“PR ထက္ အျပန္တရာပိုအေရးႀကီးတဲ့ PI” (PR = Proportional Representation = အခ်ဳိးက် လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ခန္႔အပ္ျခင္း PI = Popular Initiative = ျပည္သူ႔ဦးေဆာင္ေတာင္းဆိုမႈ) .
“PR ထက္ အျပန္တရာပိုအေရးႀကီးတဲ့ PI”
“PR ထက္ အျပန္တရာပိုအေရးႀကီးတဲ့ PI” (PR = Proportional Representation = အခ်ဳိးက် လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ခန္႔အပ္ျခင္း PI = Popular Initiative = ျပည္သူ႔ဦးေဆာင္ေတာင္းဆိုမႈ) . • လက္႐ွိႏိုင္ငံေရးအေျခအေနမွာ လႊတ္ေတာ္ဟာ အေရးတႀကီးလုပ္ရမယ့္ကိစၥေတြကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈၿပီး အက်ဳိးမျဖစ္ထြန္းႏိုင္မယ့္ကိစၥေတြကို အပူတျပင္းလုပ္လာေနတာကိုေတြ႔ရပါတယ္။ ‘မ်ဳိးေစာင့္ဥပေဒ’ ဆိုတာႀကီးကို ဥပေဒေရးဆြဲဖို႔ လႊတ္ေတာ္မွာ အေရးတႀကီး မဲခြဲအတည္ႁပႈလိုက္တာကို ေတြ႔ရတယ္။
အခ်ဳိးက် လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ခန္႔အပ္ေရး PR စနစ္ကို ဖုတ္ပူမီးတိုက္ တင္သြင္းလာၿပီး ဥပေဒႁပႈဖို႔အားသြန္ခြန္စိုက္လုပ္ေနတာကိုလည္း ေတြ႔ေနရတယ္။
ဒါေတြကိုၾကည့္ရင္ အာဏာရ ႀကံ့ဖြံ႕အစိုးရဟာ ၂ဝ၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ သူတို႔လႊြတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေနရာ မ်ားႏိုင္သမွ်မ်ားမ်ားရေအာင္ ကုပ္ကပ္ၿပီး ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္ေတြထုတ္ေနေၾကာင္း သိသာထင္႐ွားပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ မ႐ိုးမသားအားထုတ္လာတာေတြကို တန္ျပန္ႏိုင္ဖို႔ ျပည္သူလူထုအေနနဲ႔ အလုပ္သင့္ဆံုးနဲ႔ အေရးအႀကီးဆံုးကေတာ့ PI ဆိုတဲ့ “ျပည္သူ႔ဦးေဆာင္ေတာင္းဆိုမႈ” ပါပဲ။
ျပည္သူအားလံုးညီရင္ အျမန္ဆံုးေအာင္ျမင္မွာပါ။ • ခါေတာ္မီထူေထာင္လိုက္တဲ့ အဖြဲ႔အစည္းတခုက ျပည္သူေတြစိတ္ထဲ ဘယ္တုန္းကမွ လ်ာထားမခံခဲ့ရဖူးတဲ့ ‘မ်ဳိးေစာင့္ဥပေဒ’ ဆိုတာႀကီးကို တင္သြင္းလိုက္႐ံုနဲ႔ လႊတ္ေတာ္မွာ အေရးတႀကီး ဥပေဒႁပႈဖို႔မဲခြဲအတည္ႁပႈလိုက္တာဟာ လႊတ္ေတာ္နဲ႔အစိုးရရဲ႕ မ႐ိုးသားမႈတခုပါပဲ။
ဘာသာေရးအဓိက႐ုဏ္းေတြျဖစ္ပြားၿပီးေနာက္မွ ျပည္သူေတြၾကား ေပၚထြန္းလာတဲ့ဘာသာေရးနယ္ခ်ဲ႕ရန္စိုးရိမ္မႈကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး ဝိဝါဒကြဲစရာကိစၥရပ္တခုကို ပြဲထုတ္လိုက္တာပါဟာ ဘာသာေရးဗန္းျပ မဲဆြယ္မႈတခုလို႔ပဲ ေကာက္ခ်က္ခ်ရမွာပါ။
• အလားတူ ႏိုင္ငံေတာ္မွာ ဘယ္တုန္းကမွမက်င့္သံုးခဲ့ဖူးသလို တခါမွလည္းထည့္မစဥ္းစားခဲ့ဖူးတဲ့ PR စနစ္ကို ဖုတ္ပူမီးတိုက္ တင္သြင္းလာၿပီး ဥပေဒႁပႈဖို႔အားသြန္ခြန္စိုက္လုပ္ေနတာကိုလည္း ေတြ႔ေနရတယ္။
ဒါေတြကိုၾကည့္ရင္ အာဏာရ ႀကံ့ဖြံ႕အစိုးရဟာ ၂ဝ၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ သူတို႔လႊြတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေနရာ မ်ားႏိုင္သမွ်မ်ားမ်ားရဖို႔သာ အဓိကထားၿပီး ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္ေတြထုတ္ေနေၾကာင္း သိသာထင္႐ွားပါတယ္။
တျခား မေရာင္ရာဆီလူးေနတဲ့ကိစၥေတြလည္း အမ်ားႀကီး႐ွိပါေသးတယ္။ • တိုင္းျပည္မွာ အသည္းအသန္အေရးႀကီးေနတဲ့ စားဝတ္ေနေရးၾကပ္တည္းမႈ၊ ကုန္ေဈးႏႈန္းႀကီးျမင့္မႈ၊ ကုန္ပစၥည္း႐ွားပါမႈ၊ က်န္းမာေရးစရိတ္ႀကီးလြန္းမႈ၊ ဆင္းရဲမြဲေတမႈပေပ်ာက္ေရး၊ အိုးမဲ့အိမ္မဲ့လူတန္းစား၊ သဘာဝေရေျမအဆိပ္သင့္မႈ၊ သယံဇာတဆံုး႐ံႈးမႈ အပါအဝင္ မေရမတြက္ႏိုင္တဲ့ အဆင့္အတန္းနိမ့္က်မႈေတြကို လုပ္သင့္သေလာက္လုပ္မေပးဘဲထားတာကို ျပည္သူအားလံုးသိပါတယ္။ တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈကလည္း ဘယ္ေနရာမွေကာင္းေကာင္းမ႐ွိသလို ျပည္သူေတြဘဝကလည္း ေန႔ေရာညပါ ဘယ္ေန႔ဘယ္လို ဘဝပ်က္မလဲလို႔ စိုးရိမ္ေနရတဲ့အဆင့္ ေရာက္ေနပါတယ္။
စည္းစိမ္အျပည့္နဲ႔ စိတ္ခ်လက္ခ်အသက္႐ွင္ႏိုင္သူေတြကေတာ့ လူနည္းစု သူေဌးေတြ၊ စစ္အစိုးရမိသားစုေတြနဲ႔ စစ္တပ္စီးပြားဘက္ခ႐ိုနီ အုပ္စုေတြပဲ႐ွိပါတယ္။
(ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္း၊ တပည့္တပန္းနဲ႔ ရင္းႏွီးသူေတြကို စီးပြားေရးသူေကာင္းႁပႈတဲ့က်င့္စဥ္ကို ျပင္သစ္ႏိုင္ငံမွာ နပိုလီယန္အုပ္ခ်ဳပ္စဥ္ကာလက က်င့္သံုးခဲ့တာမို႔ နပိုလီယန္က်င့္ထံုး (Nepotism) ဆိုတဲ့ေဝါဟာရနဲ႔ သမုတ္ထားတယ္။) • အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ သံုးရပ္အနက္ စီမံခန္႔ခြဲေရးအာဏာက်င့္သံုးရမယ့္အစိုးရက ျပည္သူေတြဘဝေအးခ်မ္းေအာင္လုပ္မေပးႏိုင္သလို ဥပေဒႁပႈေရးအာဏာကိုင္တဲ့ လြႊတ္ေတာ္ကလည္း အေရးႀကီးတဲ့အလုပ္သမားခံစားခြင့္ဆိုင္ရာဥပေဒမ်ဳိးကို ႏွစ္ဝက္ေလာက္ဆိုင္းခိုင္းထားၿပီး လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားမ်ားရႏိုင္မယ့္ PR ကိုပဲ ဥပေဒႁပႈဖို႔စိုင္းျပင္းေနတယ္။
တရားစီရင္ေရးကေတာ့ အရင္ကလို အထက္ကခိုင္းတဲ့အတိုင္း “ပါတာဖတ္ စီရင္ခ်က္” တို႔ “အျမင္ကပ္ပုဒ္မ” တို႔နဲ႔ အလုပ္႐ႈပ္ေနရတုန္းပါ။ ဒီလို အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ သံုးရပ္လံုး အၿမီးအေမာက္မတည့္မွေတာ့ တိုင္းျပည္မတိုးတက္တာ အဆန္းမဟုတ္ပါဘူး။ ဟိုး .. အရင္က စစ္အစိုးရအဆက္ဆက္နဲ႔ တထပ္တည္းတူေနေၾကာင္း ရင္ကြဲစရာ ေတြ႔ေနရပါတယ္။ လက္႐ွိအစုိးရကို အရပ္သားအစိုးရျဖစ္ပါတယ္ လို႔ ဇြတ္ႏွလံုးသြင္းၾကည့္ေပမယ့္ ႏွလံုးသားက လံုးဝလက္မခံပါဘူး။
• ဒီလို လြဲေခ်ာ္ေနတဲ့ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာသံုးစြဲမႈေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ဟာ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ဆံုး႐ံႈးနစ္နာေနရတဲ့အတြက္ ျပည္သူေတြအေနနဲ႔ ဝင္ၿပီးထိန္းကြပ္ၾကပ္မတ္ဖို႔လိုေနပါၿပီ။
တနည္းအားျဖင့္ တိုက္႐ိုက္ဒီမိုကေရစီ (Direct democracy) ကို က်င့္သံုးဖို႔လိုေနပါၿပီ။ တိုုက္႐ိုက္ဒီမိုကေရစီက်င့္သံုးရမယ္ ဆိုတဲ့အေပၚ ျပည္သူေတြအေနနဲ႔ အဓိပၸါယ္ေကာက္မလြဲဖို႔လိုပါတယ္။ ေနရာတကာမွာ ျပည္သူက အာဏာပိုင္ဝင္လုပ္ၿပီး စီမံခန္႔ခြဲတာကို မဆိုလုိပါဘူး။ ျဖစ္သင့္ျဖစ္ထိုက္တာကို ျပည္သူကအားတက္သေရာေျပာဆိုတိုက္တြန္းတာကိုသာ ရည္ညႊန္းပါတယ္။
ျပည္သူေတြကိုယ္တိုင္ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အားတက္သေရာပါဝင္လုပ္ကိုင္ႏိုင္တဲ့ တိုက္႐ိုက္ႏိုင္ငံေရးစြက္ဖက္မႈဟာ အၾကမ္းအားျဖင့္ ၃ မ်ဳိး႐ွိပါတယ္။
(၁) ျပည္သူ႔ဦးေဆာင္ေတာင္းဆိုမႈ (Popular Initiative/Citizen Initiative)
(၂) ျပည္လံုးကၽြတ္ဆႏၵခံယူပြဲ (Referendum) နဲ႔
(၃) လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ျပန္လည္႐ုတ္သိမ္းမႈ (Recall) … တို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
• ျပည္သူ႔ဦးေဆာင္ေတာင္းဆိုမႈ (PI) ကို တိုက္႐ိုက္နည္း နဲ႔ လႊတ္ေတာ္ကတဆင့္ သြယ္ဝိုက္နည္း ဆိုၿပီး ႏွစ္မ်ဳိးႏွစ္စားေတြ႔ႏိုင္ရာမွာ ကိစၥရပ္အလိုက္ က်င့္သံုးပံုခ်င္းနည္းနည္းကြာပါတယ္။ သူမ်ားႏိုင္ငံေတြမွာ က်င့္သံုးေနတာေတြကို ကိုယ့္ေရကိုယ့္ေျမ ကိုယ့္ႏိုင္ငံနဲ႔ကိုက္ညီေအာင္ ပံုစံေျပာင္းၿပီး အသံုးႁပႈၾကရမယ္ထင္ပါတယ္။
ဘယ္လိုေျပာေျပာ ဒီနည္းေတြက ျပည္သူကိုတန္ဖိုးထားတဲ့ႏိုင္ငံေရးစနစ္ေတြျဖစ္တဲ့အတြက္ ျပည္သူကသိကၡာ႐ွိ႐ွိေတာင္းဆိုပိုင္ခြင့္ရသလို အစိုးရကလည္း ႐ိုး႐ိုးသားသားလက္ခံဆံုးျဖတ္ေပးရတဲ့စနစ္ေတြျဖစ္ၿပီး လိုအပ္တဲ့ဥပေဒအရပ္ရပ္ကို လႊတ္ေတာ္ကသာအတည္ႁပႈျပ႒ာန္းရပါတယ္။
• ျမန္မာႏိုင္ငံလို အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ ၃ ရပ္စလံုး ပံုပ်က္ပန္းပ်က္ျဖစ္ေနတဲ့ႏိုင္ငံမွာ ျပည္သူေတြအေနနဲ႔ လႊတ္ေတာ္နဲ႔အစိုးရကို ထိန္းေက်ာင္းႏိုင္ဖို႔ ႄကိႈးစားသင့္ပါၿပီ။ ျဖစ္သင့္တာေတြနဲ႔ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနတဲ့ကိစၥေတြကို ျပင္ဆင္ေပးပါလို႔ အစိုးရကို ေတာင္းဆိုဖို႔လိုပါတယ္။ မမွ်တတဲ့ကိစၥေတြမွာ အမွန္တရားကိုေဖာ္ထုတ္ၿပီး အေကာင္အထည္ေဖာ္ေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုရပါတယ္။ • (၂) အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေဖာ္ျပေနခ်ိန္မို႔ အေတြ႔အႄကံႈ႐ွိၿပီးသား ျပည္လံုးကၽြတ္ဆႏၵခံယူပြဲ ဆိုတာကို အခု ထည့္မေျပာေတာ့ပါဘူး။
ဒါေပမယ့္ အေရးပါပံုကိုေထာက္ျပရရင္ … ျပည္သူတရပ္လံုးကလက္မခံႏိုင္ေပမယ့္ လုပ္မဲ လိမ္မဲေတြနဲ႔ ညစ္နည္းေပါင္းစံုသံုးၿပီး ျပည္သူ ၉၈% ကေထာက္ခံထားပါတယ္ … လို႔ လိမ္ညာလို႔ရတဲ့ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒဟာ အခုအခ်ိန္မွာ ျပန္ဖ်က္ဖို႔လံုးဝမလြယ္တာကို အထင္အ႐ွားေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ျပည္သူတဦးတိုင္း တဦးတိုင္းရဲ႕ ပါဝင္မဲေပးမႈဟာ အေရးပါတယ္ဆိုတာ ေမ့ထားလို႔မရပါဘူး။
\\
(၃) ေနာက္တခုက လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ကို ျပန္႐ုတ္သိမ္းပိုင္ခြင့္ ပါပဲ။ ကိုယ့္နယ္ကို ကိုယ္စားႁပႈၿပီးတက္သြားတဲ့ကိုယ္စားလွယ္တေယာက္က နယ္လူထုနဲ႔ တိုင္းျပည္အေပၚမွာ တာဝန္မေက်ခဲ့ရင္ ျပည္သူေတြအေနနဲ႔ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ကေန ျပန္လည္႐ုတ္သိမ္းခြင့္႐ွိပါတယ္။
သတ္မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ကိုက္ညီၿပီး တရားမွ်တမႈ႐ွိတဲ့ အဆံုးအျဖတ္နဲ႔လုပ္ဖို႔ကေတာ့ ပကတိလိုအပ္ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီက်င့္စဥ္ကိုေတာ့ လက္႐ွိ ၂ဝ၁၄ ခုႏွစ္အတြင္း ျမန္မာျပည္မွာအသံုးခ်ဖို႔ မသင့္ေတာ္ေသးပါဘူး။
၂ဝ၁၅ ကေနမွ စၿပီး လိုအပ္ရင္ သံုးဖို႔ျပင္ဆင္ထားရပါမယ္။ • ေလာေလာဆယ္ က်င့္သံုးဖို႔လိုအပ္ေနတဲ့နည္းကေတာ့ ပထမနည္းပါပဲ။ လုပ္ႏိုင္တဲ့နည္းလမ္းေတြကေတာ့ - • လက္မွတ္ထိုးၿပီးေတာင္းဆိုမယ္။ … … … ။
…လက္႐ွိအေျခအေနအရ အခ်ဳိးမက်တဲ့ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒရဲ႕ အခ်က္အျခာက်တဲ့ ပုဒ္မ ၄၃၆ ကို ျပင္ဆင္ဖို႔ လက္မွတ္ထိုးေတာင္းဆိုမႈေတြကို အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္နဲ႔ ၈၈ ေက်ာင္းသားေဟာင္းမ်ားရဲ႕ ၿငိမ္း/ပြင့္ က အားသြန္ခြန္စိုက္ ေဆာင္႐ြက္ေနၾကပါတယ္။ ဒါဟာ ျပည္သူဦးေဆာင္တဲ့ အားတက္သေရာေတာင္းဆိုမႈပါပဲ။
ဒီလႈပ္႐ွားမႈမွာ ျပည္သူတိုင္း ႏိုင္ငံေရးသေဘာတရားကိုနားလည္ၿပီး ႏိုင္ငံအတြက္အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ စဥ္းစားဆံုးျဖတ္တဲ့အေနနဲ႔ ပါဝင္လက္မွတ္ေရးထိုးၿပီး ေတာင္းဆိုဖို႔လိုပါတယ္။
• ဒီမိုကေရစီမလိုလားသူေတြက “ျပည္သူေတြဆိုတာ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒကို နကန္းတလံုးမွနားမလည္သူေတြမို႔ လက္မွတ္ထိုးေတာင္းဆိုေနတာဟာ အဓိပၸါယ္မ႐ွိဘူး” လို႔ ဝင္ဖ်က္ေနတာကို အားလံုးၾကားၿပီးသား ျဖစ္မွာပါ။
ဘယ္ႏိုင္ငံမွာမွ ျပည္သူတိုင္း ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒကို ေၾကေၾကညက္ညက္နားလည္တာမဟုတ္ပါဘူး။
ကိုယ္ယံုၾကည္ရာ ႏိုင္ငံေရးပါတီနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ ႐ိုး႐ိုးသားသား႐ွင္းလင္းျပသမွ်ကို နားလည္ၿပီးမဲေပးၾကတာထံုးစံပါ။ နားမလည္လို႔ စိတ္ပ်က္အားေလ်ာ့စရာမလိုပါဘူး။
ကိုယ့္ကိုလိမ္ညာလွည့္စားသြားရင္လည္း ကိုယ္ကလႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ျပန္႐ုတ္သိမ္းပိုင္ခြင့္႐ွိတာပဲ။ •
လမ္းေပၚထြက္ၿပီးေတာင္းဆိုမယ္။… … … ။
…တိုင္းျပည္မွာ အသည္းအသန္အေရးႀကီးတဲ့ကိစၥရပ္ကိုႄကႈံတဲ့အခါဆိုရင္ေတာ့ ရက္႐ွည္လမ်ားအေကာင္အထည္ေဖာ္ရမယ့္ ေတာင္းဆိုမႈေတြလုပ္ၿပီးေျဖ႐ွင္းဖို႔ အခ်ိန္မရပါဘူး။ ဒီလိုအခါမ်ဳိးမွာ ျပည္သူေတြက စုေဝးဆႏၵျပေလ့႐ွိပါတယ္။ ေန႔ခ်င္းညခ်င္း ေျဖ႐ွင္းေပးမွျဖစ္မယ့္ကိစၥေတြမို႔ လမ္းေပၚထြက္အင္အားျပၾကရပါတယ္။
လက္႐ွိျမန္မာႏိုင္ငံအေျခအေနအရ အႀကံေပးရရင္ လမ္းေပၚထြက္တဲ့အခါ မသမာသူေတြက အလံ႐ႉးလုပ္ၿပီးဆူပူေအာင္ဝင္ေႏွာက္ယွက္ႏိုင္တာမို႔ စစ္တပ္ကအာဏာျပန္သိမ္းစရာ အကြက္ေကာင္းဝင္သြားမွာမို႔ ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲျဖစ္ႏိုင္မယ့္ ဆႏၵျပပြဲေတြကို ေ႐ွာင္ဖို႔လိုပါတယ္
။ စိတ္ခ်ရရင္ေတာ့ အင္အားျပတဲ့နည္းဟာ ထိေရာက္ပါတယ္။ • စာတမ္းထိုးၿပီးေတာင္းဆိုမယ္။... … … ။…တိုင္းျပည္အတြက္လည္း အေရးႀကီးၿပီး လမ္းေပၚထြက္ရင္လည္း အႏ ၱရာယ္႐ွိႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ အေျခအေနမ်ဳိးမွာေတာ့ ျပည္သူတရပ္လံုးလုပ္ႏိုင္တဲ့လႈပ္႐ွားမႈက အထိမ္းအမွတ္ျပၿပီး ေတာင္းဆိုတဲ့နည္းပါပဲ။ လူတိုင္းလူတိုင္း တႏိုင္ငံလံုးက လိုခ်င္ေနတဲ့အမ်ဳိးသားေရးကိစၥကို ကိုယ္ေပၚမွာျမင္သာေအာင္ စာတမ္းထိုးထားတဲ့နည္း တမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ကိုယ့္ေတာင္းဆိုမႈကို တစိုက္မတ္မတ္ျပႏိုင္ပါတယ္။
လူတိုင္း ဣေႁႏၵမပ်က္သံုးသြားႏိုင္တဲ့နည္းက ရင္ထိုးစာတမ္းေလးေတြ ကပ္တဲ့နည္းပါပဲ။ လူတိုင္းလူတိုင္း တသံတည္းထြက္တာထင္႐ွားေအာင္ တႏိုင္ငံလံုးလိုလားခ်က္ကို ေတာင္းဆိုခ်က္တခုအျဖစ္ သတ္မွတ္ေဖာ္ျပဖို႔ပါပဲ။ • ဒီလို အႏုနည္းနဲ႔ေတာင္းဆိုနည္းေတြဟာ အာဏာ႐ွင္စနစ္ေအာက္လံုးဝေရာက္ေနတဲ့ န.ဝ.တ. ေခတ္ န.အ.ဖ. ေခတ္ ေတြမွာ တိုးမေပါက္ဘဲ အၾကမ္းဖက္ႏွိမ္နင္းခံခဲ့ရတာကို အားလံုးသိၿပီးသားပါ။ ဒါေၾကာင့္ အခုလို ႏိုင္ငံတကာနဲ႔ အဆက္မျဖတ္ရဲလို႔ လူျမင္ေကာင္း႐ံု မဆိုစေလာက္ ဒီမိုကေရစီေလးေပးထားတုန္း လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တဲ့အလုပ္ကိုလုပ္ၿပီး အျမန္ဆံုးလြတ္ေျမာက္ေအာင္ ႐ုန္းထြက္ၾကဖို႔လိုပါတယ္။ • မတရားဖမ္းဆီးႏွိပ္ကြပ္ခံရမယ့္ေခတ္မ်ဳိးမေရာက္ခ်င္ၾကဘူး မဟုတ္လား။ • လူ႔အခြင့္အေရးလည္း အျပည့္အဝလိုခ်င္ၾကတယ္ မဟုတ္လား။ • ေသြးထြက္သံယိုလည္း မျမင္ခ်င္ၾကဘူး မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ အႏုနည္းေလးနဲ႔ အားစိုက္ၿပီး ႐ုန္းလိုက္ၾကပါ။ အခြင့္အေရးေကာင္းဟာ ႏွစ္ခါျပန္မလာတတ္ဘူးဆိုတာ သတိခ်ပ္ပါ။
ဦးဝင္းေမာင္
ေအာ့စလို၊ ေနာ္ေဝ
“PR ထက္ အျပန္တရာပိုအေရးႀကီးတဲ့ PI”
“PR ထက္ အျပန္တရာပိုအေရးႀကီးတဲ့ PI” (PR = Proportional Representation = အခ်ဳိးက် လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ခန္႔အပ္ျခင္း PI = Popular Initiative = ျပည္သူ႔ဦးေဆာင္ေတာင္းဆိုမႈ) . • လက္႐ွိႏိုင္ငံေရးအေျခအေနမွာ လႊတ္ေတာ္ဟာ အေရးတႀကီးလုပ္ရမယ့္ကိစၥေတြကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈၿပီး အက်ဳိးမျဖစ္ထြန္းႏိုင္မယ့္ကိစၥေတြကို အပူတျပင္းလုပ္လာေနတာကိုေတြ႔ရပါတယ္။ ‘မ်ဳိးေစာင့္ဥပေဒ’ ဆိုတာႀကီးကို ဥပေဒေရးဆြဲဖို႔ လႊတ္ေတာ္မွာ အေရးတႀကီး မဲခြဲအတည္ႁပႈလိုက္တာကို ေတြ႔ရတယ္။
အခ်ဳိးက် လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ခန္႔အပ္ေရး PR စနစ္ကို ဖုတ္ပူမီးတိုက္ တင္သြင္းလာၿပီး ဥပေဒႁပႈဖို႔အားသြန္ခြန္စိုက္လုပ္ေနတာကိုလည္း ေတြ႔ေနရတယ္။
ဒါေတြကိုၾကည့္ရင္ အာဏာရ ႀကံ့ဖြံ႕အစိုးရဟာ ၂ဝ၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ သူတို႔လႊြတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေနရာ မ်ားႏိုင္သမွ်မ်ားမ်ားရေအာင္ ကုပ္ကပ္ၿပီး ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္ေတြထုတ္ေနေၾကာင္း သိသာထင္႐ွားပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ မ႐ိုးမသားအားထုတ္လာတာေတြကို တန္ျပန္ႏိုင္ဖို႔ ျပည္သူလူထုအေနနဲ႔ အလုပ္သင့္ဆံုးနဲ႔ အေရးအႀကီးဆံုးကေတာ့ PI ဆိုတဲ့ “ျပည္သူ႔ဦးေဆာင္ေတာင္းဆိုမႈ” ပါပဲ။
ျပည္သူအားလံုးညီရင္ အျမန္ဆံုးေအာင္ျမင္မွာပါ။ • ခါေတာ္မီထူေထာင္လိုက္တဲ့ အဖြဲ႔အစည္းတခုက ျပည္သူေတြစိတ္ထဲ ဘယ္တုန္းကမွ လ်ာထားမခံခဲ့ရဖူးတဲ့ ‘မ်ဳိးေစာင့္ဥပေဒ’ ဆိုတာႀကီးကို တင္သြင္းလိုက္႐ံုနဲ႔ လႊတ္ေတာ္မွာ အေရးတႀကီး ဥပေဒႁပႈဖို႔မဲခြဲအတည္ႁပႈလိုက္တာဟာ လႊတ္ေတာ္နဲ႔အစိုးရရဲ႕ မ႐ိုးသားမႈတခုပါပဲ။
ဘာသာေရးအဓိက႐ုဏ္းေတြျဖစ္ပြားၿပီးေနာက္မွ ျပည္သူေတြၾကား ေပၚထြန္းလာတဲ့ဘာသာေရးနယ္ခ်ဲ႕ရန္စိုးရိမ္မႈကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး ဝိဝါဒကြဲစရာကိစၥရပ္တခုကို ပြဲထုတ္လိုက္တာပါဟာ ဘာသာေရးဗန္းျပ မဲဆြယ္မႈတခုလို႔ပဲ ေကာက္ခ်က္ခ်ရမွာပါ။
• အလားတူ ႏိုင္ငံေတာ္မွာ ဘယ္တုန္းကမွမက်င့္သံုးခဲ့ဖူးသလို တခါမွလည္းထည့္မစဥ္းစားခဲ့ဖူးတဲ့ PR စနစ္ကို ဖုတ္ပူမီးတိုက္ တင္သြင္းလာၿပီး ဥပေဒႁပႈဖို႔အားသြန္ခြန္စိုက္လုပ္ေနတာကိုလည္း ေတြ႔ေနရတယ္။
ဒါေတြကိုၾကည့္ရင္ အာဏာရ ႀကံ့ဖြံ႕အစိုးရဟာ ၂ဝ၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ သူတို႔လႊြတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေနရာ မ်ားႏိုင္သမွ်မ်ားမ်ားရဖို႔သာ အဓိကထားၿပီး ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္ေတြထုတ္ေနေၾကာင္း သိသာထင္႐ွားပါတယ္။
တျခား မေရာင္ရာဆီလူးေနတဲ့ကိစၥေတြလည္း အမ်ားႀကီး႐ွိပါေသးတယ္။ • တိုင္းျပည္မွာ အသည္းအသန္အေရးႀကီးေနတဲ့ စားဝတ္ေနေရးၾကပ္တည္းမႈ၊ ကုန္ေဈးႏႈန္းႀကီးျမင့္မႈ၊ ကုန္ပစၥည္း႐ွားပါမႈ၊ က်န္းမာေရးစရိတ္ႀကီးလြန္းမႈ၊ ဆင္းရဲမြဲေတမႈပေပ်ာက္ေရး၊ အိုးမဲ့အိမ္မဲ့လူတန္းစား၊ သဘာဝေရေျမအဆိပ္သင့္မႈ၊ သယံဇာတဆံုး႐ံႈးမႈ အပါအဝင္ မေရမတြက္ႏိုင္တဲ့ အဆင့္အတန္းနိမ့္က်မႈေတြကို လုပ္သင့္သေလာက္လုပ္မေပးဘဲထားတာကို ျပည္သူအားလံုးသိပါတယ္။ တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈကလည္း ဘယ္ေနရာမွေကာင္းေကာင္းမ႐ွိသလို ျပည္သူေတြဘဝကလည္း ေန႔ေရာညပါ ဘယ္ေန႔ဘယ္လို ဘဝပ်က္မလဲလို႔ စိုးရိမ္ေနရတဲ့အဆင့္ ေရာက္ေနပါတယ္။
စည္းစိမ္အျပည့္နဲ႔ စိတ္ခ်လက္ခ်အသက္႐ွင္ႏိုင္သူေတြကေတာ့ လူနည္းစု သူေဌးေတြ၊ စစ္အစိုးရမိသားစုေတြနဲ႔ စစ္တပ္စီးပြားဘက္ခ႐ိုနီ အုပ္စုေတြပဲ႐ွိပါတယ္။
(ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္း၊ တပည့္တပန္းနဲ႔ ရင္းႏွီးသူေတြကို စီးပြားေရးသူေကာင္းႁပႈတဲ့က်င့္စဥ္ကို ျပင္သစ္ႏိုင္ငံမွာ နပိုလီယန္အုပ္ခ်ဳပ္စဥ္ကာလက က်င့္သံုးခဲ့တာမို႔ နပိုလီယန္က်င့္ထံုး (Nepotism) ဆိုတဲ့ေဝါဟာရနဲ႔ သမုတ္ထားတယ္။) • အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ သံုးရပ္အနက္ စီမံခန္႔ခြဲေရးအာဏာက်င့္သံုးရမယ့္အစိုးရက ျပည္သူေတြဘဝေအးခ်မ္းေအာင္လုပ္မေပးႏိုင္သလို ဥပေဒႁပႈေရးအာဏာကိုင္တဲ့ လြႊတ္ေတာ္ကလည္း အေရးႀကီးတဲ့အလုပ္သမားခံစားခြင့္ဆိုင္ရာဥပေဒမ်ဳိးကို ႏွစ္ဝက္ေလာက္ဆိုင္းခိုင္းထားၿပီး လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားမ်ားရႏိုင္မယ့္ PR ကိုပဲ ဥပေဒႁပႈဖို႔စိုင္းျပင္းေနတယ္။
တရားစီရင္ေရးကေတာ့ အရင္ကလို အထက္ကခိုင္းတဲ့အတိုင္း “ပါတာဖတ္ စီရင္ခ်က္” တို႔ “အျမင္ကပ္ပုဒ္မ” တို႔နဲ႔ အလုပ္႐ႈပ္ေနရတုန္းပါ။ ဒီလို အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ သံုးရပ္လံုး အၿမီးအေမာက္မတည့္မွေတာ့ တိုင္းျပည္မတိုးတက္တာ အဆန္းမဟုတ္ပါဘူး။ ဟိုး .. အရင္က စစ္အစိုးရအဆက္ဆက္နဲ႔ တထပ္တည္းတူေနေၾကာင္း ရင္ကြဲစရာ ေတြ႔ေနရပါတယ္။ လက္႐ွိအစုိးရကို အရပ္သားအစိုးရျဖစ္ပါတယ္ လို႔ ဇြတ္ႏွလံုးသြင္းၾကည့္ေပမယ့္ ႏွလံုးသားက လံုးဝလက္မခံပါဘူး။
• ဒီလို လြဲေခ်ာ္ေနတဲ့ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာသံုးစြဲမႈေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ဟာ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ဆံုး႐ံႈးနစ္နာေနရတဲ့အတြက္ ျပည္သူေတြအေနနဲ႔ ဝင္ၿပီးထိန္းကြပ္ၾကပ္မတ္ဖို႔လိုေနပါၿပီ။
တနည္းအားျဖင့္ တိုက္႐ိုက္ဒီမိုကေရစီ (Direct democracy) ကို က်င့္သံုးဖို႔လိုေနပါၿပီ။ တိုုက္႐ိုက္ဒီမိုကေရစီက်င့္သံုးရမယ္ ဆိုတဲ့အေပၚ ျပည္သူေတြအေနနဲ႔ အဓိပၸါယ္ေကာက္မလြဲဖို႔လိုပါတယ္။ ေနရာတကာမွာ ျပည္သူက အာဏာပိုင္ဝင္လုပ္ၿပီး စီမံခန္႔ခြဲတာကို မဆိုလုိပါဘူး။ ျဖစ္သင့္ျဖစ္ထိုက္တာကို ျပည္သူကအားတက္သေရာေျပာဆိုတိုက္တြန္းတာကိုသာ ရည္ညႊန္းပါတယ္။
ျပည္သူေတြကိုယ္တိုင္ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အားတက္သေရာပါဝင္လုပ္ကိုင္ႏိုင္တဲ့ တိုက္႐ိုက္ႏိုင္ငံေရးစြက္ဖက္မႈဟာ အၾကမ္းအားျဖင့္ ၃ မ်ဳိး႐ွိပါတယ္။
(၁) ျပည္သူ႔ဦးေဆာင္ေတာင္းဆိုမႈ (Popular Initiative/Citizen Initiative)
(၂) ျပည္လံုးကၽြတ္ဆႏၵခံယူပြဲ (Referendum) နဲ႔
(၃) လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ျပန္လည္႐ုတ္သိမ္းမႈ (Recall) … တို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
• ျပည္သူ႔ဦးေဆာင္ေတာင္းဆိုမႈ (PI) ကို တိုက္႐ိုက္နည္း နဲ႔ လႊတ္ေတာ္ကတဆင့္ သြယ္ဝိုက္နည္း ဆိုၿပီး ႏွစ္မ်ဳိးႏွစ္စားေတြ႔ႏိုင္ရာမွာ ကိစၥရပ္အလိုက္ က်င့္သံုးပံုခ်င္းနည္းနည္းကြာပါတယ္။ သူမ်ားႏိုင္ငံေတြမွာ က်င့္သံုးေနတာေတြကို ကိုယ့္ေရကိုယ့္ေျမ ကိုယ့္ႏိုင္ငံနဲ႔ကိုက္ညီေအာင္ ပံုစံေျပာင္းၿပီး အသံုးႁပႈၾကရမယ္ထင္ပါတယ္။
ဘယ္လိုေျပာေျပာ ဒီနည္းေတြက ျပည္သူကိုတန္ဖိုးထားတဲ့ႏိုင္ငံေရးစနစ္ေတြျဖစ္တဲ့အတြက္ ျပည္သူကသိကၡာ႐ွိ႐ွိေတာင္းဆိုပိုင္ခြင့္ရသလို အစိုးရကလည္း ႐ိုး႐ိုးသားသားလက္ခံဆံုးျဖတ္ေပးရတဲ့စနစ္ေတြျဖစ္ၿပီး လိုအပ္တဲ့ဥပေဒအရပ္ရပ္ကို လႊတ္ေတာ္ကသာအတည္ႁပႈျပ႒ာန္းရပါတယ္။
• ျမန္မာႏိုင္ငံလို အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ ၃ ရပ္စလံုး ပံုပ်က္ပန္းပ်က္ျဖစ္ေနတဲ့ႏိုင္ငံမွာ ျပည္သူေတြအေနနဲ႔ လႊတ္ေတာ္နဲ႔အစိုးရကို ထိန္းေက်ာင္းႏိုင္ဖို႔ ႄကိႈးစားသင့္ပါၿပီ။ ျဖစ္သင့္တာေတြနဲ႔ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနတဲ့ကိစၥေတြကို ျပင္ဆင္ေပးပါလို႔ အစိုးရကို ေတာင္းဆိုဖို႔လိုပါတယ္။ မမွ်တတဲ့ကိစၥေတြမွာ အမွန္တရားကိုေဖာ္ထုတ္ၿပီး အေကာင္အထည္ေဖာ္ေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုရပါတယ္။ • (၂) အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေဖာ္ျပေနခ်ိန္မို႔ အေတြ႔အႄကံႈ႐ွိၿပီးသား ျပည္လံုးကၽြတ္ဆႏၵခံယူပြဲ ဆိုတာကို အခု ထည့္မေျပာေတာ့ပါဘူး။
ဒါေပမယ့္ အေရးပါပံုကိုေထာက္ျပရရင္ … ျပည္သူတရပ္လံုးကလက္မခံႏိုင္ေပမယ့္ လုပ္မဲ လိမ္မဲေတြနဲ႔ ညစ္နည္းေပါင္းစံုသံုးၿပီး ျပည္သူ ၉၈% ကေထာက္ခံထားပါတယ္ … လို႔ လိမ္ညာလို႔ရတဲ့ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒဟာ အခုအခ်ိန္မွာ ျပန္ဖ်က္ဖို႔လံုးဝမလြယ္တာကို အထင္အ႐ွားေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ျပည္သူတဦးတိုင္း တဦးတိုင္းရဲ႕ ပါဝင္မဲေပးမႈဟာ အေရးပါတယ္ဆိုတာ ေမ့ထားလို႔မရပါဘူး။
\\
(၃) ေနာက္တခုက လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ကို ျပန္႐ုတ္သိမ္းပိုင္ခြင့္ ပါပဲ။ ကိုယ့္နယ္ကို ကိုယ္စားႁပႈၿပီးတက္သြားတဲ့ကိုယ္စားလွယ္တေယာက္က နယ္လူထုနဲ႔ တိုင္းျပည္အေပၚမွာ တာဝန္မေက်ခဲ့ရင္ ျပည္သူေတြအေနနဲ႔ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ကေန ျပန္လည္႐ုတ္သိမ္းခြင့္႐ွိပါတယ္။
သတ္မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ကိုက္ညီၿပီး တရားမွ်တမႈ႐ွိတဲ့ အဆံုးအျဖတ္နဲ႔လုပ္ဖို႔ကေတာ့ ပကတိလိုအပ္ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီက်င့္စဥ္ကိုေတာ့ လက္႐ွိ ၂ဝ၁၄ ခုႏွစ္အတြင္း ျမန္မာျပည္မွာအသံုးခ်ဖို႔ မသင့္ေတာ္ေသးပါဘူး။
၂ဝ၁၅ ကေနမွ စၿပီး လိုအပ္ရင္ သံုးဖို႔ျပင္ဆင္ထားရပါမယ္။ • ေလာေလာဆယ္ က်င့္သံုးဖို႔လိုအပ္ေနတဲ့နည္းကေတာ့ ပထမနည္းပါပဲ။ လုပ္ႏိုင္တဲ့နည္းလမ္းေတြကေတာ့ - • လက္မွတ္ထိုးၿပီးေတာင္းဆိုမယ္။ … … … ။
…လက္႐ွိအေျခအေနအရ အခ်ဳိးမက်တဲ့ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒရဲ႕ အခ်က္အျခာက်တဲ့ ပုဒ္မ ၄၃၆ ကို ျပင္ဆင္ဖို႔ လက္မွတ္ထိုးေတာင္းဆိုမႈေတြကို အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္နဲ႔ ၈၈ ေက်ာင္းသားေဟာင္းမ်ားရဲ႕ ၿငိမ္း/ပြင့္ က အားသြန္ခြန္စိုက္ ေဆာင္႐ြက္ေနၾကပါတယ္။ ဒါဟာ ျပည္သူဦးေဆာင္တဲ့ အားတက္သေရာေတာင္းဆိုမႈပါပဲ။
ဒီလႈပ္႐ွားမႈမွာ ျပည္သူတိုင္း ႏိုင္ငံေရးသေဘာတရားကိုနားလည္ၿပီး ႏိုင္ငံအတြက္အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ စဥ္းစားဆံုးျဖတ္တဲ့အေနနဲ႔ ပါဝင္လက္မွတ္ေရးထိုးၿပီး ေတာင္းဆိုဖို႔လိုပါတယ္။
• ဒီမိုကေရစီမလိုလားသူေတြက “ျပည္သူေတြဆိုတာ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒကို နကန္းတလံုးမွနားမလည္သူေတြမို႔ လက္မွတ္ထိုးေတာင္းဆိုေနတာဟာ အဓိပၸါယ္မ႐ွိဘူး” လို႔ ဝင္ဖ်က္ေနတာကို အားလံုးၾကားၿပီးသား ျဖစ္မွာပါ။
ဘယ္ႏိုင္ငံမွာမွ ျပည္သူတိုင္း ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒကို ေၾကေၾကညက္ညက္နားလည္တာမဟုတ္ပါဘူး။
ကိုယ္ယံုၾကည္ရာ ႏိုင္ငံေရးပါတီနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ ႐ိုး႐ိုးသားသား႐ွင္းလင္းျပသမွ်ကို နားလည္ၿပီးမဲေပးၾကတာထံုးစံပါ။ နားမလည္လို႔ စိတ္ပ်က္အားေလ်ာ့စရာမလိုပါဘူး။
ကိုယ့္ကိုလိမ္ညာလွည့္စားသြားရင္လည္း ကိုယ္ကလႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ျပန္႐ုတ္သိမ္းပိုင္ခြင့္႐ွိတာပဲ။ •
လမ္းေပၚထြက္ၿပီးေတာင္းဆိုမယ္။… … … ။
…တိုင္းျပည္မွာ အသည္းအသန္အေရးႀကီးတဲ့ကိစၥရပ္ကိုႄကႈံတဲ့အခါဆိုရင္ေတာ့ ရက္႐ွည္လမ်ားအေကာင္အထည္ေဖာ္ရမယ့္ ေတာင္းဆိုမႈေတြလုပ္ၿပီးေျဖ႐ွင္းဖို႔ အခ်ိန္မရပါဘူး။ ဒီလိုအခါမ်ဳိးမွာ ျပည္သူေတြက စုေဝးဆႏၵျပေလ့႐ွိပါတယ္။ ေန႔ခ်င္းညခ်င္း ေျဖ႐ွင္းေပးမွျဖစ္မယ့္ကိစၥေတြမို႔ လမ္းေပၚထြက္အင္အားျပၾကရပါတယ္။
လက္႐ွိျမန္မာႏိုင္ငံအေျခအေနအရ အႀကံေပးရရင္ လမ္းေပၚထြက္တဲ့အခါ မသမာသူေတြက အလံ႐ႉးလုပ္ၿပီးဆူပူေအာင္ဝင္ေႏွာက္ယွက္ႏိုင္တာမို႔ စစ္တပ္ကအာဏာျပန္သိမ္းစရာ အကြက္ေကာင္းဝင္သြားမွာမို႔ ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲျဖစ္ႏိုင္မယ့္ ဆႏၵျပပြဲေတြကို ေ႐ွာင္ဖို႔လိုပါတယ္
။ စိတ္ခ်ရရင္ေတာ့ အင္အားျပတဲ့နည္းဟာ ထိေရာက္ပါတယ္။ • စာတမ္းထိုးၿပီးေတာင္းဆိုမယ္။... … … ။…တိုင္းျပည္အတြက္လည္း အေရးႀကီးၿပီး လမ္းေပၚထြက္ရင္လည္း အႏ ၱရာယ္႐ွိႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ အေျခအေနမ်ဳိးမွာေတာ့ ျပည္သူတရပ္လံုးလုပ္ႏိုင္တဲ့လႈပ္႐ွားမႈက အထိမ္းအမွတ္ျပၿပီး ေတာင္းဆိုတဲ့နည္းပါပဲ။ လူတိုင္းလူတိုင္း တႏိုင္ငံလံုးက လိုခ်င္ေနတဲ့အမ်ဳိးသားေရးကိစၥကို ကိုယ္ေပၚမွာျမင္သာေအာင္ စာတမ္းထိုးထားတဲ့နည္း တမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ကိုယ့္ေတာင္းဆိုမႈကို တစိုက္မတ္မတ္ျပႏိုင္ပါတယ္။
လူတိုင္း ဣေႁႏၵမပ်က္သံုးသြားႏိုင္တဲ့နည္းက ရင္ထိုးစာတမ္းေလးေတြ ကပ္တဲ့နည္းပါပဲ။ လူတိုင္းလူတိုင္း တသံတည္းထြက္တာထင္႐ွားေအာင္ တႏိုင္ငံလံုးလိုလားခ်က္ကို ေတာင္းဆိုခ်က္တခုအျဖစ္ သတ္မွတ္ေဖာ္ျပဖို႔ပါပဲ။ • ဒီလို အႏုနည္းနဲ႔ေတာင္းဆိုနည္းေတြဟာ အာဏာ႐ွင္စနစ္ေအာက္လံုးဝေရာက္ေနတဲ့ န.ဝ.တ. ေခတ္ န.အ.ဖ. ေခတ္ ေတြမွာ တိုးမေပါက္ဘဲ အၾကမ္းဖက္ႏွိမ္နင္းခံခဲ့ရတာကို အားလံုးသိၿပီးသားပါ။ ဒါေၾကာင့္ အခုလို ႏိုင္ငံတကာနဲ႔ အဆက္မျဖတ္ရဲလို႔ လူျမင္ေကာင္း႐ံု မဆိုစေလာက္ ဒီမိုကေရစီေလးေပးထားတုန္း လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တဲ့အလုပ္ကိုလုပ္ၿပီး အျမန္ဆံုးလြတ္ေျမာက္ေအာင္ ႐ုန္းထြက္ၾကဖို႔လိုပါတယ္။ • မတရားဖမ္းဆီးႏွိပ္ကြပ္ခံရမယ့္ေခတ္မ်ဳိးမေရာက္ခ်င္ၾကဘူး မဟုတ္လား။ • လူ႔အခြင့္အေရးလည္း အျပည့္အဝလိုခ်င္ၾကတယ္ မဟုတ္လား။ • ေသြးထြက္သံယိုလည္း မျမင္ခ်င္ၾကဘူး မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ အႏုနည္းေလးနဲ႔ အားစိုက္ၿပီး ႐ုန္းလိုက္ၾကပါ။ အခြင့္အေရးေကာင္းဟာ ႏွစ္ခါျပန္မလာတတ္ဘူးဆိုတာ သတိခ်ပ္ပါ။
ဦးဝင္းေမာင္
ေအာ့စလို၊ ေနာ္ေဝ