ကၽြန္ေတာ္ပင္လွ်င္ ဇာဂနာ ဘေလာ့ဂ္ဟု ေရးသားခဲ့ဖူးသည္။ ထုိသုိ႔ေရးသားခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ပင္ အင္တာနက္ ဆက္သြယ္ေရး အက္ ဥပေဒႏွင့္ တရားစဲြခံရကာ ေထာင္က်ခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္။ ဒါေတြ အားလံုး၏ အဓိက လက္သည္ တရားခံမွာ ေနဘုန္းလတ္ပင္ ျဖစ္သည္။ သူသင္ေပးလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေရးတတ္သြားတာလည္း ျဖစ္သည္။ တကယ္တမ္း သူ႔ဘက္ကလည္း ေျပာစရာရွိ၏။ သူဖမ္းခံသြားရတာ ကၽြန္ေတာ့္စနက္ မကင္းေခ်။ တစ္ေယာက္တစ္လွည့္ဟု ဆုိပါေတာ့။
၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးစေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ေပၚမွာ သတင္းေတြ တင္ၾကသည္။ သံဃာေတာ္မ်ား ခ်ီတက္လာသည့္ ဓာတ္ပံုေတြကုိ အလုအယက္႐ုိက္၊ အလ်င္အျမန္ တင္ၾကသည့္အထဲ သူလည္း ပါေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ဖမ္းခံသြားရေတာ့ သူႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ အဆက္ျပတ္သြားသည္။ ၂၀၀၇ခုႏွစ္၏ ေဆာင္းရက္ေတြထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လြတ္လာေတာ့ သီးေလးသီး အဖဲြ႕ကုိ ေမွ်ာ္စင္ကၽြန္းမွာ ပဲြကဖို႔ စီစဥ္လုိက္၏။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ထုိအၿငိမ့္ပဲြက ေတာ္ေတာ္ ေအာင္ျမင္သည္။ ကုလသမဂၢ ကုိယ္စားလွယ္ ဂမ္ဘာရီကုိ သေရာ္သည့္ ျပက္လံုးက ေတာ္ေတာ္ ထိသြားသည္။ အစုိးရဘက္ကလည္း အစာမေၾက။ သီးေလးသီးကုိ အေရးယူဖုိ႔ ျပင္ဆင္ခ်ိန္မွာပဲ သီးေလးသီးက ယုိးဒယားသုိ႔ ေရာက္သြားခဲ့ေခ်ၿပီ။
သီးေလးသီး အၿငိမ့္ကို လူႀကိဳက္တာ မွန္သည္။ သုိ႔ေသာ္ လွည္းေန ေလွေအာင္း ျမင္းေဇာင္းမက်န္ ျပန္႔ႏွံ႔သြားတာကေတာ့ ေနဘုန္းလတ္၏ စြမ္းပကားျဖစ္သည္။ ထုိစဥ္က ကြန္ပ်ဴတာႏွင့္ နီးစပ္သူ ေတာ္ေတာ္နည္းေသာ ကာလမွာ ေနဘုန္းလတ္သည္ ျပည္သူ႔ဘက္ေတာ္သားျဖစ္။ အေမတူေသြးက စကားေျပာေလသည္။ NLD ေၾကညာခ်က္၊ DVB အေခြဆုိတာေတြ မွန္သမွ် သူ႔လက္ရာႏွင့္မကင္း။ သူက ကြန္ပ်ဴတာျဖင့္ အေခြကူးသည့္စက္ကုိ ကုိယ့္ဖာသာကုိယ္ အိမ္မွာဆင္ထားသည္။ ဒီတုန္းက သူတုိ႔ေနတာ သု၀ဏၰမွာ။ NLDက အပြားေလး ေအာင္ထြန္းက ေျချမန္ေတာ္။ အေခြမွန္သမွ် သယ္လာၿပီး ေနဘုန္းလတ္ကုိ ေပးသည္။ ေနဘုန္းလတ္က ဒုိင္ခံကူးေပး၏။ ေနာက္ေတာ့ ေအာင္ထြန္း (ေခၚ) အပြားေလးတုိ႔ကပဲ ျဖန္႔ခ်ိရေလေတာ့သည္။
သီးေလးသီးအၿငိမ့္ေခြ အားလံုးကုိ ေနဘုန္းလတ္ တစ္ေယာက္တည္း ဒုိင္ခံကူးတာ ျဖစ္သည္။ DVBကုိ ပုိ႔တာလည္းသူပဲျဖစ္၏။ သီးေလးသီး မဲေဆာက္မွာ ကသည့္ အေခြ၊ စင္ကာပူမွာ ကသည့္ အေခြ၊ မေလးရွားမွာ ကသည့္ အေခြအားလံုး သူ႔လက္ရာေတြခ်ည့္။
ကုိရီးယားတုိ႔၊ ဂ်ပန္တုိ႔မွာကသည့္ အေခြေတြက်ေတာ့ လွ်ဳိ႕၀ွက္ ပုိ႔ရတာျဖစ္လုိ႔ ကြန္ပ်ဴတာမွာ ၾကည့္မရ။ ကုဒ္ထည့္ၿပီး ပိတ္ထားသည့္ Thumb Drive ႏွင့္ ခုိးပုိ႔တာျဖစ္သည္။ ဒါကုိ ေနဘုန္းလတ္က ကုဒ္ႏွင့္ ျပန္ျဖည္။ ၿပီးမွ ကြန္ပ်ဴတာထဲထည့္ၿပီး DVB အခ်ပ္ ျပန္ကူးေပးတာ ျဖစ္သည္။ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ရွည္ရသလုိ လုပ္ရတာ လက္ေပါက္လည္း ကပ္လွ၏။
ဒီလိုပဲ သံဃာေတာ္မ်ားကုိ စစ္တပ္က ဖမ္းတာဆီးတာ ႐ုိက္တာႏွက္တာစသည့္ အေခြေတြကုိ သူပဲ တာ၀န္ယူရတာ ျဖစ္သည္။ ၿပီးေတာ့ လြယ္အိတ္ထဲ အေခြေလးေတြ ထည့္ၿပီး နီးစပ္သူေတြဆီ လုိက္ေ၀ေပးေလ့လည္း ရွိသည္။ ထုိအခ်ိန္တုန္းက ဒီလို အေခြလာေပးလွ်င္ပင္ ေတာ္ေတာ္ အျမင္ကပ္ခံရသည္။ မ်က္ေစာင္းထုိးခံရ၏။ ျပႆနာ သယ္ေဆာင္လာသူလို႔ ထင္ၾကသည္။ စစ္အစုိးရက ဘာမွမလုပ္။ ထုိသုိ႔ ေၾကာက္တတ္သူမ်ားေၾကာင့္ ေနဘုန္းလတ္ ဖမ္းခံလုိက္ရျခင္းပင္။
အစုိးရကုိ ဆန္႔က်င္ေသာစာ ဆုိလွ်င္ ေယာင္လုိ႔ေတာင္ မကုိင္သူေတြက ခုေတာ့ ေနဘုန္းလတ္တုိ႔ကုိ ေၾကာက္ေနၿပီလားလုိ႔ ေမးတာၾကား ရျပန္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ၿပံဳးမိသည္။ ဦးသိန္းစိန္ အစုိးရ လက္ထက္မွာမွ ႐ုတ္တရက္ သတိၱေတြ ၀ုန္းကနဲ ရွိသြားၾကသူ အားလံုးကုိ အံ့အားသင့္စဖြယ္ ေတြ႕လိုက္ရတုိင္း ေနဘုန္းလတ္တုိ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ မ်က္စပစ္မိၾကပါသည္။
ႏွစ္ေထာင့္ရွစ္ခု ေႏြဦးမွာ ကၽြန္ေတာ္ ဧရာ၀တီတုိင္းသုိ႔ ခရီးထြက္ေနရသည္။ ဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒကုိ ကန္႔ကြက္မဲေပးၾကဖို႔ လႈံ႕ေဆာ္သည့္ လႈပ္ရွားမႈ တစ္ရပ္လုပ္ဖို႔ျဖစ္၏။ ေဘာပင္ေတြမွာ ၾကက္ေျခခတ္ အမွတ္အသား တံဆိပ္႐ုိက္လုိ႔ လူထုထဲ ေ၀ငွရန္၊ စတစ္ကာေလးေတြမွာ ၾကက္ေျခခတ္ အမွတ္အသား ႐ုိက္ႏွိပ္ၿပီး ကားေတြ၊ ေမာ္ေတာ္ေတြမွာ ကပ္ရန္ျဖစ္၏။ ေနဘုန္းလတ္က ရန္ကုန္မွာ က်န္ခဲ့သည္။ အင္တာနက္မွတစ္ဆင့္ ေပးပုိ႔လာသည့္ ဒီဇုိင္းေတြကုိ ပံုထုတ္ရန္ သူေနခဲ့၏။ ဆန္ဖရန္ စစ္စကုိမွ ကုိေမာင္ရစ္၊ ၀ါရွင္တန္မွ ကုိေအာင္ဒင္တုိ႔က NO VOTE ဒီဇုိင္းေလးေတြ ပုိ႔ေပးေလ့ရွိသည္။ ထုိဒီဇုိင္းမ်ားထဲမွ သင့္ေတာ္တာကုိ ေရြးၿပီး ေနဘုန္းလတ္က T-Shirtတုိ႔၊ လက္ကမ္းစာရြက္တုိ႔ လုပ္ရ၏။
ထုိအခ်ိန္က နီလာသိန္းသည္ ပုန္းေအာင္းေနခ်ိန္ျဖစ္၏။ သူ႔ကုိ ေထာက္လွမ္းေရးက လုိက္ဖမ္းေန သျဖင့္ တစ္ေနရာမွ တစ္ေနရာ ေျပာင္းၿပီး ပုန္းေနရခ်ိန္လည္း ျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏွင့္ အဆက္အသြယ္မျပတ္။ ပထမ နီလာသိန္းရယ္၊ ျဖဴျဖဴသင္းရယ္။ စုစုေႏြးရယ္ တူတူပုန္းၾကေတာ့ သူတုိ႔ႏွင့္ အဆက္အသြယ္ မျပတ္ဖုိ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က တယ္လီဖုန္းတစ္လံုး ဖန္တီးပုိ႔ေဆာင္ေပးရ၏။ ေျချမန္ေတာ္က ေအာင္ထြန္း (ေခၚ) အပြားေလးႏွင့္ ေမသင္းဇူလုိင္ေက်ာ္။
ေနာက္ေတာ့ ျဖဴျဖဴသင္းက ပုန္းေအာင္းမေနေတာ့ဘဲ ရဲႏွင့္ ရင္ဆုိင္ကာ ေျဖရွင္းလုိက္သလုိ စုစုေႏြးကလည္း အဖမ္းခံလိုက္၏။ နီလာသိန္း တစ္ေယာက္သာ က်န္ေတာ့သည္။ ကေလး ေမြးၿပီးကာစဆုိေတာ့ မိခင္တုိ႔ သဘာ၀ကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ကုိယ္ခ်င္းစာသည္။ သူ႔သမီးေလးကလည္း အေဖေရာ၊ အေမပါ အနားကေန ေပ်ာက္သြားသျဖင့္ ဦးေလးေတြ၊ အေဒၚေတြ လက္ေပၚမွာ မ်က္ႏွာငယ္ေလးျဖင့္ ဒီႏုိ႔မႈန္႔တစ္မ်ဳိးထဲကုိသာ တုိက္ရသည္။ ႏို႔မႈန္႔နာမည္က Similac ။ေျမနီကုန္းက ဒဂုံစင္တာ တစ္ခုထည္းမွာသာရသည္။ ကေလးငယ္၏ ဘႀကီး မ်ဳိးမင္းယု၊ ေဇာ္သက္ေထြးႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ သုံးဦးအား ႏို႔မႈန္႔ရွာပုံေတာ္ ဖြင့္ခဲ့ရပုံေတြကို မေမ့။
ကြ်န္ေတာ္ ဧရာ၀တီတုိင္းသုိ႔ ေရာက္ေနတုန္းက ေနဘုန္းလတ္က နီလာသိန္း အတြက္ လိုတာေလးေတြ ပို႔ေပးသည္။ ေမသင္းဇူလိုင္ေက်ာ္က လက္ခံယူၿပီး နီလာ ပုန္းေအာင္း ေနရာ ေယာမင္းၾကီးလမ္းဆီသုိ႔ ပို႔ရသည္။ နီလာထံသုိ႔ ေၾကညာခ်က္ေတြ၊ VCDေတြလည္း ပို႔ရ၏။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ေနဘုန္းလတ္ႏွင့္ ေမသင္းဇူလိုင္ေက်ာ္တို႔ ဆုံမွတ္က လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ မနက္ခင္းဆုိလွ်င္ လာေရာက္ စားေသာက္သူေတြ အလြန္႐ႈပ္သည့္ဆုိင္။ တမင္ ထိုဆုိင္ကို ေရြးခ်ယ္လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ သူတုိ႔ကို အာ႐ုံမက်ေစဖုိ႔ သို႔ေသာ္ ထုိဆိုင္ရွင္က အာ႐ုံက်သည္။ ေနဘန္းလတ္တုိ႔ႏွင့္ ေရာသည္။ ေဖာသည္။ ေနဘုန္းလတ္ အယံုလြယ္သြား၏။ ေနဘုန္းလတ္ေရာ ေမသင္းဇူလုိင္ေက်ာ္ပါ အဖမ္းခံသြား ရရွာေလသည္။ (ထုိဆုိင္ပုိင္ရွင္ကေတာ့ ယေန႔ နာမည္ေက်ာ္ ပါတီႀကီး၏ အဓိက ေထာက္ပံ့ေပးသူ အျဖစ္ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရး ေဘာဂဗလသဖြယ္ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားေနသူပင္) ေနဘုန္းလတ္ ဖမ္းခံရသည္ဟု ၾကားၾကားခ်င္း ကၽြန္ေတာ္ ရန္ကုန္ ျပန္လာခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဖက္က အက်အဆံုး ေတာ္ေတာ္မ်ားလာ၏။ ေနဘုန္းလတ္၊ ကဗ်ာဆရာ ကုိေစာေ၀။ တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ ပါသြားခဲ့ေလၿပီ။ အင္းစိန္ေထာင္ အထူး၀င္းထဲမွာ သူႏွင့္ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ဆံုသည္။ ေက်ာင္းဆရာဟု ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က နာမည္ေျပာင္ ေခၚသလုိ သူကေတာ့ မ်က္မွန္ကေလး ၀င့္ကာ၀င့္ကာ ၿပံဳးစစႏွင့္ စကားေျပာစၿမဲ။ သူ႔အေမက ေျပာလုိ႔ဆုိၿပီး သံဗုေဒၶဂါထာ အေခါက္ တစ္ေထာင္ရြတ္ရင္း မူးတူးေ၀ေတ ျဖစ္လာသည္ဆုိ၏။ ကၽြန္ေတာ္က ရြတ္ရြတ္ မရြတ္ရြတ္ ဘာမွမထူး ေထာင္က်မွာပဲဟု ဆုိလုိက္ေတာ့ သူဟာကနဲ ျဖစ္သြားသည္။ ဒီေနာက္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဆြယ္တရားေကာင္းလုိ႔လား မသိ။ သူစာေတြကုိ ၀ါးစားသလုိ ဖတ္ေတာ့၏။ ဆရာေမာင္ထြန္းသူ ဘာသာျပန္သည့္ ဇာတ္ျမစ္ စာအုပ္၏ မူရင္းကုိ ဖတ္ခ်င္သည္ဟု ပူဆာ၏။ကၽြန္ေတာ္က Alex Haley ၏ Rootsကုိ မွာေပးရသည္။ သူ တစ္ေနကုန္ စာဖတ္သည္။ ညလည္း မီးေရာင္ ၀ါက်င့္က်င့္ ေအာက္မွာ ဖတ္သည္။ John Grisham ေရးသည့္ ၀တၳဳေတြ တန္းစီဖတ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေရာက္ေနခဲ့သည့္ အထူး၀င္းထဲမွာ ေအးေန၀င္း၊ ေက်ာ္ေန၀င္းတုိ႔၏ စာၾကည့္ုတိုက္ႀကီး ရွိေနသည္။ သူတုိ႔ စာအုပ္ပံုထဲကေန ႀကိဳက္တာ ေရြးဖတ္ဖို႔ပဲ ျဖစ္၏။
တစ္ေန႔ေတာ့ သူႏွင့္ကၽြန္ေတာ္ တရား႐ုံး တူတူထြက္ရင္း ေနဘုန္းလတ္က စကားစလာသည္။ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေန႔က သူ႔ကုိ ေပးဖတ္လုိက္ေသာ Jack Cannfieldစာအုပ္ထဲက ေဖာ္ျမဴလာကုိ သူ အာ႐ုံက်ေနျခင္းပင္။ ထုိေဖာ္ျမဴလာက ER=Oျဖစ္သည္။ Eက Event (အျဖစ္အပ်က္လုိ႔ ဆုိပါစုိ႔) R က Response (တံု႔ျပန္မႈလုိ႔ ဆုိပါစုိ႔) O ကေတာ့ Outcome (အေျဖ)ျဖစ္၏။ သူကဆုိလာသည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အားလံုး တရား႐ုံး တစ္ခုထဲမွာပင္ အတူရင္ဆုိင္ေနရၿပီ။ ဒါဆုိေတာ့ Event အတူတူပဲ ျဖစ္ေလသည္။ Responseေပၚ မူတည္ၿပီး Outcome ေတြ ကဲြျပားသြားေလမလားဟု သူကေမးလာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ စကား၀ိုင္း စုိေျပသြားေတာ့၏။ ေဇာ္သက္ေထြးေရာ၊ ကုိျမတ္စံေရာ၊ ကုိစိန္လိႈင္ပါ ပါလာသည္။ တရား႐ုံးေရွ႕ ေဆြးေႏြးပဲြ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အားလံုး ေထာင္ခ်ခံရသည္။ ေနဘုန္းလတ္က ဦးဆံုး ဖားအံေထာင္သုိ႔ ေရႊ႕ခံလုိက္ရ၏။ သူလုိခ်င္ေသာ စာအုပ္ေတြ သူယူသြားပါရေစ ခြင့္ေတာင္းေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေပးလုိက္သည္။ သူ႔ႏႈတ္ကေတာ့ တဖြဖြ။ ERO… ERO ။အေျဖထြက္မည့္ တုံ႔ျပန္မႈေတြ သူရွာေနေပေတာ့မည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ ေတြးမိေနေတာ့၏။ ခုေတာ့ ေနဘုန္းလတ္သည္ ျမန္မာ့နယ္နိမိတ္ကုိ ေက်ာ္ကာ ကမၻာကုိ ေျခလွမ္းေနေပၿပီ။ လူငယ္ေတြထဲမွာ ေရွ႕သုိ႔ ထုိးေထာင္ထြက္လာေသာ ေရွ႕ေဆာင္ တစ္ဦး ျဖစ္လာေခ်ၿပီ။ အေမရိကား အုိင္အုိ၀ါမွာ ေဆြးေႏြးပဲြတက္ၿပီး ကတည္းက သူ႔မွာ တုိင္းျပည္အတြက္ အျမင္ေတြ ပြင့္လာေခ်ၿပီ။ ER=Oကုိ လက္ေတြ႕ သူအေကာင္အထည္ ေဖာ္ေနၿပီဟု ဆုိရမည္။ ေနဘုန္းလတ္သည္ ျမန္မာႏုိင္ငံ အုိင္တီနည္းပညာ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးအဖဲြ႕ (MIDO)၏ ဦးေဆာင္ဒါ႐ုိက္တာ ျဖစ္သည္။ တစ္ႏုိင္ငံလံုးအႏွံ႔ ေတာႀကိဳအံုၾကားပါ သြားကာ အင္တာ နက္ အသံုးျပဳပံုကုိ လုိက္လံသင္ၾကားေပးေနသူ။ ၿပီးေတာ့ ျမန္မာျပည္၏ တစ္ခုတည္းေသာႏွင့္ ပထမဆံုးေသာ PEN ျမန္မာအဖဲြ႕ႀကီး၏ အတြင္းေရးမွဴးလည္း ျဖစ္လာသည္။ ျမန္မာ့စာေပႏွင့္ ကမၻာ့စာေပကုိ သူတံတားထုိးေနၿပီ။ လူလူခ်င္း အမုန္းပြားေစမည့္ စကားမွန္သမွ် ေရွာင္ရွားၾကပါဆုိေသာ ပန္းစကား လႈပ္ရွားမႈကုိလည္း သူဦးေဆာင္လာသည္။ ႏုိင္ငံတစ္ခုကား တေရြ႕ေရြ႕ႏွင့္ ေျပာင္းေနခ်ိန္၊ အေျဖထြက္ေအာင္ ရွာေနေသာ ေနဘုန္းလတ္ကား တက္ႂကြေနဆဲ။ ဘာမွမလုပ္ဘဲ ေတာင္စဥ္ေရမရ စကားေတြ၊ စာေတြ ဖြာလန္က်ဲ ေျပာေနသူ၊ ေရးေနသူ မွန္သမွ်ကုိ သူမ်က္ကြယ္ ျပဳလုိက္ၿပီ။ သူျမင္ေနတာ တစ္ခုရွိသည္။ ဒါကုိ သူေရာ ကၽြန္ေတာ္ပါ သိသည္။ လင္းလုလု အာ႐ုဏ္။
ဇာဂနာ
( Tomorrow သတင္းဂ်ာနယ္အမွတ္(၂၆)ပါေဆာင္းပါး )