ကြ်န္မလည္း စံုေထာက္၀တၳဳ ပရိတ္သတ္ထဲမွာ ပါပါတယ္ ။ ပထမဦးဆံုး စံုေထာက္ ၀တၳဳမ်ား နဲ႔ ကြ်န္မထိေတြ႕ခဲ့စဥ္က အသက္၁၀ႏွစ္ေလာက္ ရွိပါျပီ။ အဲဒီအခ်ိန္က ကြ်န္မတုိ႔နဲ႔ အတူေနျပီး တကၠသုိလ္တတ္ေနတဲ့ အစ္မ၀မ္းကြဲတစ္ေယာက္က တကၠသုိလ္ အဂၤလိပ္စာ အတန္းမွာ စံုေထာက္ၾကီး ရွားေလာ့ဟုမ္းပံုျပင္ေတြ သင္ ရပါတယ္။ တကၠသုိလ္ ဒုတိယႏွစ္ သာမန္ အဂၤလိပ္စာ အတန္းပါ။ ဂုဏ္ထူးတန္း မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒါ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ အဲ့ဒီအခ်ိန္ က ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ အဂၤလိပ္စာသင္မႈ အေတာ္အဆင့္ျမင့္ပါလားလုိ႔ေတြးမိပါတယ္။
ကြ်န္မက ၁၀ႏွစ္ဆုိေတာ့ ေလးတန္းပါ။ အဂၤလိပ္စာဖတ္တတ္ေနပါျပီ။ ဒါေပမဲ့ အစ္မေလ့လာ ရတဲ့ ရွားေလာ့ဟုမ္းပံုျပင္ ေတြဖတ္ႏုိင္တဲ့ အဆင့္မရွိေသးပါဘူး။ ဒီပံုျပင္ေတြ ကလည္း မူရင္း အတုိင္းပါ။ လြယ္ေအာင္ျပန္ေရးထားတာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ အစ္မကဖတ္ျပီး ဇာတ္လမ္းေတြ ကုိေျပာျပပါတယ္။ နားေထာင္လို႔ သိပ္ေကာင္းတာပဲ။ အဲ့ဒီကစျပီး ကြ်န္မ စံုေထာက္၀တၳဳေတြ အစြဲၾကီး စြဲသြားတာပါ။
ဒါေၾကာင့္လည္း ေနာက္တစ္ႏွစ္ ေလာက္အတြင္းမွာ ရွားေလာ့ဟုမ္း ပံုျပင္အခ်ိဳ ႔ကုိ ကုိယ္တုိင္ဖတ္ႏုိင္ေအာင္ ၾကိဳးစား လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ စာအုပ္ကေလးကုိ ကြ်န္မ ႏွစ္သက္ လြန္းလို႔ ေမေမ့ မိတ္ေဆြတစ္ဦးက ကြ်န္မအတြက္ ၀ယ္ေပးထားတာ ယခုထိ ရွိပါေသး တယ္။ ဘာေၾကာင့္ စံုေထာက္၀တၳဳေတြဟာ စိတ္၀င္စားဖြယ္ေကာင္းတယ္ ဆုိတာ စာဖတ္သူ တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦး အျမင္ခ်င္းေတာ့တူမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ကြ်န္မ အတြက္ကေတာ့ ပေဟဠိတစ္ခုရဲ႔ အေျဖကုိ ရွာတဲ့ျဖစ္စဥ္ကုိ ႏွစ္သက္တာ ျဖစ္ ပါတယ္။ ၀တၳဳကုိ ဖတ္ရင္းနဲ႔ဘယ္သူက လုပ္တာလဲဆုိတာ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္စဥ္းစာ သြားရတာ သိပ္အရသာရွိတာပဲ။ ကြ်န္မ ရွားေလာ့ဟုမ္းပံုျပင္ေတြကုိ စျပီးသိခဲ့ ရတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဒီပံုျပင္ေတြကုိ ျမန္မာမႈျပဳထား တဲ့ ဆရာၾကီး ေရႊဥေဒါင္းရဲ႔ စံုေထာက္ၾကီး ဦးစံရွား ကုိ အေျခခံတဲ့ ဦးစံရွား ဟာသကာတြန္းဇာတ္လမ္းေတြ အေတာ္ေခတ္စား ပါတယ္။
ဦးရွံစားနဲ႔ တပည့္ေက်ာ္ ဦးဒိန္းေဒါင္တုိ႔က ေထာက္လွမ္းလုိက္တုိင္း တလြဲျဖစ္တတ္တာ မုိ႔ စံုေထာက္ၾကီးက "မွားတဲ့အခါလည္း မွားေပမေပါ့" လုိ႔ ေရရြတ္ရတာ အခါေပါင္း မ်ားစြာ။ "မွားတဲ့အခါလည္း မွားေပမေပါ့" ဆုိတာ ကေလး၊ လူၾကီးမေရြး အဲ့ဒီအခါက လက္သံုးစကားပါပဲ။ ကြ်န္မလည္း ဖတ္တဲ့ စံုေထာက္၀တၳဳ ဇာတ္လမ္းနိဂံုးဟာ ကုိယ္ မွန္းထားတဲ့ အတုိင္းမျဖစ္ရင္ "မွားတဲ့အခါလည္း မွားေပမေပါ့" ဆုိျပီး ျပံဳး ရပါတယ္။
စံုေထာက္၀တၳဳေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား ဖတ္ျပီးတဲ့အခါမွာ ေနာက္ဆံုးအေျဖကုိ မွန္း တဲ့ေနရာမွာ အေတာ္အတန္ ျမင္လာပါတယ္။ ေမးပါမ်ားစကားရ ဆုိသလို ဖတ္ပါ မ်ားေတာ့လည္း အေျဖရလာတဲ့သေဘာပါပဲ။ ဒီအေျဖကုိ ရွာေနတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ စိတ္ကုိ ဖတ္ေနတဲ့ စာအုပ္ထဲ လံုး၀ျမွဳပ္ ထားႏုိင္တာေၾကာင့္ အျခားအာရံုေတြ ေမ့ ထားလို႔ရပါတယ္။ အဲဒီအေၾကာင္းေၾကာင့္ စံုေထာက္၀တၳဳ ေတြ ႏွစ္သက္ၾကတာ လားလို႔ လည္းစဥ္းစားစရာ ျဖစ္ရပါတယ္။
ဖြံ႔ျဖိဳးတုိးတတ္တဲ့ ႏုိင္ငံမ်ားမွာ ေလဆိပ္၊ရထားဘူတာ စတဲ့ေနရာေတြမွာ စာအုပ္ ဆုိင္ေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ ခရီးသြားရင္းအပ်င္းေျပ ဖတ္ဖို႔ စာအုပ္၀ယ္သူေတြလည္း မ်ားပါတယ္။ စံုေထာက္၀တၳဳ ေကာင္းတစ္အုပ္ရျပီ ဆုိလို႔ကေတာ့ အခ်ိန္ေတြ ဘယ္လုိ ကုန္သြားမွန္းမသိ။ ခရီးက ျပီးသြားေလရဲ႔ ။
စံုေထာက္၀တၳဳ ဖတ္ပံုဖတ္နည္း ကလည္း တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ မတူၾကပါဘူး။ အခ်ိဳ ႔က စာအုပ္မခ်တမ္း အသည္းအသန္ အေျဖသိခ်င္ေဇာနဲ႔ ဖတ္ၾကရဲ႔။ စာမ်က္ႏွာေတြ ေက်ာ္ျပီး နိဂံုးပုိင္းကုိ တန္းဖတ္တဲ့ သူေတြ လည္း ရွိပါတယ္။ ဒါကေတာ့ ထမင္းဆာလြန္းလုိ႔ စားေနတဲ့ ဟင္းအရသာ မခံႏုိင္ဘဲ ပလုတ္ပေလာင္း အျမန္ႏႈန္းနဲ႔ စားသလိုပါပဲ ။
အခ်ိဳကေတာ့လည္း ေအးေအးေဆးေတး နိဂံုးေရာက္ဖုိ႔ မၾကာၾကာေအာင္ ဆြဲဖတ္တာ လည္း ရွိပါတယ္။ ကြ်န္မကေတာ့ အေရးအသားလည္း ေကာင္း၊ ဇာတ္လမ္းလည္း တကယ္ေျပာင္ေျမာက္တဲ့ စံုေထာက္ပံုျပင္၀တၳဳေတြဆုိ ရင္ လက္ကမခ်တမ္း ဆက္တုိက္ ဖတ္ေလ့ရွိပါတယ္။ ကနဦးကတည္းက အေျဖကုိ သိႏုိင္တဲ့ ၀တၳဳ ေတြ ဆုိရင္ အဆင့္မမီလုိ႔ သတ္မွတ္ပါတယ္။ တစ္ခါတေလ ဆက္မဖတ္ေတာ့ပါဘူး။
စံုေထာက္၀တၳဳ နဲ႔ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ ဘာဆုိင္လဲလို႔ အခ်ိဳ ႔က ေတြးေနပါလိမ့္မယ္။ တုိက္ရုိက္ သက္ဆုိင္တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။
ဒါေပမဲ့ ေနာက္ဆံုးဘယ္လုိအေျဖ ေပၚမလဲဆုိတာ တြက္ဆဖို႔ခက္တဲ့ ေနရာမွာaတာ့ တူပါတယ္။ စံုေထာက္ေက်ာ္ေတြ ဆုိရင္ အေျဖမွန္ကုိ ရွာေတြ႔႕ၾကတာပါပဲ။ ဘယ္လို ရွာေတြ႔ ၾကလဲ ဆုိရင္ေတာ့ ရုိးရုိးပါပဲ။ လံု႔လ၊ ၀ီရိယ၊ ပညာနဲ႔ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ေကာင္း၊ တပည့္ေနာက္လုိက္ေကာင္းေတြရဲ႔ အကူအညီနဲ႔ ေအာင္ျမင္ၾကတာပါ။
အေျဖမွန္မရခင္အခ်ိန္မွာေတာ့ ျဖစ္ႏုိင္ေျခအမ်ိဳးမ်ိဳး ကုိစဥ္းစားရပါတယ္။ စံုေထာက္ ၀တၳဳ ဖတ္တာနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးလုပ္တာမွ အဓိကမတူညီတဲ့ အခ်က္ၾကီးႏွစ္ခ်က္ရွိပါတယ္။
ပထမရည္ရြယ္ခ်က္ပါ။ စံုေထာက္၀တၳဳ ဖတ္ာက စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ အပန္းေျဖတဲ့ သေဘာပါ။ ႏုိင္ငံေရး လုပ္တယ္ဆုိတာကေတာ့ ရည္ရြယ္ခ်က္၊ ယံုၾကည္ခ်က္ နဲ႔ ေလးေလးနက္နက္ အပင္ပန္းခံလုပ္ရမွာပါ။ ဒုတိယမတူ ညီမႈကေတာ့ စံုေထာက္ ၀တၳဳေတြရဲ႔ နိဂံုုးကုိ စာဖတ္သူက ဆံုးျဖတ္လို႔မရပါဘူး။ ႏုိင္ငံေရးမွာက်ေတာ့ ကြ်န္မတုိ႔ ရဲ႔ ဇြဲ ၊လံု႔လ၊ ၀ီရိယ၊ ပညာ၊ ရဲေဘာ္ရဲဘက္၊ တပည့္ေနာက္လုိက္ေကာင္းေတြ ရဲ႔ ေက်းဇူးေတြေၾကာင့္ ကုိယ္လိုခ်င္တဲ့ အေျဖေပၚေအာင္ လုပ္ႏုိင္ပါတယ္။
ဒီအပတ္ေတာ့ ဒီမွ်သာ။
ေအာင္ဆန္းစုၾကည္
