ကၽြန္ေတာ့္၏ဇနီးအား ေလဆိပ္သို႔ လိုက္လံပို႔ေဆာင္စဥ္ ကၽြန္ေတာ့္၏ ဇနီးေရႊဇီး ကြက္မွ ကၽြန္ေတာ့္အား ေျပာၾကားခဲ့ေသာစကားအားကၽြန္ေတာ္ျပန္လည္၍ ၾကား ေယာင္မိေတာ့သည္။ "ေက်ာ္ တို႔ကလည္း ၁၁.၇.၂၀၁၄ (ဓမၼစၾကၤာေန႔) မွာ ပထဝီ ေျမႀကီးေပၚမွာ ဘုရားအုတ္ျမစ္ခ်မယ္၊ ျမင့္ ကလည္း ၁၁.၇.၂ဝ၁၄ (ဓမၼစၾကၤာေန႔) မွာ ႏွလံုးသားမွာ တရားအုတ္ျမစ္ခ်ေတာ့မယ္" ဟူေသာ စကားပင္ျဖစ္သည္။ မွန္ပါေပသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ထို ၁၁.၇.၂ဝ၁၄ (ဓမၼစၾကၤာေန႔) နံနက္ (၆း၄၅ အခ်ိန္ တြင္ "မဟာပ႑ီ ပရဟိတ ေအာင္ေတာ္မူေစတီေတာ္ႀကီး" တည္ထားရန္အတြက္ စတင္ၿပီး ေျမပႏၷက္၊ အုတ္ပႏၷက္ခ်စဥ္ ကၽြန္ေတာ္ တနလာၤသားအေနျဖင့္ ေငြရတနာ အုတ္အား ခ်လိုက္ၿပီး အေပၚမွ ဘိလပ္ေျမႏွင့္ ကိုယ္တိုင္ေလာင္းပိတ္လုိက္စဥ္ ကၽြန္ေတာ့္၏ စိတ္အာ႐ံုထဲတြင္ ဤသာသနာ့ေျမ (မဟာပ႑ီတ ပရဟိတ ေအာင္ ေတာ္မူေစတီေတာ္ႀကီး) ထဲသို႔ ကၽြန္ေတာ့္၏ ႏွလံုးသားအား ျမႇဳပ္ႏွံလိုက္သလို ၾကက္သိမ္းေမႊးမ်ားထကာ ခံစားလိုက္မိေတာ့သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္၏ ဇနီးနိမိတ္ဖတ္ ေျပာခဲ့သလို သူမ၏ ႏွလံုးသားထဲတြင္ တရားအုတ္ျမစ္ခ်ခဲ့သလို ကၽြန္ေတာ္၏ ႏွလံုးသားအားလည္း သာသနာအတြက္ မဟာပထဝီေျမႀကီး (ပရဟိတေတာင္ကုန္းေတာ္) ေပၚတြင္ အုတ္ျမစ္ခ်ခဲ့ၿပီး ျဖစ္ေတာ့သည္။
(ဤေဆာင္းပါးႏွင့္အတူ မဟာပ႑ီတ ပရဟိတ ေအာင္ေတာ္မူေစတီေတာ္ႀကီး ျဖစ္ေျမာက္ေရးအတြက္ အဖက္ဖက္မွ ေငြအား၊ လူအား၊ အႀကံအားတို႔ျဖင့္
ကုသိုလ္ျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့ၾကေသာ ၾကည္သာေအးျမ ဆရာေတာ္ႀကီးႏွင့္တကြ အလွဴ႕႐ွင္ အလွဴ႕မမ်ား၊ ပဌာန္းဆက္မ်ားအား အထူးေက်းဇူးတင္ရွိကာ
သာဓု ... သာဓု ... သာဓု ဟု ႏွလံုးသားမွ ေခၚဆိုလုိက္ကာ မိမိတို႔ျပဳခဲ့သမွ် လူမႈေရးကုသိုလ္၊ သာသနာျပဳကုသိုလ္ ေကာင္းမႈ အစုစုတို႔အား (၃၁) ဘံု
က်င္လည္ကုန္ေသာ လူ နတ္ ျဗဟၼာ သတၱဝါအေပါင္း ခင္ပြန္းႀကီးဆယ္ပါးအေပါင္းတို႔ႏွင့္ အေစာင့္အေရွာက္ ပုဂၢိဳလ္ထူး ပုဂၢိဳလ္ျမတ္အေပါင္းတို႔အား အမွ်
... အမွ် ... အမွ် ဟူ၍ ေပးေဝငွလိုက္ရပါေတာ့သည္။)
ေက်ာ္သူ
