ပုစြန္ေတာင္ ဘူတာေရာက္ေတာ့..... ေက်ာင္းသားေလး ႏွစ္ေယာက္ တက္လာတယ္..... မ်က္ႏွာမွာ သနပ္ခါးေလးေတြ ေဖြးလုိ႔...
မနက္ေစာေစာ ျဖစ္တာေၾကာင့္ ရထားတြဲထဲမွာ ထုိင္ခံုေတြ လြတ္ေနေပမယ့္ အဲဒီကေလး ႏွစ္ေယာက္က ထုိင္ခံုမွာ သြားမထုိင္ဘူး ကၽြန္ေတာ္ မတ္တပ္ရပ္ စီးေနတဲ့ တခါးေပါက္နားမွာပဲ ရပ္ၿပီး လုိက္စီးၾကတယ္...
ကၽြန္ေတာ္ ထင္လုိက္တာက ဒီကေလးေတြ တစ္မွတ္တုိင္စာ ႏွစ္မွတ္တုိင္စာေလာက္ ေဝးတဲ့ ေက်ာင္းကို သြားမွာမုိ႔ မွတ္တပ္ရပ္ စီးတယ္ထင္ေနတာ ေနာက္ေတာ့ ဒီကေလးေတြက ေတာ္ေတာ္ နဲ႔ မဆင္းဘူး....
အဲဒါနဲ႔ သူတုိ႔ကို ေမးၾကည့္တယ္ ဘယ္မွာ ေက်ာင္းသြားတက္မွာလဲဆုိေတာ့ မဂၤလာဒံုမွာ သြားတက္မွာ... ငါးတန္းေက်ာင္း သားေတြတဲ့...
တစ္ရက္ကို မုန္႔ဖိုး ဘယ္ေလာက္ရလဲလို႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ တစ္ရာ ရတယ္တဲ့...... အဲဒီတစ္ရာ ကို မင္းတုိ႔ ဘာေတြ သံုးၾကတုန္းဆုိေတာ့...... ရထား လက္မွတ္ ဝယ္ရတယ္ေလ ကုန္ၿပီတဲ့......
ရထား လက္မွတ္ေလးကို ကၽြန္ေတာ့္ကို ထုတ္ျပတယ္...
ကၽြန္ေတာ္ ေျမာက္ဒဂံုမွာေနတုန္းက ဗိုက္ပူကားတစ္ခ်ိဳ႕ ေက်ာင္းသားေလးေတြဆီက ပိုက္ဆံ မေကာက္ပါဘူး... ေက်ာင္းသားေတြဆုိရင္ တက္တက္ဆုိၿပီး အလကား ေပးစီးပါတယ္...
ႏိုင္ငံေတာ္ ပိုင္ အစိုးရ ရထားအေနနဲ႔လည္း ေက်ာင္းသားေလးေတြကို ရထား အလကား ေပးလုိက္ရင္ အစိုးရဲ႕ ဝင္ေငြကို ထိခိုက္သြားမယ္ လုိ႔ မထင္မိပါဘူး.... မသကၤာရင္ေတာ့ ေက်ာင္းသား ကဒ္ေတာင္းၾကည့္ေပ့ါ...
ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္စီရ တဲ့ ရထားလက္မွတ္ခ တစ္ရာက အစိုးရအတြက္ ဘာမွ မဟုတ္ေပမယ့္... အဲဒီ ေက်ာင္းသားေလးေတြကို ရထား အလကား ေပးစီးလိုက္ရင္ တစ္ရက္တစ္ရာႏႈန္းနဲ႔ သံုးလေလာက္ဆိုရင္ သူတုိ႔ လြယ္ထားတဲ့ ေက်ာပိုးအိတ္ အစုတ္ေလးကို အသစ္တစ္လံုးဝယ္လုိ႔ရႏိုင္ပါတယ္...
Soe Zeya Tun(Photojournalist)
