ဆင္ထား ဆဲျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္းက အျခားႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား မလြတ္ေျမာက္မခ်င္း အျခား အေရာင္ကို ဝတ္ဆင္မည့္သူ မဟုတ္ေပ။
(ဝါရွင္တန္ပို႔စ္သတင္းစာတြင္ ေဖာ္ျပခဲ့ဖူးေသာ ေဆာင္းပါးရွင္ Simon Denyer ၏ How former Burmese political prisoner Win Tin survived 20 years in jail ေဆာင္းပါးကို ထားထားျမင့္ ဘာသာျပန္ဆုိသည္။)--7Day News Journal